Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Χωρίς πλάκα. Το βιβλίο του είναι Χέμινγουαιη, Μπουκόφσκι και Μέηλερ όλοι σε έναν.

θα το κατεβάσω - μέγας αντιπολιτικορθολογιστής

Κατέβασε το audiobook. το διαβάζει ο ίδιος. ´

[neon imposter]

Χωρίς πλάκα. Το βιβλίο του είναι Χέμινγουαιη, Μπουκόφσκι και Μέηλερ όλοι σε έναν.

θα το κατεβάσω - μέγας αντιπολιτικορθολογιστής

Κατέβασε το audiobook. το διαβάζει ο ίδιος. ´

δεν μπορώ να συγκεντρωθώ νομίζω με αυτά τα ωντιομπουκς

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

οκ. Δεν είσαι ακουστικός τύπος. Εγώ προτιμώ τα
audio γιατί η ματαιοδοξία μου μου απαγορεύει να βάλω γυαλιά.

[neon imposter]

είχε και λογαριασμό στο τουίτερ - ή έχει ακόμη; υπό την έννοια ότι άλλοι τον χειρίζονται;

[Πλέριος]

650 σελιδες
τα γυαλια μας πονανε

[Kappa]

Διαβαζω:
1. Πολα Φοξ, Desperate Characters
2. Τη Φαινομενολογια του Ποντυ
3. Πώς δουλεύει η λογοτεχνία του Γουντ

[vag_el]

[Lugozzi]

Τα βιβλία του Αυγούστου

[Ίακχος]

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΣΜΟΣ

ETZIONI AMITAI


Ο Αμιτάι Ετζιόνι είναι ένας από τους πλέον γνωστούς κοινωνιολόγους του σημερινού κόσμου. Σ' αυτό το βιβλίο τον απασχολούν τα πιο επίκαιρα προβλήματα της σχέσης ατόμου και συλλογικότητας. Τον ενδιαφέρουν και απαντά σε ερωτήματα όπως τα εξής: Πώς μπορεί το άτομο να αντιλαμβάνεται την κοινωνικότητά του χωρίς να παύει να είναι άτομο; Πώς ένα αυτόνομο άτομο νιώθει την κοινωνική του λειτουργία; Ποιες αρχές και αξίες πρέπει να διέπουν τη δράση του; Ο Α. Ετζιόνι επιδιώκει με το παρόν έργο του να αναστοχαστεί πάνω στη σχέση ατομικής αυτονομίας και κοινωνικής ευθύνης. Πάνω στη σχέση αγοράς, κράτους και κοινωνίας πολιτών. Το βιβλίο του συμβάλλει στο να αναστοχαστεί κανείς πάνω στα πολιτικά προβλήματα και της δικής μας χώρας, με διαφορετικούς όρους απ' αυτούς που συνηθίζεται. Να ανακαλύψει και πάλι την παραγωγικότητα των οραμάτων και των αξιών για την πολιτική σκέψη, έστω και αν τελικά δεν συμφωνήσει με κάθε επιχείρημα και πρόταση του συγγραφέα. Να ξανανιώσει ότι δεν είναι τμήμα μιας άμορφης μάζας, αλλά υπεύθυνος πολίτης, από τις πράξεις του οποίου εξαρτώνται πολλά.
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

[Kappa]

Έχω κάνει μια τεράστια παραγγελία για δώρο γενεθλίων στον εαυτό μου. Την περιμένω.
Είμαι στα 48 βιβλία για φέτος ως τώρα. Στόχος είναι τα 70, ελπιζω να τα ξεπερασω.
Προς το παρόν, ξεκίνησα σήμερα τις Εκλεκτικές Συγγένειες του Γκαίτε

[Γυφτάκι]

Ξανθούλης ,''Το πεθαμένο λικέρ'' και ''Ο Δάσκαλος'' κι άλλα του ιδίου που τα ξετρύπωσα απο την οικογενειακή βιβλιοθήκη.. Και μόλις έλαβα του Παπασπήλιου το ο ''Αχραντος Μάγκας'' για τον Γιάννη Παπαιωαννου με πρόλογο του Ξαρχάκου..Ότι πρέπει για καλοκαίρι..

[neon imposter]

Διάβασα το Η ΑΙΤΙΑ Ένας υπαινιγμός από την Αυτοβιογραφία του Τόμας Μπέρνχαρντ. Η Αυτοβιογραφία του ΤΜ αποτελείται από πέντε βιβλία αυτό είναι το πρώτο.

Γράφει κάτι τρομερές παραγράφους χωρίς τελείες, που υποτίθεται ότι υπνωτίζουν τον αναγνώστη και αυτό είναι το ελκυστικό πάνω του - εν μέρει όντως υπνωτίζουν, προσπαθείς να φτάσεις στην τελεία κάπως ψυχαναγκαστικά από κάποιο σημείο κ μετά, και έτσι ασυνείδητα προσπαθείς να φτάσεις στο τέλος του βιβλίου, και έτσι φτάνεις στο τέλος του βιβλίου, όπου και διαπιστώνεις πως ο τύπος μονίμως κλαίγεται.

Κλαίγεται για τα πάντα, στην ΑΙΤΙΑ κλαίγεται κυρίως για τον εθνοσοσιαλισμό και τον ρωμαιοκαθολικισμό και πρήζει άσχημα παπάρια από το κλάψιμο, σε σημείο που απειλεί να αυτοκτονήσει επειδή συνειδητοποιώντας πως το κλάψιμο, όπως και το γράψιμο, δεν οδηγεί πουθενά αντιλαμβάνεται ότι ο Ε/Σ και ο Ρ/Κ είναι ισχυρότεροι από τον ίδιο (αυτό έπαθε και ο μεγάλος Μουρίνιο στη Ρεάλ που από τις σφαλιάρες αντιλήφθηκε εν τέλει ότι ως μέγεθος ο ίδιος υπολείπεται της Βασίλισσας). Αναρωτιέσαι πάντως - αφού είναι τόσο αποπνικτικά κ πνιγηρά όλ' αυτά, γιατί δεν πραγματοποίησε - έστω μία (1) φορά - την απειλή του;

Για να πρήζει μάλλον παπάρια.

Πάντως, προς υπεράσπισή του, θα έλεγα ότι το πρόβλημά του δεν είναι ούτε ο Ε/Σ ούτε ο Ρ/Κ αλλά μάλλον κάτι που βαραίνει συλλογικά ως εγκεφαλική βλάβη το Αυστριακό έθνος (;).

Ποτέ, ποτέ δεν ξεπέρασαν τη διάλυση της Αυτοκρατορίας και τα γεγονότα του 1848 - ο ίδιος ο Μέττερνιχ ο τελευταίος ας πούμε σοβαρός Αυστριακός (και όχι σοβαροφανής) είχε αναγκαστεί να αποχωρήσει ντυμένος γυναίκα. Η αλήθεια είναι αυτή - μετά το Συνέδριο της Βιέννης, ένα Συνέδριο κυρίως που διοργανώθηκε για να χορεύουν οι πρεσβείες, η Αυτοκρατορία είχε πάρει την κάτω βόλτα. Με αποτέλεσμα όταν επήλθε το Άνσλους να επέλθει αντιστρόφως στη φορά του Αυστριακού οράματος, δλδ να μπουν μέσα οι Γερμανοί αντί να μπουν αυτοί στη Γερμανία, να έχουμε δλδ ένα Σούλσνα.

Μετά, λογικό είναι να βγάζουν προσωπικότητες ενοχλητικές όπως ο χάνεκε και ο μπέρνχαρντ, με σπάνιες τις εξαιρέσεις τύπου Χάντκε ή Τόνι Πόλστερ (λχ, το ότι οι Ούγγροι δεν το πήραν τόσο βαριά το μαρτυρά το γεγονός ότι έβγαλαν μεγάλους αρτίστες, μεγάλε Λάγιος κλπ).

Δεν νομίζω να ασχοληθώ με τον τύπο εκ νέου, τον αποθέωναν σε ένα φόρουμ για τον Λιγκότι (άλλος αυτός...) κ τσίμπησα σα μαλάκας.

[Feindflug]

Πώς διαβάζετε παραπάνω από ένα βιβλίο την φορά ρε τύποι;

Πλάκα μας κάνετε;

[Πλέριος]

Πώς διαβάζετε παραπάνω από ένα βιβλίο την φορά ρε τύποι;

Πλάκα μας κάνετε;

με την ιδια ευκολια που εσυ πινεις γαλα αμυγδαλου

[ΓΑΛΗ]

Πώς διαβάζετε παραπάνω από ένα βιβλίο την φορά ρε τύποι;

Πλάκα μας κάνετε;

Και όμως, έχει ενδιαφέρον. Εξαρτάται φυσικά από την ηλικία που το διαβάζεις.

Αν έχεις διαβάσει κάτι στα 15 ή στα 17 και το ξαναδιαβάσεις ή έστω του ρίξεις μια διαγώνια ματιά μετά 10 ή 15 χρόνια, είναι άλλο βιβλίο.