Γεμάτo αποπροσανατολιστικές δηλώσεις το κείμενο αυτού του Ράμφου. Λέει για παράδειγμα:
https://www.kathimerini.gr/society/562620202/Σαν ιδεολογία αταβιστικού ισωτισμού, ο δικαιωματισμός παραβλέπει ότι πολιτικώς μεν είμαστε όλοι ίσοι, αλλά μένουμε φυσικώς ανόμοιοι: άνδρες – γυναίκες, νέοι – γέροι, ψηλοί – κοντοί, οργίλοι – ήρεμοι, βραδύνοες – ευφυείς, καλλιτεχνικές ιδιοσυγκρασίες – πρακτικά πνεύματα, και πλήθος άλλα. Μ’ αυτή του την αγκύλωση ο δικαιωματισμός ελευθερώνει απωθημένα στρώματα ενορμήσεων και συναισθημάτων, τα οποία υπονομεύουν τη συνοχή και την ευρυθμία της κοινωνίας. Αναγνωρίζει στην άμεση ικανοποίηση της επιθυμίας κάτι υψηλότερο από τη διάρκεια που στερεώνει την ανθρώπινη ύπαρξη.
Πουθενά δεν λέει ο "δικαιωματισμός" τέτοια πράγματα ούτε υπάρχει κάποιο "αλφαβητάρι" του δικαιωματισμού. Η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων και των χαρακτηριστικών τους είναι κοινή γνώση και δεν χρειάζεται να ακολουθείς συγκριμένη ιδεολογία για να το διαπιστώσεις. Στο κοινωνικό πλαίσιο δραστηριοποιείται η όποια προσπάθεια δικαιωματισμού παλεύοντας για κοινωνική δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες, εξάλειψη προκαταλήψεων κλπ.
Μετά λέει:
Ομως όριο του δικαιώματός μου είναι το δικαίωμα του άλλου – δικαίωμα χωρίς όρια σημαίνει θεσμοποιημένη ανευθυνότητα, βία και δοκιμασία του πολιτισμού.
Εντελώς αποπροσανατολιστικό σχόλιο. Η νομιμοποίηση του γάμου και της τεκνοθεσίας δεν καταπατά δικαιώματα άλλων ανθρώπων. Π.χ. με τη νομιμοποίησή τους δεν θα πάψουν να έχουν δικαίωμα να παντρεύονται και να υιοθετούν παιδιά τα straight ζευγάρια. Δεν έρχονται οι γάμοι ομοφυλόφιλων να αντικαταστήσουν τους straight γάμους και τις straight οικογένειες. Έρχονται για να προστεθούν πλάι σε αυτές, εμπλουτίζοντας τον θεσμό ουσιαστικά, χωρίς να υπάρχει η διάθεση να τις καταργήσουν. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι straight και θα συνεχίσον να κάνουν παραδοσιακές οικογένειες.
Αλλού λέει:
Ενας δεσμός ο οποίος ελλείψει προεκτάσεως σε επόμενες γενιές, είναι προορισμένος να σβήσει μαζί με τα υποκείμενά του, αφήνοντας κληρονομιά ένα ανακυκλούμενο «τώρα» και μια εφιαλτική υπογεννητικότητα στις ανεπτυγμένες χώρες, με συνέπειες για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Η υπογεννητικότητα δεν είναι "κληρονομιά" των gay γάμων και gay οικογενειών. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της δύσης γενικότερα ο ρυθμός των γεννήσεων είχε ξεκινήσει να πέφτει εδώ και πολλές δεκαετίες προτού νομιμοποιηθούν οι γάμοι ομοφυλόφιλων - στις περισσότερες δυτικές χώρες νομιμοποιήθηκαν μετά το 2000. Ένα δείγμα:

Σε κάποιες χρονιές μάλιστα σημειώνονται μικρές άνοδοι στις γεννήσεις που μπορεί να ξαναπέσουν και να ξανανέβουν κλπ. Αυτά μας δείχνουν πόσο άσχετο είναι το θέμα των gay γάμων με την υπογεννητικότητα. Για την τελευταία οι λόγοι πρέπει να αναζητηθούν στην αλλαγή του τρόπου ζωής με έμφαση στην καριέρα, στην απόκτηση ανώτερης μόρφωσης από μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, την ανάπτυξη μεθόδων αντισύλληψης κλπ.
Πιο κάτω λέει:
Η αναπαραγωγή με αγνώστους δότες σπέρματος ή παρένθετες μητέρες δεν θεραπεύει την αντικειμενική και υπαρξιακή στενότητα του χρονικού ορίζοντα ενός ζεύγους ομοφύλων. Ενδεχομένως διευκολύνει την ψυχολογική τους κατάσταση, στερεί πάντως το παιδί από τη ζωτική ικανοποίηση να έχει ετερόφυλους γονείς.
Τι να κάνουμε, ορισμένα παιδιά δεν μπόρεσαν να έχουν ετεροφυλόφιλους γονείς για κάποιους λόγους. Έτσι τα 'φερε η ζωή. Αν όμως η ποιότητα ζωής τους βελτιωθεί έχοντας δύο ανθρώπους που θα τα αγαπούν και θα τα νοιάζονται ενώ παράλληλα θα φροντίζουν για την ανατροφή και μόρφωσή τους, τότε δεν μπορούμε παρά να ενθαρρύνουμε τέτοιες προσπάθειες. Ακόμα κι αν δεν έχεις το "ιδανικό" είναι καλύτερα να έχεις κάτι διαρκές και αξιόλογο από το να μην έχεις τίποτα.
Τέλος λέει:
Δεν έχει μόνο δικαιώματα το ομόφυλο ζευγάρι· έχει και το παιδί, γι’ αυτό πρέπει να δέχεται ότι αποτελεί μέλος του σπιτικού τους. Ο νομοθέτης οφείλει να του εξασφαλίσει τη δυνατότητα να χειραφετηθεί, εάν το επιθυμεί, και να ζήσει ανεξάρτητα στην κοινωνία. Δεν είναι θεμιτό για τους μεν να ισχύει το γονεϊκό καθεστώς και για το παιδί να παραγνωρίζονται τα βιώματα μιας ζωής με προαποφασισμένη την ένωση των «γονέα» και του αδήλου της καταβολής.
Προφανώς έχει και το παιδί δικαιώματα. Και προφανώς το κράτος θα προστατέψει το παιδί. Αυτούς που θα υιοθετήσουν θα τους έχουν περάσει από κόσκινο οι αρμόδεις αρχές. Αλλά κάτσε να δούμε πρώτα το νομοσχέδιο και μετά μιλάμε για το αν έχει ελλείψεις και πού σηκώνει βελτιώσεις. Γενικά ο Ράμφος θα έπρεπε αντί να εκφράζει τόσες "θεωρητικές" ανησυχίες του να πάει μια βόλτα από τις χώρες που επιτρέπεται η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια ή αν δεν μπορεί να πάει, να διαβάσει έρευνες από ειδικούς που έχουν μελετήσει τέτοιες οικογένειες. Αν το είχε κάνει θα διαπίστωνε ότι μια χαρά μεγαλώνουν τα παιδιά αυτά χωρίς διαφορές στην ψυχοσωματική τους ανάπτυξη σε σχέση με τις παραδοσιακές οικογένειες. Μιλάμε λοιπόν για δοκιμασμένη συνταγή που ούτε κατάρρευση της ενότητας της κοινωνίας έφερε, ούτε υπογεννητικότητα, ούτε τον Αντίχριστο με διπλό πέλεκυ.
Γενικά ο κ. Ράμφος προσπαθεί να καλύψει το κόμπλεξ του με ψευτοφιλοσοφημένες τοποθετήσεις και προσεγμένο λεξιλόγιο. Επί της ουσίας αερολογεί και είναι ανενημέρωτος για πολλές πτυχές του θέματος.