Είδα ένα όνειρο σήμερα....

[user0972003]

AlienWay

τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι πολλές ώρες της ημέρας ξύπνιος, με αποτέλεσμα να μπερδεύω την πραγματικότητα με το όνειρο αρκετά συχνά, όμως για το ακόλουθο όνειρο είμαι πεπεισμένος πως συνέβη στ' αλήθεια

Είμαι στο μπάνιο με το μπουρνούζι μου που έχει μυκητίαση καθώς πολλές φορές αντί για εμένα προτιμώ να πλένω αυτό, όταν χτυπά το τηλέφωνο.

Βλέπω στο καντράν τον αριθμό του αγαπημένου μου σουβλατζίδικου, και σκεπτόμενος ότι αυτό είναι κάπως αντίστροφο, υπό την έννοια ότι εγώ θα έπρεπε να παίρνω αυτούς και όχι αυτοί εμένα, αποφασίζω να το σηκώσω διστακτικά - διστακτικά διότι γνωρίζω πως δεν είναι λίγοι αυτοί που αυτές τις ημέρες παίρνουν τον ανύποπτο πολίτη θεωρώντας τον πέρα από ζώον και πολιτικό, κ του προτείνουν να κατέβει με τον συνδυασμό τους στις αυτοδιοικητικές.

(Θα αποδειχθεί πως δεν κάνω λάθος)

-Ναι, λέω

Από την άλλη μεριά, ακούγεται μία φωνή κάπως γνωστή

-Λέμυ, μου λέει

- Let u do what, του απαντώ

- Λέμυ Κίλμιστερ, μου λέει

- Let u kill who; του κάνω

- Κίλμιστερ μου λέει πάλι - όμως η γραμμή δεν είναι τόσο καλή και νερό μπαίνει στο κομμένο μου αυτί.

- Mister who? αποκρίνομαι.

Στο μυαλό μου όμως ενεργοποιεί τη γνωστή Operation Mindcrime και την αυτοδιοικητική περσόνα μου

- Kill Mary; του κάνω λοιπόν, χωρίς να περιμένω απάντηση.

- Μια στιγμή, μ λέει. Τον ακούω να φωνάζει. Fast Eddie!

Προβληματίζομαι προς στιγμήν. Άκουσα καλά; Φωνάζει τον μεγάλο Έντι Τζόνσον; Από την άκρη του τηλεφώνου ακούω κάποιον να μου λέει.

- Fast Eddie talking.

Αυτό φυσικά μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει, ενθυμούμενος το έπος της Σαραγόσα, και τα τέσσερα τρίποντα στα μούτρα των Οικονόμου/Αλβέρτη.

- Φέραμε απ' την Αμερική, τον Έντι το πιστόλι
στ' αρχ$%^ μας τον γράψαμε τον Ζάρκο τον καριόλη, τραγουδώ

- Not Fast Eddie Johnson, μου λέει. Clarke.

- Clarke who; του απαντώ, έχοντας βάλει τη βιντεοκασέτα να παίζει.

- Fast Eddie, μου κάνει.

- Johnson! του λέω.

- Clarke! μου ανταπαντά.

- Arthur! του αντιγυρίζω.

- U! τον ακούω να φωνάζει. Philthy Animal!

- Ρε άντε κ γαμ#$% που θα με πεις και ζώον, του λέω και εγώ.

Ακούω μία άλλη φωνή από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

- Philthy Animal.

- Όποιος το λέει είναι, του λέω.

- That's what I m saying, απαντά.

- U r a philthy animal; ρωτάω.

- Taylor, λέει.

- R u a tailor;, τον ρωτώ, έχοντας πειστεί ότι πρόκειται είτε για περισσότερους από τρεις είτε για απατεώνες.

- Είμαι ντράμερ! I am Philthy Animal Taylor. μου λέει. Κ σου ζητώ να συμμετάσχεις στον αυτοδιοικητικό συνδυασμό μας.

- Ποιον αυτοδιοικητικό συνδυασμό; του κάμνω. Των μοδιστρών ή του Muppet Show;

- We are the roadcrew! We are Motorheadμου κάνει. Και θα ισοπεδώσουμε τους αντίπαλους συνδυασμούς.

- Stay clean μεγάλε του λέω. Μη μπλέκεις με τις dark arts της Δημοκρατίας Και θυμήσου Νόου σληπ τιλ χάμερσμιθ. Παραγγέλνω δύο πιτόγυρα με γύρο και τζατζίκι.

Ο Λέμυ ήταν ρε παιδάκι μου, δανεικά ζητούσε μια ώρα να καταλάβεις!

Αναρωτιέμαι τι όνειρο θα βλέπεις καθώς θα ακούς το orgasmatron.....

(Ωραίο το λάιβ ωραίο αυτό που κάνεις)

[neon imposter]

AlienWay

τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι πολλές ώρες της ημέρας ξύπνιος, με αποτέλεσμα να μπερδεύω την πραγματικότητα με το όνειρο αρκετά συχνά, όμως για το ακόλουθο όνειρο είμαι πεπεισμένος πως συνέβη στ' αλήθεια

Είμαι στο μπάνιο με το μπουρνούζι μου που έχει μυκητίαση καθώς πολλές φορές αντί για εμένα προτιμώ να πλένω αυτό, όταν χτυπά το τηλέφωνο.

Βλέπω στο καντράν τον αριθμό του αγαπημένου μου σουβλατζίδικου, και σκεπτόμενος ότι αυτό είναι κάπως αντίστροφο, υπό την έννοια ότι εγώ θα έπρεπε να παίρνω αυτούς και όχι αυτοί εμένα, αποφασίζω να το σηκώσω διστακτικά - διστακτικά διότι γνωρίζω πως δεν είναι λίγοι αυτοί που αυτές τις ημέρες παίρνουν τον ανύποπτο πολίτη θεωρώντας τον πέρα από ζώον και πολιτικό, κ του προτείνουν να κατέβει με τον συνδυασμό τους στις αυτοδιοικητικές.

(Θα αποδειχθεί πως δεν κάνω λάθος)

-Ναι, λέω

Από την άλλη μεριά, ακούγεται μία φωνή κάπως γνωστή

-Λέμυ, μου λέει

- Let u do what, του απαντώ

- Λέμυ Κίλμιστερ, μου λέει

- Let u kill who; του κάνω

- Κίλμιστερ μου λέει πάλι - όμως η γραμμή δεν είναι τόσο καλή και νερό μπαίνει στο κομμένο μου αυτί.

- Mister who? αποκρίνομαι.

Στο μυαλό μου όμως ενεργοποιεί τη γνωστή Operation Mindcrime και την αυτοδιοικητική περσόνα μου

- Kill Mary; του κάνω λοιπόν, χωρίς να περιμένω απάντηση.

- Μια στιγμή, μ λέει. Τον ακούω να φωνάζει. Fast Eddie!

Προβληματίζομαι προς στιγμήν. Άκουσα καλά; Φωνάζει τον μεγάλο Έντι Τζόνσον; Από την άκρη του τηλεφώνου ακούω κάποιον να μου λέει.

- Fast Eddie talking.

Αυτό φυσικά μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει, ενθυμούμενος το έπος της Σαραγόσα, και τα τέσσερα τρίποντα στα μούτρα των Οικονόμου/Αλβέρτη.

- Φέραμε απ' την Αμερική, τον Έντι το πιστόλι
στ' αρχ$%^ μας τον γράψαμε τον Ζάρκο τον καριόλη, τραγουδώ

- Not Fast Eddie Johnson, μου λέει. Clarke.

- Clarke who; του απαντώ, έχοντας βάλει τη βιντεοκασέτα να παίζει.

- Fast Eddie, μου κάνει.

- Johnson! του λέω.

- Clarke! μου ανταπαντά.

- Arthur! του αντιγυρίζω.

- U! τον ακούω να φωνάζει. Philthy Animal!

- Ρε άντε κ γαμ#$% που θα με πεις και ζώον, του λέω και εγώ.

Ακούω μία άλλη φωνή από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

- Philthy Animal.

- Όποιος το λέει είναι, του λέω.

- That's what I m saying, απαντά.

- U r a philthy animal; ρωτάω.

- Taylor, λέει.

- R u a tailor;, τον ρωτώ, έχοντας πειστεί ότι πρόκειται είτε για περισσότερους από τρεις είτε για απατεώνες.

- Είμαι ντράμερ! I am Philthy Animal Taylor. μου λέει. Κ σου ζητώ να συμμετάσχεις στον αυτοδιοικητικό συνδυασμό μας.

- Ποιον αυτοδιοικητικό συνδυασμό; του κάμνω. Των μοδιστρών ή του Muppet Show;

- We are the roadcrew! We are Motorheadμου κάνει. Και θα ισοπεδώσουμε τους αντίπαλους συνδυασμούς.

- Stay clean μεγάλε του λέω. Μη μπλέκεις με τις dark arts της Δημοκρατίας Και θυμήσου Νόου σληπ τιλ χάμερσμιθ. Παραγγέλνω δύο πιτόγυρα με γύρο και τζατζίκι.

Ο Λέμυ ήταν ρε παιδάκι μου, δανεικά ζητούσε μια ώρα να καταλάβεις!

Αναρωτιέμαι τι όνειρο θα βλέπεις καθώς θα ακούς το orgasmatron.....

(Ωραίο το λάιβ ωραίο αυτό που κάνεις)

να σ πω την αλήθεια, έχω χρόνια, δεκαετίες ίσως, να ακούσω το Orgasmatron - από τη μία δεν με πολυενθουσιάζει το περιεχόμενο των στίχων, από την άλλη αυτό το orgasm ως συνθετικό μου φαίνεται κάπως ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο, και οτιδήποτε ανθρώπινο στα όνειρα σου είναι, πώς να το πούμε, σου είναι ανοίκειο (unheimlich που λέει κ ο ψυχοτέτοιος)

ως εκ τούτου συχνότερα ακούω το The Chase is better than the Catch, στο οποίο κάποτε είχα βρει σαφή την επιρροή της Σαπφούς, διαβάζοντας το Έρως ο Γλυκόπικρος της Αν Κάρσον [εκδ. Δώμα, μετάφραση Ανδρονίκη Μελετλίδου, πολύ προσεγμένη αισθητική πρόταση, το βιβλίο συμπαθητικό όσο διάβασα (δεν νομίζω να κατάφερα να τελειώσω), ας παραβλέψουμε το κριντζιλίκι του τίτλου είτε στην Αγγλική είτε στη Νεοελληνική]

Δλδ. αναφέρει κάπου Σαπφώ (σελ 44)

απ. 105a Lobel-Page

οἶον τὸ γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρωι ἐπ᾽ ὔσδωι,
ἄκρον ἐπ᾽ ἀκροτάτωι, λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες,
οὐ μὰν ἐκλελάθοντ᾽, ἀλλ᾽ οὐκ ἐδύναντ᾽ ἐπίκεσθαι

με την ακόλουθη απόδοση

Όπως το μήλο το γλυκό, κόκκινο, σε κλαρί ψηλό,
ψηλά στο πιο ψηλό κλαρί, ξέχασαν να το πιάσουν...
μα όχι, δεν το ξέχασαν - δεν ξέραν να το φτάσουν

Αυτό που λες, αυτούς τους στίχους, τους ερμηνεύει ποιητικά ο Λέμυ και αφήνοντας τις ousted possibilities κατά μέρος, λέει (στο CibttC)

A little beauty, I love you madly
Come on home with me
I know you're hot, I know what you've got
You know I want to shake your tree, you know

He doesn't beat around the bush που λένε δλδ ο παίκτης, γνωρίζοντας πως το μήλο θα πέσει κουνώντας το δέντρο και όχι κοιτάζοντάς το

διαφορετική οπτική, καμιά φορά νομίζω ότι ο Λέμυ είναι μεγάλος ποιητής, άλλες απλώς τον θεωρώ ως τον Σωκράτη που στη φωτογράφησή του σε εκείνο το τεύχος του 92 του HM/MH παίρνει τον Κίρκεγκωρ Μαχ Καβαλέρα υπό την προστασία του

όλα αυτά βέβαια μου έδωσαν μία ιδέα για το επόμενο challenge, καθότι δεν βλέπω να βλέπεις τον Δολοφόνο με το Αγγελικό Πρόσωπο - οπότε θα σου ανατεθεί άλλο πιο εύκολο κ πιο δύσκολο ταυτόχρονα, φυσικά πάντα μέσα από τον χώρο της Τέχνης

[neon imposter]

Αυτό το όνειρο επανέρχεται

Καθώς ξυπνάω βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη κ κτλβνω ποιος είμαι (ή τουλάχιστον ποιος υποτίθεται ότι είμαι). Βασικά, δεν βλέπω καν τον εαυτό μου στον καθρέφτη, αυτό που βλέπω είναι τις σφαίρες στη θέση του λάστιχου στο σώβρακο οπότε καταλαβαίνω ότι είμαστε στο πρωτοθράς. Τα φτερά μου πονάνε και δεν καταλαβαίνω αν ο Ουρανός από πάνω ανήκει στον Χάντκε ή στη Λουσιφερά - δλδ αν βρίσκομαι στην πολιτιστική ρυπογόνο πρωτεύουσα της Ευρώπης ή το εξισλαμισθέν αποκύημα της ανάποδης σταυροφορίας. Με τη ντεθμεταλλική μου φωνή τρομάζω τις γάτες και τις διώχνω από τους κάδους σκουπιδιών. Κοιτάζω την ημερομηνία λήξης στις κονσέρβες και τις τρώω - τις κονσέρβες όχι το περιεχόμενό τους.

Η βασική μου αποστολή είναι να βρω το άτομο που θα γεννήσει τον Τζων Κόνορ και να το εξολοθρεύσω. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι το άτομο αυτό βρίσκεται σε μία ντισκοτέκ που για κάποιο λόγο ονομάζεται Παίδαρο Μουσικής. Ανήκει στον ΔΟΛ. Μου έχουν πει (ή τουλάχιστον με έχουν προγραμματίσει να πιστεύω) ότι το άτομο μοιάζει με ένα υβρίδιο Ρίτας Σακελλαρίου και Λήδας Χάμιλτον. Έτσι, δεν γνωρίζω τι μουσική θα αντιμετωπίσω μπαίνοντας στο εν λόγω κτήριο, που ομολογουμένως είναι πολύ εντυπωσιακό καθώς πλησιάζω και έχει έναν αετό απέξω.

Όταν μπαίνω η πρώτη θαμώνας πάνω στην οποία πέφτω έχει sanpaku μάτια. Μοιάζει πολύ με την Mona Soyoc. Θα την ερωτευόμουν αλλά πρέπει να σκοτώσω.

Πλησιάζοντας στο τραπέζι του προσώπου που θα γεννήσει τον Τζων Κόνορ καταλαβαίνω ότι είναι οπαδός του hair metal βλέποντας από πίσω το μαλλί της. Καθώς βγάζω το neonπίστολο το πρόσωπο γυρνά προς εμένα, και καθώς με κοιτάζει σαστίζω. Είναι άντρας!

Και όχι μόνο είναι άντρας - μοιάζει απίστευτα με τον Σφιχτοχέρης Σφιχτοχερίου ο οποίος με τη σειρά του μοιάζει με τον Αντιβασιλικό Προχωκάγκουρα που μοιάζει με τον Ορέστη 35 κ.ο.κ. ad infinitum και ad nauseam.

Το γεγονός ότι σαστίζω, επιτρέπει σε μία γυναίκα που φτιάχνει νεγκρόνι πίσω από το μπαρ να βγάλει μία κοντόκαννη και να με πυροβολήσει. Είναι ίδια η Σελίνα Κάιλ - ίδια η Μισέλ Πφάιφερ. Καθώς πιάνει από το χέρι τον Σφιχτοχερίου και με εμένα σταδιακά να επανακτώ τις αισθήσεις μου με πλησιάζει και μου λέει

Ο άνδρας γεννά, η γυναίκα τίκτει

[Isildur]

-Ναι, λέω

Από την άλλη μεριά, ακούγεται μία φωνή κάπως γνωστή

-Λέμυ, μου λέει

- Let u do what, του απαντώ

- Λέμυ Κίλμιστερ, μου λέει

- Let u kill who; του κάνω

- Κίλμιστερ μου λέει πάλι - όμως η γραμμή δεν είναι τόσο καλή και νερό μπαίνει στο κομμένο μου αυτί.

- Mister who? αποκρίνομαι.

Στο μυαλό μου όμως ενεργοποιεί τη γνωστή Operation Mindcrime και την αυτοδιοικητική περσόνα μου

- Kill Mary; του κάνω λοιπόν, χωρίς να περιμένω απάντηση.

- Μια στιγμή, μ λέει. Τον ακούω να φωνάζει. Fast Eddie!

Προβληματίζομαι προς στιγμήν. Άκουσα καλά; Φωνάζει τον μεγάλο Έντι Τζόνσον; Από την άκρη του τηλεφώνου ακούω κάποιον να μου λέει.

- Fast Eddie talking.

Αυτό φυσικά μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει, ενθυμούμενος το έπος της Σαραγόσα, και τα τέσσερα τρίποντα στα μούτρα των Οικονόμου/Αλβέρτη.

- Φέραμε απ' την Αμερική, τον Έντι το πιστόλι
στ' αρχ$%^ μας τον γράψαμε τον Ζάρκο τον καριόλη, τραγουδώ

- Not Fast Eddie Johnson, μου λέει. Clarke.

- Clarke who; του απαντώ, έχοντας βάλει τη βιντεοκασέτα να παίζει.

- Fast Eddie, μου κάνει.

- Johnson! του λέω.

- Clarke! μου ανταπαντά.

- Arthur! του αντιγυρίζω.

- U! τον ακούω να φωνάζει. Philthy Animal!

- Ρε άντε κ γαμ#$% που θα με πεις και ζώον, του λέω και εγώ.

Ακούω μία άλλη φωνή από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

- Philthy Animal.

- Όποιος το λέει είναι, του λέω.

- That's what I m saying, απαντά.

- U r a philthy animal; ρωτάω.

- Taylor, λέει.

- R u a tailor;, τον ρωτώ, έχοντας πειστεί ότι πρόκειται είτε για περισσότερους από τρεις είτε για απατεώνες.

- Είμαι ντράμερ! I am Philthy Animal Taylor. μου λέει. Κ σου ζητώ να συμμετάσχεις στον αυτοδιοικητικό συνδυασμό μας.

- Ποιον αυτοδιοικητικό συνδυασμό; του κάμνω. Των μοδιστρών ή του Muppet Show;

- We are the roadcrew! We are Motorheadμου κάνει. Και θα ισοπεδώσουμε τους αντίπαλους συνδυασμούς.

- Stay clean μεγάλε του λέω. Μη μπλέκεις με τις dark arts της Δημοκρατίας Και θυμήσου Νόου σληπ τιλ χάμερσμιθ. Παραγγέλνω δύο πιτόγυρα με γύρο και τζατζίκι.

1η παρατήρηση. Απορία. Τα πιτόγυρα, τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν μέσα; Υπάρχουν και πιτόγυρα με σουτζουκάκι;

2η παρατήρηση. Αν ήμουν ο τύπος που σου μιλούσε στο τηλέφωνο, κάπου εκεί στο R u a tailor; θα έβγαινα σαν πνεύμα από το ακουστικό, θα έπαιρνα στέρεα μορφή, θα άρπαζα το ακουστικό και θα σε κοπανούσα στο κεφάλι μέχρι να ματώσει. Το ακουστικό.

[neon imposter]

-Ναι, λέω

Από την άλλη μεριά, ακούγεται μία φωνή κάπως γνωστή

-Λέμυ, μου λέει

- Let u do what, του απαντώ

- Λέμυ Κίλμιστερ, μου λέει

- Let u kill who; του κάνω

- Κίλμιστερ μου λέει πάλι - όμως η γραμμή δεν είναι τόσο καλή και νερό μπαίνει στο κομμένο μου αυτί.

- Mister who? αποκρίνομαι.

Στο μυαλό μου όμως ενεργοποιεί τη γνωστή Operation Mindcrime και την αυτοδιοικητική περσόνα μου

- Kill Mary; του κάνω λοιπόν, χωρίς να περιμένω απάντηση.

- Μια στιγμή, μ λέει. Τον ακούω να φωνάζει. Fast Eddie!

Προβληματίζομαι προς στιγμήν. Άκουσα καλά; Φωνάζει τον μεγάλο Έντι Τζόνσον; Από την άκρη του τηλεφώνου ακούω κάποιον να μου λέει.

- Fast Eddie talking.

Αυτό φυσικά μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει, ενθυμούμενος το έπος της Σαραγόσα, και τα τέσσερα τρίποντα στα μούτρα των Οικονόμου/Αλβέρτη.

- Φέραμε απ' την Αμερική, τον Έντι το πιστόλι
στ' αρχ$%^ μας τον γράψαμε τον Ζάρκο τον καριόλη, τραγουδώ

- Not Fast Eddie Johnson, μου λέει. Clarke.

- Clarke who; του απαντώ, έχοντας βάλει τη βιντεοκασέτα να παίζει.

- Fast Eddie, μου κάνει.

- Johnson! του λέω.

- Clarke! μου ανταπαντά.

- Arthur! του αντιγυρίζω.

- U! τον ακούω να φωνάζει. Philthy Animal!

- Ρε άντε κ γαμ#$% που θα με πεις και ζώον, του λέω και εγώ.

Ακούω μία άλλη φωνή από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

- Philthy Animal.

- Όποιος το λέει είναι, του λέω.

- That's what I m saying, απαντά.

- U r a philthy animal; ρωτάω.

- Taylor, λέει.

- R u a tailor;, τον ρωτώ, έχοντας πειστεί ότι πρόκειται είτε για περισσότερους από τρεις είτε για απατεώνες.

- Είμαι ντράμερ! I am Philthy Animal Taylor. μου λέει. Κ σου ζητώ να συμμετάσχεις στον αυτοδιοικητικό συνδυασμό μας.

- Ποιον αυτοδιοικητικό συνδυασμό; του κάμνω. Των μοδιστρών ή του Muppet Show;

- We are the roadcrew! We are Motorheadμου κάνει. Και θα ισοπεδώσουμε τους αντίπαλους συνδυασμούς.

- Stay clean μεγάλε του λέω. Μη μπλέκεις με τις dark arts της Δημοκρατίας Και θυμήσου Νόου σληπ τιλ χάμερσμιθ. Παραγγέλνω δύο πιτόγυρα με γύρο και τζατζίκι.

1η παρατήρηση. Απορία. Τα πιτόγυρα, τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν μέσα; Υπάρχουν και πιτόγυρα με σουτζουκάκι;

2η παρατήρηση. Αν ήμουν ο τύπος που σου μιλούσε στο τηλέφωνο, κάπου εκεί στο R u a tailor; θα έβγαινα σαν πνεύμα από το ακουστικό, θα έπαιρνα στέρεα μορφή, θα άρπαζα το ακουστικό και θα σε κοπανούσα στο κεφάλι μέχρι να ματώσει. Το ακουστικό.

1η παρατήρηση - χεχ, είσαι πολύ αθώος, δεν μπορείς να φανταστείς για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους

2η παρατήρηση - ομολογώ ότι ήταν ένα tailor-made όνειρο, αλλά ο παραλογισμός σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από τη δική μου πλευρά του ακουστικού

[Isildur]

-Ναι, λέω

Από την άλλη μεριά, ακούγεται μία φωνή κάπως γνωστή

-Λέμυ, μου λέει

- Let u do what, του απαντώ

- Λέμυ Κίλμιστερ, μου λέει

- Let u kill who; του κάνω

- Κίλμιστερ μου λέει πάλι - όμως η γραμμή δεν είναι τόσο καλή και νερό μπαίνει στο κομμένο μου αυτί.

- Mister who? αποκρίνομαι.

Στο μυαλό μου όμως ενεργοποιεί τη γνωστή Operation Mindcrime και την αυτοδιοικητική περσόνα μου

- Kill Mary; του κάνω λοιπόν, χωρίς να περιμένω απάντηση.

- Μια στιγμή, μ λέει. Τον ακούω να φωνάζει. Fast Eddie!

Προβληματίζομαι προς στιγμήν. Άκουσα καλά; Φωνάζει τον μεγάλο Έντι Τζόνσον; Από την άκρη του τηλεφώνου ακούω κάποιον να μου λέει.

- Fast Eddie talking.

Αυτό φυσικά μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει, ενθυμούμενος το έπος της Σαραγόσα, και τα τέσσερα τρίποντα στα μούτρα των Οικονόμου/Αλβέρτη.

- Φέραμε απ' την Αμερική, τον Έντι το πιστόλι
στ' αρχ$%^ μας τον γράψαμε τον Ζάρκο τον καριόλη, τραγουδώ

- Not Fast Eddie Johnson, μου λέει. Clarke.

- Clarke who; του απαντώ, έχοντας βάλει τη βιντεοκασέτα να παίζει.

- Fast Eddie, μου κάνει.

- Johnson! του λέω.

- Clarke! μου ανταπαντά.

- Arthur! του αντιγυρίζω.

- U! τον ακούω να φωνάζει. Philthy Animal!

- Ρε άντε κ γαμ#$% που θα με πεις και ζώον, του λέω και εγώ.

Ακούω μία άλλη φωνή από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

- Philthy Animal.

- Όποιος το λέει είναι, του λέω.

- That's what I m saying, απαντά.

- U r a philthy animal; ρωτάω.

- Taylor, λέει.

- R u a tailor;, τον ρωτώ, έχοντας πειστεί ότι πρόκειται είτε για περισσότερους από τρεις είτε για απατεώνες.

- Είμαι ντράμερ! I am Philthy Animal Taylor. μου λέει. Κ σου ζητώ να συμμετάσχεις στον αυτοδιοικητικό συνδυασμό μας.

- Ποιον αυτοδιοικητικό συνδυασμό; του κάμνω. Των μοδιστρών ή του Muppet Show;

- We are the roadcrew! We are Motorheadμου κάνει. Και θα ισοπεδώσουμε τους αντίπαλους συνδυασμούς.

- Stay clean μεγάλε του λέω. Μη μπλέκεις με τις dark arts της Δημοκρατίας Και θυμήσου Νόου σληπ τιλ χάμερσμιθ. Παραγγέλνω δύο πιτόγυρα με γύρο και τζατζίκι.

1η παρατήρηση. Απορία. Τα πιτόγυρα, τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν μέσα; Υπάρχουν και πιτόγυρα με σουτζουκάκι;

2η παρατήρηση. Αν ήμουν ο τύπος που σου μιλούσε στο τηλέφωνο, κάπου εκεί στο R u a tailor; θα έβγαινα σαν πνεύμα από το ακουστικό, θα έπαιρνα στέρεα μορφή, θα άρπαζα το ακουστικό και θα σε κοπανούσα στο κεφάλι μέχρι να ματώσει. Το ακουστικό.

1η παρατήρηση - χεχ, είσαι πολύ αθώος, δεν μπορείς να φανταστείς για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους

2η παρατήρηση - ομολογώ ότι ήταν ένα tailor-made όνειρο, αλλά ο παραλογισμός σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από τη δική μου πλευρά του ακουστικού

Για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους; Για μονομερείς αλλαγές ορολογίας, ενώ υπάρχει διεθνής σύμβαση για το θέμα και μάλιστα καταχωρισμένη στα κιτάπια της Unesco; Μπορείς να ονομάσεις πιτόγυρο μια πίτα με λουκάνικο τζουμαγιάς; Μπορείς να ονομάσεις τασάκι (σ.μ. σταχτοδοχείο) το ιδρωμένο μισόλιτρο μπουκαλάκι με νερό "Διός" που έχω εδώ μπροστά μου; Κι αν ναι, γιατί να το κάνεις κανεί... κάνεις κανείς... κάνει κανείς τέλος πάντων; Παράξενα με τα λες, μπάρμπα.

[neon imposter]

1η παρατήρηση. Απορία. Τα πιτόγυρα, τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν μέσα; Υπάρχουν και πιτόγυρα με σουτζουκάκι;

2η παρατήρηση. Αν ήμουν ο τύπος που σου μιλούσε στο τηλέφωνο, κάπου εκεί στο R u a tailor; θα έβγαινα σαν πνεύμα από το ακουστικό, θα έπαιρνα στέρεα μορφή, θα άρπαζα το ακουστικό και θα σε κοπανούσα στο κεφάλι μέχρι να ματώσει. Το ακουστικό.

1η παρατήρηση - χεχ, είσαι πολύ αθώος, δεν μπορείς να φανταστείς για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους

2η παρατήρηση - ομολογώ ότι ήταν ένα tailor-made όνειρο, αλλά ο παραλογισμός σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από τη δική μου πλευρά του ακουστικού

Για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους; Για μονομερείς αλλαγές ορολογίας, ενώ υπάρχει διεθνής σύμβαση για το θέμα και μάλιστα καταχωρισμένη στα κιτάπια της Unesco; Μπορείς να ονομάσεις πιτόγυρο μια πίτα με λουκάνικο τζουμαγιάς; Μπορείς να ονομάσεις τασάκι (σ.μ. σταχτοδοχείο) το ιδρωμένο μισόλιτρο μπουκαλάκι με νερό "Διός" που έχω εδώ μπροστά μου; Κι αν ναι, γιατί να το κάνεις κανεί... κάνεις κανείς... κάνει κανείς τέλος πάντων; Παράξενα με τα λες, μπάρμπα.

ένα θα σου πω

μόλις ήρθε η μόδα με τα αραβικά πιτόγυρα, θυμάσαι;

στην περιοχή μου βάζαμε Άραβες μέσα - μετά επικράτησε η πολιτική ορθότητα και βάζαμε καμήλες

αλλά σε ένα άλλο σημείο θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή - και την επιστώ, ρωτώντας σε

αυτό το τζουμαγιάς - είναι τόσο καλό όσο λένε; λένε ότι είναι νόστιμο, αλλά για να σου πω την αλήθεια, τα θεωρώ υπερβολές

κάποτε βρισκόμουν σε προχωρημένες συζητήσεις με κάποιον, μετά τις πρώτες διερευνητικές επαφές, για να μου φέρει από πάνω - να δοκιμάσω

δυστυχώς μας πρόλαβε η πανδημία και έκτοτε το έχω απορία

[Isildur]

1η παρατήρηση - χεχ, είσαι πολύ αθώος, δεν μπορείς να φανταστείς για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους

2η παρατήρηση - ομολογώ ότι ήταν ένα tailor-made όνειρο, αλλά ο παραλογισμός σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από τη δική μου πλευρά του ακουστικού

Για τι είναι ικανός ο ανθρώπινος νους; Για μονομερείς αλλαγές ορολογίας, ενώ υπάρχει διεθνής σύμβαση για το θέμα και μάλιστα καταχωρισμένη στα κιτάπια της Unesco; Μπορείς να ονομάσεις πιτόγυρο μια πίτα με λουκάνικο τζουμαγιάς; Μπορείς να ονομάσεις τασάκι (σ.μ. σταχτοδοχείο) το ιδρωμένο μισόλιτρο μπουκαλάκι με νερό "Διός" που έχω εδώ μπροστά μου; Κι αν ναι, γιατί να το κάνεις κανεί... κάνεις κανείς... κάνει κανείς τέλος πάντων; Παράξενα με τα λες, μπάρμπα.

ένα θα σου πω

μόλις ήρθε η μόδα με τα αραβικά πιτόγυρα, θυμάσαι;

στην περιοχή μου βάζαμε Άραβες μέσα - μετά επικράτησε η πολιτική ορθότητα και βάζαμε καμήλες

αλλά σε ένα άλλο σημείο θα ήθελα να εφιστήσω την προσοχή - και την επιστώ, ρωτώντας σε

αυτό το τζουμαγιάς - είναι τόσο καλό όσο λένε; λένε ότι είναι νόστιμο, αλλά για να σου πω την αλήθεια, τα θεωρώ υπερβολές

κάποτε βρισκόμουν σε προχωρημένες συζητήσεις με κάποιον, μετά τις πρώτες διερευνητικές επαφές, για να μου φέρει από πάνω - να δοκιμάσω

δυστυχώς μας πρόλαβε η πανδημία και έκτοτε το έχω απορία

Είναι ιδιαίτερο και σαν τέτοιο έχει και φίλους και εχθρούς. Λεπτό, σφιχτό και "γεμάτο" (σαν τίτλος τσόντας με μικροτσούτσουνους, ένα πράμα). Αν πετύχεις καλό και χωρίς πολλά μπαχαρικά, είναι πολύ νόστιμο, ειδικά αν σου αρέσουν τα λουκάνικα που "νιώθεις το κρέας". Όπως οι λουκανίτσες πχ.

Οκ, σταματάω πριν με κόψει το ΕΣΡ. Και για τους λάθος λόγους.

[user0972003]

AlienWay

τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι πολλές ώρες της ημέρας ξύπνιος, με αποτέλεσμα να μπερδεύω την πραγματικότητα με το όνειρο αρκετά συχνά, όμως για το ακόλουθο όνειρο είμαι πεπεισμένος πως συνέβη στ' αλήθεια

Είμαι στο μπάνιο με το μπουρνούζι μου που έχει μυκητίαση καθώς πολλές φορές αντί για εμένα προτιμώ να πλένω αυτό, όταν χτυπά το τηλέφωνο.

Βλέπω στο καντράν τον αριθμό του αγαπημένου μου σουβλατζίδικου, και σκεπτόμενος ότι αυτό είναι κάπως αντίστροφο, υπό την έννοια ότι εγώ θα έπρεπε να παίρνω αυτούς και όχι αυτοί εμένα, αποφασίζω να το σηκώσω διστακτικά - διστακτικά διότι γνωρίζω πως δεν είναι λίγοι αυτοί που αυτές τις ημέρες παίρνουν τον ανύποπτο πολίτη θεωρώντας τον πέρα από ζώον και πολιτικό, κ του προτείνουν να κατέβει με τον συνδυασμό τους στις αυτοδιοικητικές.

(Θα αποδειχθεί πως δεν κάνω λάθος)

-Ναι, λέω

Από την άλλη μεριά, ακούγεται μία φωνή κάπως γνωστή

-Λέμυ, μου λέει

- Let u do what, του απαντώ

- Λέμυ Κίλμιστερ, μου λέει

- Let u kill who; του κάνω

- Κίλμιστερ μου λέει πάλι - όμως η γραμμή δεν είναι τόσο καλή και νερό μπαίνει στο κομμένο μου αυτί.

- Mister who? αποκρίνομαι.

Στο μυαλό μου όμως ενεργοποιεί τη γνωστή Operation Mindcrime και την αυτοδιοικητική περσόνα μου

- Kill Mary; του κάνω λοιπόν, χωρίς να περιμένω απάντηση.

- Μια στιγμή, μ λέει. Τον ακούω να φωνάζει. Fast Eddie!

Προβληματίζομαι προς στιγμήν. Άκουσα καλά; Φωνάζει τον μεγάλο Έντι Τζόνσον; Από την άκρη του τηλεφώνου ακούω κάποιον να μου λέει.

- Fast Eddie talking.

Αυτό φυσικά μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει, ενθυμούμενος το έπος της Σαραγόσα, και τα τέσσερα τρίποντα στα μούτρα των Οικονόμου/Αλβέρτη.

- Φέραμε απ' την Αμερική, τον Έντι το πιστόλι
στ' αρχ$%^ μας τον γράψαμε τον Ζάρκο τον καριόλη, τραγουδώ

- Not Fast Eddie Johnson, μου λέει. Clarke.

- Clarke who; του απαντώ, έχοντας βάλει τη βιντεοκασέτα να παίζει.

- Fast Eddie, μου κάνει.

- Johnson! του λέω.

- Clarke! μου ανταπαντά.

- Arthur! του αντιγυρίζω.

- U! τον ακούω να φωνάζει. Philthy Animal!

- Ρε άντε κ γαμ#$% που θα με πεις και ζώον, του λέω και εγώ.

Ακούω μία άλλη φωνή από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

- Philthy Animal.

- Όποιος το λέει είναι, του λέω.

- That's what I m saying, απαντά.

- U r a philthy animal; ρωτάω.

- Taylor, λέει.

- R u a tailor;, τον ρωτώ, έχοντας πειστεί ότι πρόκειται είτε για περισσότερους από τρεις είτε για απατεώνες.

- Είμαι ντράμερ! I am Philthy Animal Taylor. μου λέει. Κ σου ζητώ να συμμετάσχεις στον αυτοδιοικητικό συνδυασμό μας.

- Ποιον αυτοδιοικητικό συνδυασμό; του κάμνω. Των μοδιστρών ή του Muppet Show;

- We are the roadcrew! We are Motorheadμου κάνει. Και θα ισοπεδώσουμε τους αντίπαλους συνδυασμούς.

- Stay clean μεγάλε του λέω. Μη μπλέκεις με τις dark arts της Δημοκρατίας Και θυμήσου Νόου σληπ τιλ χάμερσμιθ. Παραγγέλνω δύο πιτόγυρα με γύρο και τζατζίκι.

Ο Λέμυ ήταν ρε παιδάκι μου, δανεικά ζητούσε μια ώρα να καταλάβεις!

Αναρωτιέμαι τι όνειρο θα βλέπεις καθώς θα ακούς το orgasmatron.....

(Ωραίο το λάιβ ωραίο αυτό που κάνεις)

να σ πω την αλήθεια, έχω χρόνια, δεκαετίες ίσως, να ακούσω το Orgasmatron - από τη μία δεν με πολυενθουσιάζει το περιεχόμενο των στίχων, από την άλλη αυτό το orgasm ως συνθετικό μου φαίνεται κάπως ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο, και οτιδήποτε ανθρώπινο στα όνειρα σου είναι, πώς να το πούμε, σου είναι ανοίκειο (unheimlich που λέει κ ο ψυχοτέτοιος)

ως εκ τούτου συχνότερα ακούω το The Chase is better than the Catch, στο οποίο κάποτε είχα βρει σαφή την επιρροή της Σαπφούς, διαβάζοντας το Έρως ο Γλυκόπικρος της Αν Κάρσον [εκδ. Δώμα, μετάφραση Ανδρονίκη Μελετλίδου, πολύ προσεγμένη αισθητική πρόταση, το βιβλίο συμπαθητικό όσο διάβασα (δεν νομίζω να κατάφερα να τελειώσω), ας παραβλέψουμε το κριντζιλίκι του τίτλου είτε στην Αγγλική είτε στη Νεοελληνική]

Δλδ. αναφέρει κάπου Σαπφώ (σελ 44)

απ. 105a Lobel-Page

οἶον τὸ γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρωι ἐπ᾽ ὔσδωι,
ἄκρον ἐπ᾽ ἀκροτάτωι, λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες,
οὐ μὰν ἐκλελάθοντ᾽, ἀλλ᾽ οὐκ ἐδύναντ᾽ ἐπίκεσθαι

με την ακόλουθη απόδοση

Όπως το μήλο το γλυκό, κόκκινο, σε κλαρί ψηλό,
ψηλά στο πιο ψηλό κλαρί, ξέχασαν να το πιάσουν...
μα όχι, δεν το ξέχασαν - δεν ξέραν να το φτάσουν

Αυτό που λες, αυτούς τους στίχους, τους ερμηνεύει ποιητικά ο Λέμυ και αφήνοντας τις ousted possibilities κατά μέρος, λέει (στο CibttC)

A little beauty, I love you madly
Come on home with me
I know you're hot, I know what you've got
You know I want to shake your tree, you know

He doesn't beat around the bush που λένε δλδ ο παίκτης, γνωρίζοντας πως το μήλο θα πέσει κουνώντας το δέντρο και όχι κοιτάζοντάς το

διαφορετική οπτική, καμιά φορά νομίζω ότι ο Λέμυ είναι μεγάλος ποιητής, άλλες απλώς τον θεωρώ ως τον Σωκράτη που στη φωτογράφησή του σε εκείνο το τεύχος του 92 του HM/MH παίρνει τον Κίρκεγκωρ Μαχ Καβαλέρα υπό την προστασία του

όλα αυτά βέβαια μου έδωσαν μία ιδέα για το επόμενο challenge, καθότι δεν βλέπω να βλέπεις τον Δολοφόνο με το Αγγελικό Πρόσωπο - οπότε θα σου ανατεθεί άλλο πιο εύκολο κ πιο δύσκολο ταυτόχρονα, φυσικά πάντα μέσα από τον χώρο της Τέχνης

Δεν ξέρω γιατί άργησα αυτό να το δω. Ούτε την ειδοποίηση είδα

Απλώνεις και σεντόνια...είσαι και όλο παραπομπές..άντε να σε μελετήσω τώρα.

Τι challenge θα μου βάλεις;;;;;;;;
Βιβλίο???

Ο Αλέν Ντελόν δεν μου κάτσε ακόμα γμτ.

Πάω να διαβάσω τώρα τι ονειρεύεσαι με τόσα που έχεις στο κεφάλι σου...

[kongrosian]

είδα για ν-στή φορά το όνειρο με τον Γιακουμή* και τον θείο μου (σε νέες περιπέτειες)

*Γιακουμής = φορτηγάκi VW T1, στο οποίο με έμαθε να οδηγάω ο θείος γύρω στα 12.

[Casp]

Είδα ότι ήμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου, εγώ, εκείνη, η μάνα μου και η μια μου ξαδέρφη (λείπει εξωτερικό χρόνια) με το μωρό της. Ξύπνησα εγώ και ήμουν στο δωμάτιο του παππού μου και βγήκα στο μπαλκόνι να δω την ανατολή. Την είδα, φαινόταν ωραία και εκεί που πήγα να βγάλω φωτογραφία εξαφανίστηκε. Τότε είπα να μετακινηθώ και να πάω στο δωμάτιο της γιαγιάς, για καλύτερο view. Πήγα, η ανατολή όχι μόνο είχε εξαφανιστεί, αλλά έβλεπα μπροστά μου πυκνά σύννεφα και ομίχλη. Η θέα από το δικό μου διαμέρισμα, αν βγω στο μπαλκόνι, στο βάθος φαίνεται το αεροδρόμιο, η αλυκή και τα αεροπλάνα που προσγειώνονται. Για κάποιο λόγο, πίσω από τα σύννεφα, στο μπαλκόνι της γιαγιάς μου, έβλεπα αεροπλάνα να προσγειώνονται, ενώ κανονικά δεν έχει αυτό το view. Σε κάποια φάση είδα αεροπλάνο της tus air να κατευθύνεται προς το σπίτι της γιαγιάς μου, σε χαμηλό ύψος. Όσο πλησίαζε, άλλο τόσο αγχωνόμουν γιατί φαινόταν ότι θα προσγειωθεί στο μπαλκόνι! Την ώρα που ήταν πολύ κοντά μου και ετοιμαζόμουν να ουρλιάξω και να τρέξω, το είδα να αιωρείται και να μένει ακίνητο, σαν να μην αποφασίζει τι να κάνει. Εκείνη την στιγμή φώναξα στην γιαγιά μου και την τράβηξα να φύγουμε. Πίσω μου ήρθε η μάνα μου, κατευθυνόμασταν προς την κουζίνα για να φύγουμε από την πίσω πόρτα, προς την αντίθετη μεριά που ήταν το αεροπλάνο και ξαφνικά βλέπω την μάνα μου να κρατάει το μωρό της ξαδέρφης μου και να μου φωνάζει για βοήθεια. Επιστρέφω πίσω, παίρνω το μωρό και τους φωνάζω να τρέξουμε όλοι προς την έξοδο... Κάπου εκεί που έτρεχα βλέπω το κινητό μου γιατί είχα ειδοποίηση στο messenger από την λατρεία και μου έγραφε "Πέρασα κι' εγώ από αυτή την διάβαση και συγκινήθηκα"... Και κάπου εκεί τελείωσε το "όνειρο".

[The Rebel]

18/12/2023
Βλέπουν όνειρα οι τυφλοί; Κι αν ναι, τι βλέπουν; Ένας εκ γενετής τυφλός απαντά.
Ο δικηγόρος Βαγγέλης Αυγουλάς μιλάει στο podcast του Newsbeast για τη διαφορετικότητα, τα όνειρα που βλέπουν οι τυφλοί και τη δύναμη μιας χειραψίας.



Η όραση είναι λίγο τεμπέλικη αίσθηση και, ενδεχομένως, μας εγκλωβίζει στην πρώτη ματιά. Στην πρώτη εντύπωση. Δίχως να δίνει χώρο και χρόνο στο να αναλύσουμε ερεθίσματα, λεπτομέρειες και όμορφες προσκλήσεις και προκλήσεις, που φέρνουν οι άλλες αισθήσεις. Ο Βαγγέλης Αυγουλάς μάς προσκαλεί να βλέπουμε λίγο παραπάνω με κλειστά μάτια. Όχι επειδή ο ίδιος δεν έχει δει ποτέ, αλλά γιατί μπορούμε να αντιληφθούμε περισσότερα.

Ο σημερινός καλεσμένος στο podcast του Newsbeast γεννήθηκε τυφλός και είναι ένας από τους 30.000 ολικά τυφλούς στην Ελλάδα. «Δεν έχω δει ποτέ τίποτα. Φτιάχνω εικόνες με τον δικό μου τρόπο. Για μένα, “βλέπω” σημαίνει να ακουμπήσω κάτι, να δω πώς είναι», μου λέει. «Να μυρίσω, να δοκιμάσω κάτι ή να ακούσω· όχι μόνο απευθείας, αλλά να ακούσω εσένα να μου περιγράφεις τι βλέπεις εσύ να μου δανείζεις εσύ την όρασή σου, με τα δικά σου μάτια», προσθέτει. «Το δικό μου χώρο τον έχω φτιάξει, έτσι ώστε να με βολεύει, να ξέρω το ύψος των αντικειμένων, τις διαστάσεις τους, πώς είναι τοποθετημένα. Μπορεί να μην έχω δει ποτέ τα χρώματα ή τα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων, μα φτιάχνω εικόνες για έναν άνθρωπο ανάλογα με το ύψος του, το άρωμά του, τον ήχο της φωνής του, τη χειραψία. Από το πώς είπαμε ένα “χαίρω πολύ”, τι ενέργεια πήραμε από όλα αυτά».

Ο Β. Αυγουλάς αν και νιώθει πως είναι σε ένα κόσμο φτιαγμένο για βλέποντες μόνο –«περισσεύουμε τα τυφλά άτομα ή ενοχλούμε με την παρουσία μας» σημειώνει ο ίδιος- ασκεί σήμερα τη δικηγορία και είναι ο πρώτος τυφλός δικηγόρος, που εκλέγεται στη διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Έχει υπάρξει επιστημονικός Συνεργάτης στα υπουργεία Υγείας και Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ενώ έχει πλούσιο βιογραφικό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι ο εμπνευστής και ιδρυτής της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Με Άλλα Μάτια», οι δράσεις της οποίας στοχεύουν σε μία πολυσυλλεκτική κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς. Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως στην Ελλάδα, εκτός των 30.000 ολικά τυφλών, υπάρχουν γύρω στους 300.000 με σοβαρά προβλήματα όρασης. Τα ανάπηρα άτομα, δε, αποτελούν περίπου το 15% του πληθυσμού, όπως ο κύριος Αυγουλάς. Δηλαδή πάνω από 1 εκατομμύριο συμπατριώτες μας.

Στην έρευνα που έκανα πριν μπούμε στο στούντιο, έπεσα σε ένα ιατρικό κείμενο που εξηγούσε αν οι τυφλοί βλέπουν όνειρα. Να τι μου απάντησε ο κ. Αυγουλάς. «Οι τυφλοί βλέπουν όνειρα. Εγώ, που έχω γεννηθεί τυφλός, δε βλέπω όνειρα με εικόνα και ξαναξυπνάω τυφλός. Αν πω, για παράδειγμα, ότι είδα τα αδέλφια μου στον ύπνο μου, σημαίνει ότι άκουσα τη φωνή τους και τα γνώρισα. Αν κάποιος έχασε το φως του αργότερα στη ζωή του, αυτός έχει κρατήσει οπτική ανάμνηση. Άρα μπορείς να του μιλήσεις για χρώματα και να τα φτιάξει εικόνα στο μυαλό του, μπορεί να δει και όνειρα με εικόνα – ποικίλλει αυτό. Η αναπηρία δε σε συναντά μόνο στη γέννησή σου. Μια ασθένεια ή ένα ατύχημα μπορούν ανά πάσα στιγμή να φέρουν κάποιον στη δική μας θέση. Μόνιμα ή προσωρινά. Γι’ αυτό ζητάμε από όλες και όλους να κάνουν σκέψεις και κινήσεις προσβασιμότητας και συμπερίληψης, πριν έρθουν σε επαφή με το πρόβλημα. Πριν το ζήσουν».
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/ ... rousia-mas

[Casp]

Θρίλλερ ήταν. Μια γυναίκα έλεγε σε έναν άντρα πως θα πεθάνει με αυτό τον τρόπο, και αυτός ο τρόπος ήταν μια εικόνα που του έδειχνε με σπασμένο λαιμό (η εικόνα ήταν από γυαλί και ο λαιμός ήταν κομμάτι των ραγισμένων γυαλιών) και το μισό του πρόσωπο ήταν γυαλιά ραγισμένα. Ήταν σαν εξορκισμός. Αυτός, δευτερόλεπτα μετά που την άκουσε, την ώρα που πήγε να γελάσει, απάντησε απλά «έλα μωρέ τώρα» και ΑΜΕΣΩΣ μεταμορφώθηκε στην εικόνα που του έδειχνε…

Τρόμαξα πάρα πολύ και την ίδια στιγμή ξύπνησα.

(Πονούσα κιόλας και πήρα αμέσως παυσίπονο).

[AlienWay]

Είδα έναν εφιάλτη.

Βρισκόμουν λέει μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι που ήμουν σίγουρος ότι ήταν στοιχειωμένο και διέσχιζα έναν ερειπωμένο διάδρομο, ενώ στους τοίχους του αντηχούσε μία παιδική, σχεδόν βρεφική φωνή, που έλεγε "Αλουάχ, αλουάχ, αλάχ".

[GoBack]

Ειδα οτι ημουν παντρεμενος με 2 παιδια και η γυναικα μου δεν ηθελε να κανουμε σεξ.