Ποιες είναι οι θρησκευτικές σας πεποιθήσεις;

[user0972003]

Σταμάτησε επιτέλους να γράφετε κάντε ένα διάλειμμα, πότε θα προλάβω να το διαβάσω ολο και να σας φτάσω??

Χα χα χα μη ανησυχείς, δεν χάνεις κάτι, βλακείες γράφουμε Λες και ξέρει κανένας μας τι του γίνεται στο συγκεκριμένο θέμα

Χαχα

Αυτό ακριβώς ήθελα να δω...αν κανείς ξέρει τι του γίνεται. Γιατί για πάνω από 15 χρόνια κι εγώ δεν ξέρω. Και νομίζω ποτέ δεν θα είμαι σε θέση να ξέρω και να πω. Μερικές φορές νιώθω είναι μάταιο.

[Green Dragon]

Χα χα χα μη ανησυχείς, δεν χάνεις κάτι, βλακείες γράφουμε Λες και ξέρει κανένας μας τι του γίνεται στο συγκεκριμένο θέμα

Χαχα

Αυτό ακριβώς ήθελα να δω...αν κανείς ξέρει τι του γίνεται. Γιατί για πάνω από 15 χρόνια κι εγώ δεν ξέρω. Και νομίζω ποτέ δεν θα είμαι σε θέση να ξέρω και να πω. Μερικές φορές νιώθω είναι μάταιο.

Η αίσθησή μου είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι αρκετά έξυπνος σαν είδος ώστε να μπορεί να τα απαντήσει αυτά. Οι απόψεις μας είναι σαν τις λύσεις που θα πρότεινε 3χρονο παιδί σε ένα σετ διαφορικών εξισώσεων.

[Blackdog]

Τα ορίζεις και εσύ τα συναισθήματά σου, δηλαδή εκείνος που σπάει πλάκα με το να σκοτώνει έχει τόσο διαφορετική βιολογία από εσένα; Θέμα αντίληψης είναι που επιδρά πάνω στην βιολογία.

Πάντως γενικά μιλώντας έχεις ακόμα δρόμο, δεν έφτασες στο τέλος όπως νομίζεις. Όταν θα φτάσεις θα δεις ότι υπάρχει μόνο το μηδέν (με βάση το συγκεκριμένο σκεπτικό πάντα).

Σε παραπεμπω στον Σωκρατη (Απολογια)

SpoilerShow

Ο θάνατος έν εκ των δύο είνε· ή βεβαίως είνε τοιούτον
πράγμα, ώστε να είνε μηδέν, και ο αποθανών να μη έχη καμμίαν
αίσθησιν κανενός πράγματος, ή καθώς λέγουν, τυχαίνει να είνε
κάποια μεταλλαγή και μετοίκησις της ψυχής από τον κόσμον τούτο
εις άλλον τόπον. Και εάν βέβαια δεν υπάρχει καμμία αίσθησις εις τον
αποθανόντα, αλλ' ο θάνατος είνε τοιούτος, οποίος είνε ο ήρεμος
ύπνος, όταν κανείς κοιμώμενος μήτε όνειρον κανέν δεν βλέπει, τότε
θαυμάσιον κέρδος ήθελεν είνε ο θάνατος. Διότι εγώ στοχάζομαι ότι,
εάν έπρεπε κανείς, αφού εκλέξη μίαν τοιαύτην νύκτα, κατά την
οποίαν να κοιμηθή τόσον βαθειά, ώστε μήτε όνειρον να ίδη, και
αφού αντιπαραβάλη όλας τας λοιπάς νύκτας και όλας τας λοιπάς
ημέρας της ζωής του με αυτήν την νύκτα, εάν έπρεπε να σκεφθή τότε
και να είπη ποίας ημέρας και νύκτας έζησεν εις τον βίον του πλέον
ευτυχέστερον και πλέον γλυκύτερον από αυτήν την νύκτα,
στοχάζομαι ότι όχι μόνον ένας ιδιώτης και απλούς άνθρωπος, αλλά
και αυτός ο μέγας βασιλεύς της Περσίας πολύ ολίγας θα εύρη τας
ημέρας αυτάς και νύκτας, συγκριτικώς προς τας λοιπάς ημέρας της
ζωής του. Εάν λοιπόν τοιούτον πράγμα είνε ο θάνατος, τότε εγώ
δικαίως τον θεωρώ κέρδος. Διότι ολόκληρος ο χρόνος της ζωής του
ανθρώπου διόλου δεν φαίνεται πραγματικώς ότι είνε πλέον
μακρότερος από μίαν νύκτα. Εάν δε πάλιν ο θάνατος είνε ωσάν μία
αποδημία από αυτόν τον τόπον εις κανένα άλλον, όθεν είνε αληθινά
όσα λέγονται, ότι εκεί λοιπόν ευρίσκονται όλοι οι νεκροί, τότε ποίον
άλλο καλόν ημπορεί να φαντασθή κανείς ότι είνε μεγαλύτερον από
αυτό, ω άνδρες δικασταί;

Με το θεμα αυτο εχουν ασχοληθει οι περισσοτεροι αρχαιοι φιλοσοφοι, απαντησεις εχουν ο Επικουρος, οι Στωικοι, αλλα και οι κατα πολυ μεταγενεστεροι υπαρξιστες.

Προσωπικα πιστευω οτι η ζωη δεν εχει νοημα απο μονη της, πρεπει να της δωσουμε εμεις ενα, ο καθενας οποιο θελει. Το μηδεν μπορει να υπαρξει μονο ως δικη μας αποφαση.

[Green Dragon]

Τα ορίζεις και εσύ τα συναισθήματά σου, δηλαδή εκείνος που σπάει πλάκα με το να σκοτώνει έχει τόσο διαφορετική βιολογία από εσένα; Θέμα αντίληψης είναι που επιδρά πάνω στην βιολογία.

Πάντως γενικά μιλώντας έχεις ακόμα δρόμο, δεν έφτασες στο τέλος όπως νομίζεις. Όταν θα φτάσεις θα δεις ότι υπάρχει μόνο το μηδέν (με βάση το συγκεκριμένο σκεπτικό πάντα).

Σε παραπεμπω στον Σωκρατη (Απολογια)

SpoilerShow

Ο θάνατος έν εκ των δύο είνε· ή βεβαίως είνε τοιούτον
πράγμα, ώστε να είνε μηδέν, και ο αποθανών να μη έχη καμμίαν
αίσθησιν κανενός πράγματος, ή καθώς λέγουν, τυχαίνει να είνε
κάποια μεταλλαγή και μετοίκησις της ψυχής από τον κόσμον τούτο
εις άλλον τόπον. Και εάν βέβαια δεν υπάρχει καμμία αίσθησις εις τον
αποθανόντα, αλλ' ο θάνατος είνε τοιούτος, οποίος είνε ο ήρεμος
ύπνος, όταν κανείς κοιμώμενος μήτε όνειρον κανέν δεν βλέπει, τότε
θαυμάσιον κέρδος ήθελεν είνε ο θάνατος. Διότι εγώ στοχάζομαι ότι,
εάν έπρεπε κανείς, αφού εκλέξη μίαν τοιαύτην νύκτα, κατά την
οποίαν να κοιμηθή τόσον βαθειά, ώστε μήτε όνειρον να ίδη, και
αφού αντιπαραβάλη όλας τας λοιπάς νύκτας και όλας τας λοιπάς
ημέρας της ζωής του με αυτήν την νύκτα, εάν έπρεπε να σκεφθή τότε
και να είπη ποίας ημέρας και νύκτας έζησεν εις τον βίον του πλέον
ευτυχέστερον και πλέον γλυκύτερον από αυτήν την νύκτα,
στοχάζομαι ότι όχι μόνον ένας ιδιώτης και απλούς άνθρωπος, αλλά
και αυτός ο μέγας βασιλεύς της Περσίας πολύ ολίγας θα εύρη τας
ημέρας αυτάς και νύκτας, συγκριτικώς προς τας λοιπάς ημέρας της
ζωής του. Εάν λοιπόν τοιούτον πράγμα είνε ο θάνατος, τότε εγώ
δικαίως τον θεωρώ κέρδος. Διότι ολόκληρος ο χρόνος της ζωής του
ανθρώπου διόλου δεν φαίνεται πραγματικώς ότι είνε πλέον
μακρότερος από μίαν νύκτα. Εάν δε πάλιν ο θάνατος είνε ωσάν μία
αποδημία από αυτόν τον τόπον εις κανένα άλλον, όθεν είνε αληθινά
όσα λέγονται, ότι εκεί λοιπόν ευρίσκονται όλοι οι νεκροί, τότε ποίον
άλλο καλόν ημπορεί να φαντασθή κανείς ότι είνε μεγαλύτερον από
αυτό, ω άνδρες δικασταί;

Με το θεμα αυτο εχουν ασχοληθει οι περισσοτεροι αρχαιοι φιλοσοφοι, απαντησεις εχουν ο Επικουρος, οι Στωικοι, αλλα και οι κατα πολυ μεταγενεστεροι υπαρξιστες.

Προσωπικα πιστευω οτι η ζωη δεν εχει νοημα απο μονη της, πρεπει να της δωσουμε εμεις ενα, ο καθενας οποιο θελει. Το μηδεν μπορει να υπαρξει μονο ως δικη μας αποφαση.

Απόφαση η συνειδητοποίηση;

[Blackdog]

Απόφαση η συνειδητοποίηση;

Η συνειδητοποιηση θα ειναι οτι εσυ δεν μπορεις να δωσεις ενα νοημα.

Σου ειπα πριν, για μενα ειναι επιλογη και αποφαση ελευθεριας η αποδοση νοηματος στην ζωη.

[nik_killthemall]

Ανιστόρητες σαχλαμάρες ...

Μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου (αρχές 4ου αι.μ.Χ.) όλα μαζί τα δεκάδες ρεύματα του Χριστιανισμού (γιατί τους πρώτους αιώνες ο Χριστιανισμός ΔΕΝ ήταν ένας, αλλά πολλοί) δεν ξεπερνούσαν το 10% της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Moνο που απο το Διοκλητιανο και μετα τους Αυτοκρατορες τους ενδιεφερε η Ανατολη και στα μεγαλα αστικα κεντρα της Ανατολης οπως στην Αλεξανδρεια και στην Αντιοχεια, πλειοψηφια ηταν οι Χριστιανοι, πιχι το μεγαλυτερο αγκαθι στις αντιχριστιανικες μεταρρυθμισεις του Ιουλιανου απεβηκε η Αντιοχεια. Και μην ξεχνας οτι ο Κωνσταντινος εντυπωσιαστηκε οταν συνειδητοποιησε πως η πλειοψηφια των στρατιωτων του ηταν Χριστιανοι, αυτο πιθανοτατα ηταν η κρισιμη παραμετρος που τον επεισε να αλλαξει την πρακτικη της Ρωμης εναντιον τους.

Εσυ μπορει να νομιζεις οτι τους ανατολικους αυτοκρατορες τους επιασε καποια αγαπη για το Χριστιανισμο, οχι βεβαια, οταν ειδικα ο Κωνσταντινος πιχι ηταν και αρχιερεας του Μιθρα, απλα εβαλαν κατω τα δεδομενα και ειδαν οτι στις μεγαλες πολεις της Ανατολης οι Χριστιανοι κυριαρχουν, συνεπως το συμφερον τους ηταν να πανε μαζι τους. Γι' αυτο λεμε οτι ηταν μια θρησκεια που επιβληθηκε απο τη βαση.

.

Σαχλαμάρας συνέχεια ...

Αφου σε ολη τη Ρωμαϊκη Αυτοκρατορία στις αρχές του 4ου αι. μ.Χ. οι Χριστιανοί ήταν το πολύ το 10%, ε μόνο στην ανατολή άντε να ήταν το πολύ 25%, δηλ. και πάλι μειονότητα (διαφορετικά τα νούμερα δεν βγαίνουν), οπότε τα περι θρησκειας της βάσης πάνε περίπατο, όσο κι αν Αρίστοι το μαλλιοτραβήξουν.

Ο Κωνσταντίνος δεν εντυπωσιάστηκε από κάποια πλειοψηφεία χριστιανών, έλεος, μειοψηφεία ηταν. Ο Κωνσταντίνος εντυπωσιάστηκε από την χριστιανική δεισιδαιμονία, καθώς έβλεπε πως όλοι αυτοκράτορες του καιρού του που εναντιώνονταν στους χριστιανούς, είτε πέθαιναν από φριχτές αρρώστιες είτε έχαναν στις μάχες διαδοχής.
Ο Κωνσταντίνος δεν είχε κάποια προτίμηση στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς ο ίδιος μετά από μια 10ετια μηχανοραφιών έγινε συναυγουστος στην δυτικη Ρωμαϊκη αυτοκρατορία, στη δυτική δηλ. ανδρώθηκε.
Η δεισιδαιμονία του Κωνσταντίνου διογκώθηκε όταν διέταξε στη μάχη της Μιλβίας Γέφυρας τα στρατεύματα του να χαράξουν στις ασπίδες τον σταυρό κάνοντας έκκληση στον θεο των Χριστιανών (ο οποίος είχε ήδη "τιμωρήσει" τους διώκτες του προηγούμενους αύγουστους αυτοκράτορες) να τον βοηθήσει στον εμφύλιο, τον οποίο νίκησε και έγινε κυρίαρχος της δυτικής Ρωμαϊκης αυτοκρατορίας, εκλαμβάνοντας έτσι πως ο θεός των χριστιανών ήταν μαζί του !

Όλη η ιστορία με τον Κωνσταντίνο και τον Χριστιανισμό δεν διαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ από τον τρόπο που ο μάγος μιας πρωτόγονης απομονωμένης φυλης θα διαχειριζοταν εναν σεισμό ή μια βροχή : με δεισιδαιμονία. Και είναι ζοφερό πως η δεισιδαιμονία άλλαξε τον ρου της ιστορίας.

Γιαυτον ακριβως τον λόγο ο Κωνσταντίνος παρέμεινε αρχιερέας του Μίθρα, και γιαυτο βαφτίστηκε από Αρειανό, γιατί λόγω δεισιδαιμονίας ήθελε να τα έχει καλά με ολους τους θεούς.

Επίσης δεν ισχύει πως ο Χριστιανισμός ήταν πλειοψηφεία στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ανατολής στις αρχές του 4ου αιώνα. Στην Αλεξάνδρεια π.χ. κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (Υπατία) τέλη 4ου αρχες 5ου αιώνα, οι χριστιανοί ήταν όσοι οι ειδωλολατρες και οι ιουδαίοι μαζί, 60-70 χρόνια μετά τον θάνατο (και την χριστιανικη ώθηση) του Κωνσταντίνου !

[hellegennes]

Μα δεν θα σπάσω πλάκα. Συνεχίζω να είμαι άνθρωπος και ως άνθρωπος έχω συναισθήματα. Τα συναισθήματα δεν τα ορίζω εγώ, τα ορίζει η βιολογία μου. Δεν θα γελούσα με τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων, δεν βγάζει κανένα νόημα αυτό.

Οι εμπειρίες μου υπάρχουν όσο υπάρχω. Όταν πάψω να υπάρχω δεν θα νιώθω τίποτα για να έχει σημασία αν υπάρχουν οι εμπειρίες μου. Είναι τόσο απλό.

Τα ορίζεις και εσύ τα συναισθήματά σου, δηλαδή εκείνος που σπάει πλάκα με το να σκοτώνει έχει τόσο διαφορετική βιολογία από εσένα; Θέμα αντίληψης είναι που επιδρά πάνω στην βιολογία.

Δεν έχει διαφορετική βιολογία, έχει προβληματικό μηχανισμό. Του λείπει η ενσυναίσθηση, που είναι βασικό ανθρώπινο -και όχι μόνο- γνώρισμα. Δεν είναι καθόλου θέμα οπτικής, είναι τελείως θέμα βλάβης.

Η ανθρώπινη ζωή για κάποιον που δεν περιμένει δεύτερη και δη αιώνια ζωή είναι μακράν πιο πολύτιμη, ακριβώς επειδή είναι μία και μοναδική και μετά δεν υπάρχει τίποτα. Για κάποιον που θεωρεί ότι υπάρχει συνέχεια, η γήινη ζωή είναι ένα μηδέν μπρος στην αιωνιότητα.

[Green Dragon]

Τα ορίζεις και εσύ τα συναισθήματά σου, δηλαδή εκείνος που σπάει πλάκα με το να σκοτώνει έχει τόσο διαφορετική βιολογία από εσένα; Θέμα αντίληψης είναι που επιδρά πάνω στην βιολογία.

Δεν έχει διαφορετική βιολογία, έχει προβληματικό μηχανισμό. Του λείπει η ενσυναίσθηση, που είναι βασικό ανθρώπινο -και όχι μόνο- γνώρισμα. Δεν είναι καθόλου θέμα οπτικής, είναι τελείως θέμα βλάβης.

Η ανθρώπινη ζωή για κάποιον που δεν περιμένει δεύτερη και δη αιώνια ζωή είναι μακράν πιο πολύτιμη, ακριβώς επειδή είναι μία και μοναδική και μετά δεν υπάρχει τίποτα. Για κάποιον που θεωρεί ότι υπάρχει συνέχεια, η γήινη ζωή είναι ένα μηδέν μπρος στην αιωνιότητα.

Αν σου δώσω 1000 ευρώ και μετά σου τα πάρω πίσω τελικά δεν κέρδισες τίποτα (ούτε έχασες). Αυτό ακριβώς είναι μια ζωή χωρίς συνέχεια, αξία μηδέν.

Αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει αιωνιότητα, δεν μπορείς να πεις αν η ζωή έχει αξία και πόση χωρίς να ξέρεις την φύση της αιωνιότητας.

Δες και αυτό: Με το δικό σου σκεπτικό 'ζήσε το τώρα γιατί δεν υπάρχει τίποτ' άλλο', η ενσυναίσθηση είναι η βλάβη, όχι το ανάποδο, γιατί σου βάζει φραγμούς στις απολαύσεις. Π.χ. θες λεφτά για να κάνεις πράγματα ευχάριστα, σκοτώνεις και κλέβεις για να έχεις. Τόσο απλό.

[Green Dragon]

Απόφαση η συνειδητοποίηση;

Η συνειδητοποιηση θα ειναι οτι εσυ δεν μπορεις να δωσεις ενα νοημα.

Σου ειπα πριν, για μενα ειναι επιλογη και αποφαση ελευθεριας η αποδοση νοηματος στην ζωη.

Εγώ φυσικά και δεν μπορώ αλλά ούτε και κανένας άλλος. Κάποιος μπορεί μόνο να δώσει ψευδές νόημα αφού το νόημα είτε υπάρχει είτε όχι, καθορισμένο από το σύμπαν φυσικά. Όπως το βάρος μιας πέτρας.

[Scouser]

Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει επόμενη ζωή ή ένας κώδικας ηθικής με ανώτερη (θεϊκή) προέλευση, ο μόνος ορθολογικός τρόπος ζωής είναι αυτός που οδηγεί στην μεγιστοποίηση της ευδαιμονίας μας σε αυτή τη μια και μοναδική ζωή. Οποιαδήποτε επιλογή δεν τείνει προς αυτή την ευδαιμονία είναι ανορθολογική.

[nik_killthemall]

Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει επόμενη ζωή ή ένας κώδικας ηθικής με ανώτερη (θεϊκή) προέλευση, ο μόνος ορθολογικός τρόπος ζωής είναι αυτός που οδηγεί στην μεγιστοποίηση της ευδαιμονίας μας σε αυτή τη μια και μοναδική ζωή. Οποιαδήποτε επιλογή δεν τείνει προς αυτή την ευδαιμονία είναι ανορθολογική.

Δυο παρατηρήσεις :

1) Αν υπάρχει επόμενη ζωή τότε για ποιο λόγο το τυράκι της ευδαιμονίας (μεταθανάτια ζωή σε παράδεισο - έννοια παραδείσου) δεν μετατίθεται μια χαρά σε αυτήν την επόμενη ζωη ?
Με λίγα λόγια είτε υπάρχει, είτε όχι μεταθανάτια ζωή και στις δυο περιπτώσεις ο στόχος είναι η ευδαιμονία, ανεξάρτητα από το αν αυτή προορίζεται στο τώρα ή στο μετά θάνατον. Απλά στο σενάριο της μεταθανάτιας ζωής το ζητούμενο της παραδείσιας ευδαιμονίας αποσιωπάται γιατί πλήττει την έννοια της κατά χριστιανισμό ανιδιοτέλειας.
Άλλο ενα σημείο (μετά το θέμα της προέλευσης θεου - συμπαντος) που τα σενάρια θεος - μη θεος έχουν ίδιες απαντήσεις - εξηγήσεις, αλλά δυσκολευόμαστε να παραδεχτούμε πως είναι ίδιες.


2) Ακόμα κι αν προσπεράσουμε το 1) και απαντήσουμε πως όντως ο μόνος ορθολογικός τρόπος ζωής σε αυτη τη περίπτωση σχετίζεται με την ευδαιμονία, τότε θα πρέπει να οριστεί τι είναι ευδαιμονία ή το αν έχει επ άπειρον αύξηση (που δεν έχει). Και το επισημαίνω γιατί η χριστιανική ειπρροή χιλιετιών έχει δαιμονοποιήσει - διαστρεβλώσει και την ευδαιμονία και την ευχαρίστηση.

[hellegennes]

Αν σου δώσω 1000 ευρώ και μετά σου τα πάρω πίσω τελικά δεν κέρδισες τίποτα (ούτε έχασες). Αυτό ακριβώς είναι μια ζωή χωρίς συνέχεια, αξία μηδέν.

Αν μου δώσεις 1000 ευρώ και αγοράσω από σένα χίλια σουβλάκια, θα έχεις πάρει πίσω τα 1000 ευρώ αλλά εχώ θα έχω φάει 1000 σουβλάκια. Αυτό κέρδισα. Αυτή είναι η σωστή αντιστοιχία.

Δες και αυτό: Με το δικό σου σκεπτικό 'ζήσε το τώρα γιατί δεν υπάρχει τίποτ' άλλο', η ενσυναίσθηση είναι η βλάβη, όχι το ανάποδο, γιατί σου βάζει φραγμούς στις απολαύσεις. Π.χ. θες λεφτά για να κάνεις πράγματα ευχάριστα, σκοτώνεις και κλέβεις για να έχεις. Τόσο απλό.

Η ενσυναίσθηση είναι η φυσιολογική βιολογική λειτουργία μας, δεν μπορεί να είναι βλάβη, εξ ορισμού. Η ενσυναίσθηση δεν βάζει φραγμούς στις απολαύσεις μου, κάθε άλλο, κάνει την ζωή μου ποιοτικότερη και μακροπρόθεσμα αλλά και βραχυπρόθεσμα. Μου προσφέρει συναισθήματα κι εμπειρίες, μού προσφέρει ζωή. Αυτό που περιγράφεις είναι μια πολύ επιδερμική προσέγγιση που δεν λειτουργεί κιόλας, γιατί χωρίς ενσυναίσθηση θα είχαμε εξαφανιστεί ταχύτατα σαν είδος.

Επιπροσθέτως, είμαστε κοινωνικό είδος. Σχεδόν ό,τι ευχάριστο κάνουμε έχει να κάνει με ανθρώπινη επαφή. Δεν υπάρχουν πολλά ευχάριστα πράγματα που μπορώ να απολαύσω σαν μόνος μου και πρακτικά όλα αυτά μπορώ να τα κάνω χωρίς να σκοτώνω και να κλέβω.

[Blackdog]

Απόφαση η συνειδητοποίηση;

Η συνειδητοποιηση θα ειναι οτι εσυ δεν μπορεις να δωσεις ενα νοημα.

Σου ειπα πριν, για μενα ειναι επιλογη και αποφαση ελευθεριας η αποδοση νοηματος στην ζωη.

Εγώ φυσικά και δεν μπορώ αλλά ούτε και κανένας άλλος. Κάποιος μπορεί μόνο να δώσει ψευδές νόημα αφού το νόημα είτε υπάρχει είτε όχι, καθορισμένο από το σύμπαν φυσικά. Όπως το βάρος μιας πέτρας.

Δεν στεκει αυτο που λες, οτι το νοημα η υπαρχει η οχι, γιατι υπαρχουν πολλες αποψεις για το ποιο θα πρεπει να ειναι, οχι αν υπαρχει. Αρα θα ελεγα οτι ο καθενας βαζει την δικη του υποκειμενικη αποψη μεσα.

Νομιζω οτι ψαχνεις ανωτερα νοηματα στην υπαρξη σου-μας, τα οποια δεν υπαρχουν. Και ειναι μερος του γενικοτερου νοηματος, η ελλειψη καποιου μεγαλειωδους σχεδιου για την υπαρξη μας, αφου το συμπαν σου λεει "ε δεν εισαι και τιποτα ιδιαιτερο". Απ την αλλη ομως, για να πιασουμε τα βασικα, το κοσμικο νοημα της ζωης ειναι καταρχην να την ζεις

Αρα αφου το βασικο νοημα της ζωης ειναι να την ζης, δεν θα ηταν λογικο να υποθεσουμε οτι θα πρεπει επισης να ζεις οσο πιο πολυ καλυτερα; Ετσι απλα, καταληγουμε στο οτι το νοημα της ζωης ειναι να την ζησεις οσο μπορεις καλυτερα. Το τι ειναι καλυτερο ας το αποφασισει ο καθενας μονος του. Σκεψου το και με ευχαριστεις αργοτερα

[Scouser]

2) Ακόμα κι αν προσπεράσουμε το 1) και απαντήσουμε πως όντως ο μόνος ορθολογικός τρόπος ζωής σε αυτη τη περίπτωση σχετίζεται με την ευδαιμονία, τότε θα πρέπει να οριστεί τι είναι ευδαιμονία ή το αν έχει επ άπειρον αύξηση (που δεν έχει). Και το επισημαίνω γιατί η χριστιανική ειπρροή χιλιετιών έχει δαιμονοποιήσει - διαστρεβλώσει και την ευδαιμονία και την ευχαρίστηση.

Καθόλου δύσκολο αυτό. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Περπατάς στο δρόμο στην Αθήνα μια ζεστή ημέρα του καλοκαιριού και διψάς. Συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις λεφτά επάνω σου και άρα δεν μπορείς να αγοράσεις ένα νεράκι από το περίπτερο. Κοντά σου βλέπεις ένα τυφλό ζητιάνο, που έχει ένα σωρό ψιλά στο καπελάκι μπροστά του. Δεν υπάρχει κανένας αστυνομικός εκεί κοντά για να έχεις να φοβηθείς κάτι από το νόμο (σύλληψη=μείωση της ευδαιμονίας). Η ορθολογική επιλογή εκείνη τη στιγμή είναι να πάρεις από τον τυφλό ζητιάνο όλα τα ψιλά του, να πας να αγοράσεις ένα νεράκι και γιατί όχι και ένα παγωτό, και να κρατήσεις τα υπόλοιπα. Με αυτό τον τρόπο, η ευδαιμονία σου θα μεγιστοποιηθεί, υπό το πρίσμα των επιλογών που έχεις εκείνη τη στιγμή διαθέσιμες.

[Λοξίας]

Αν σου δώσω 1000 ευρώ και μετά σου τα πάρω πίσω τελικά δεν κέρδισες τίποτα (ούτε έχασες). Αυτό ακριβώς είναι μια ζωή χωρίς συνέχεια, αξία μηδέν.

Αν μου δώσεις 1000 ευρώ και αγοράσω από σένα χίλια σουβλάκια, {...}

Ο Πράσινος Δράκος πουλάει σουβλάκι με 1 ευρώ;
Πες γρήγορα διεύθυνση...