Η κατάθλιψη.

[Garcia]

Εχετε νιωσει καποιες φορες πως οτι και να κανετε,οτι δεν βρισκετε ευχαριστηση πουθενα η οτι δεν σας γεμιζει,απο δουλεια,απο τροπο ζωης,οτι υπαρχει μια μονιμη ψυχικη κοπωση που δεν φευγει οσο και να αραξετε?

[Imperium]

Επίσης,έχω δοκιμάσει χόμπυ,kick boxing,γυμναστήρια,μαθήματα ηλ.κιθαρας,περιπάτους στη φύση,δεν μου πρόσφεραν ικανοποίηση και τα παρατούσα σε 2-3 μήνες.Δεν μπορουσα απο μικρη ηλικια να καταλαβω τι ζητημα υπαρχει αν και μου ερχονταν σημαδια και μηνυματα οτι κατι δεν παει καλα,οπως για παραδειγμα,οτι δεν μπορουσα ευκολα να κοινωνικοποιηθω,να ανηκω η να συμμετεχω σε παρεες,να εχω σταθερους φιλους οπου θα κανουμε κοινες δραστηριοτητες μαζι,καποιο χομπυ,διακοπες,διασκεδαση.

Οι διαταραχες προσωπικοτητες ειναι δυσκολες και χρονοβορες στην θεραπεια,μπορει να αλλαζεις θεραπευτες και να μην βρισκεις βοηθεια και αμεση ανακουφιση,τα αντικαταθληπτικα αργουν μηνες ολοκληρους να δρασουν και εχουν επισης παρενεργιες,στην δικη μου περιπτωση μου χαλασαν τον μεταβολισμο και πηρα αποτομα 10-12 κιλα τα οποια εκτοτε δυσκολευτηκα να χασω παρα τις οποιες προσπαθειες.

Μα είναι δυνατόν να μην σου αρέσει ΤΙΠΟΤΑ;

Κάτι σίγουρα πρέπει να σε ενθουσιάζει λίγο.
Εκτός και αν καταβάλεις προσπάθεια να μην αφήνεις τίποτα να σου γουστάρει.

[ksk]

Εχετε νιωσει καποιες φορες πως οτι και να κανετε,οτι δεν βρισκετε ευχαριστηση πουθενα η οτι δεν σας γεμιζει,απο δουλεια,απο τροπο ζωης,οτι υπαρχει μια μονιμη ψυχικη κοπωση που δεν φευγει οσο και να αραξετε?

Κάποιες φορές...αυτό είναι οκ.
Τις περισσότερες φορές...αυτό χρήζει αναζήτησή βοήθειας.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εχετε νιωσει καποιες φορες πως οτι και να κανετε,οτι δεν βρισκετε ευχαριστηση πουθενα η οτι δεν σας γεμιζει,απο δουλεια,απο τροπο ζωης,οτι υπαρχει μια μονιμη ψυχικη κοπωση που δεν φευγει οσο και να αραξετε?

Εγώ πάσχω από διπολική διαταραχή ή μανιοκατάθλιψη όπως την έλεγαν παλιά. Είναι μια πολύ γαμημένη ασθένεια που έχει τα πάνω και τα κάτω της. Την μια εβδομάδα νομίζεις ότι είσαι βασιλιάς και την άλλη σέρνεσαι στον βούρκο και έχεις συμπτώματα σαν αυτά που περιγράφεις. Το δυσκολότερο για εμένα όταν βρίσκομαι στη φάση της κατάθλιψης δεν είναι ότι υπολειτουργώ μα ότι πιστεύω ότι η κατάθλιψη μου θα είναι μόνιμη κι όλες οι αρνητικές μου σκέψεις αλήθεια. Μπορεί να κάτσω να χαζέψω μια ταινία που μου αρέσει μα ακόμα κι όταν το κάνω ανησυχώ πολλές φορές για κάτι αφηρημένο ή συγκεκριμένο με κάποια βάση στην πραγματικότητα ή κάτι εντελώς παρανοικό. Τις σπάνιες φορές που καταφέρνω να αποφύγω τον αρνητισμό διακατέχομαι από απάθεια. Μου είναι δύσκολο να εκτελέσω απλές καθημερινές δραστηριότητες όπως μπάνιο ή να σηκωθώ από το κρεβάτι το πρωί. Έχω καταλάβει όμως ότι η απραξία επιδεινώνει την κατάσταση οπότε αν έχω μια συμβουλή για εσένα είναι αυτή. Μείνε ενεργός.

[Garcia]

Δύσκολα διαχειρισημες οι διαταραχές,επειδή έχω δοκιμάσει κατά διαστήματα θεραπείες,ψυχολόγους,ψυχιάτρους,έχω να πω ότι αν δεν σηκώσεις κεφάλι μόνος σου,δεν μπορούν να κάνουν και πολλά,σου λένε κάνε αυτό κάνε εκείνο στη θεωρία και πληρώνεις χωρίς ουσιαστικά να παίρνεις βοήθεια.

Η ψυχική κόπωση είναι επίσης κάτι που νιώθεις πως δεν φεύγει,δλδ υπήρχε διάστημα που έκατσα 5-6 μήνες χωρίς να κάνω τίποτε,ούτε δουλειά,ούτε δραστηριότητες και ήμουν συνέχεια το ίδιο κουρασμένος.

[Αχθος Αρουρης]

Δύσκολα διαχειρισημες οι διαταραχές,επειδή έχω δοκιμάσει κατά διαστήματα θεραπείες,ψυχολόγους,ψυχιάτρους,έχω να πω ότι αν δεν σηκώσεις κεφάλι μόνος σου,δεν μπορούν να κάνουν και πολλά,σου λένε κάνε αυτό κάνε εκείνο στη θεωρία και πληρώνεις χωρίς ουσιαστικά να παίρνεις βοήθεια.

Η ψυχική κόπωση είναι επίσης κάτι που νιώθεις πως δεν φεύγει,δλδ υπήρχε διάστημα που έκατσα 5-6 μήνες χωρίς να κάνω τίποτε,ούτε δουλειά,ούτε δραστηριότητες και ήμουν συνέχεια το ίδιο κουρασμένος.

οι συμβουλες που ακους ...... δηλ. αυτα που λες οτι ειναι θεωριες ....
δεν εχουν αμμεσο αποτελεσμα ..... εδω και τωρα .....
μπορει να περασει πολυς καιρος, ισως και χρονια,
για να καταλαβεις την αξια μιας συμβουλης ........
οταν ερθει η καταλληλη στιγμη, ενας λογος,
μια συμβουλη που ακουσες θα φωτισει το μυαλο σου
και θα λυθουν τα χερια σου ..........
εαν υποτιμας καθε τι που ακους να σου λενε
για το προβλημα σου και αδιαφορεις .........
.........καταλαβαινεις ......................

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Δύσκολα διαχειρισημες οι διαταραχές,επειδή έχω δοκιμάσει κατά διαστήματα θεραπείες,ψυχολόγους,ψυχιάτρους,έχω να πω ότι αν δεν σηκώσεις κεφάλι μόνος σου,δεν μπορούν να κάνουν και πολλά,σου λένε κάνε αυτό κάνε εκείνο στη θεωρία και πληρώνεις χωρίς ουσιαστικά να παίρνεις βοήθεια.

Η ψυχική κόπωση είναι επίσης κάτι που νιώθεις πως δεν φεύγει,δλδ υπήρχε διάστημα που έκατσα 5-6 μήνες χωρίς να κάνω τίποτε,ούτε δουλειά,ούτε δραστηριότητες και ήμουν συνέχεια το ίδιο κουρασμένος.

Μην ξεχνάς και το στίγμα των ψυχικών ασθενειών που δυστυχώς συνεχίζει να υπάρχει. Ακόμα και μέσα στην οικογένεια δεν θα δίσταζαν να πουν ότι ο μπαμπάς π.χ. πάσχει από καρκίνο ή κάποια άλλη ασθένεια γι' αυτό και είναι έτσι. Όταν πρόκειται για κατάθλιψη ή διπολική διαταραχή τα πράγματα αλλάζουν. Οι γονείς σου που σε πρήζουν εμπίπτουν νομίζω σε αυτή την κατηγορία. Την ίδια δυσπιστία εισέπραττα κι εγώ όταν διαγνώσθηκα με μείζονα κατάθλιψη από τον αδελφό μου και τον πατέρα μου. Είναι απλούστατα κάτι που δεν μπορούν να κατανοήσουν και το συγχέουν με τεμπελιά ή κάτι άλλο. Για την ψυχική κόπωση όταν είμαι στη φάση της κατάθλιψης συνδέεται με αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό μου. Ότι δεν είμαι αρκετά καλός, ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Δεν υπάρχει λογική ή καλύτερα, η λογική εξυπηρετεί την ασθένεια κάνοντας τις αρνητικές σκέψεις στο τέλος, πραγματικότητα. Πριν 30 περίπου χρόνια πέρασα 1 χρόνο κι εγώ στο κρεβάτι βλέποντας φίλμνετ κι ήθελα απλά να εξαφανιστώ χωρίς να αφήσω κανένα ίχνος πίσω μου. Αισθανόμουν ψυχικά και σωματικά κουρασμένος κάθε μέρα.

Από την άλλη πρέπει να σου πω ότι δεν ξέρω πόσο σοβαρή είναι η διαταραχή σου μα στην δική μου περίπτωση ήταν ο ψυχίατρος που έκανε την πρώτη διαφορά και αυτό συνέβη αρκετό καιρό μετά από την πρώτη λανθασμένη διάγνωση. Η διαφορά ήταν τόσο μεγάλη που γύρισα στη γυναίκα μου και είπα: ώστε έτσι αισθάνεστε εσείς συνέχεια; Δεν πίστευα τι έχανα όλα αυτά τα χρόνια. Το άλλο που με βοηθάει είναι να μιλάω γι' αυτό. Να είμαι ανοιχτός. Αν βαρέθηκες τους ψυχιάτρους δοκίμασε κάποια ομάδα.

[Antares]

Ποιος σας φροντίζει και σας ετοιμάζει φαγητό όταν έχετε καταθλιπτικά επεισόδια;
Εμένα με προστατεύει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης νομίζω από αυτή την ασθένεια. Από αυτή μόνο δυστυχώς, γιατί έχω άλλα. Έτσι βρίσκω ευχαρίστηση στο να μαγειρέψω ένα φαγητό που μου αρέσει, στο πρωινό καφέ, σε ένα καινούργιο ρούχο, σε ένα καινούργιο σαμπουάν ή βαφή μαλλιών, κούρεμα, βόλτα, εκδρομή, διάβασμα κλπ. μικρά πράγματα.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ποιος σας φροντίζει και σας ετοιμάζει φαγητό όταν έχετε καταθλιπτικά επεισόδια;
Εμένα με προστατεύει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης νομίζω από αυτή την ασθένεια. Από αυτή μόνο δυστυχώς, γιατί έχω άλλα. Έτσι βρίσκω ευχαρίστηση στο να μαγειρέψω ένα φαγητό που μου αρέσει, στο πρωινό καφέ, σε ένα καινούργιο ρούχο, σε ένα καινούργιο σαμπουάν ή βαφή μαλλιών, κούρεμα, βόλτα, εκδρομή, διάβασμα κλπ. μικρά πράγματα.

Στην κατάθλιψη τα ποσοστά αυτοκτονίας ανεβαίνουν κατακόρυφα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό ενώ στην διπολική διαταραχή είναι ακόμα χειρότερα. Καταλαβαίνεις ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αντικαθίσταται από ένα συνεχές μοιρολόι χωρίς διέξοδο που στους καταθλιπτικούς συχνά οδηγεί στην αυτοκτονία. Για το ποιος σε φροντίζει είναι μεγάλο ζήτημα. Εμένα στο πρώτο και μεγαλύτερο επεισόδιο με φρόντιζε η οικογένεια μου. Άλλοι δηλαδή δούλευαν για μένα. Σε πιθανό δεύτερο μείζον επεισόδιο πιθανότατα να καταστραφώ επαγγελματικά, οικογενειακά, οικονομικά ενώ η αυτοκτονία ίσως να μην είναι εντελώς εκτός παιχνιδιού. Κανείς δεν θέλει τον μπαμπά και σύντροφο κλειδωμένο στην κρεβατοκάμαρα με τις κουρτίνες τραβηγμένες. Πολύ περισσότερο απ' όλους ο ίδιος. Αυτό στη φάση της κατάθλιψης. Στη φάση της μανίας τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμα χειρότερα. Εκεί έχεις ανεξάντλητη ενέργεια, αγαπάς τη ζωή, χαίρεσαι, περνάς καλά, έχεις πάντα δίκιο, παίρνεις πάντα λάθος αποφάσεις, αποξενώνεις ακόμα και τους παλιούς σου φίλους, ξοδεύεις λεφτά που δεν έχεις, δεν κοιμάσαι, το ρίχνεις στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά. Για όσο κρατάει ζεις μια φανταστική περιπέτεια μα όταν τελειώνει πέφτεις άσχημα. Μέχρι την επόμενη φορά.

[Garcia]

Από την άλλη πρέπει να σου πω ότι δεν ξέρω πόσο σοβαρή είναι η διαταραχή σου μα στην δική μου περίπτωση ήταν ο ψυχίατρος που έκανε την πρώτη διαφορά και αυτό συνέβη αρκετό καιρό μετά από την πρώτη λανθασμένη διάγνωση. Η διαφορά ήταν τόσο μεγάλη που γύρισα στη γυναίκα μου και είπα: ώστε έτσι αισθάνεστε εσείς συνέχεια; Δεν πίστευα τι έχανα όλα αυτά τα χρόνια. Το άλλο που με βοηθάει είναι να μιλάω γι' αυτό. Να είμαι ανοιχτός. Αν βαρέθηκες τους ψυχιάτρους δοκίμασε κάποια ομάδα.

Εχω δοκιμασει εναν κλινικο ψυχολογο με θεραπεια σχηματων,δεν δουλεψε σε μενα η θεραπεια,δεν μου εδωσε κατι,το παρατησα σε 6 μηνες,ειχα δοκιμασει ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη ο οποιος καποια στιγμη μαλλον με βαρεθηκε και μου ειπε οτι,ενταξει,δεν ξερω τι αλλο να κανω για να σε βοηθησω,σταματησα και απο εκει με απογοητευση,μετα πηγα σε ψυχαναλυτικο ψυχοθεραπευτη και ομαδικη θεραπεια,θα δειξει πως θα παει και αυτο.Το θεμα ειναι πως δυστυχως μεχρι να βρεις το καταλληλο ατομο,που θα βρει την καταλληλη θεραπεια για σενα,μπορει οπως ειπες να χρειαστει και χρονια αναζητησεων,προσπαθειων,σπαταλημα χρηματων.

Διαταραχη προσωπικοτητας cluster C

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αποφευκτικής διαταραχής είναι ότι ο θεραπευόμενος κατά βάθος επιθυμεί σφοδρότατα την επαφή και σχέση με άλλους ανθρώπους, όμως νιώθει πολύ ανασφαλής και «λίγος» για να εκφράσει τα συναισθήματα και τις επιθυμίες του.

Οι άνθρωποι με αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας, αποφεύγουν να κάνουν νέους φίλους εκτός αν είναι σίγουροι ότι θα είναι αρεστοί και αποδεκτοί, χωρίς κριτική. Μέχρι να περάσουν πολύ αυστηρά τεστ που θα αποδεικνύουν το αντίθετο, οι άλλοι άνθρωποι θεωρούνται ότι είναι επικριτικοί και αποδοκιμαστικοί. Τα άτομα με αυτήν την διαταραχή δεν θα συμμετάσχουν σε ομαδικές δραστηριότητες, εκτός αν υπάρξουν επαναλαμβανόμενες προσφορές υποστήριξης και φροντίδας.

Η διαπροσωπική εγγύτητα είναι συχνά δύσκολη για αυτά τα άτομα, παρόλο που είναι ικανοί να σχηματίσουν κοντινές σχέσεις, όταν αισθάνονται ασφαλείς ότι θα γίνουν αποδεκτοί χωρίς κριτική. Μπορεί να συμπεριφερθούν συγκρατημένα, να έχουν δυσκολία στο να μιλήσουν για τους εαυτούς τους και να συγκρατούν πολύ προσωπικά συναισθήματα από το φόβο μήπως εκτεθούν, ντροπιαστούν ή χλευαστούν.

Αν κάποιος είναι έστω και ελάχιστα αποδοκιμαστικός ή επικριτικός μαζί τους, μπορεί να νιώσουν υπερβολικά πληγωμένοι. Τείνουν να είναι ντροπαλοί, ήσυχοι, αμήχανοι και 'αόρατοι', επειδή έχουν το φόβο πως κάθε προσοχή μπορεί να είναι υποτιμητική και απορριπτική.

Περιμένουν πως ό,τι και να πουν, οι άλλοι θα το δουν ως λάθος, οπότε καλύτερα να μην πουν τίποτα. Αυτά τα άτομα πιστεύουν ότι είναι κοινωνικά ανίκανα, μη ελκυστικά, ή κατώτερα από τους άλλους. Είναι απρόθυμα να πάρουν προσωπικά ρίσκα και να συμμετέχουν σε νέες δραστηριότητες, επειδή μπορεί να αποδεχτούν ντροπιαστικά.

https://www.psychologynow.gr/arthra-psy ... titas.html

[EKPLIKTIKOS]

Είμαι 35,δεν έχω φίλους,δεν διασκεδάζω,δεν πηγαίνω διακοπές η ταξίδια,δεν έχω κοπέλα ούτε έχω συνάψει σχέσεις,δεν έχω σεξουαλική ζωή,κοινωνική ζωή,δεν μου αρέσει η δουλειά που κάνω,δεν έχω τελειωσει τα δύο ΙΕΚ που είχα πάει,τα παράτησα,νιώθω πως δεν με γεμίζει τίποτε,ότι δοκιμάζω μετά από λίγο καιρό το παρατάω αφού δεν παίρνω κάποια ικανοποίηση η ευχαρίστηση,η ψυχική κούραση και η έλλειψη διάθεσης η ενέργειας είναι μεγάλη.

Η αποφευκτικη διαταραχή προσωπικότητας η ΓΑΔ είναι ζορικη,δημιουργεί αισθήματα ανεπάρκειας,μειονεξιας,ανασφάλειες,φοβίες,εσωστρέφεια,ντροπαλότητα,νιώθεις πως δεν αξίζεις,ότι δεν είσαι αρκετός,ότι είσαι κατώτερος από τους γύρω.

Τα τελευταία 3 χρόνια παλεύω με ψυχολόγους και ψυχιάτρους να βρω μια θεραπεία για ίαση των συμπτωμάτων,δεν έχω βοηθηθεί δυστυχώς ακόμη,είχα πάρει seroxat,efexor για ένα διάστημα,έπρεπε να περάσουν 6 μήνες χρήσης του φαρμάκου για να κάνω recovery,η lexotanil 1,5mg κάποιες φορές,είχα καταρρεύσει ψυχολογικά,είχα παραιτηθεί από μια δουλειά λόγω ότι δεχομουν πισωπλατες μαχαιριές και αρνητικό σχολιασμό από αλλά άτομα στο χώρο εργασίας.

Αυτή τη στιγμή έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία ψυχαναλυτικής προσεγγισης και ομαδική θεραπεία που θα ξεκινήσω τον Σεπτέμβρη,είναι δύσκολα αντιμετωπίσημο,δυσκολεύομαι σε πράγματα που για άλλους είναι απλως αυτονόητα η τα κάνουν με σχετική άνεση,ψυχικά τραύματα από παιδική ηλικία,συμπεριφορές γονέων,πεποιθήσεις που ρίζωσαν,καταπιεσμένα συναισθήματα,αρνητικές καταστάσεις που εσωτερικευτηκαν.

Ξεκίνα γυμναστική, τρέξιμο και κρύα μπάνια, τύπε.

Η γυμναστική (και το τρεξιμο*) είναι κυριολεκτικά πιο αποτελεσματική για την κατάθλιψη από την καλύτερη φαρμακευτική αγωγή που υπάρχει σήμερα κ από όλες τις ψυχοθεραπειες καθως κ τον συνδυασμο τους

Το ξέρω ότι ακούγεται σαν gymbro meme αλλά υπάρχουν μελέτες. Φαντάζομαι είναι δύσκολο να ξεκινήσεις όμως.

*https://www.forbes.com/sites/tylerroush ... -suggests/

[ksk]

Το πρώτο επεισόδιο συνήθως ξεκινάει με κάτι που δημιούργησε μεγάλο φόβο.
Ο φοβος γίνεται εμμονή και στο τέλος οδηγεί σε κατάθλιψη. Οι σκέψεις είναι το παν.
Δεν σε πιάνει κατάθλιψη αυτού του είδους στα καλά καθούμενα...
Το πως χαλναει το ρολόι και σε οδηγεί σε μανία και άρα σε διπολικό επεισόδιο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

[Garcia]

Η γυμναστική βοηθάει και απελευθερώνει ορμόνες όπως οι ενδορφρινες,φτιάχνει τη διάθεση σταδιακά,την αυτοπεποίθηση,όμως δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλους,άλλοι βαριουνται,άλλοι δεν έχουν κίνητρο η δεν βρίσκουν,η νιώθουν κουρασμένοι η δεν έχουν τον απαιτούμενο χρόνο.

Το να πεις σε κάποιον πάσχοντα από κατάθλιψη,φιλαράκι,πήγαινε κάνε βάρη η αερόβια και πέταξε τα αγχολυτικα η τα αντικαταθλιπτικά,ακούγεται αρκετά απλοϊκό.

Έιχα αρκετό στρες σε μια δουλειά για κάποιο διάστημα,ειδικά τις πρωινές ώρες,έντονη ανησυχία,έπαιρνα ένα ελαφρύ λεξοτανιλ και μου περνούσε σε 45 λεπτά με 1 ώρα.Τα έχω σταμάτησει βέβαια καιρό τώρα.

[Antares]

Στην κατάθλιψη τα ποσοστά αυτοκτονίας ανεβαίνουν κατακόρυφα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό ενώ στην διπολική διαταραχή είναι ακόμα χειρότερα. Καταλαβαίνεις ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αντικαθίσταται από ένα συνεχές μοιρολόι χωρίς διέξοδο που στους καταθλιπτικούς συχνά οδηγεί στην αυτοκτονία. Για το ποιος σε φροντίζει είναι μεγάλο ζήτημα. Εμένα στο πρώτο και μεγαλύτερο επεισόδιο με φρόντιζε η οικογένεια μου. Άλλοι δηλαδή δούλευαν για μένα. Σε πιθανό δεύτερο μείζον επεισόδιο πιθανότατα να καταστραφώ επαγγελματικά, οικογενειακά, οικονομικά ενώ η αυτοκτονία ίσως να μην είναι εντελώς εκτός παιχνιδιού. Κανείς δεν θέλει τον μπαμπά και σύντροφο κλειδωμένο στην κρεβατοκάμαρα με τις κουρτίνες τραβηγμένες. Πολύ περισσότερο απ' όλους ο ίδιος. Αυτό στη φάση της κατάθλιψης. Στη φάση της μανίας τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμα χειρότερα. Εκεί έχεις ανεξάντλητη ενέργεια, αγαπάς τη ζωή, χαίρεσαι, περνάς καλά, έχεις πάντα δίκιο, παίρνεις πάντα λάθος αποφάσεις, αποξενώνεις ακόμα και τους παλιούς σου φίλους, ξοδεύεις λεφτά που δεν έχεις, δεν κοιμάσαι, το ρίχνεις στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά. Για όσο κρατάει ζεις μια φανταστική περιπέτεια μα όταν τελειώνει πέφτεις άσχημα. Μέχρι την επόμενη φορά.

Αυτή είναι η διπολική διαταραχή; Νόμιζα ότι έχει και χαρακτηριστικά ψύχωσης.
Ευχαριστώ για την εξήγηση.

[ksk]

Στην κατάθλιψη τα ποσοστά αυτοκτονίας ανεβαίνουν κατακόρυφα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό ενώ στην διπολική διαταραχή είναι ακόμα χειρότερα. Καταλαβαίνεις ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αντικαθίσταται από ένα συνεχές μοιρολόι χωρίς διέξοδο που στους καταθλιπτικούς συχνά οδηγεί στην αυτοκτονία. Για το ποιος σε φροντίζει είναι μεγάλο ζήτημα. Εμένα στο πρώτο και μεγαλύτερο επεισόδιο με φρόντιζε η οικογένεια μου. Άλλοι δηλαδή δούλευαν για μένα. Σε πιθανό δεύτερο μείζον επεισόδιο πιθανότατα να καταστραφώ επαγγελματικά, οικογενειακά, οικονομικά ενώ η αυτοκτονία ίσως να μην είναι εντελώς εκτός παιχνιδιού. Κανείς δεν θέλει τον μπαμπά και σύντροφο κλειδωμένο στην κρεβατοκάμαρα με τις κουρτίνες τραβηγμένες. Πολύ περισσότερο απ' όλους ο ίδιος. Αυτό στη φάση της κατάθλιψης. Στη φάση της μανίας τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμα χειρότερα. Εκεί έχεις ανεξάντλητη ενέργεια, αγαπάς τη ζωή, χαίρεσαι, περνάς καλά, έχεις πάντα δίκιο, παίρνεις πάντα λάθος αποφάσεις, αποξενώνεις ακόμα και τους παλιούς σου φίλους, ξοδεύεις λεφτά που δεν έχεις, δεν κοιμάσαι, το ρίχνεις στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά. Για όσο κρατάει ζεις μια φανταστική περιπέτεια μα όταν τελειώνει πέφτεις άσχημα. Μέχρι την επόμενη φορά.

Αυτή είναι η διπολική διαταραχή; Νόμιζα ότι έχει και χαρακτηριστικά ψύχωσης.
Ευχαριστώ για την εξήγηση.

Σε σοβαρα επεισόδια ειδικά μανίας έχει.