H πείνα του 42 ήδη ειχε υποχωρήσει από την άνοιξη. Επηρέασε κυρίως την Αθήνα και κάποια μεμονωμένα αστικά κέντρα. Επίσης, είναι λίγο δύσκολο να εκτιμηθεί εκ των υστέρων για τι πείνα μιλάμε, γιατί τα προβλήματα στη διακίνηση τροφίμων κράτησαν λίγους μήνες, στο διάστημα αυτό καταμετρήθηκε ο μέσος όρος θερμίδων που έπαιρνε κάποιος έπεσε πολύ, αλλά μπορεί με μαθηματικό τρόπο να φανεί ότι όλοι σχεδόν οι υγιείς άνθρωποι μπορούν να αντέξουν ένα τέτοιο διάστημα με μειωμένη πρόσληψη τροφής. Φαίνεται ότι οι πολύ αδύναμοι για τον οποιονδήποτε λόγο δεν άντεξαν.
Ίσα ίσα που άκουσα κάποτε στο ιντερνετ, άντε να το βρω τώρα, μια ομιλία από ιστορικό σύγχρονο, ότι μπαίνοντας στα αρχεία συμβολαιογράφων που είναι διαθέσιμα στην Αθήνα δεν επιβεβαιώνεται μια πολύ μεγάλη έξαρση των αγοραπωλησιών. Μπορεί συγκεκριμένοι συμβολαιογράφοι να έκαναν τις ύποπτες συναλλαγές, όπως ίσως θα συμβαίνει σήμερα. Το ότι θα υπήρξαν μεταπολεμικά άνθρωποι που μετάνιωσαν που έδωσαν ακίνητα στην τιμή της αγοράς τότε, φαίνεται ότι υπήρξαν. Πείνα από την άνοιξη του 42 και μετά, που να απειλεί τη ζωή, δεν φαίνεται να μπορεί να στοιχειοθετηθεί, βάσει των άλλων πηγών που έχουν καταγράψει το θέμα του επισιτισμού.
Εμπειρικά, ως παιδάκι είχα εντυπωσιαστεί από τις ταινίες της κατοχής που αναφέρονταν στην πείνα και έκανα γκάλοπ στους μεγαλύτερους και επίσης δεν έμαθα για κανέναν στις παλιές αστικές γειτονιές που απέκτησε πολλά σπίτια ή μαγαζιά ξαφνικά, δεν λέω ότι δεν θα υπήρξαν και αυτοί, αλλά δεν ήταν κάτι πολύ πολύ διαδεδομένο.
Ή δεν θέλαν να τα σκαλίζουν ή αυτοί που κέρδισαν σταμάτησαν να μένουν στις παλιές τους γειτονιές; Πάντως δεν ήταν κάτι που αυτοί που είχαν ζήσει κατοχή το θεωρούσαν διαδεδομένο... Όπως επίσης δεν έπεσα σε κανέναν που ήξερε κανέναν να πουλήσει το σπίτι του για να ταϊσει την οικογένειά του. Για συσσίτια άκουσα, για αλλαγή στη διατροφή προς το πιο λιτό άκουσα, και ένα σωρό ιστορίες για το "εμείς δεν πεινάσαμε πολύ γιατί" ο εργοδότης ήταν οργανωμένος και παρείχε έκτακτο τρόπο βοήθειας σε είδος / ο γονιός του τότε παιδιού έκανε εξτρά κόπο να βρει τροφή. Συγγενής μου γυναίκα που δούλευε σε κανονική δουλειά (όλοι σχεδόν κρατήσαν τις κανονικές τους δουλειές και είχαν δύναμη να πάνε σε αυτές) πήγαινε και βοηθούσε στα συσσίτια ως μέλος του ερυθρού σταυρού. Αφού ρώτησα αρκετό κόσμο, έμαθα ότι σε συγκεκριμένη γειτονιά εξαφανίστηκαν άνθρωποι και το απέδωσαν στην πείνα, αλλά έτσι όπως ακούστηκε η ιστορία μπορεί απλά να έφυγαν για τα χωριά τους. Η πείνα σε σημειο να πεθάνει κάποιος φαίνεται ότι επηρέασε φαντάρους που είχαν αποκλειστεί στην Αθήνα χωρίς δική τους οικογένεια;
Και εδώ στην κρίση ο αστικός μύθος λέει ότι οι άνθρωποι καίγαν τα έπιπλά τους για να ζεσταθούν...
Και τα παιδιά λιποθυμάνε κλπ. Κάπου αλλού σε κάποιες άλλες γειτονιές συμβαίνει.
