Εύα - She was on the stairs but I was defective

[neon imposter]

Διαβάζοντας την είδηση για τη σύλληψή της - θυμήθηκα εκείνη τη βραδιά στο Αφτόφωρο, όταν ήλθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς, ωστόσο, να κατορθώσω να της πω τα λόγια που είχα προβάρει στον καθρέφτη - λέγοντας της εντελώς άλλα - τα πλέον ακατάλληλα

Εμείς - γυρίζαμε από Dark Sun, το θρυλικό club του δρόμου με τις τρεις αριθμήσεις - αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση στο Αφτόφωρο, απέναντι από τον Άρειο Πάγο, για να φάμε τον περίφημο πατσά του. Ήταν η εποχή που επηρεασμένοι από το western gothic φορούσαμε καπέλα καουμπόικα, μπότες, βρώμικα δερμάτινα και γυαλιά ηλίου και τρώγαμε πατσά.

Εγώ - δεν τους το είχα αποκαλύψει - έχοντας ένα crush με το κορίτσι που έλεγε τις ειδήσεις στο Mega, έγραφα βιντεοκασέτες απομονώνοντάς την από τα βίντεο των ειδήσεων, εκατοντάδες βιντεοκασέτες τις οποίες πρόβαλλα έπειτα στις δεκάδες οθόνες του loft μου στον Διόνυσο, όπως ο Μπάλντουιν σε εκείνη τη μαλακία με την Σάρον Στόουν, και έχοντας ως ηχητικό υπόβαθρο Galaxy, έναν σταθμό που έβαζε συνέχεια Celine Dion έκανα φασίνα ονειροπολώντας - μας φανταζόμουν ζευγάρι, εγώ ένας καουμπόης που απλώνει μπουγάδα και αυτή, η δεσποινίς Καϊλή, μία αγρότισσα που έχει πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα.

Αλλά σε ποιον να το πω, υποτίθεται πως γούσταρα τις κατσαρίδες που σύχναζαν στο DS.

Όταν την είδα να μπαίνει στο Αφτόφωρο - σκεφτόμουν τους ελάχιστους στίχους του Defective των Lycia - again and again and again... I sing the same words -



σκεφτόμουν πώς μία τόσο απλή φράση μπορεί να περικλείει ένα σχέδιο ζωής, ένα αποτυχημένο έστω σχέδιο ζωής - και σκεπτόμενος τα λόγια και σκεπτόμενος τη σκέψη που έκανα σκεπτόμενος τα λόγια σκέφτηκα αμέσως ότι αυτό το αποτυχημένο (defective) σχέδιο ζωής μπορεί να γίνει επιτυχημένο (effective) και να πάρω το κορίτσι.

Αρκεί να έλεγα τα σωστά λόγια - αλλά ποια ήταν αυτά;

Έπρεπε να δράσω γρήγορα - σταμάτησα τον τύπο δίπλα μου, που ετοιμαζόταν να ζητήσει σκορδοστούμπι και μπούκοβο. Πάω να το πάρω εγώ, του είπα.

Στην πραγματικότητα, αυτό που έκανα - κατέβηκα στην τουαλέτα, θέλοντας να καθαρίσω τις σκέψεις μου, να καταστρώσω το πλάνο μου, να δω πώς θα την προσεγγίσω.

Κατεβαίνοντας τις σκάλες, στον νου μου ήλθε το She was on the Stairs των Static Movement,



songie που είχε βάλει ο Λεό το ίδιο βράδυ. Σκεπτόμενος το songie, θυμήθηκα τον τίτλο του άλμπουμ στο οποίο βρίσκεται - Visionary Landscapes. Η Εύα ήταν ένα visionary landscape οπωσδήποτε.

Ο συνδυασμός του επιθέτου της, των Lycia, και του She was on the stairs, με οδήγησε στο Godess of the Green Fields, ένα άλλο κομμάτι των Lycia που περιλάμβανε τόσο ένα landscape όσο και την Εύα θεώρησα. Φτάνοντας απέναντι από τον καθρέφτη και προχωρώντας σε μία μικρή παραφθορά του ονόματός της - όλα ήταν έτοιμα. Τα λόγια που θα της έλεγα ξανά και ξανά και ξανά, και λέγοντάς τα αυτά, χρησιμοποιώντας τη μαγική τους δύναμη θα κέρδιζα το κορίτσι ήταν τα ακόλουθα

Kali - U R a Godess of the Green Fields

Σίγουρα πολύ πιο πρωτότυπο απ' ό,τι είχε συνηθίσει να ακούσει από το autocue του στούντιο και της ζωής της.

Σαν τον Ντε Νίρο, άρχισα να επαναλαμβάνω μπροστά στον καθρέφτη, καθιστώντας ένα είδος μάντρα την εναρκτήρια πρότασή μου στη συζήτηση που θα είχα μαζί της

Kali - U R a Godess of the Green Fields

Το μάντρα διέκοψε ένα καζανάκι.

Ένας τύπος με το χαρακτηριστικό μαύρο κοστούμι του προηγούμενου αιώνα που φοριόταν από τις πιο ανεπίσημες περιστάσεις, πχ τα εγκαίνια δανειστικής βιβλιοθήκης από δημάρχους καταχραστές που δεν επιστρέφουν βιβλία, ως τις πλέον επίσημες, πχ επεισόδια στις εξέδρες με δυνάμεις καταστολής της πηγαίας επιστημοσύνης της και αμφισβήτησης της bro-science εν γένει, κοινό χαρακτηριστικό όλων δε το κατούρημα σε δημόσιο χώρο, εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου.

Έχοντας ακούσει τα - προφανώς για τον ίδιο - ακατάληπτα λόγια μου να επαναλαμβάνονται αρκετές φορές και βλέποντας πως αυτό γινόταν όχι ενώπιον κάποιου ανθρώπου αλλά ενός καθρέφτη, έκρινε σκόπιμο να πει

Ήρεμα με το αψέντι μεγάλε

Δεν απάντησα τίποτε - ετοιμάστηκα να ανέβω επάνω - και τότε, στρεφόμενος προς τη σκάλα, την είδα

she was on the stairs

δλδ, δεν είδα ακριβώς την ίδια αλλά είδα να προβάλουν δυο μπούτια χοντρά σαν του Χάρη Μπανιώτη, χοντρά και πλαδαρά σαν τη ρητορική των προσωκρατικών φιλοσόφων του Θρύλου, χοντρά και επιβλητικά σαν το σκορδοστούμπι και το μπούκοβο του σετ που υποτίθεται πως είχα πάει να ζητήσω από τον κάπελα.

Αλλά ακριβώς τότε, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, πρέπει να έγινε το βραχυκύκλωμα

Βλέποντας τα μπούτια της Εύας, και όχι το αγγελικό της πρόσωπο, βλέποντας αυτά τα δαιμονικά χοντρόμπουτα, μία αναδρομή με οδήγησε σε ένα όραμα αυτοκρατορίας και πατσά, ένα όραμα αναδυόμενης ποδοσφαιρικής αυτοκρατορίας του Θρύλου, και ενώ ξεκίνησα σωστά τα προβαρισμένα λόγια, λέγοντάς της ένα

Kali, βροντερό και δυνατό σαν την οργή της θεϊκής οντότητας

φευ! δεν το συνόδευσα με όσα είχα προβάρει (U R a Godess of the Green Fields) αλλά με ένα επιβλητικό και αμφίσημο

(Kali,) πιάσε μία σκορδοστούμπι και μπούκοβο μωρή

Και μάλιστα, όλα αυτά τα λόγια, τα τραγούδησα μπροστά της κατ' επανάληψη, μετατρέποντας τα effective words της incantation σε defective μίας απλής παραγγελίας στον κάπελα.

Η ίδια, εμβρόντητη, έμοιασε για μια στιγμή να μάχεται να καταλάβει αν όλο αυτό εμπεριείχε απλώς ένα δείγμα σεξισμού που θέλει τη γυναίκα στην κουζίνα ή αν το σκορδοστούμπι εμπεριείχε και κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο

εγώ - αντιλαμβανόμενος πως το σχέδιό μου ζωής (μαζί της) είχε καταστραφεί λόγω ακριβώς όσων είχα εκστομίσει και αποδεχόμενος τον μοιραίο ρόλο του defective ήρωα του songie ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες

Ναι είχα πει τα λόγια

αλλά τα λάθος λόγια

[kongrosian]

ωραίο. αν δεν αντιπαρέβαλες αυτά τα κλισέ περί πατσά και μαύρων κουστουμιών, θα ήταν περισσότερο δικό σου.

[Bazoomba]

[kongrosian]

με μένα γελάς;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

ωραία ιστορία αλλα
το αυτόφωρο έχει μάπα πατσά. για να μην πάνε τίποτα σαλονικιοι, φάνε, και μας αρχίσουν στα βρισιδια.
η καιλη όντως μπορεί να μην έχει κορμάρα, ειδικά σε σχέση με το σύγκλονιστικο της ξωτικό πρόσωπο, φαίνεται αγυμναστη, αλλά να έχει μπουτάρες όπως λες, δεν έχω δει να προκύπτει από κάποιες φώτο.

[neon imposter]

ωραία ιστορία αλλα
το αυτόφωρο έχει μάπα πατσά. για να μην πάνε τίποτα σαλονικιοι, φάνε, και μας αρχίσουν στα βρισιδια.
η καιλη όντως μπορεί να μην έχει κορμάρα, ειδικά σε σχέση με το σύγκλονιστικο της ξωτικό πρόσωπο, φαίνεται αγυμναστη, αλλά να έχει μπουτάρες όπως λες, δεν έχω δει να προκύπτει από κάποιες φώτο.

θα αναγκαστώ να αποκαλύψω την αλήθεια για να υποστηρίξω τη θέση μου

η ιστορία είναι φανταστική - την είχα δει κάποτε Σκουφά και Σίνα να περιμένει ταξί - μου έκανε κακή εντύπωση, ήδη αυτό μαρτυρούσε πως δεν χρησιμοποιεί τα πόδια της για να περπατήσει - αν υπάρχει ένα θανάσιμο αμάρτημα είναι να μην περπατάς σε αυτή την πόλη - είναι ιδανική για περπάτημα

τα μπούτια της - πράγματι δεν είναι τόσο χοντρά - όμως, όταν αντιπαραβάλλονται με το πρόσωπό της, καταλαβαίνει κανείς πως αδικεί η ίδια τον εαυτό της που δεν φρόντισε ποτέ να τα γυμνάσει, έστω περπατώντας -

όλο αυτό - η παρατήρησή σου αναρχομπαχαλάκη μου θύμισε τον περίφημο Άνθρωπο του Πλήθους του Πόε ή Πόου - εκεί, ο αφηγητής μιλά για κάποιο πρόσωπο που του τραβά τόσο την προσοχή ώστε να το ακολουθήσει μέσα στο πλήθος, για να παρατηρήσει πως είναι ο τύπος και η ιδιοφυία του περισπούδαστου εγκλήματος. Αρνείται να μείνει μόνος.

Είναι ο άνθρωπος του πλήθους. Θα είναι μάταιο να τον ακολουθήσω, διότι δεν θα μάθω τίποτε περισσότερο γι' αυτόν, ή για τις πράξεις του. Η πιο βρώμικη ψυχή του κόσμου είναι ένα πιο χονδροειδές βιβλίο από το Hortulus Animae και ίσως δεν είναι παρά μία από τις μεγαλύτερες πράξεις ελέους του Θεού το ότι er laesst sich nicht lesen (δεν μπορεί να διαβαστεί).

(η απόδοση δική μ, πρόχειρη και σαφώς χείριστη σε σχέση με εκείνη που βαριέμαι να δω, από τις Εκδόσεις Πλέθρον)

Η αλήθεια είναι πως αυτή σου η παρατήρηση, για τα μπούτια της σε σχέση με το πρόσωπό της, μου θύμισε τον Άνθρωπο του Πλήθους - αρκεί να αντικαταστήσουμε την ψυχή του με τα μπούτια της. Αυτά τα μπούτια, στα οποία τότε δεν έδωσα τη σημασία που έπρεπε, φανέρωναν πράγματι τον τύπο και την ιδιοφυία του περισπούδαστου εγκλήματος.

I could have save her

Δεν γνωρίζω ποιος διαμόρφωνε εκείνη την εποχή την ψυχή της κάνοντάς την ΧΨ του, μια καρτεσιανή απόδοση διαθέσεων σχεδόν κήτους σε μία παραλία από ραγάδες