Παγκ.Ομοσπ.Στιβου : έκανες την εφηβεία σου ως άντρας; με τους άντρες θα αγωνίζεσαι μια ζωή. Τελεία κ παύλα

[AlienWay]

Περί "ηθικού πανικού".

Ηθικό πανικό θα είχαμε στην περίπτωση που αυτοί οι κανονισμοί (συμμετοχή των τρανς σε γυναικείες ομάδες) εφαρμόζονταν σε καθαρά εθνικό πλαίσιο, σε χώρες όπως τη δική μας.

Σε αυτή τη περίπτωση οι εγχώριοι ακροδεξιοί θα κάνανε πορείες, θα έβγαινε η Λουκά να πει ότι "οι τρανς είναι του σατανά", θα αντιδρούσε ο τοπικός κλήρος και τα μπαρμπάδια από τις κερκίδες θα προσφωνούσαν τις τρανς ανθλήτριες με προσφωνήσεις τύπου "ου μωρή Λουλού", "κουνιέσαι μωρή κουνίστρα" και άλλα παρόμοια.

Σε αυτή τη περίπτωση, ένας κοινός, ορθολογιστής νους με προοδευτικές τάσεις, ασφαλώς και θα ήταν υπέρ των κανονισμών. Αφού ο αντίλογος θα ήταν αυτής της φύσεως, εννοείται ότι τα δικαιώματα των τρανς προέχουν.

Το βασικό πρόβλημα των οργανώσεων, των πολυεθνικών και γενικότερα των κατόχων κάποιας μορφής εξουσίας, είναι ότι μετά την υπερεντατικοποίηση του culture war πόνταραν σε έναν τέτοιου είδους "αντίλογο". Δεν περίμεναν ότι το ζήτημα θα εξεταστεί σε αυστηρά ορθολογική βάση.

Ίσως έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι αυτοί που παριστάνουν τους ορθολογιστές είναι κρυφο-συντηρούκλες. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για τρανσφοβικές, ομοφοβικές, σεξιστικές περσόνες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό και τη κοινή λογική ως πρόσχημα.

Αλλά τι να κάνουμε, τα προβλήματα που εντοπίζουν και οι προβληματισμοί που θέτουν, είναι αυτοί που θα διατύπωνε ο οποιοσδήποτε ορθολογιστής, ακόμη και ο προοδευτικός.

Στις παλιές, καλές εποχές, ο "ακτιβισμός" εκφραζόταν μέσα από ηχηρές συλλογικότητες που είχαν κάποιες διεκδικήσεις, ή από μεμονωμένους καλλιτέχνες που ήθελαν να "ταρακουνίσουν" την κοινή γνώμη (π.χ. ζωγραφίζοντας τον εσταυρωμένο με τα τσίσα τους). Αυτοί όμως είχαν οι ίδιοι την ευθύνη του ακτιβισμού τους και το θάρρος της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ τους οπτικής. Δεν ήταν φορείς εξουσίας.

[ΓΑΛΗ]

Περί "ηθικού πανικού".

Ηθικό πανικό θα είχαμε στην περίπτωση που αυτοί οι κανονισμοί (συμμετοχή των τρανς σε γυναικείες ομάδες) εφαρμόζονταν σε καθαρά εθνικό πλαίσιο, σε χώρες όπως τη δική μας.

Σε αυτή τη περίπτωση οι εγχώριοι ακροδεξιοί θα κάνανε πορείες, θα έβγαινε η Λουκά να πει ότι "οι τρανς είναι του σατανά", θα αντιδρούσε ο τοπικός κλήρος και τα μπαρμπάδια από τις κερκίδες θα προσφωνούσαν τις τρανς ανθλήτριες με προσφωνήσεις τύπου "ου μωρή Λουλού", "κουνιέσαι μωρή κουνίστρα" και άλλα παρόμοια.

Σε αυτή τη περίπτωση, ένας κοινός, ορθολογιστής νους με προοδευτικές τάσεις, ασφαλώς και θα ήταν υπέρ των κανονισμών. Αφού ο αντίλογος θα ήταν αυτής της φύσεως, εννοείται ότι τα δικαιώματα των τρανς προέχουν.

Το βασικό πρόβλημα των οργανώσεων, των πολυεθνικών και γενικότερα των κατόχων κάποιας μορφής εξουσίας, είναι ότι μετά την υπερεντατικοποίηση του culture war πόνταραν σε έναν τέτοιου είδους "αντίλογο". Δεν περίμεναν ότι το ζήτημα θα εξεταστεί σε αυστηρά ορθολογική βάση.

Ίσως έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι αυτοί που παριστάνουν τους ορθολογιστές είναι κρυφο-συντηρούκλες. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για τρανσφοβικές, ομοφοβικές, σεξιστικές περσόνες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό και τη κοινή λογική ως πρόσχημα.

Αλλά τι να κάνουμε, τα προβλήματα που εντοπίζουν και οι προβληματισμοί που θέτουν, είναι αυτοί που θα διατύπωνε ο οποιοσδήποτε ορθολογιστής, ακόμη και ο προοδευτικός.

Στις παλιές, καλές εποχές, ο "ακτιβισμός" εκφραζόταν μέσα από ηχηρές συλλογικότητες που είχαν κάποιες διεκδικήσεις, ή από μεμονωμένους καλλιτέχνες που ήθελαν να "ταρακουνίσουν" την κοινή γνώμη (π.χ. ζωγραφίζοντας τον εσταυρωμένο με τα τσίσα τους). Αυτοί όμως είχαν οι ίδιοι την ευθύνη του ακτιβισμού τους και το θάρρος της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ τους οπτικής. Δεν ήταν φορείς εξουσίας.

Ε, αυτό ακριβώς το σκεπτικό έφερε τα πράγματα στην κατάσταση που είναι σήμερα.

Γιατί το να υποστηρίζεις πχ τη συμμετοχή τρανς στον γυναικείο αθλητισμό για να μη σε θεωρήσουν συντηρητικό/ακροδεξιό/αντιπροοδευτικό, δεν είναι ορθολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων αλλά προσωπική ανασφάλεια ή ιδεολογικό κόλλημα και τίποτα περισσότερο.

Και ακριβώς αυτή η φοβική/συναινετική τάση της πλειοψηφίας, ήταν αυτή που έγινε βούτυρο στο πσωμάκι της... εξουσίας.

Γιατί αυτοί οι "ορθολογιστές" νόες έβαλαν τα τρανς μωρά σε όλες τις αθλητικές και άλλες πίστες.

Ε, τώρα ας προσπαθήσουν να τα βγάλουν.

[georgebi]

Μπράβο στον κλασσικό αθλητισμό
Άντε με το καλό και η ποδηλασία

[georgebi]

[georgebi]

Καλά ξυπνητούρια
Εμείς από τότε τα λέγαμε αλλά μας λέγαν φασίστες

[AlienWay]

Περί "ηθικού πανικού".

Ηθικό πανικό θα είχαμε στην περίπτωση που αυτοί οι κανονισμοί (συμμετοχή των τρανς σε γυναικείες ομάδες) εφαρμόζονταν σε καθαρά εθνικό πλαίσιο, σε χώρες όπως τη δική μας.

Σε αυτή τη περίπτωση οι εγχώριοι ακροδεξιοί θα κάνανε πορείες, θα έβγαινε η Λουκά να πει ότι "οι τρανς είναι του σατανά", θα αντιδρούσε ο τοπικός κλήρος και τα μπαρμπάδια από τις κερκίδες θα προσφωνούσαν τις τρανς ανθλήτριες με προσφωνήσεις τύπου "ου μωρή Λουλού", "κουνιέσαι μωρή κουνίστρα" και άλλα παρόμοια.

Σε αυτή τη περίπτωση, ένας κοινός, ορθολογιστής νους με προοδευτικές τάσεις, ασφαλώς και θα ήταν υπέρ των κανονισμών. Αφού ο αντίλογος θα ήταν αυτής της φύσεως, εννοείται ότι τα δικαιώματα των τρανς προέχουν.

Το βασικό πρόβλημα των οργανώσεων, των πολυεθνικών και γενικότερα των κατόχων κάποιας μορφής εξουσίας, είναι ότι μετά την υπερεντατικοποίηση του culture war πόνταραν σε έναν τέτοιου είδους "αντίλογο". Δεν περίμεναν ότι το ζήτημα θα εξεταστεί σε αυστηρά ορθολογική βάση.

Ίσως έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι αυτοί που παριστάνουν τους ορθολογιστές είναι κρυφο-συντηρούκλες. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για τρανσφοβικές, ομοφοβικές, σεξιστικές περσόνες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό και τη κοινή λογική ως πρόσχημα.

Αλλά τι να κάνουμε, τα προβλήματα που εντοπίζουν και οι προβληματισμοί που θέτουν, είναι αυτοί που θα διατύπωνε ο οποιοσδήποτε ορθολογιστής, ακόμη και ο προοδευτικός.

Στις παλιές, καλές εποχές, ο "ακτιβισμός" εκφραζόταν μέσα από ηχηρές συλλογικότητες που είχαν κάποιες διεκδικήσεις, ή από μεμονωμένους καλλιτέχνες που ήθελαν να "ταρακουνίσουν" την κοινή γνώμη (π.χ. ζωγραφίζοντας τον εσταυρωμένο με τα τσίσα τους). Αυτοί όμως είχαν οι ίδιοι την ευθύνη του ακτιβισμού τους και το θάρρος της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ τους οπτικής. Δεν ήταν φορείς εξουσίας.

Ε, αυτό ακριβώς το σκεπτικό έφερε τα πράγματα στην κατάσταση που είναι σήμερα.

Γιατί το να υποστηρίζεις πχ τη συμμετοχή τρανς στον γυναικείο αθλητισμό για να μη σε θεωρήσουν συντηρητικό/ακροδεξιό/αντιπροοδευτικό, δεν είναι ορθολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων αλλά προσωπική ανασφάλεια ή ιδεολογικό κόλλημα και τίποτα περισσότερο.

Και ακριβώς αυτή η φοβική/συναινετική τάση της πλειοψηφίας, ήταν αυτή που έγινε βούτυρο στο πσωμάκι της... εξουσίας.

Γιατί αυτοί οι "ορθολογιστές" νόες έβαλαν τα τρανς μωρά σε όλες τις αθλητικές και άλλες πίστες.

Ε, τώρα ας προσπαθήσουν να τα βγάλουν.

Πάλι λάθος θα ήταν σε αυτή τη περίπτωση. Ωστόσο επειδή οι ορθολογιστικές ενστάσεις θα πνίγονταν από το φανατισμένο, συντηρητικό πλήθος, δεν θα έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

[adon99]

Ρατσιστικο παραληρημα η αποφαση

Περιμενω απο αριστερες οργανωσεις να αντιδρασουν

[ΓΑΛΗ]

Περί "ηθικού πανικού".

Ηθικό πανικό θα είχαμε στην περίπτωση που αυτοί οι κανονισμοί (συμμετοχή των τρανς σε γυναικείες ομάδες) εφαρμόζονταν σε καθαρά εθνικό πλαίσιο, σε χώρες όπως τη δική μας.

Σε αυτή τη περίπτωση οι εγχώριοι ακροδεξιοί θα κάνανε πορείες, θα έβγαινε η Λουκά να πει ότι "οι τρανς είναι του σατανά", θα αντιδρούσε ο τοπικός κλήρος και τα μπαρμπάδια από τις κερκίδες θα προσφωνούσαν τις τρανς ανθλήτριες με προσφωνήσεις τύπου "ου μωρή Λουλού", "κουνιέσαι μωρή κουνίστρα" και άλλα παρόμοια.

Σε αυτή τη περίπτωση, ένας κοινός, ορθολογιστής νους με προοδευτικές τάσεις, ασφαλώς και θα ήταν υπέρ των κανονισμών. Αφού ο αντίλογος θα ήταν αυτής της φύσεως, εννοείται ότι τα δικαιώματα των τρανς προέχουν.

Το βασικό πρόβλημα των οργανώσεων, των πολυεθνικών και γενικότερα των κατόχων κάποιας μορφής εξουσίας, είναι ότι μετά την υπερεντατικοποίηση του culture war πόνταραν σε έναν τέτοιου είδους "αντίλογο". Δεν περίμεναν ότι το ζήτημα θα εξεταστεί σε αυστηρά ορθολογική βάση.

Ίσως έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι αυτοί που παριστάνουν τους ορθολογιστές είναι κρυφο-συντηρούκλες. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για τρανσφοβικές, ομοφοβικές, σεξιστικές περσόνες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό και τη κοινή λογική ως πρόσχημα.

Αλλά τι να κάνουμε, τα προβλήματα που εντοπίζουν και οι προβληματισμοί που θέτουν, είναι αυτοί που θα διατύπωνε ο οποιοσδήποτε ορθολογιστής, ακόμη και ο προοδευτικός.

Στις παλιές, καλές εποχές, ο "ακτιβισμός" εκφραζόταν μέσα από ηχηρές συλλογικότητες που είχαν κάποιες διεκδικήσεις, ή από μεμονωμένους καλλιτέχνες που ήθελαν να "ταρακουνίσουν" την κοινή γνώμη (π.χ. ζωγραφίζοντας τον εσταυρωμένο με τα τσίσα τους). Αυτοί όμως είχαν οι ίδιοι την ευθύνη του ακτιβισμού τους και το θάρρος της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ τους οπτικής. Δεν ήταν φορείς εξουσίας.

Ε, αυτό ακριβώς το σκεπτικό έφερε τα πράγματα στην κατάσταση που είναι σήμερα.

Γιατί το να υποστηρίζεις πχ τη συμμετοχή τρανς στον γυναικείο αθλητισμό για να μη σε θεωρήσουν συντηρητικό/ακροδεξιό/αντιπροοδευτικό, δεν είναι ορθολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων αλλά προσωπική ανασφάλεια ή ιδεολογικό κόλλημα και τίποτα περισσότερο.

Και ακριβώς αυτή η φοβική/συναινετική τάση της πλειοψηφίας, ήταν αυτή που έγινε βούτυρο στο πσωμάκι της... εξουσίας.

Γιατί αυτοί οι "ορθολογιστές" νόες έβαλαν τα τρανς μωρά σε όλες τις αθλητικές και άλλες πίστες.

Ε, τώρα ας προσπαθήσουν να τα βγάλουν.

Πάλι λάθος θα ήταν σε αυτή τη περίπτωση. Ωστόσο επειδή οι ορθολογιστικές ενστάσεις θα πνίγονταν από το φανατισμένο, συντηρητικό πλήθος, δεν θα έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Πόσο ορθολογική μπορεί να είναι μια ένσταση που είναι θετική για τη συμμετοχή τρανς στα γυναικεία αθλήματα; Πόσο;


Ο "προοδευτισμός" που ευχόσουν δεν έτυχε, πέτυχε.

Oπότε κι εσύ σήμερα ανήκεις στο φανατισμένο, συντηρητικό πλήθος των "λουκάδων".


Το δεύτερο ενικό με τη γενική έννοια.

[georgebi]

Η αγαπημένη μου δημοσιογράφος του BBC
το πάει αλλού τώρα

Banning black women

[Καραμελίτσα]

Περί "ηθικού πανικού".

Ηθικό πανικό θα είχαμε στην περίπτωση που αυτοί οι κανονισμοί (συμμετοχή των τρανς σε γυναικείες ομάδες) εφαρμόζονταν σε καθαρά εθνικό πλαίσιο, σε χώρες όπως τη δική μας.

Σε αυτή τη περίπτωση οι εγχώριοι ακροδεξιοί θα κάνανε πορείες, θα έβγαινε η Λουκά να πει ότι "οι τρανς είναι του σατανά", θα αντιδρούσε ο τοπικός κλήρος και τα μπαρμπάδια από τις κερκίδες θα προσφωνούσαν τις τρανς ανθλήτριες με προσφωνήσεις τύπου "ου μωρή Λουλού", "κουνιέσαι μωρή κουνίστρα" και άλλα παρόμοια.

Σε αυτή τη περίπτωση, ένας κοινός, ορθολογιστής νους με προοδευτικές τάσεις, ασφαλώς και θα ήταν υπέρ των κανονισμών. Αφού ο αντίλογος θα ήταν αυτής της φύσεως, εννοείται ότι τα δικαιώματα των τρανς προέχουν.

Το βασικό πρόβλημα των οργανώσεων, των πολυεθνικών και γενικότερα των κατόχων κάποιας μορφής εξουσίας, είναι ότι μετά την υπερεντατικοποίηση του culture war πόνταραν σε έναν τέτοιου είδους "αντίλογο". Δεν περίμεναν ότι το ζήτημα θα εξεταστεί σε αυστηρά ορθολογική βάση.

Ίσως έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι αυτοί που παριστάνουν τους ορθολογιστές είναι κρυφο-συντηρούκλες. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για τρανσφοβικές, ομοφοβικές, σεξιστικές περσόνες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό και τη κοινή λογική ως πρόσχημα.

Αλλά τι να κάνουμε, τα προβλήματα που εντοπίζουν και οι προβληματισμοί που θέτουν, είναι αυτοί που θα διατύπωνε ο οποιοσδήποτε ορθολογιστής, ακόμη και ο προοδευτικός.

Στις παλιές, καλές εποχές, ο "ακτιβισμός" εκφραζόταν μέσα από ηχηρές συλλογικότητες που είχαν κάποιες διεκδικήσεις, ή από μεμονωμένους καλλιτέχνες που ήθελαν να "ταρακουνίσουν" την κοινή γνώμη (π.χ. ζωγραφίζοντας τον εσταυρωμένο με τα τσίσα τους). Αυτοί όμως είχαν οι ίδιοι την ευθύνη του ακτιβισμού τους και το θάρρος της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ τους οπτικής. Δεν ήταν φορείς εξουσίας.

"Κοινός ορθολογιστής νους" με προοδευτικές τάσεις που διαμορφώνει την άποψή του ώστε να είναι κόντρα σ' αυτούς που δε γουστάρει είναι λογική αντίφαση. Ή μάλλον είναι αυτοχαρακτηρισμός ανθρώπων που δεν έχουν συναίσθηση πόσο έξω πέφτουν.

Το νο 1 των ακτιβισμών και της πολιτικής διαφήμισης είναι να απευθύνεσαι σε εξαρτημένα αντανακλαστικά, του στυλ "θα υποστηρίξω αυτό που λένε οι λοατκι γιατί τους πάνε κόντρα οι ακροδεξιοί, και άρα αυτό είναι προοδευτικό", "θα ψηφίσω μητσοτάκη γιατί δε γουστάρω σύριζα" κοκ. Αλλά αυτά είναι ο ορισμός του ανθρώπινου ανορθολογισμού.

[georgebi]

Οι 500 middle aged white online Karens φταίνε για όλα.....

[georgebi]

Δειλά δειλά αρχίζουν και πληθαίνουν οι υποστηρικτικές φωνές προς τον Σεμπ Κοου

βέβαια απο...... middle aged white Karens


https://www.thetimes.co.uk/article/seb- ... -8trtkbkx6

[georgebi]

Καταραμένος να σαι Σεμπαστιαν Κοου
άνοιξες τους ασκούς του μίσους....


https://www.dailymail.co.uk/sport/other ... -hate.html

[georgebi]

Στο pinknews ...ομολογουμένως ...την πήραν πολύ βαριά την απόφαση



https://www.thepinknews.com/2023/03/24/ ... -mermaids/

[AlienWay]

Περί "ηθικού πανικού".

Ηθικό πανικό θα είχαμε στην περίπτωση που αυτοί οι κανονισμοί (συμμετοχή των τρανς σε γυναικείες ομάδες) εφαρμόζονταν σε καθαρά εθνικό πλαίσιο, σε χώρες όπως τη δική μας.

Σε αυτή τη περίπτωση οι εγχώριοι ακροδεξιοί θα κάνανε πορείες, θα έβγαινε η Λουκά να πει ότι "οι τρανς είναι του σατανά", θα αντιδρούσε ο τοπικός κλήρος και τα μπαρμπάδια από τις κερκίδες θα προσφωνούσαν τις τρανς ανθλήτριες με προσφωνήσεις τύπου "ου μωρή Λουλού", "κουνιέσαι μωρή κουνίστρα" και άλλα παρόμοια.

Σε αυτή τη περίπτωση, ένας κοινός, ορθολογιστής νους με προοδευτικές τάσεις, ασφαλώς και θα ήταν υπέρ των κανονισμών. Αφού ο αντίλογος θα ήταν αυτής της φύσεως, εννοείται ότι τα δικαιώματα των τρανς προέχουν.

Το βασικό πρόβλημα των οργανώσεων, των πολυεθνικών και γενικότερα των κατόχων κάποιας μορφής εξουσίας, είναι ότι μετά την υπερεντατικοποίηση του culture war πόνταραν σε έναν τέτοιου είδους "αντίλογο". Δεν περίμεναν ότι το ζήτημα θα εξεταστεί σε αυστηρά ορθολογική βάση.

Ίσως έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι αυτοί που παριστάνουν τους ορθολογιστές είναι κρυφο-συντηρούκλες. Ναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για τρανσφοβικές, ομοφοβικές, σεξιστικές περσόνες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό και τη κοινή λογική ως πρόσχημα.

Αλλά τι να κάνουμε, τα προβλήματα που εντοπίζουν και οι προβληματισμοί που θέτουν, είναι αυτοί που θα διατύπωνε ο οποιοσδήποτε ορθολογιστής, ακόμη και ο προοδευτικός.

Στις παλιές, καλές εποχές, ο "ακτιβισμός" εκφραζόταν μέσα από ηχηρές συλλογικότητες που είχαν κάποιες διεκδικήσεις, ή από μεμονωμένους καλλιτέχνες που ήθελαν να "ταρακουνίσουν" την κοινή γνώμη (π.χ. ζωγραφίζοντας τον εσταυρωμένο με τα τσίσα τους). Αυτοί όμως είχαν οι ίδιοι την ευθύνη του ακτιβισμού τους και το θάρρος της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ τους οπτικής. Δεν ήταν φορείς εξουσίας.

"Κοινός ορθολογιστής νους" με προοδευτικές τάσεις που διαμορφώνει την άποψή του ώστε να είναι κόντρα σ' αυτούς που δε γουστάρει είναι λογική αντίφαση. Ή μάλλον είναι αυτοχαρακτηρισμός ανθρώπων που δεν έχουν συναίσθηση πόσο έξω πέφτουν.

Το νο 1 των ακτιβισμών και της πολιτικής διαφήμισης είναι να απευθύνεσαι σε εξαρτημένα αντανακλαστικά, του στυλ "θα υποστηρίξω αυτό που λένε οι λοατκι γιατί τους πάνε κόντρα οι ακροδεξιοί, και άρα αυτό είναι προοδευτικό", "θα ψηφίσω μητσοτάκη γιατί δε γουστάρω σύριζα" κοκ. Αλλά αυτά είναι ο ορισμός του ανθρώπινου ανορθολογισμού.

Καμία αντίφαση δεν θα υπάρχει όταν κάποιος υπερασπίζεται τη λογική απέναντι στον παραλογισμό.

Επειδή όμως πολλές φορές τα όρια μεταξύ λογικής και παραλογισμού είναι ασαφή, εκεί γίνονται συζητήσεις με αντιπαράθεση.

Οταν κάποιος αποφασίζει και διατάζει με γνώμονα ότι "θα πήξουν" αυτοί που δεν συμπαθεί, τότε είναι πιθανό να υποπέσει σε λογικά σφάλματα.