Αλλάχ και Άλγεβρα
«Αυτή η εύνοια προς την επιστήμη...αυτή η ευπροσηγορία και η συγκαταβατικότητα που δείχνει ο Θεός στους μορφωμένους, αυτή η προθυμία με την οποία τους προστατεύει και τους υποστηρίζει στη διαλεύκανση ανεξήγητων φαινομένων και στην αντιμετώπιση των δυσκολιών ώθησε και εμένα να συνθέσω ένα σύντομο έργο για τη μέτρηση με αλ-ζαμπρ* και αλ-μπουκαμπάλα, περιοριζόμενος σε ό,τι πιο εύκολο και χρήσιμο στην αριθμητική» (Μουχάμαντ ιμπν Μούσα αλ-Κβαράζμι, περίπου 780-850, Άραβας μαθηματικός που έγραψε το πρώτο βιβλίο για την άλγεβρα)
[*Αλ-ζαμπρ (αποκατάσταση) σημαίνει τη μεταφορά του υπολοίπου στο άλλο μέλος μιας εξίσωσης. Ο όρος αλ-μπουκαμπάλα (σύγκριση) αναφέρεται στην αφαίρεση ίσων ποσοτήτων και από τα δύο μέλη μιας εξίσωσης]
Γράμματα-Φιλοσοφία-Επιστήμη:
Η μάθηση ακολουθούσε κατά πόδας την επέκταση του Ισλάμ. Άνθρωποι των γραμμάτων -μουσουλμάνοι, χριστιανοί, Εβραίοι- συγκεντρώνονταν σε κέντρα μάθησης, μετέφραζαν κλασικά κείμενα στην αραβική γλώσσα, συζητούσαν, έκαναν πειράματα και συνέλεγαν πληροφορίες για την ιατρική, τις φυσικές επιστήμες και την αστρονομία. Τα ευρήματά τους τα κατέγραφαν σε εικονογραφημένα βιβλία. Ο Αβικκένας (Ιμπν Σινά) της Μπουκάρα έγραψε τον Κανόνα του, που ήταν το σπουδαιότερο ιατρικό βιβλίο στην Ευρώπη τα επόμενα 500 χρόνια. Η φιλοσοφία του Μαυριτανού Αβερρόη (Ιμπν Ρουσντ) επηρέασε εξέχοντες Ευρωπαίους στοχαστές όπως ο Θωμάς Ακινάτης και ο Ρότζερ Μπέικον.

Οι Άραβες μαθηματικοί υιοθέτησαν το ινδικό αριθμητικό σύστημα που συμπεριλάμβανε το μηδέν. Με αυτό συνέβαλλαν ουσιαστικά στην ανάπτυξη των μαθηματικών. Ο λόγιος του 9ου αιώνα Μουχάμαντ ιμπν Μούσα αλ-Κβαράζμι ήταν ο πρώτος που έγραψε για την άλγεβρα και έδωσε το όνομά του στον όρο «αλγόριθμος».

Άραβες θαλασσοπόροι και αστρονόμοι έφεραν την πυξίδα από την Κίνα και τελειοποίησαν τον αστρολάβο. Στην Κόρδοβα της Ισπανίας εξασφαλίστηκαν από τους μουσουλμάνους ηγέτες πόροι για τη χρηματοδότηση ελεύθερων σχολείων, 70 βιβλιοθηκών και 700 τζαμιών. Στις μεγάλες μουσουλμανικές πόλεις υπήρχαν βιβλιοθήκες για το ευρύ κοινό.
Ο Οίκος της Σοφίας ήταν βιβλιοθήκη, πανεπιστήμιο και ερευνητικό κέντρο στη Βαγδάτη. Ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα από τον χαλίφη Χαρούν αλ Ρασίντ και τον γιο του Αλ Μαμούν και λειτούργησε ως τον 13ο αιώνα. Ήταν ένα ασυναγώνιστο κέντρο μελέτης ανθρωπιστικών σπουδών, μαθηματικών, αστρονομίας, ιατρικής, χημείας, ζωολογίας και γεωγραφίας. Είχε πολύ σημαντικό ρόλο στο κίνημα μεταφράσεων αρχαίων ελληνικών και περσικών κειμένων στα αραβικά, και θεωρείται ότι ήταν ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα διανόησης κατά τη χρυσή εποχή του Ισλάμ. Η Βαγδάτη ήταν γνωστή ως η πιο πλούσια πόλη του κόσμου και το σπουδαιότερο κέντρο πνευματικής δραστηριότητας της εποχής, με πληθυσμό πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, τον μεγαλύτερο στον κόσμο.

Στην ποίηση ο ισλαμικός μεσαιωνικός κόσμος ανέδειξε εκλεπτυσμένους λυρικούς ποιητές, όπως ο Μουσούρι, ο Φαρούχι, ο Μαντσέχρι, ο Φιρντουσί και, κυρίως, ο Ομάρ Καγιάμ, που θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες μορφές της νεοπερσικής λογοτεχνίας. Να προσθέσουμε τους Πέρσες ποιητές Σααντί, Κεχαφίζ και τον Τζελαλεντίν Ρουμ, συγγραφέα ενός μακροσκελέστατου ποιήματος, του «Μασναβί - ιΜα νάβι» («Πνευματικού Ποιήματος»).
Χερσαίο και υπερπόντιο εμπόριο:
Οι Άραβες έμποροι συνέρρεαν με καμήλες ή ιστιοφόρα φέρνοντας κοσμήματα από την Ινδία, λινά από την Αίγυπτο, μετάξι από την Κίνα και γούνες από την Σκανδιναβία. Νέα εδέσματα από τον κόσμο του Ισλάμ βρήκαν τη θέση τους στα ευρωπαϊκά τραπέζια: βερίκοκα, ρύζι και ζάχαρη. Το 756 ένας άρχοντας της δυναστείας των Ουμαγιάδων ξέφυγε από τον έλεγχο των Αββασίδων και αυτοανακηρύχθηκε ηγεμόνας, εμίρης, της Κόρδοβα στην Ισπανία. Όταν και άλλοι στην Ισπανία ακολούθησαν το παράδειγμά του, το ισλαμικό κομμάτι της χώρας, γνωστό ως αλ-Ανταλούς, συνέχισε να δέχεται το Ισλάμ ως θρησκεία αλλά όσον αφορά την πολιτική χάραξε την δική του πορεία. Η περιοχή πλούτισε από το εμπόριο και την παραγωγή κεραμικών, κοσμημάτων και κρυστάλλων.
Λεξιλόγιο
Πολλές αραβικές λέξεις όπως «άλγεβρα», «αλμανάκ», «αζιμούθιο», «σόδα», «αμιράς», «μελιτζάνα», «δραγουμάνος», «ριζικόν», «παπαγάλος», «λεμόνι», «μούμια», «μουσώνας», «ελιξήριο» (αντιδάνειο), «καφές», «χασίς», «αλκοόλ», «σιρόπι», «μαγαζί», «ρακέτα», «ναδίρ» και «ζενίθ» ενσωματώθηκαν στην ελληνική και στις λατινογενείς γλώσσες.
Διακόσμηση/Αρχιτεκτονική:
Επειδή η απεικόνιση ανθρώπινων μορφών και ζώων σε θρησκευτικό χώρο απαγορευόταν από το ισλάμ, οι διακοσμήσεις στα ψηφιδωτά περιορίζονται σε αναπαραστάσεις πόλεων και οικιών, βουνων και ποταμιών, δέντρων και πανέμορφων κήπων, αντλώντας τη θεματολογία τους από τις περιγραφές της «Πόλης του Θεού» στο Κοράνι, δηλαδή του ουράνιου παραδείσου.
Οι αραβικές ταπισερί, οι επιστρωμένοι με πλακίδια θόλοι και τα ζωγραφικά έργα διαδόθηκαν παντού. Η αραβική τέχνη έγινε γνωστή για τα περίπλοκα γεωμετρικά μοτίβα αλλά και τα έξοχα καλλιγραφημένα χειρόγραφα. Μπροκάρ υφάσματα από τους αργαλειούς της μουσουλμανικής Σικελίας έντυναν τις εύπορες τάξεις της Ευρώπης. Η μυτερή αψίδα που πρωτοεμφανίστηκε στην Περσία, χρησιμοποιήθηκε και στους επιβλητικούς καθεδρικούς της Ευρώπης. Η υπό αραβική διοίκηση Κόρδοβα στην Ισπανία είχε φωτισμένους και πλακόστρωτους δρόμους ενώ διέθετε μέχρι και τρεχούμενο νερό.
Το Τέμενος ή Μεσκίτα της Κόρδοβα χτίστηκε το 785, δέχτηκε όμως μεταγενέστερες προσθήκες τον 10ο αιώνα, ενώ τον 13ο αιώνα, μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Χριστιανούς μεταβλήθηκε σε χριστιανικό καθεδρικό ναό. Είναι το μεγαλύτερο ισλαμικό τέμενος της Ευρώπης και παγκοσμίως: έχει 19 νάρθηκες και μια μεγάλη υπόστηλη αίθουσα με 856 κίονες, οι οποίοι έχουν κατασκευαστεί βάσει διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών και από διαφορετικά υλικά (ίασπη, όνυχα, μάρμαρο, γρανίτη). Θεωρείται Mνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.


Πηγές:
(Επίτομο Χρονικό-Παγκόσμια Ιστορία, National Geographic)
https://kelliteacher.weebly.com/alpharh ... sigma.html