Αυτό τώρα είναι καλό ή κακό; Ιδού η απορία.
- Έχω προβληματάκια στο περπάτημα. Αρθριτικά και ΧΑΠ.
Βέβαια δε χρειάζεται να περπατάω συχνά. Μια φορά τη βδομάδα μπιλιάρδο (με το αυτοκίνητο βέβαια) και μία για τα εβδομαδιαία ψώνια και ψαράκι με την παρέα στο Τουρκολίμανο (με το αυτοκίνητο βέβαια). Και αραιά και πού επίσκεψη στο μαγαζί, με μετρό/λεωφορείο και λίγο ποδαρόδρομο. Και πού και αραιά καμιά διακοσαριά μέτρα για να πάρω τσιγάρα. Μα πώς μειώθηκαν τόσο τα περίπτερα
- Δεν βλέπω ακριβώς σαν γεράκι. Παρ'ότι έχω κάνει εγχείρηση καταρράκτη (προ 15ετίας περίπου), έχω ολίγον μυωπία+πρεσβυωπία+αστιγματισμό+στραβισμό. Μπιλιάρδο παίζω κυρίως διαισθητικά, καθώς συνήθως δεξιά σημαδεύω κι αριστερά βρίσκω την άλλη μπίλια.
- Αναγκάστηκα να ελαττώσω δραματικά το κάπνισμα. 1 πακέτο άφιλτρα Καρέλια Αγρινίου ημερησίως αντί για 2. Τράτζικ.
- Δεν έχω πάρα πολλές ερωτικές περιπέτειες. Δεν παίζει πια. Το πόσες αιτήσεις απορρίπτω, άλλο πράμα.
- Δεν μπορώ να φάω λακέρδα. Μου δημιουργεί ποδάγρα. Το ίδιο και το μαύρο χαβιάρι. Το έχω ελαττώσει πολύ.
- Τα περισσότερα έργα και σειρές που βλέπω (στον υπολογιστή μου) τα απορρίπτω στη μέση ως χοντρές μαλακίες/κοινοτοπίες/μίκυμάου/βρεφικά/τραβηγμένα από τα μαλλιά. Ευτυχώς έχω κομπόδεμα μερικές εκατοντάδες παλιότερα/ες που ελπίζω να μου φτάσουν για τα επόμενα 20-30 χρόνια (και μετά βλέπουμε).
Αυτά ως προς τα κυριότερα αρνητικά.
Σε επόμενο ποστ τα θετικά, γιατί βαρέθηκα ήδη. Βαρεθείτε κι εσείς.
