Προσπαθεί φιλότιμα ο ΓΓ να μας πείσει ότι η περίοδος της κατοχής ήταν μία περίοδος κανονικότητας αναφορικά με τις αγοραπωλησίες ακινήτων και ότι δεν υπήρξε εκτεταμένο φαινόμενο εκμετάλλευσης της κατάστασης από τους μαυραγορίτες.
Δεν ξέρω γιατί το επιχειρεί και γιατί το κάνει ειδικά σήμερα.
Φυσικά, αποτυγχάνει οικτρά. Η ίδια η έρευνα που επικαλείται αποδεικνύει ότι πράγματι έγιναν πολλές αγοραπωλησίες στο Βόλο εξαιτίας της πείνας, καθώς σχεδόν το 60% των προσφυγών που έγιναν από τους πρώην ιδιοκτήτες έγιναν δεκτές, ακυρώνοντας τα συμβόλαια πώλησης και μεταβίβασης της κυριότητας των ακινήτων.
Αλλά και χωρίς την έρευνα, αρκούσε και μόνο η ύπαρξη του νομου 1323/49 που εφαρμόστηκε ακριβώς επειδή υπήρξε εκτεταμένο φαινόμενο εκμετάλλευσης της κατάστασης λιμού που επικράτησε κυρίως τον χειμώνα του 41-42 και που οδήγησε πολύ κόσμο σε απόγνωση ο οποίος ξεπούλησε ακίνητη περιουσία (ασφαλώς και κινητές αξίες) για να επιβιώσει από την πείνα.
Σημειωτέον, στην Αθήνα εκδικάστηκαν πάνω από 10000 τέτοιες περιπτώσεις, ενώ από το σύνολο των αγοραπωλησιών κατά τη διάρκεια του πολέμου (1/8/1941-14/8/1944),
το 82% πραγματοποιήθηκε στο διάστημα μεταξύ Οκτωβρίου 1941 και Οκτωβρίου 1942.
Για να τελειώνουμε με αυτή τη φαιδρή προσπάθεια:
Η εξέταση περίπου 2.450 συμβολαίων που συνάφθηκαν την περίοδο της Κατοχής στους έξι από τους οκτώ συμβολαιογράφους που εργάζονταν στην περιοχή του Βόλου, αναδεικνύουν μια αρκετά υψηλή τάση συναλλαγών στον τομέα της αγοράς ακινήτων, παρά το δυσμενές οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο. Δεδομένης της κατακόρυφης πτώσης της αξίας των ακινήτων, λόγω του πληθωρισμού, που καθιστούσε ασύμφορη την πώλησή τους, αυτό το στοιχείο αποτελεί απόδειξη ότι το μεγαλύτερο τμήμα αυτών των συναλλαγών αποτελούσε μέρος της στρατηγικής για τον επισιτισμό και την επιβίωση.
