Οι βυζαντινοί άρχοντες των τελευταίων αιώνων ήταν καραγκιόζηδες που δεν μπορούσαν να δουν πέρα από την μύτη τους, και αν η ηγεσία είναι ΓΤΠΚ τότε ελπίδα δεν υπάρχει. Τέτοια γραμμή παραγωγής αποτυχιών από τον Αλέξιο Κομνηνό και μετά δεν έχουμε ξαναδεί στην ελληνική ιστορία.
Εγώ τοποθετώ το σημείο χωρίς επιστροφή πιο αργά από τους προλαλήσαντες.
Τέτοιες ημέρες το 1304 ο Ρότζερ ντε Φλορ με 6 χιλιάδες άπλυτους Καταλανούς μισθοφόρους, έχοντας μισθωθεί από τον αυτοκράτορα για να καθαρίσει την ακτή της Μικράς Ασίας δύο χρόνια πιο πριν, έχει διεισδύσει πιο βαθιά στην Ανατολία, έχει φτάσει στην Ηράκλεια Κύβιστρα (μοντέρνο Ερεγκλί), και παίρνει τεράστια, μεγαλοπρεπή και ξεκωλιαστική νίκη εναντίον 30 χιλιάδων ξεπλένηδων Τούρκων, τους οποίους έχει ξεμουνιάσει και νωρίτερα μέσα στη χρονιά σε διάφορες προηγούμενες μάχες - τυχαία τους ανακαλύπτει, αφού εκεί είναι το σημείο συγκέντρωσης τους. Ο στρατός του μετά θέλει να προχωρήσει ακόμα περισσότερο, όμως οι αξιωματικοί αρνούνται, διότι βρίσκονται ήδη πολύ μακριά από τις βάσεις και την γραμμή τροφοδοσίας τους.
Τον άνθρωπο αυτό, μόλις 38 ετών, αντί να τον λούσουν με χρυσάφι και τίτλους, αντί να τον πλαισιώσουν από την αρχή με βυζαντινούς αξιωματικούς και συμβούλους και να του δώσουν το Ικόνιο ως προσωπικό δουκάτο όπου οι στρατιώτες του θα είχαν γη, και που οι βυζαντινοί θα το ενίσχυαν και με δυνάμεις και θα το διατηρούσαν ως κυματοθραύστη έναντι των Τούρκων για μερικές δεκαετίες, αντί να τον πείσουν να φέρει και άλλους μισθοφόρους από την πατρίδα του και την υπόλοιπη Ευρώπη, αντί να τον χρησιμοποιήσουν για να καθαρίσουν όλη την Ανατολία από τους Τούρκους, τον έπνιξαν μέσα στις βυζαντινές έριδες και φοβίες τους, τον κάλεσαν σε δείπνο και τον δολοφόνησαν στην Ανδριανούπολη, και μετά τα υπολείμματα του στρατού του ξέσκισαν τον τακτικό βυζαντινό στρατό, κατέκαψαν όλη τη Θράκη, και μετά εξεστράτευσαν εναντίον της ηπειρωτικής Ελλάδας, φτιάχνοντας δουκάτα στην Θεσσαλία και στην Αθήνα, τα οποία επέζησαν για 150 χρόνια μέχρι την τελική κατάκτηση από τους Τούρκους.
Εν τω μεταξύ, στην Ανατολία, σαν να μην έγινε τίποτα μετά από μερικά χρόνια.
Για τέτοια τομάρια μιλάμε, τέτοιους απίθανους λούζερς.
