Ναι αριστερούλη σε εσένα το λέω, όπως το είπε και ο Αγγέλακας.
Όλοι σήμερα με την λέξη φασισμός, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα, εννοούμε κάτι πολύ ευρύτερο (και πολύ προγενέστερο) από το καθεστώς που επέβαλε στην Ιταλία ο Μουσολίνι, με έμβλημα τις ρωμαϊκές fasces (τη δέσμη με τις ράβδους και τον πέλεκυ). Ωστόσο αυτό το πολύ ευρύτερο μένει ακαθόριστα γενικό, έτσι ώστε να το χρησιμοποιούμε απροσδιόριστα, συχνά στο κενό.
Μα ποιος είναι τελικά ο φασίστας; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από την γενικότητα του μη ορισμού: ο πυρήνας του φασισμού είναι η απαξία της ανθρώπινης ζωής χάριν μιας ιδεολογίας, της όποιας ιδεολογίας, χριστιανικής, ισλαμικής, εθνικής, κομμουνιστικής – ακόμη και φιλελεύθερης.Για μένα, πολύ περισσότερο από αυτόν που το διαδηλώνει, φοράει τις κονκάρδες και ξυρίζει το κεφάλι του, φασίστας είναι αυτός που θεωρεί πως τα θεμελιώδη δικαιώματα που απορρέουν από την ζωή μπορούν να τσαλαπατηθούν για τον σκοπό, τον στόχο, την ιδέα που σε αυτόν φαίνεται σωστή και δέουσα.
Φασίστας είναι όποιος αποδέχεται την πιθανότητα να σπάσει κεφάλια είτε για να γίνει αφεντικό, είτε για να «σώσει» τους άλλους, όποιος λογαριάζει πως στο όνομα της «αλήθειας» που εκπροσωπεί πρέπει να διορθώσει τον άλλο, είτε σέρνοντάς τον «στον ευσπλαχνικό κόσμο της σωτηρίας», είτε καίγοντάς τον στη φωτιά. Ο φασίστας είναι κάποιος που ξαφνικά αναλαμβάνει να διορθώσει ό,τι του μοιάζει για «ατέλεια» της φύσης: «ελευθερώνει» βομβαρδίζοντας, «λυτρώνει» φυλακίζοντας, «αγαπάει» σκλαβώνοντας.
Και κοντά σε αυτόν τον φασισμό, φυτρώνει κι ένας ακόμη: είναι ασυνείδητος, καθημερινός, αποϊδεολογικοποιημένος, δομημένος μονάχα πάνω στην δυνατότητα της επιβολής. Φασίστες είμαστε όλοι μας κάθε φορά που προτάσσουμε τη βία της ισχύος μας, για να γεμίσουμε το καθημερινό κενό μας – ας πούμε, κάθε φορά που παρκάρουμε το αμάξι μας στις ράμπες των αναπήρων.
Φυσικά υπάρχουν λογής ερμηνείες, διατυπωμένες από παλιά: ο φασισμός, λένε πολλοί, έχει παρελθόν, ιστορία –εν πολλοίς είναι συνυφασμένος με την ίδια την ανθρώπινη πορεία.. Πανάρχαιοι θεσμοί, όπως η οργανωμένη σε εκκλησία θρησκεία, ο στρατός, τα εθνικά κράτη, δομούνται πάνω στην λογική του φασισμού: δεν είναι τυχαίο πως οι φασίστες πιστεύουν με θέρμη σε έναν κόσμο προαιώνιων χαρακωμάτων, όπου όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Στα χαρακώματα οι απέναντι είναι πάντοτε «εχθροί» - διόλου συμπτωματικά είναι πάντοτε «εχθροί» αφηρημένων λέξεων: εχθροί του Θεού, του Λαού, του Έθνους, της Πατρίδας, της Κοινωνίας, της Επανάστασης, του Μέλλοντος.
Ο περιπτωσιολογικός κατάλογος του φασισμού δεν έχει τέλος – κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου: φασίστας είναι όποιος χουγιάζει τους ανθρώπους με μπαμπούλες, διαβόλους, εφτά σφραγίδες και τέρατα με εφτά κεφάλια, φασίστας είναι όποιος βομβαρδίζει πολιτείες, φασίστας είναι και όποιος μετέχει σε μια συμμορία αστυνομικών για να ξυλοκοπήσει και να βασανίσει Αφγανούς μετανάστες. Φασίστες είναι οι χρυσαυγίτες που ως συμμορίες διακηρύττουν το μίσος, βεβηλώνουν μνημεία και κυνηγούν με σιδερολοστούς τους μετανάστες - μα φασίστες είναι και όσοι ως συντεταγμένη ομάδα τραμπούκων αποφασίζουν να ρημάξουν τα γραφεία της φασιστικής «Χρυσής Αυγής» (κι αυτό το γράφει κάποιος που εδώ και χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των λογής χρυσαυγιτών και νεοφασιστών - κι όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, κι όχι μόνο σε λεκτικό επίπεδο). Φασίστας είναι όποιος μιλάει για Lebensraum (τη θεωρία του «ζωτικού εθνικού χώρου») - μα όποιος κυκλοφορεί αφίσες όπου αναγγέλει «σπάσιμο του κεφαλιού των φασιστών», είναι κι αυτός φασίστας.
Δεν είναι διόλου εύκολη μια αντιπρόταση στον φασισμό, (στον θεσμικό φασισμό αλλα και στον καθημερινό, τον δικό μας) – πιθανώς γιατί η όποια αντιπρότασή μας δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει την αποδοχή του. Αυτό είναι το οξύμωρο: το αντίθετο του φασισμού δεν είναι ένα σύστημα που τον απαγορέυει, αλλά η ανοιχτή κοινωνία. Δηλαδή: μια κοινωνία που, ανάμεσα στα άλλα, συμπεριλαμβάνει στον αξιακό της κύκλο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, δηλαδή ακόμη και το δικαίωμα του να είσαι φασίστας.
Λινκ: Να αναφέρω αυτόν που το έγραψε, γιατί δεν είμαι ιδιοκτήτης του παρόντος και θα ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι για να μειώσουμε την αξία των λόγων του;
Για εμένα δεν έχει σημασία ποιος το έγραψε αλλά αυτά που αποτυπώνονται σε αυτό, καλή σας μέρα.
Εδώ η παραπομπή κατόπιν συμμορφώσεως παρατήρησης από τον συντονισμό
http://www.triaridis.gr/keimena/keimD031.htm
