ST48410 έγραψε: ↑26 Αύγ 2023, 22:42
sys3x έγραψε: ↑26 Αύγ 2023, 22:28
Ναι.
Από τότε που τροποποιήθηκε το άρθρο 24 μπορείς να βάλεις αβέρτα α/γ ΚΑΙ στα καμένα, αυτό γίνεται εκτός από την Ελλάδα στην Μάλτα και στην Κύπρο, πουθενά αλλού.
Επίσης ναι, είναι πολύ πολύ πιο εύκολο να κάνεις διάνοιξη δρόμου σε ένα καμένο από ένα πυκνό δάσος, το κόστος διάνοιξης οδών σε τέτοια μέρη είναι από τα μεγαλύτερα για αυτού του είδους τα πρότζεκτ.
Ο πήζον χωρίς να το ξέρει συνομιλεί με τον γιάννννη, όπως και εσύ άλλως τε.
Για το Γιάννη το κατάλαβα από το άλλο νήμα που ζήτησε πηγή.
Άλλωστε δεν φαίνεται να ήθελε να το κρύψει. Δεν το κάνει.
Μου έστειλαν τις προηγούμενες μέρες αυτό.
[Αθήνα, 26/7/2023]
Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη σχέση των ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ με την ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ. Η σχέση υπάρχει και είναι άμεση, αλλά δεν είναι αυτή που υπολαμβάνουν πολλοί. Τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία, η οποία δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια, με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει την συνταγματική προστασία των δασών. Μέσα στα δάση επιτρέπονται πλέον κάθε είδους χρήσεις, από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κ.λπ., συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών.
Το πρόβλημα σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες ήταν αλλού. Σύμφωνα με το ΑΡΘΡΟ 117 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος. Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή ΑΠΟΦΑΣΗ 2499/2012 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία».
Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες.
Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές.
Μαρία Καραμανώφ
Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ.
Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
Δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα. Αφού μπορούν και σε δάσος να εγκαταστήσουν γιατί σώνει και καλά να το θέλουν καμένο πρώτα;
Σε αυτό που λες για το κόστος διάνοιξης οδών, είχε γραφτεί σε άλλο νήμα ότι η κατασκευή δρόμου σε περιοχή που υπάρχει καμένο δάσος κοστίζει παραπάνω γιατί πρέπει να γίνουν και εργασίες συγκράτησης του εδάφους από διάβρωση αφού δεν υπάρχει δάσος πλέον να συγκρατεί το νερό της βροχής. Δεν είμαι μηχανικός ούτε έχω ιδέα για το κόστος αντιπλημμυρικών έργων να κρίνω αν κάτι τέτοιο ευσταθεί.
Λοιπόν, θα στο εξηγήσω απλά, πρώτα όμως θα πρέπει να σου πω δυο λόγια για το Σύνταγμα.
Το Σύνταγμα είναι ένας θεσμός που έχει μεγάλη χρονική διάρκεια κατά την οποία επεμβαίνουν με αναθεωρήσεις διάφορες κυβερνήσεις σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αυτή η αποσπασματική επέμβαση σε διάφορες χρονικές περιόδους όπως είναι φυσικό κάνει πολλά άρθρα να παρουσιάζουν εκ πρώτης αντιθέσεις. Ωστόσο στην Νομική το να δεχθείς ότι τα άρθρα του Συντάγματος αντιμάχονται το ένα το άλλο είναι απαράδεκτο σαν σκέψη λόγω πολλών επιπλοκών και εγκυρότητας. Έτσι, αυτό που κάθε φορά γίνεται είναι να βρεθεί μια λογική εξήγηση που να συνδέει τα φαινομενικά αντίθετα άρθρα και αν είναι στέρεα αυτή η λογική τότε γίνονται αποδεκτά. Σε αυτό βοηθά η τακτική των Συνταγματολόγων να μην μένουν κολλημένοι μόνο στην γραμματική ερμηνεία αλλά να χρησιμοποιούν και άλλους τύπους ερμηνειών που τους βοηθάνε να ξεπερνάνε τέτοια και άλλα εμπόδια.
Η παρούσα απόφαση του δικαστηρίου είναι ακριβώς αυτό, μια εξήγηση του πως συνδέονται αυτά τα δύο φαινομενικά αντίθετα άρθρα μεταξύ τους τα 24 & 117 και τον πετυχαίνουν καλά ενώ παράλληλα πετυχαίνουν και αυστηρότερη δικαιολόγηση για την εγκατάσταση ΑΠΕ σε καμένες εκτάσεις.
Το ΣτΕ λοιπόν ανέτρεξε στα πρακτικά της Βουλής του 75 για να βρει σχόλια του Νομοθέτη για το άρθρο 117 και διαπίστωσε ότι όταν το έγραφε την δεκαετία του 70 η απειλή ήταν η οικοπεδοποίηση (την οποία ένας από τους βουλευτές την αναφέρει ως παράδειγμα) επομένως δεν υπάρχει εμπόδιο για τις ΑΠΕ. Δεν υπάρχει εμπόδιο για τις ΑΠΕ διότι θα ήταν αδύνατον αν το 117 είχε απόλυτη ισχύ για κάθε χρήση, αφού θα απέκλειε το 24 και κυρίως το Δημόσιο Συμφέρον που το 24 υπερασπίζεται. Διότι ένα δάσος για να φτάσει σε μια πολύ καλή κατάσταση μπορεί να χρειάζεται και 40-50 χρόνια, τι θα γίνει αν εκεί πχ απαιτείται από το δημόσιο συμφέρον να εγκατασταθεί μια στρατιωτική βάση επειδή το απαιτούν οι συνθήκες; Θα περιμένει το έθνος το δάσος; Ακόμα χειρότερα, αν κάποιος ξέρει ότι κάπου σε κάποιο δάσος επίκειται να χτιστεί μια εγκατάσταση Εθνικού σκοπού μπορεί εσκεμμένα να πάει να βάλει φωτιά για να σταματήσει το έργο. Είναι σαν το Σύνταγμα έτσι να αποτελεί λόγο να προκαλούνται φωτιές και αυτό θα ήταν μια στρέβλωση. Εδώ βέβαια οι δικαστές εκκινούν από την θέση ότι λόγω κλιματικής αλλαγής και διεθνών υποχρεώσεων οι ΑΠΕ είναι μέρος του δημοσίου συμφέροντος.
Έτσι αυτό που κατάφερε το ΣτΕ ήταν να συνδυάσει αυτά τα δύο άρθρα και παράλληλα να θέσει πιο αυστηρά κριτήρια για την εγκατάσταση ΑΠΕ σε αναδασωτέες εκτάσεις. Απαιτεί πέρα από τεχνοιοκονομική μελέτη ειδικές επιπλέον αιτιολογήσεις για τα κριτήρια και την αναγκαιότητα του έργου καθώς και υποχρεωτική άμεση αποκατάσταση της περιοχής με την παύση λειτουργίας του.
Η Καραμανώφ ήταν στην μειοψηφία που ήταν εναντίον της απόφασης ενώ να αναφέρουμε για την ιστορία οτι η Σακελλαροπούλου ήταν στην πλειοψηφούσα πλευρά.
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.
Vladimir, STOP! 
Εύχομαι να πηγαίνουν όλα καλά.
Όλα αυτά όσο συνομωσιολογικά και να φαίνονται, δεν παύουν να είναι λογικά και πιθανά. Οπότε κρατάς στάση γάτας του Σρέντιτζερ. Αποκλείεις την προοπτική ξενοδοχείων και μια σιωπηρή συμμαχία με κυβερνητικούς; Αποκλείεις Τούρκους; Εγώ όχι.
![[img]https://i.postimg.cc/9fw9f685/F4c- ... .jpg[/img]](%5Bimg%5Dhttps%3A//i.postimg.cc/9fw9f685/F4c-JJ0a-Wc-AAFb2-U.jpg%5B/img%5D){kind=link}