Τα σκανδαλα της εποχης Σημιτη

[sharp]

Καλά, εντάξει. Τά έχουμε ξαναπεί και δεν τα καταλαβαίνεις.

Εκτός αυτού το λες και μόνος σου.

ενόψει της ένταξης στην ΟΝΕ.

Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι δεν καταλαβαίνεις.

Και αυτός ο Καζακικός μύθος ότι χώρες που έχουν εσωτερικό χρέος δεν φαληρίζουν καλό είναι να τελειώνει.

Ο Καζάκης δεν ξέρω τι γράφει, γνωρίζω όμως τι έλεγαν οι Χαρδούβελης και Ζολώτας.
Σε κάθε περίπτωση, εγώ παρέθεσα και τεκμήρια, εσύ ούτε ένα στοιχείο.

Ε, πώς δεν ξέρεις... Τεκμήρια ονομάζεις τις Ελληνικές φυλλάδες;

[zteo]

Καιρος να πούμε μια μεγάλη αλήθεια. Στα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτης ουσιαστικά χτίστηκε η μελλοντική σύμπραξη ΝΔ-Πασοκ.
Εκείνα τα χρόνια οι ΔΑΠ Δακε είχαν γίνει αυτοκολλητοι με Πασπ και Πασκε.
Οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και νομαρχες της ΝΔ ήταν οι καλύτεροι υπάλληλοι της κυβερνησης Σημίτη.
Στην βουλή η ΝΔ ψήφιζε σχεδόν ότι νόμο έφερνε η κυβέρνηση Σημίτη και απλά εριχνε μερικές ντουφεκιες στον αέρα για επικοινωνιακους λόγους.

[Αρχέλαος]

Καιρος να πούμε μια μεγάλη αλήθεια. Στα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτης ουσιαστικά χτίστηκε η μελλοντική σύμπραξη ΝΔ-Πασοκ.
Εκείνα τα χρόνια οι ΔΑΠ Δακε είχαν γίνει αυτοκολλητοι με Πασπ και Πασκε.
Οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και νομαρχες της ΝΔ ήταν οι καλύτεροι υπάλληλοι της κυβερνησης Σημίτη.
Στην βουλή η ΝΔ ψήφιζε σχεδόν ότι νόμο έφερνε η κυβέρνηση Σημίτη και απλά εριχνε μερικές ντουφεκιες στον αέρα για επικοινωνιακους λόγους.

Kάποια νομοσχέδια σίγουρα, αλλά εκείνα που ήταν εγγύτερα και στην κεντροδεξιά.
Π.χ. κάποιες ιδιωτικοποιήσεις ή ο αντιτρομοκρατικός νόμος, το να ψηφίστηκαν από την Νέα Δημοκρατία δεν σημαίνει σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ, αλλά αντιθέτως το δεύτερο έκανε μερική στροφή.

Όμως σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο υπήρχε μεγάλη επικοινωνιακή, θα έλεγα και ουσιαστική αντιπαράθεση.


"Ο βουλευτής της ΝΔ, κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος, στο διάστημα της θητείας του ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κώστα Καραμανλή είχε επιτεθεί πολλάκις στον Κώστα Σημίτη και όπως δηλώνει, δεν έχει μετανιώσει για τίποτα απ' όσα έχει πει.

Η εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις.

Μία από αυτές ξεκίνησε όταν ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε προσβλητικές αναφορές στον πρώην πρωθυπουργό, γεγονός που ασφαλώς προκάλεσε την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ.

Υπήρξε όμως αντίδραση και από την κυβέρνηση της ΝΔ, διά στόματος Παύλου Μαρινάκη, ο οποίος έσπευσε να παροτρύνει τον κ. Κασσελάκη να κάνει "μαθήματα ιστορίας".

Δεν έχουν, όμως, φαίνεται όλοι στη ΝΔ την ίδια άποψη. Για παράδειγμα, ο Θόδωρος Ρουσσόπουλος, ο οποίος δήλωσε στα Παραπολιτικά πως δεν παίρνει τίποτα πίσω από όσα έχει πει στο παρελθόν για τον Κώστα Σημίτη. Ούτε καν το περιβόητο "αρχιερέας της διαπλοκής".

Σπύρος Πολυχρονόπουλος



Πηγή: Reporter.gr"

https://www.reporter.gr/Eidhseis/Politi ... -diaplokhs»

[zteo]

Καιρος να πούμε μια μεγάλη αλήθεια. Στα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτης ουσιαστικά χτίστηκε η μελλοντική σύμπραξη ΝΔ-Πασοκ.
Εκείνα τα χρόνια οι ΔΑΠ Δακε είχαν γίνει αυτοκολλητοι με Πασπ και Πασκε.
Οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και νομαρχες της ΝΔ ήταν οι καλύτεροι υπάλληλοι της κυβερνησης Σημίτη.
Στην βουλή η ΝΔ ψήφιζε σχεδόν ότι νόμο έφερνε η κυβέρνηση Σημίτη και απλά εριχνε μερικές ντουφεκιες στον αέρα για επικοινωνιακους λόγους.

Kάποια νομοσχέδια σίγουρα, αλλά εκείνα που ήταν εγγύτερα και στην κεντροδεξιά.
Π.χ. κάποιες ιδιωτικοποιήσεις ή ο αντιτρομοκρατικός νόμος, το να ψηφίστηκαν από την Νέα Δημοκρατία δεν σημαίνει σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ, αλλά αντιθέτως το δεύτερο έκανε μερική στροφή.

Όμως σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο υπήρχε μεγάλη επικοινωνιακή, θα έλεγα και ουσιαστική αντιπαράθεση.


"Ο βουλευτής της ΝΔ, κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος, στο διάστημα της θητείας του ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κώστα Καραμανλή είχε επιτεθεί πολλάκις στον Κώστα Σημίτη και όπως δηλώνει, δεν έχει μετανιώσει για τίποτα απ' όσα έχει πει.

Η εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις.

Μία από αυτές ξεκίνησε όταν ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε προσβλητικές αναφορές στον πρώην πρωθυπουργό, γεγονός που ασφαλώς προκάλεσε την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ.

Υπήρξε όμως αντίδραση και από την κυβέρνηση της ΝΔ, διά στόματος Παύλου Μαρινάκη, ο οποίος έσπευσε να παροτρύνει τον κ. Κασσελάκη να κάνει "μαθήματα ιστορίας".

Δεν έχουν, όμως, φαίνεται όλοι στη ΝΔ την ίδια άποψη. Για παράδειγμα, ο Θόδωρος Ρουσσόπουλος, ο οποίος δήλωσε στα Παραπολιτικά πως δεν παίρνει τίποτα πίσω από όσα έχει πει στο παρελθόν για τον Κώστα Σημίτη. Ούτε καν το περιβόητο "αρχιερέας της διαπλοκής".

Σπύρος Πολυχρονόπουλος



Πηγή: Reporter.gr"

https://www.reporter.gr/Eidhseis/Politi ... -diaplokhs»

Όπως έγραψα τουφεκιες στον αέρα τίποτα άλλο.
Μιλάμε για εποχές που ΔΑΠ και ΠΑΣΠ κατέβαζαν κοινά πλαίσια στις γενικές συνελεύσεις.
Δακε και Πασκε αλληλοψηφιζοντουσαν στα εργατικά κέντρα.
Όταν οι οργανωμένες βάσεις των δυων κομμάτων ταυτιζοντουσαν τότε δεν έχει καμία αξία η οποιαδήποτε δήλωση του οποιοδήποτε Ρουσόπουλου.
Τότε χτίστηκαν οι βάσεις για την μελλοντική κυβέρνηση Παπαδημα και Σαμαρά Βενιζέλου.
Τέλος το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη δεν εκανε απλά μερικά βήματα προς την κεντροδεξιά αλλά στροφή 180 μοιρών προς την κεντροδεξιά. Γιαυτό τα ορφανά του Σημίτη κάνουν καριέρα στην ΝΔ σήμερα.

[sharp]

Πάντως, επειδή έγραψες ότι τους Έλληνες τους χάλασε ο Αντρέας: παρότι σούρνω πολλά στο Αντρεοπασόκ, όπως θα έχεις δει, εδώ δεν συμφωνώ. Απλώς ο Αντρέας τους έδωσε το ελεύθερο και τους προέτρεψε στο "μπάτε σκύλοι αλέστε" που πάντοτε είχαν μέσα τους, απλώς ήσαν προσεκτικοί.

Ήταν ένας λαός που απλώς περίμενε πότε θα εμφανισθεί αυτός που θα νομιμοποιήσει την ανομία.Προσεκτικοί ήσαν επειδή φοβόντουσαν το κράτος και το νόμο,όχι ότι πίστευαν πραγματικά στις έννοιες αυτές.
Πάνω από την κοινωνία είχε απλωθεί δεκαετίες πριν για να μην πω έναν αιώνα πριν μία κρούστα δυτικοφερμένων θεσμών που υπηρετούσαν όλοι οι πολιτικοί ή και στρατιωτικοί επειδή τους είχαν μάθει και νόμιζαν ότι είναι το ελάχιστο καθήκον που είχαν για το έθνος.Οι θεσμοί αυτοί χαλιναγωγούσαν την κοινωνία από τις διαθέσεις της.Ο Ανδρέας κατήγγειλε αυτούς τους θεσμούς ως αντιδραστικούς,δεξιούς,εκμεταλλευτικούς κλπ και έδωσε έτσι το σύνθημα για την νομιμοποίηση της αλητείας.
Τα περί "δημοκρατικής παράταξης" είναι μεταγενέστερα.Τα πρώτα χρόνια μετά το 1981 το ΠΑΣΟΚ ισχυριζόταν ότι για πρώτη φορά έχει ο λαός την εξουσία από το 1821.Αυτό φυσικά σημαίνει ότι δεν την είχε ούτε επί Ελευθερίου Βενιζέλου.Ποιά δημοκρατική παράταξη λοιπόν;
To πρώτο μέτρο που πήρε η "κυβέρνηση της αλλαγής" όπως θυμάμαι ήταν η κατάργηση της απαγόρευσης παρκαρίσματος διότι ήταν λέει "αυταρχικό" όπως είπε ο υπουργός Συγκοινωνιών Ευάγγελος Γιαννόπουλος.
Ο καθένας του λοιπού μπορούσε να παρκάρει όπου ήθελε.Επεκράτησε κυκλοφοριακό χάος και το μέτρο ανεστάλη,δεν καταργήθηκε μετά από μία εβδομάδα "μέχρι να ωριμάσει ο λαός".
Αυτά που συνέβησαν τη δεκαετία του 80 έχουν ομοιότητες με τις καταστάσεις αποαποικιοποίησης σε χώρες της Αφρικής όπου φεύγει η αποικιακή δύναμη και οι ιθαγενείς ταυτίζουν την ελευθερία με το χάος.Αυτό ονομάσθηκε από το ΠΑΣΟΚ "κοινωνική απελευθέρωση".Ο Σημίτης προσπάθησε να ξαναπιάσει το νήμα της βενιζελικής δημοκρατικής παράταξης αλλά πολλά πράγματα πλέον είχαν γίνει "κεκτημένα δικαιώματα" και δεν μπορούσαν να αλλάξουν.

Με το παρκάρισμα θυμήθηκα ότι πριν καταργηθεί η απαγόρευση τού να παρκάρεις όπου γουστάρεις επειδή τα αυτοκίνητα είχαν αυξηθεί, αλλά υπήρχαν και στενοί δρόμοι, ειχαν βάλει σε μερικούς πινακίδες με μονά ζυγά. Δηλ. τους μονούς μήνες παρκάριζες από τη μία πλευρά, τους ζυγούς από την άλλη. Κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να το βάλει στην απαγορευμένη, διότι σού έπαιρναν τις πινακίδες και έπρεπε να πας στο Χολαργό να τις πάρεις πίσω, να πληρώσεις, να ταλαιπωρηθείς κλπ. Μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ με τα ζιβάγκα και τις ζεϊμπεκιές και απελευθερωθήκαμε.

[Dr Socrates]

Εκσυγχρονιστικά… πειράματα
Του Διδύμιου

Στην ουσία ο σημιτικός εκσυγχρονισμός, ήταν μια νέα ατζέντα που περιελάμβανε με όχημα την εξουσία, την αλλαγή των όρων στο κόμμα και στην κοινωνία αλλά ……. στα λόγια.

Το πείραμα του εκσυγχρονισμού δεν μπόρεσε να γίνει ποτέ μία σοβαρή κυρίαρχη ιδεολογία αλλά πάντα φαινόταν και παρουσιάζονταν από τους εκφραστές του σαν ανάγκη ενός γρήγορου οικονομικού βηματισμού με τη Δύση.

Το πρώτο βήμα ήταν η εισαγωγή του ασαφούς και παραπλανητικού όρου ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ. Δηλαδή ένας χώρος που περιλαμβάνει το πλειοψηφικό κέντρο, γέρνει δεξιά να μαζέψει ότι νεοφιλελεύθερο ‘’τσίτι’’ έμεινε και μία δεξιόστροφη ρεαλιστική κυβερνώσα αριστερά.

Παρότι το όλο εγχείρημα του εκσυγχρονισμού έγινε στην καλύτερη περίοδο, μία περίοδο ακραίας ανοχής [γιατί όλοι ήταν στο πάρτι] και συναίνεσης από ελίτ, μίντια, καναλάρχες, επιχειρηματίες, το πείραμα δεν πέτυχε. Και πώς να πετύχει όταν η ομάδα έχει διάττοντες αστέρες σαν τον Τσουκάτο, τον Πανταγιά, τον Μαντέλη, τον Πασχαλίδη, τον Βερελή και τα άλλα κουρασμένα παλικάρια του ΠΑΣΟΚ.

Οι μεγάλες όμως παθογένειες του συστήματος όπου λαός και εξουσία έπαιρναν «άριστα» ήταν πάντα εκεί κρατισμός, λαϊκισμός, έλλειψη θεσμών, διαφθορά και διαπλοκή.

Επί πλέον το όλο εγχείρημα δεν συγκέντρωσε ποτέ γύρω του μία επικοινωνιακή πολιτική σοβαρή που να προβάλλει το αίτημα του εκσυγχρονισμού σε όλα τα επίπεδα, που να ενσωματώνει και τις άλλες προτεραιότητες και τα ζητούμενα της κοινωνίας. Οι αποφάσεις για αυτήν παίρνονταν σε μπαρ, σε εστιατόρια, σε κότερα και σε κρ….…..α, ή στη Μύκονο και της έταζαν χρυσά κουτάλια στην μετά ΟΝΕ εποχή.


Η διαφθορά, σήμα κατατεθέν της εκσυγχρονιστικής περιόδου, με το σχήμα εξουσία – διαπλοκή, δείχνει ότι ο εκσυγχρονισμός ούτε αυτοκάθαρση έκανε ποτέ, ούτε κάτι για να αλλάξει την εικόνα, γιατί απλά δεν δεχόταν ότι υπάρχει πρόβλημα (πηγαίνετε στον εισαγγελέα).

Δεν άκουγαν, δεν έβλεπαν, δεν έδειχναν, δεν νουθετούσαν, είχαν γίνει απίστευτα αλαζόνες και η μοίρα των εκσυγχρονιστών ήταν η μοίρα του κάθε αλαζόνα.

Ο εκσυγχρονισμός για τους εμπνευστές του ήταν η δήθεν ανάγκη για ανανέωση προσώπων και μία πολιτική αναβάπτιση.

Έτσι περπάταγε τύποις ένας κρατικοδίαιτος και ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ (όπως πολύ εύστοχα τον χαρακτηρίζει ο Γ. Καραμπελιάς) που όσο το τρίπτυχο έργα – χρηματιστήριο – εξοπλιστικά δημιουργούσαν προσόδους σε ελίτ, μιντιάρχες, μεγαλοεργολάβους και μεσάζοντες όλα προχωρούσαν.

Το κράτος πάντα συνέχιζε να είναι η μεγάλη αγελάδα και το συντονιστικό κέντρο, ένα κράτος που γινόταν όλο και πιο πολυδάπανο, υδροκέφαλο, πελατειακό, αναξιοκρατικό, γεμάτο παραμάγαζα και εξωθεσμικούς μηχανισμούς.

Αυτός ο εκσυγχρονισμός δεν μπόρεσε να βοηθήσει τη χώρα να ξεπεράσει τα χρόνια προβλήματα της. Δεν υπήρχε συγκροτημένο σχέδιο, όραμα, ηγέτης αποδεκτός και με πυγμή, ούτε σοβαρή ηγετική ομάδα αλλά το παλιό καθεστωτικό τσούρμο μαζί με νέα φυντάνια έτοιμα για …… αρπαχτή.

Δεν ήταν ο εκσυγχρονισμός όπως θα έπρεπε, ένα αξιακό πρόταγμα, αλλά απλά ένας «εμβολιασμός» για παρατεταμένη παραμονή στην κάθε είδους εξουσία, ένα «κέλυφος» για να καλυφθούν όσοι έκαναν χρυσές δουλειές.

Καταλύθηκε η αυτονομία κομμάτων και προσώπων, με την ισχυρή παρουσία πια των μιντιαρχών. Πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, όλα υποτάχθηκαν στην παντοδυναμία των μίντια και του χρήματος.

Μας παρέδωσε ο εκσυγχρονισμός μία προνομιούχα, κολοβή, φαύλη και διαπλεκόμενη δημοκρατία αλά καρτ και για λίγους για αυτό σε μία 6ετια από το πέρασμα της, η κρίση πέρασε σαν σίφουνας και τα διέλυσε όλα.

Άφησε όμως παρακαταθήκη την ανασύσταση της περιβόητης εκσυγχρονιστικής κεντροαριστεράς και τις πρωτοβουλίες για μία ευρύτερη συμμαχία κεντροδεξιάς και εκσυγχρονιστικών ορφανών που είναι σε θέσεις κλειδιά και που μόνο αυτοί ξέρουν να ….. μας σώσουν.

Τρομάρα τους και τρομάρα μας.

Όμως δεν είναι η παλιά Ελλάδα που χρεοκόπησε αλλά η νέα ΕΛΛΑΔΑ αυτού του εκσυγχρονισμού, του ατομισμού, της αστακομακαρονάδας και αυτού του …. λιγούρικου ευρωπαϊσμού.

Πηγη https://ardin-rixi.gr/archives/253962