Gherschaagk έγραψε: ↑
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑
Ερμή, οι άντρες νοιώθουν πιο ασφαλείς όταν ζηλεύεις παρά όταν δεν ζηλεύεις. Μπορεί να γκρινιάζουν και να ψιλοδυνασχετούν με τη ζήλεια αλλά παραμένει γι' αυτούς μια επιβεβαίωση. Όταν τους τυχαίνει αυτό που εύχονται, χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.
Αυτά από τη θεία.
Δλδ αυτό που θέλει ο Ερμής είναι να τον καταλάβει η γυναίκα του και να τον ζηλεύει γιατί έτσι νιώθει πιο ασφαλής;
Πάντως στην προκειμένη περίπτωση, δεν ευχήθηκε να το κάνει με τη γειτόνισσα.
Σχόλιο προς κα. Γκερ:
Νομίζω ότι για να κατανοήσουμε τόσο κάποια γεγονότα όσο και κάποιες σκέψεις άλλων πάνω στα γεγονότα αυτά, προέχει η χρονική σειρά με την οποία έλαβαν χώρα - τόσο τα εξεταζόμενα γεγονότα όσο και η ερμηνεία τους. Η δική μου ταπεινή ερμηνεία στο ποστ της κα. ΓΑΛΗΣ είναι η εξής:
1. Ο κ.Ερμής υπέπεσε στο βαρύ αμάρτημα του παθητικού σαλιαρίσματος. Είναι λιγότερο ειδεχθές έγκλημα από το ενεργητικό αλλά δεν παύει να τιμωρείται στα μάτια του Ανωτάτου Δικαστή (σ.σ. Γυνή)
2. Δεν ήταν απαραίτητα συνειδητή αμαρτία αλλά δεν υπάρχουν και πολλές αμαρτίες που είναι συνειδητές. Σίγουρα δεν τον απασχολεί να ζηλέψει η γυναίκα του, όπως λανθασμένα αντιλήφθηκες ότι εννόησε η κα.Γαλή. Σε δεύτερο χρόνο όμως, αν απεμπλακεί μεν επιφανειακά επιτυχώς από ένα σούσουρο στην υπόθεση, σαφέστατα μια ενδεχόμενη (και κακά τα ψέματα λογική) εξέλιξη είναι και η αναισθητοποίηση της συζύγου του κ. Ερμή. Και αυτό - σημειώνει εύστοχα η κα.Γαλή, χωρίς να το τοποθετεί στα παρόντα κίνητρα της ιστορίας - ενώ ομοιάζει με ευσεβή πόθο των αρσενικών, τελικά τους τυραννάει πιο πολύ. Δεν γνωρίζω βεβαίως τον λόγο που επισήμανε αυτήν την αντίφαση ως αντρικό χαρακτηριστικό, ενώ είναι καταφανώς πανανθρώπινο (εν πάση περιπτώσει, όσο ανθρώπινο ον μπορεί να θεωρηθεί η γυνή).
3. "Αυτό που ευχήθηκε" δεν είναι η νυν επίτευξη της σεξουαλικής πράξεως αλλά η άνευ όρων στήριξη από την γυναίκα του αν το πράγμα στραβωσει. Η καΓαλη ισχυρίζεται το εξής απλό: ότι δεν υφίσταται το "άνευ όρων".
4. Αν και η συγκυρία του νήματος - μετά το ημερολόγιο καταστρώματος της δεσποινίδος Κάσπερ, το αρλεκιν του κ. Βαντόνο και το κρεσέντο ψυχοπαθολογικής αυτοαποθεωτικής ιδιολύπησης της λοχαγού του Εθνικοφεμινιστικοσοσιαλιστικού Μετώπου Frau Ναϊδος - δημιουργεί μοιραία συνειρμούς περί καλό/κακό γουστης φάρσας, όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το προφίλ του χρήστη δεν συνάδει με κάτι τέτοιο πρώτον, και βεβαίως μια σωστή συμβουλή δεν έβλαψε ποτέ ούτε στην πιο ψεύτικη ιστορία.
Κατά την γνωμη μου, αρχικά πρέπει να προβληματιστεί για τον κολλητό που τον προέτρεψε να ενδώσει. Είναι άλλο να στο λένε ηλεκτρονικοί συν-καφενόβιοι μεταξύ σοβαρού και πολύ σοβαρού αστείου και άλλο συνοδοιπόροι σου στον αγώνα της ζωής. Έπειτα, πρέπει να υπολογίσει το χειρότερο σενάριο, δηλαδή να ομιλούμε για μπίμπο-τρελάκια. Αν εν τέλει, είναι στα συγκαλά της, μικρό το κακό. Κανένας λογικός δεν θα παρεξηγήσει ιδιαιτέρως ότι τον πέρασες για τρελό, όμως πολλοί τρελοί θα φέρνανε βαρέως να τους αντιμετωπίσεις σαν λογικούς.
Εδώ θα διαφωνήσω με την καΓαλή ενδεχομένως στο "αν ήταν ξηγημενη". Μη ξηγημένη δεν την κάνει ο πρόλογος με τα "νιανιανια" χαζογκομενίστικα, αλλά εκ των πραγμάτων το κοντινό της στίγμα στην βάση του κ. Ερμή. Δεν υπάρχουν ιστορίες με αίσιο τέλος τόσο ασφυκτικά κοντά σου (προφανώς έχω παραβλέψει την ηθική σκοπιά, χάριν αναλύσεως, χωρίς να την περιφρονώ).
Συνεπώς, εφόσον δεν έκανε το προφανές δηλαδή με το που έλαβε το πρώτο μήνυμα να απαντήσει "καλησπέρα, και από μένα και από την γυναίκα μου", η οπισθοχώρηση δεν πρέπει να γίνει ούτε ατάκτως ούτε με μετέωρα βήματα. Δίνεις στον άλλον αυτό που θέλει ή έστω αυτό που περίπου θέλει, χωρίς να χαρίσεις τίποτα δικό σου. Της λες ότι ένας φίλος σου έχει το ίδιο πρόβλημα με σύζυγο που στραβωνει και πόσο τα μηνύματα της σου θυμίζουν τα ίδια που λέει και αυτός και μήπως είστε και ίδιο ζώδιο με τον φίλο μου?
Φυσικά μπορείς απλά να σιωπήσεις. Αλλά είχα πάντα το ελάττωμα να θεωρώ ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Υγ
Προσπαθώ να ξεπεράσω ακόμα το ποστ (στο περίπου είναι και προχωρημένη η ώρα) "οι βασιλείς είναι οι μόνοι που έχουνε λαό" της κα.Γαλης. Είναι πραγματικά ιδιαίτερα άβολο στην κάθε λογής ανάγνωση. Χίλιες φορές να έλεγε "μόνο οι κωλάρες έχουν πιστό λαό". Θα στεκόταν καλύτερα.
-ο Θείος
Για τούτο κι η έκφραση "το ξύλο της αρκούδας". 
