giorgos mpekos έγραψε: ↑30 Απρ 2023, 19:10
ik 90 αν θα είχαμε τη μετενσαρκωση τότε δε θα ειμασταν εμείς αλλά κάποιος.αλλος.πως θα ήταν δυνατό να θυμομασταν από τη ζωή κάποιου αλλου.και βέβαια υπάρχει αυτή η διαδικασία αφού πάμε στο χώμα και από το χώμα γίνετε ηζωη.αυτο φυσικά δεν είναι μια θρησκευτικη.πεποίθηση αλλά αυτό που είδαμε .οι ιδιοι
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς λες εδώ, αλλά θα απαντήσω σε αυτά που (νομίζω ότι) κατάλαβα.
Η θεωρία λέει ότι υπάρχει μία -ας την πούμε- ψυχή, μιας και στις ανατολικές θρησκείες αυτό που μετενσαρκώνεται έχει αρκετές διαφορές από την έννοια της χριστιανικής ψυχής. Αυτή η ψυχή, λοιπόν, είναι αιώνια και ενσαρκώνεται ξανά και ξανά σε έναν ατέρμονο κύκλο και σε κάθε ενσάρκωση πέφτει στη λήθη. Αυτή είναι και η άγνοια του ανθρώπου, που είναι καταδικασμένος να γεννιέται ξανά και ξανά, χωρίς να έχει επίγνωση αυτής της κατάστασης. Η λεγόμενη
σαμσάρα, από την οποία πρέπει να ξεφύγει. Και ο Σιντάρτα Γκαουτάμα, πάντως, όταν φωτίστηκε και έγινε Βούδας είδε ταυτόχρονα όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του, σύμφωνα με τον μύθο.
Και η μετενσάρκωση δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της Ανατολής. Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν στη μετενσάρκωση, ο Πλάτωνας το ίδιο (βλέπε μύθο του Ηρός) και γενικά πιστεύεται ότι η ιδέα της μετενσάρκωσης μας ήρθε εξ Ανατολών, αλλά από τα αρχαία χρόνια. Επειδή, προσωπικά, θεωρώ ότι υπάρχει ζωή τόσο πριν όσο και μετά το απειροελάχιστο πέρασμά μας στη γη και ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αιώνια, δεν μπορώ να δεχτώ την οπτική του Χριστιανισμού ότι η ψυχή γεννιέται ταυτόχρονα με το σώμα ούτε ότι περιμένει μετά θάνατον σε ένα σημείο την αποκάλυψη και την τελική της τιμωρία ή επιβράβευση.
By the way και η αρχετυπική «
πτώση» που συναντάται τόσο στον Χριστιανισμό όσο και σε άλλα θρησκευτικά/φιλοσοφικά συστήματα σημαίνει ακριβώς την ενσάρκωση. Η ενσάρκωση είναι πτώση με την έννοια ότι η ψυχή (ή ο νεοπλατωνικός νους) είναι μια ανώτερη μορφή ύπαρξης, χωρίς τους περιορισμούς του πεπερασμένου κόσμου και της ύλης και όταν ενσαρκώνεται νομοτελειακά «φυλακίζεται» από αυτούς. Έτσι εξηγείται λίγο πιο εσωτερικά και ο μύθος του Αδάμ και της Εύας. Η Εδέμ προφανώς δεν ήταν κάποιο μέρος, αλλά κατάσταση, σαν αυτή που περιγράφω.