Ποιες είναι οι θρησκευτικές σας πεποιθήσεις;

[Τοξοβόλος_UK]

Γενικά η ανάγκη για πίστη διεθνώς και διαχρονικά απαντάει σε ανθρώπινες ψυχολογικές ανάγκες και συσχετίζεται αρκετά καλά με τα επίπεδα ανασφάλειας, φτώχειας, ανέχειας κτλ σε δεδομένη περίοδο κ γεωγραφική περιοχή.

Αυτό το βλέπουμε αρκετά ξεκάθαρα όταν παρατηρούμε οτι οι πιο secular και ανεπτυγμένες χώρες συνήθως έχουν πολύ υψηλά ποσοστά μη θρησκευόμενων και άθεων. Αλλά είπαμε η πίστη δεν είναι all bad αν βοηθάει τον άλλον να βγάλει τη μέρα μπροστά στη πουτάνα τη ζωή.

Δεν ισχυει γιατι ολοι οι πετυχημενοι πολιτισμοι βασιστηκαν και σε καποια θρησκεια.

Κορυφαιες φιγουρες του στοχασμου και των γραμματων στην αρχαια Ελλαδα ηταν ευσεβεις θρησκοι χωρις να εχουν καμια απολυτως φτωχεια, το αντιθετο ζουσαν σχετικα πλουσια: Πλατωνας, Αριστοτελης, Αισχυλος, Ευριπιδης, Πλουταρχος.

Η μακροβιοτερη αυτοκρατορια, η Βυζαντινη για 1100 χρονια ειχε σαν σταθερο πυλωνα τη θρησκεια.

Οι Ελληνες διατηρησαν την εθνικη τους συνειδηση επι Τουρκοκρατιας ακριβως γιατι παρα τις διωξεις δεν αλλαξοπιστησαν.

Οι Εβραιοι διατηρησαν την ταυτοτητα τους παρα τα 2000 χρονια διασπορας ακριβως λογω της θρησκειας.

Η Δυση μεγαλουργησε οσο ηταν θρησκη, οταν αρχισε να ρεπει προς την αθεια ξεκινησε και η παρακμη της.

.

Παπατζιλίκια κοινωνικού συντηρητισμού των αντίστοιχων χρονικών περιόδων. Κοινωνικός συντηρητισμός, θρησκεία και εκμετάλλευση αυτής πολιτικά αλλά και ως μέσου ελέγχου των μαζών είναι από τις πιο επιτυχημένες συνταγές των μεσαιωνικών ηθικοπλαστικών παπάτζων που ως καρκινώματα κουβαλάμε πολλά ως σήμερα.

[ΓΑΛΗ]

Άθεος από τα 18 και μετά. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανώτερη δύναμη, ούτε φυσικά σε μετά θάνατον ζωή, καλικατζαρια και φαντάσματα.

Αν υπαρχουν αλλες διαστασεις μπορει να υπαρχουν αυτα και πολυ περισσοτερα. Ειναι οπως λεμε οτι σε ενα αχανες συμπαν θα υπαρχουν κατ' αναγκη και εξωγηινοι. Ε αν υπαρχουν αλλες διαστασεις δεν πρεπει κατ' αναλογια να θεωρησουμε οτι και αυτες φιλοξενουν καποιο ειδος ανοργανης ζωης;

Και επισης αν υπαρχουν αλλες διαστασεις και ο ανθρωπος ειναι τελικα πολυδιαστασιακο ον, τοτε πως μπορουμε να ξερουμε οτι δεν υπαρχει μετα θανατο ζωη για τα μερη του εαυτου μας που δεν αντιλαμβανομαστε με τις 5 αισθησεις;
.

Μην ξεχνάς ότι οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται τη μεταθανάτια ζωή ως μια μεταφορά του εαυτού που αντιλαμβάνονται με τις 5 αισθήσεις στη γη, σε μία άλλη διάσταση που επίσης μοιάζει με τη γη. Για τα μέρη του εαυτού που δεν αντιλαμβάνονται, δεν τους καίγεται καρφί αν ζήσουν ή δεν ζήσουν. Ή όλα ή τίποτα.

[Αρίστος]

Γενικά η ανάγκη για πίστη διεθνώς και διαχρονικά απαντάει σε ανθρώπινες ψυχολογικές ανάγκες και συσχετίζεται αρκετά καλά με τα επίπεδα ανασφάλειας, φτώχειας, ανέχειας κτλ σε δεδομένη περίοδο κ γεωγραφική περιοχή.

Αυτό το βλέπουμε αρκετά ξεκάθαρα όταν παρατηρούμε οτι οι πιο secular και ανεπτυγμένες χώρες συνήθως έχουν πολύ υψηλά ποσοστά μη θρησκευόμενων και άθεων. Αλλά είπαμε η πίστη δεν είναι all bad αν βοηθάει τον άλλον να βγάλει τη μέρα μπροστά στη πουτάνα τη ζωή.

Δεν ισχυει γιατι ολοι οι πετυχημενοι πολιτισμοι βασιστηκαν και σε καποια θρησκεια.

Κορυφαιες φιγουρες του στοχασμου και των γραμματων στην αρχαια Ελλαδα ηταν ευσεβεις θρησκοι χωρις να εχουν καμια απολυτως φτωχεια, το αντιθετο ζουσαν σχετικα πλουσια: Πλατωνας, Αριστοτελης, Αισχυλος, Ευριπιδης, Πλουταρχος.

Η μακροβιοτερη αυτοκρατορια, η Βυζαντινη για 1100 χρονια ειχε σαν σταθερο πυλωνα τη θρησκεια.

Οι Ελληνες διατηρησαν την εθνικη τους συνειδηση επι Τουρκοκρατιας ακριβως γιατι παρα τις διωξεις δεν αλλαξοπιστησαν.

Οι Εβραιοι διατηρησαν την ταυτοτητα τους παρα τα 2000 χρονια διασπορας ακριβως λογω της θρησκειας.

Η Δυση μεγαλουργησε οσο ηταν θρησκη, οταν αρχισε να ρεπει προς την αθεια ξεκινησε και η παρακμη της.

.

Παπατζιλίκια κοινωνικού συντηρητισμού των αντίστοιχων χρονικών περιόδων. Κοινωνικός συντηρητισμός, θρησκεία και εκμετάλλευση αυτής πολιτικά αλλά και ως μέσου ελέγχου των μαζών είναι από τις πιο επιτυχημένες συνταγές των μεσαιωνικών ηθικοπλαστικών παπάτζων που ως καρκινώματα κουβαλάμε πολλά ως σήμερα.

Δεν θα αλλαξουμε τωρα την ιστορια για να σου βγουν οι ταμπελες που εφαρμοζεις ως Προκρουστης.

Οι πετυχημενοι πολιτισμοι βασιστηκαν στη θρησκεια.

Οταν οι θρησκευτικες πιστεις υποχωρουσαν κατερρεαν και οι πολιτισμοι.

Ο Ελληνισμος κατερρευσε οταν στα ελληνιστικα βασιλεια επικρατησε ο θρησκευτικος συγκριτισμος και η αθεια.

Για τον ιδιο λογο κατερευσε και η Ρωμη.

Και για τον ιδιο λογο καταρρεει τωρα και η Δυση.

.

.

[hellegennes]

Μα το θέμα δεν είναι ειδικώς ο χριστιανισμός. Σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά ή αρνητικά στοιχεία, ανάλογα με τον τρόπο προσέγγισης τους.

Και επειδή σαφέστατα ισχύει το μπολντ, θα επιμείνω ότι ως άθεος μπορεί να χαρακτηριστεί μόνον κάποιος μηδενιστής.Γιατί άθεος στα θρησκευτικά και ένθεος στα πολιτικά, δε λέει.

Θεωρώ ότι ένας μηδενιστής είναι και άθεος, αλλά το αντίστροφο δεν ισχύει απαραίτητα. Μπορεί κάποιος να είναι μεν άθεος, να πιστεύει δε πως υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή ή ακόμα και σε έννοιες όπως η μετά θάνατον ζωή που αναφέρθηκαν στο θέμα.

Προσωπικά, αν κάποιος άθεος κάτσει και το φιλοσοφήσει πραγματικά μέχρι εκεί που δεν πάει, δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει τον μηδενισμό. Θέλω να πω, σε τελική ανάλυση ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων δεν «είμαστε» βιολογικά; Τι σημαίνει καλό ή κακό ή -εδώ που τα λέμε- οποιοσδήποτε ηθικός χαρακτηρισμός για ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων, που προήλθε από ένα κοσμικό ατύχημα και οδεύει προς την εκμηδένιση;

Λάθος, αν το φιλοσοφήσεις μέχρι τέρμα είναι που αποφεύγεις τον μηδενισμό. Ο μηδενισμός είναι αποτέλεσμα ελλιπούς εμβάθυνσης. Στο τέλος των πραγμάτων, δεν έχει σημασία τι είμαστε και αν υπάρχει ζωή μετά, σημασία έχει ότι όσο ζούμε αισθανόμαστε και τα αισθήματά μας είναι το μόνο αντικειμενικά -για τον καθένα μας- αληθινό πράγμα. Αυτήν την στιγμή απολαμβάνω που αράζω και τρώω ένα κρουασάν γράφοντας στο φόρουμ.

[Scouser]

Θεωρώ ότι ένας μηδενιστής είναι και άθεος, αλλά το αντίστροφο δεν ισχύει απαραίτητα. Μπορεί κάποιος να είναι μεν άθεος, να πιστεύει δε πως υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή ή ακόμα και σε έννοιες όπως η μετά θάνατον ζωή που αναφέρθηκαν στο θέμα.

Προσωπικά, αν κάποιος άθεος κάτσει και το φιλοσοφήσει πραγματικά μέχρι εκεί που δεν πάει, δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει τον μηδενισμό. Θέλω να πω, σε τελική ανάλυση ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων δεν «είμαστε» βιολογικά; Τι σημαίνει καλό ή κακό ή -εδώ που τα λέμε- οποιοσδήποτε ηθικός χαρακτηρισμός για ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων, που προήλθε από ένα κοσμικό ατύχημα και οδεύει προς την εκμηδένιση;

Λάθος, αν το φιλοσοφήσεις μέχρι τέρμα είναι που αποφεύγεις τον μηδενισμό. Ο μηδενισμός είναι αποτέλεσμα ελλιπούς εμβάθυνσης. Στο τέλος των πραγμάτων, δεν έχει σημασία τι είμαστε και αν υπάρχει ζωή μετά, σημασία έχει ότι όσο ζούμε αισθανόμαστε και τα αισθήματά μας είναι το μόνο αντικειμενικά -για τον καθένα μας- αληθινό πράγμα. Αυτήν την στιγμή απολαμβάνω που αράζω και τρώω ένα κρουασάν γράφοντας στο φόρουμ.

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν σίγουρα πχ κάποιοι μισθοφόροι σε έναν εμφύλιο στην Αφρική που απολαμβάνουν να καίνε ένα χωριό και να βιάζουν τις γυναίκες. Και στις δύο περιπτώσεις, η απόλαυση προκύπτει από νευρώνες και χημικές αντιδράσεις στους εγκεφάλους τους.

[ΓΑΛΗ]

Θεωρώ ότι ένας μηδενιστής είναι και άθεος, αλλά το αντίστροφο δεν ισχύει απαραίτητα. Μπορεί κάποιος να είναι μεν άθεος, να πιστεύει δε πως υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή ή ακόμα και σε έννοιες όπως η μετά θάνατον ζωή που αναφέρθηκαν στο θέμα.

Προσωπικά, αν κάποιος άθεος κάτσει και το φιλοσοφήσει πραγματικά μέχρι εκεί που δεν πάει, δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει τον μηδενισμό. Θέλω να πω, σε τελική ανάλυση ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων δεν «είμαστε» βιολογικά; Τι σημαίνει καλό ή κακό ή -εδώ που τα λέμε- οποιοσδήποτε ηθικός χαρακτηρισμός για ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων, που προήλθε από ένα κοσμικό ατύχημα και οδεύει προς την εκμηδένιση;

Λάθος, αν το φιλοσοφήσεις μέχρι τέρμα είναι που αποφεύγεις τον μηδενισμό. Ο μηδενισμός είναι αποτέλεσμα ελλιπούς εμβάθυνσης. Στο τέλος των πραγμάτων, δεν έχει σημασία τι είμαστε και αν υπάρχει ζωή μετά, σημασία έχει ότι όσο ζούμε αισθανόμαστε και τα αισθήματά μας είναι το μόνο αντικειμενικά -για τον καθένα μας- αληθινό πράγμα. Αυτήν την στιγμή απολαμβάνω που αράζω και τρώω ένα κρουασάν γράφοντας στο φόρουμ.

Κι εγώ το ίδιο ακριβώς πιστεύω.

[Antares]

Θα μπορώ να βλέπω, να ακούω, τα συμβαίνοντα, αυτού του κόσμου, όντας σε μια άλλη κατάσταση, χωρίς φυσικό σώμα; Δύο από τις αισθήσεις. Αν και το ακούω θα μπορούσε να αντικατασταθεί από το διάβασμα της σκέψης κάθε ζωντανού όντος και το βλέπω, ίσως με μια ικανότητα να βλέπω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα.
Αυτά τα απλοϊκά τα σκέφτομαι πολλές φορές. Ωραίο θα ήταν πάντως.

[hellegennes]

Καταρχάς, αν είναι πιστοί τότε σίγουρα θα πρέπει να πιστεύουν και στην μεταθάνατον ζωή. Αλλιώς δεν είναι πιστοί, απλά καταχωρισμένοι ως Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι κλπ. Καθαρά θέμα ορισμού είναι, καταλαβαίνω τι λες.

Αν πάρεις τους Χριστιανούς, για παράδειγμα, αυτό που λες ισχύει 100%. Δεν νοείται κάποιος Χριστιανός να μην πιστεύει σε τόσο βασικά πράγματα του δόγματός του. Μπορεί να χαρακτηρίζεται Χριστιανός επειδή του αρέσει η διδασκαλία του Χριστού, αλλά για τα βασικά Χριστιανικά δόγματα δεν είναι Χριστιανός.
Από την άλλη υπάρχουν θρησκείες που φτάνουν μέχρι τον αγνωστικισμό, όπως ο Βουδισμός, όπου μερικά τμήματά τους έχουν αγνωστικιστική στάση ακόμη και σε ζητήματα ύπαρξης Θεού.

Κι όχι μόνο στους Χριστιανούς, σε όλες τις αβρααμικές θρησκείες ισχύει, πιστεύω.

Νομίζω ότι είστε ένα βήμα πίσω, γιατί ζούμε σε μια χώρα που το κυρίαρχο δόγμα είναι η ορθοδοξία. Σε άλλες δυτικές χώρες η θρησκεία έχει προχωρήσει και μπορεί να υπάρχουν πιστοί που πηγαίνουν στην εκκλησία και να μην πιστεύουν στην μετά θάνατον ζωή, χωρίς αυτό να αποτελεί κάποιου είδους αντίφαση, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι αντιφατικός ο χριστιανισμός, πράγμα που διάφορα παρακλάδια του έχουν αποδεχτεί.

Για να γίνω λίγο πιο σαφής, ο χριστιανισμός θεωρεί ότι ο άνθρωπος συνεχίζει να υπάρχει ως πνεύμα, αλλά μόνο ο άνθρωπος απ' όλην την πλάση. Αυτό μπορεί να έστεκε ακόμα μέχρι την εποχή του Δαρβίνου, αλλά οποιοσδήποτε αποδέχεται την εξέλιξη θα πρέπει να βλέπει την μεγάλη αντίφαση. Δεν γίνεται τα υπόλοιπα θηλαστικά, ας πούμε, να μην έχουν μετά θάνατον ζωή αλλά να έχουμε εμείς. Εγγενώς λοιπόν, όποια στάση κι αν πάρει κάποιος θα είναι αντιφατική σε σχέση είτε με το δόγμα είτε με την λογική. Με το με δόγμα είναι αντιφατική η αντίληψη ότι είτε ο θάνατος είναι τελειωτικός για όλα τα όντα είτε μόνο ένα στάδιο (για όλα τα όντα), με την δε λογική είναι αντιφατικό το δόγμα ότι μόνο για τον άνθρωπο υπάρχει ζωή μετά.

[hellegennes]

Προσωπικά, αν κάποιος άθεος κάτσει και το φιλοσοφήσει πραγματικά μέχρι εκεί που δεν πάει, δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει τον μηδενισμό. Θέλω να πω, σε τελική ανάλυση ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων δεν «είμαστε» βιολογικά; Τι σημαίνει καλό ή κακό ή -εδώ που τα λέμε- οποιοσδήποτε ηθικός χαρακτηρισμός για ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων, που προήλθε από ένα κοσμικό ατύχημα και οδεύει προς την εκμηδένιση;

Λάθος, αν το φιλοσοφήσεις μέχρι τέρμα είναι που αποφεύγεις τον μηδενισμό. Ο μηδενισμός είναι αποτέλεσμα ελλιπούς εμβάθυνσης. Στο τέλος των πραγμάτων, δεν έχει σημασία τι είμαστε και αν υπάρχει ζωή μετά, σημασία έχει ότι όσο ζούμε αισθανόμαστε και τα αισθήματά μας είναι το μόνο αντικειμενικά -για τον καθένα μας- αληθινό πράγμα. Αυτήν την στιγμή απολαμβάνω που αράζω και τρώω ένα κρουασάν γράφοντας στο φόρουμ.

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν σίγουρα πχ κάποιοι μισθοφόροι σε έναν εμφύλιο στην Αφρική που απολαμβάνουν να καίνε ένα χωριό και να βιάζουν τις γυναίκες. Και στις δύο περιπτώσεις, η απόλαυση προκύπτει από νευρώνες και χημικές αντιδράσεις στους εγκεφάλους τους.

Φυσικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να ορίσω ότι το ένα είναι καλό και το άλλο κακό. Δεν χρειάζεται να υπάρχει αντικειμενικός ορισμός του καλού και του κακού, μόνο διαγώνιος ορισμός χαραγμένος στην βάση της ανθρωποκεντρικής μας λογικής περί συνέχειας, ανταπόδοσης, τύψεων και ενσυναίσθησης (να νιώθεις και να σε επηρεάζουν τα αισθήματα των άλλων).

[Green Dragon]

Θεωρώ ότι ένας μηδενιστής είναι και άθεος, αλλά το αντίστροφο δεν ισχύει απαραίτητα. Μπορεί κάποιος να είναι μεν άθεος, να πιστεύει δε πως υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή ή ακόμα και σε έννοιες όπως η μετά θάνατον ζωή που αναφέρθηκαν στο θέμα.

Προσωπικά, αν κάποιος άθεος κάτσει και το φιλοσοφήσει πραγματικά μέχρι εκεί που δεν πάει, δεν βλέπω πως μπορεί να αποφύγει τον μηδενισμό. Θέλω να πω, σε τελική ανάλυση ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων δεν «είμαστε» βιολογικά; Τι σημαίνει καλό ή κακό ή -εδώ που τα λέμε- οποιοσδήποτε ηθικός χαρακτηρισμός για ένα άθροισμα κυττάρων, νευρώνων και χημικών αντιδράσεων, που προήλθε από ένα κοσμικό ατύχημα και οδεύει προς την εκμηδένιση;

Λάθος, αν το φιλοσοφήσεις μέχρι τέρμα είναι που αποφεύγεις τον μηδενισμό. Ο μηδενισμός είναι αποτέλεσμα ελλιπούς εμβάθυνσης. Στο τέλος των πραγμάτων, δεν έχει σημασία τι είμαστε και αν υπάρχει ζωή μετά, σημασία έχει ότι όσο ζούμε αισθανόμαστε και τα αισθήματά μας είναι το μόνο αντικειμενικά -για τον καθένα μας- αληθινό πράγμα. Αυτήν την στιγμή απολαμβάνω που αράζω και τρώω ένα κρουασάν γράφοντας στο φόρουμ.

Δεν το έχεις φιλοσοφήσει αρκετά τότε γιατί αν έχεις πειστεί 100% ότι δεν υπάρχει κάποιου είδους συνέχεια τότε δεν έχει σημασία αν απολαμβάνεις το κρουασάν ή όχι. Βασικά ότι και να κάνεις ή να μην κάνεις είναι ακριβώς το ίδιο, δηλαδή τίποτα.

Το νόημα της ζωής είναι η συνέχεια, αν δεν υπάρχει συνέχεια η ζωή δεν έχει νόημα ούτε αξία. Πρακτικά πρόκειται για φάρσα.

Επίσης όλες οι πράξεις είναι ισοδύναμες και συγκεκριμένα μηδενικές, ακόμα και να ρίξεις πυρηνικά και σκοτώσεις δισεκατομμύρια είναι μια ουδέτερη πράξη, μην σου πω και καλή που τους βγάζεις από την ματαιότητα της ύπαρξης.

* Το αν υπάρχει Θεός/θεοί και το αν υπάρχει κάποιου είδους συνέχεια μετά τον θάνατο είναι δύο ανεξάρτητα μεταξύ τους ερωτήματα για εμένα. Θετική ή αρνητική απάντηση στο ένα δεν συνεπάγεται και την αντίστοιχη απάντηση στο άλλο.

[Scouser]

Λάθος, αν το φιλοσοφήσεις μέχρι τέρμα είναι που αποφεύγεις τον μηδενισμό. Ο μηδενισμός είναι αποτέλεσμα ελλιπούς εμβάθυνσης. Στο τέλος των πραγμάτων, δεν έχει σημασία τι είμαστε και αν υπάρχει ζωή μετά, σημασία έχει ότι όσο ζούμε αισθανόμαστε και τα αισθήματά μας είναι το μόνο αντικειμενικά -για τον καθένα μας- αληθινό πράγμα. Αυτήν την στιγμή απολαμβάνω που αράζω και τρώω ένα κρουασάν γράφοντας στο φόρουμ.

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν σίγουρα πχ κάποιοι μισθοφόροι σε έναν εμφύλιο στην Αφρική που απολαμβάνουν να καίνε ένα χωριό και να βιάζουν τις γυναίκες. Και στις δύο περιπτώσεις, η απόλαυση προκύπτει από νευρώνες και χημικές αντιδράσεις στους εγκεφάλους τους.

Φυσικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να ορίσω ότι το ένα είναι καλό και το άλλο κακό. Δεν χρειάζεται να υπάρχει αντικειμενικός ορισμός του καλού και του κακού, μόνο διαγώνιος ορισμός χαραγμένος στην βάση της ανθρωποκεντρικής μας λογικής περί συνέχειας, ανταπόδοσης, τύψεων και ενσυναίσθησης (να νιώθεις και να σε επηρεάζουν τα αισθήματα των άλλων).

Το θέμα είναι ότι όλα αυτά είναι απλά λέξεις και αόριστες έννοιες, που χρησιμοποιούμε ως εργαλεία για να περιγράψουμε...χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή καταστάσεις στον υλικό κόσμο. Ας πούμε, το κρουασάν που τρως εσύ γράφοντας στο φόρουμ σου προκαλεί απόλαυση, αλλά σε κάποιον άλλο μπορεί να προκαλεί αηδία. Και στις δύο περιπτώσεις, μιλάμε για χημικές αντιδράσεις που ερμηνεύονται διαφορετικά από τον εγκέφαλο (''εμένα'' ή ''εσένα''), που χρησιμοποιεί διαφορετικές λέξεις για να περιγράψει το ερέθισμα αυτό. Το ερώτημα όμως παραμένει: τι θέση έχει το ''καλό'' και ''κακό'' σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πέρα από την ύλη και τις αντιδράσεις του εγκεφάλου σε διάφορα ερεθίσματα του εξωτερικού κόσμου;

[Αρίστος]

Θα μπορώ να βλέπω, να ακούω, τα συμβαίνοντα, αυτού του κόσμου, όντας σε μια άλλη κατάσταση, χωρίς φυσικό σώμα; Δύο από τις αισθήσεις. Αν και το ακούω θα μπορούσε να αντικατασταθεί από το διάβασμα της σκέψης κάθε ζωντανού όντος και το βλέπω, ίσως με μια ικανότητα να βλέπω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα.
Αυτά τα απλοϊκά τα σκέφτομαι πολλές φορές. Ωραίο θα ήταν πάντως.

Το σιγουρο ειναι οτι για περιπου 8 ωρες καθημερινα αντιλαμβανεσαι χωρις τις 5 αισθησεις σου.

Που; Μα φυσικα στα ονειρα σου.

.

[ΓΑΛΗ]

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν σίγουρα πχ κάποιοι μισθοφόροι σε έναν εμφύλιο στην Αφρική που απολαμβάνουν να καίνε ένα χωριό και να βιάζουν τις γυναίκες. Και στις δύο περιπτώσεις, η απόλαυση προκύπτει από νευρώνες και χημικές αντιδράσεις στους εγκεφάλους τους.

Φυσικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να ορίσω ότι το ένα είναι καλό και το άλλο κακό. Δεν χρειάζεται να υπάρχει αντικειμενικός ορισμός του καλού και του κακού, μόνο διαγώνιος ορισμός χαραγμένος στην βάση της ανθρωποκεντρικής μας λογικής περί συνέχειας, ανταπόδοσης, τύψεων και ενσυναίσθησης (να νιώθεις και να σε επηρεάζουν τα αισθήματα των άλλων).

Το θέμα είναι ότι όλα αυτά είναι απλά λέξεις και αόριστες έννοιες, που χρησιμοποιούμε ως εργαλεία για να περιγράψουμε...χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή καταστάσεις στον υλικό κόσμο. Ας πούμε, το κρουασάν που τρως εσύ γράφοντας στο φόρουμ σου προκαλεί απόλαυση, αλλά σε κάποιον άλλο μπορεί να προκαλεί αηδία. Και στις δύο περιπτώσεις, μιλάμε για χημικές αντιδράσεις που ερμηνεύονται διαφορετικά από τον εγκέφαλο (''εμένα'' ή ''εσένα''), που χρησιμοποιεί διαφορετικές λέξεις για να περιγράψει το ερέθισμα αυτό. Το ερώτημα όμως παραμένει: τι θέση έχει το ''καλό'' και ''κακό'' σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο, πέρα από την ύλη και τις αντιδράσεις του εγκεφάλου σε διάφορα ερεθίσματα του εξωτερικού κόσμου;

Είναι μια στοιχειώδης σύμβαση που απαιτεί η συνύπαρξη σε κάθε κοινωνικό πλαίσιο, τί άλλο;

[Antares]

Το σιγουρο ειναι οτι για περιπου 8 ωρες καθημερινα αντιλαμβανεσαι χωρις τις 5 αισθησεις σου.

Που; Μα φυσικα στα ονειρα σου.

.

Λειτουργεί ο εγκέφαλος όμως. Ο εγκέφαλος εξάλλου επεξεργάζεται τα δεδομένα των αισθήσεων.
Χωρίς εγκέφαλο τι συμβαίνει; Υπάρχει κάτι άλλο;

[Αρίστος]

Το σιγουρο ειναι οτι για περιπου 8 ωρες καθημερινα αντιλαμβανεσαι χωρις τις 5 αισθησεις σου.

Που; Μα φυσικα στα ονειρα σου.

.

Λειτουργεί ο εγκέφαλος όμως. Ο εγκέφαλος εξάλλου επεξεργάζεται τα δεδομένα των αισθήσεων.
Χωρίς εγκέφαλο τι συμβαίνει; Υπάρχει κάτι άλλο;

Δεν υπαρχουν ομως οι 5 αισθησεις για να επεξεργαστει τα δεδομενα τους ο εγκεφαλος στο ονειρο, ουτε το καθημερινο περιβαλλον για να αλληλεπιδρασει μαζι του και ουτε υπαρχει καποια θεληση να τον καθοδηγει.

.