Η αλλη (την οποια υιοθετω μιας και το υποτιθεμενο σχεδιο του Ιραν ηταν εξαρχης ηλιθιο) οτι η ελεγχομενη απο το Ισραηλ Χαμας εδρασε σε συμφωνια με το Ισραηλ για την πραγματοποιηση της τελικης λυσης σε ενα αδιεξοδο προβλημα 100 χρονων, καθ'υποδειξην και σε συμφωνια με τα γεωστρατηγικα συμφεροντα των ΗΠΑ.
Απο τουητ του antiwar.Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι θα επωφεληθούν πάρα πολύ από το όχι και τόσο μυστικό σχέδιο του 1963 για την κατασκευή του καναλιού Μπεν Γκούριον, από τον κόλπο της Άκαμπα έως την Ανατολική Μεσόγειο, φτάνοντας – τι σύμπτωση – πολύ κοντά στην κατεστραμμένη πλέον βόρεια Γάζα.
Η διώρυγα θα επιτρέψει στο Ισραήλ να γίνει βασικός κόμβος διαμετακόμισης ενέργειας, ακριβώς δίπλα στην Διώρυγα του Σουέζ της Αιγύπτου, και αυτό συμβαίνει να ταιριάζει όμορφα με τον ρόλο του Ισραήλ ως ντε φάκτο βασικού κόμβου στο τελευταίο κεφάλαιο του Πολέμου των Οικονομικών Διαδρόμων: τον κατασκευασμένο από τις ΗΠΑ Διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής.
Ο διάδρομος με το αρκετά διεστραμμένο ακρωνύμιο IMEC, όπως και η όλη λογική πίσω από αυτόν, είναι να τοποθετήσει το Ισραήλ ως κρίσιμο εμπορικό κόμβο και ακόμη και πάροχο ενέργειας, μεταξύ της Ευρώπης, μέρος του αραβικού κόσμου και της Ινδίας.
Αυτή ήταν και η λογική πίσω από την παρωδία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου στον ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, όπου παρουσίασε σε ολόκληρη τη «διεθνή κοινότητα» έναν χάρτη της «Νέας Μέσης Ανατολής» στον οποίο η Παλαιστίνη απλά είχε σβηστεί εντελώς.