Ο μονόλογος του Μώμου.

[Ναύτης]

Απόσπασμα από το έργο: "Ο μονόλογος του Μώμου", του Κ. Βάρναλη.

ΜΩΜΟΣ:

Κι οι δυο σας [σ.σ. απευθύνεται στον Ιησού και τον Προμηθέα] δε λέτε την αλήθεια.
Ο κόσμος δεν έχει αρχή. Δεν έχει δημιουργό. Ύπαρχε πάντα. Και γίνεται πάντα μοναχός του.
Όσο για τον άνθρωπο, τον έπλασε η μαϊμού!
Κι εσάς οι ανθρώποι. Σας πλάσαν οι αφέντες της Γης «κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους». Δουλειά σας είναι να διατηρείτε την Ανισότητα και να προστατεύετε την Αδικία. Και μετά θάνατον; — Αέρας φρέσκος!
Όξω από το συφέρο των Κροίσων (με κορόνα και δίχως κορόνα) κι όξω από τη φαντασιά των φοβισμένων και των ανίδεων, δεν υπάρχετε πουθενά.

Μια χαρά, μού φαίνεται, τούς ξηγήθηκε ο Μώμος.

[Scouser]

Καλά-ξεκαλά, θα έρθει η στιγμή που ο καθε Μώμος και ο κάθε κροισος θα δουν την αλήθεια. Απλά οι Μώμοι, στο καλύτερο που ελπίζουν, είναι να μη δουν τίποτα. Το λες και θλιβερό.

[tanipteros]

Ποιος είναι ο Μώμος ; Τι είναι ο Μώμος ;

[Λεγεών]

Καλά-ξεκαλά, θα έρθει η στιγμή που ο καθε Μώμος και ο κάθε κροισος θα δουν την αλήθεια. Απλά οι Μώμοι, στο καλύτερο που ελπίζουν, είναι να μη δουν τίποτα. Το λες και θλιβερό.

Η αλήθεια είναι πως και εσύ το τίποτα θα δεις, όσο και αν ελπίζεις.

[Scouser]

Καλά-ξεκαλά, θα έρθει η στιγμή που ο καθε Μώμος και ο κάθε κροισος θα δουν την αλήθεια. Απλά οι Μώμοι, στο καλύτερο που ελπίζουν, είναι να μη δουν τίποτα. Το λες και θλιβερό.

Η αλήθεια είναι πως και εσύ το τίποτα θα δεις, όσο και αν ελπίζεις.

We shall see.

[Isildur]

Ο Μώμος έχει κάποια σχέση με τον άμωμο; Λογοπαίγνιο ή κάτι τέτοιο;

[Λεγεών]

Καλά-ξεκαλά, θα έρθει η στιγμή που ο καθε Μώμος και ο κάθε κροισος θα δουν την αλήθεια. Απλά οι Μώμοι, στο καλύτερο που ελπίζουν, είναι να μη δουν τίποτα. Το λες και θλιβερό.

Η αλήθεια είναι πως και εσύ το τίποτα θα δεις, όσο και αν ελπίζεις.

We shall see.

Μα δεν θα δούμε. Αν ήταν να δούμε, θα είχαν δει άλλοι πρώτα και θα είχε λυθεί όλο αυτό. Ούτε είμαστε εκλεκτοί που θα είναι οι πρώτοι που θα δουν. Από το σκοτάδι ήρθαμε, στο σκοτάδι θα πάμε. Απόλαυσε το μεσοδιάστημα όσο διαρκεί, διότι μετά δεν έχει άλλο.

[Scouser]

Η αλήθεια είναι πως και εσύ το τίποτα θα δεις, όσο και αν ελπίζεις.

We shall see.

Μα δεν θα δούμε. Αν ήταν να δούμε, θα είχαν δει άλλοι πρώτα και θα είχε λυθεί όλο αυτό. Ούτε είμαστε εκλεκτοί που θα είναι οι πρώτοι που θα δουν. Από το σκοτάδι ήρθαμε, στο σκοτάδι θα πάμε. Απόλαυσε το μεσοδιάστημα όσο διαρκεί, διότι μετά δεν έχει άλλο.

Είπα, θα δούμε (ή και όχι, αν οι άθεοι έχετε δίκιο), αν και δεν θα έχουμε τότε την ευκαιρία να πούμε ο ένας στον άλλο ποιος είχε άδικο. Πριν από τότε, δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να γνωρίζει κανείς με σιγουριά. Το μεσοδιάστημα το απολαμβάνω μια χαρά (αντίθετα με πάρα πολλά άλλα άτομα, που δεν έχουν να ελπίζουν σε απολύτως τίποτα αν δεν πιστεύουν και πρέπει απλά να παραδεχτούν πως γεννήθηκαν άτυχοι, περιμένοντας να λήξει η Χ ταλαιπωρία τους), απλά ελπίζω επιπλέον σε αιώνια ζωή και ανάσταση νεκρών για το μετά, κάτι σαφώς προτιμότερο από το σκοτάδι.

[Καραμελίτσα]

Απόσπασμα από το έργο: "Ο μονόλογος του Μώμου", του Κ. Βάρναλη.

ΜΩΜΟΣ:

Κι οι δυο σας [σ.σ. απευθύνεται στον Ιησού και τον Προμηθέα] δε λέτε την αλήθεια.
Ο κόσμος δεν έχει αρχή. Δεν έχει δημιουργό. Ύπαρχε πάντα. Και γίνεται πάντα μοναχός του.
Όσο για τον άνθρωπο, τον έπλασε η μαϊμού!
Κι εσάς οι ανθρώποι. Σας πλάσαν οι αφέντες της Γης «κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους». Δουλειά σας είναι να διατηρείτε την Ανισότητα και να προστατεύετε την Αδικία. Και μετά θάνατον; — Αέρας φρέσκος!
Όξω από το συφέρο των Κροίσων (με κορόνα και δίχως κορόνα) κι όξω από τη φαντασιά των φοβισμένων και των ανίδεων, δεν υπάρχετε πουθενά.

Μια χαρά, μού φαίνεται, τούς ξηγήθηκε ο Μώμος.

Βλακείες λέει ο Μώμος, σαν κνίτης μπούμερ ακούγεται. Άκου ο κόσμος δεν έχει αρχή, σε ποιον αιώνα ζει;

[EKPLIKTIKOS]

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός είναι προσωπικές και πρέπει να είναι σεβαστές. Οι κοσμικοι αναψτε ένα κεράκι που είστε στην Ελλάδα του σήμερα κ μπορείτε να κατεβάσετε ακόμα κ χριστοπαναγιες, γιατί ιστορικά πρέπει να είναι μάλλον η εξαίρεση κάτι τέτοιο παρα ο κανόνας

[aLiCat]

Ποιος είναι ο Μώμος ; Τι είναι ο Μώμος ;

Θυμόσοφος της Αριστεράς;

[Λεγεών]

αντίθετα με πάρα πολλά άλλα άτομα, που δεν έχουν να ελπίζουν σε απολύτως τίποτα αν δεν πιστεύουν και πρέπει απλά να παραδεχτούν πως γεννήθηκαν άτυχοι, περιμένοντας να λήξει η Χ ταλαιπωρία τους

Το βλέπεις εντελώς ανάποδα. Το λαχείο κερδίσαμε όλοι, και απολαμβάνουμε την ζωή μας.

Η ζωή είναι ταλαιπωρία κυρίως για τους θρήσκους, που αναγκάζονται να περιμένουν χρόνια και δεκαετίες (αν δεν είναι αρκετά θαρραλέοι να αυτοκτονήσουν), και να υπομείνουν αρρώστιες και γηρατειά, για να έρθει η ώρα που θα πάνε να συναντήσουν τον φανταστικό δημιουργό τους.

[Scouser]

αντίθετα με πάρα πολλά άλλα άτομα, που δεν έχουν να ελπίζουν σε απολύτως τίποτα αν δεν πιστεύουν και πρέπει απλά να παραδεχτούν πως γεννήθηκαν άτυχοι, περιμένοντας να λήξει η Χ ταλαιπωρία τους

Το βλέπεις εντελώς ανάποδα. Το λαχείο κερδίσαμε όλοι, και απολαμβάνουμε την ζωή μας.

Η ζωή είναι ταλαιπωρία κυρίως για τους θρήσκους, που αναγκάζονται να περιμένουν χρόνια και δεκαετίες (αν δεν είναι αρκετά θαρραλέοι να αυτοκτονήσουν), και να υπομείνουν αρρώστιες και γηρατειά, για να έρθει η ώρα που θα πάνε να συναντήσουν τον φανταστικό δημιουργό τους.

Αρρώστιες και γηρατειά θα υπομείνουμε όλοι αργά ή γρήγορα, δεν τίθεται θέμα για αυτό. Όσο για την απόλαυση της ζωής, η θρησκεία δεν είναι καθόλου εμπόδιο για τους σωματικά υγιείς, αφού προσφέρει εσωτερική ισορροπία και γαλήνη, που είναι στην τελική ανάλυση το ζητούμενο του καθενός. Από την άλλη, δεν νομίζω να το βλέπει έτσι αυτός που γεννήθηκε με Νόσο του Χάντιγκτον και έχει προσδόκιμο τα 25, αν είναι ''τυχερός'', ή ο πατέρας στενού μου προσώπου που τον χτύπησε η άνοια στα 60 και η ζωή του από τότε είναι μια διαρκής πνευματική κατηφόρα προς τον τάφο, ή ο καρκινοπαθής σε τελικό στάδιο. Δεν έχεις να πεις τίποτα σε αυτούς τους ανθρώπους, ούτε στους συγγενείς τους, πέρα από το ''κακή τύχη''. Ο θρήσκος κάτι έχει να του απαντήσει, κάποια παρηγοριά έχει να του προσφέρει. Αν η παρηγοριά αποδειχτεί κενή, oh well. Αν όχι, και όπως πιστεύουμε εμείς, ο Θεός πράγματι είχε κάποιο σχέδιο και για τη δική του ζωή, τόσο το καλύτερο. Γενικά νομίζω το βλέπεις πολύ απόλυτα το θέμα, κράτα και καμιά πισινή. Αν η πίστη και η θρησκεία δεν εξυπηρετούσαν βαθύτερες πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου, δεν θα υπήρχαν. Και αυτό είναι άσχετο με το καθαρά θεολογικό κομμάτι της υπόθεσης, που δεν είσαι φυσικά υποχρεωμένος να πιστέψεις.

[Dwarven Blacksmith]

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός είναι προσωπικές και πρέπει να είναι σεβαστές. Οι κοσμικοι αναψτε ένα κεράκι που είστε στην Ελλάδα του σήμερα κ μπορείτε να κατεβάσετε ακόμα κ χριστοπαναγιες, γιατί ιστορικά πρέπει να είναι μάλλον η εξαίρεση κάτι τέτοιο παρα ο κανόνας

Μπρο κάτσε κάτω θα σου πω κάτι σοκαριστικό, οι χριστοπαναγίες δεν είναι εφεύρεση των κοσμικών.

[Λεγεών]

αντίθετα με πάρα πολλά άλλα άτομα, που δεν έχουν να ελπίζουν σε απολύτως τίποτα αν δεν πιστεύουν και πρέπει απλά να παραδεχτούν πως γεννήθηκαν άτυχοι, περιμένοντας να λήξει η Χ ταλαιπωρία τους

Το βλέπεις εντελώς ανάποδα. Το λαχείο κερδίσαμε όλοι, και απολαμβάνουμε την ζωή μας.

Η ζωή είναι ταλαιπωρία κυρίως για τους θρήσκους, που αναγκάζονται να περιμένουν χρόνια και δεκαετίες (αν δεν είναι αρκετά θαρραλέοι να αυτοκτονήσουν), και να υπομείνουν αρρώστιες και γηρατειά, για να έρθει η ώρα που θα πάνε να συναντήσουν τον φανταστικό δημιουργό τους.

Αρρώστιες και γηρατειά θα υπομείνουμε όλοι αργά ή γρήγορα, δεν τίθεται θέμα για αυτό. Όσο για την απόλαυση της ζωής, η θρησκεία δεν είναι καθόλου εμπόδιο για τους σωματικά υγιείς, αφού προσφέρει εσωτερική ισορροπία και γαλήνη, που είναι στην τελική ανάλυση το ζητούμενο του καθενός. Από την άλλη, δεν νομίζω να το βλέπει έτσι αυτός που γεννήθηκε με Νόσο του Χάντιγκτον και έχει προσδόκιμο τα 25, αν είναι ''τυχερός'', ή ο πατέρας στενού μου προσώπου που τον χτύπησε η άνοια στα 60 και η ζωή του από τότε είναι μια διαρκής πνευματική κατηφόρα προς τον τάφο, ή ο καρκινοπαθής σε τελικό στάδιο. Δεν έχεις να πεις τίποτα σε αυτούς τους ανθρώπους, ούτε στους συγγενείς τους, πέρα από το ''κακή τύχη''. Ο θρήσκος κάτι έχει να του απαντήσει, κάποια παρηγοριά έχει να του προσφέρει. Αν η παρηγοριά αποδειχτεί κενή, oh well. Αν όχι, και όπως πιστεύουμε εμείς, ο Θεός πράγματι είχε κάποιο σχέδιο και για τη δική του ζωή, τόσο το καλύτερο. Γενικά νομίζω το βλέπεις πολύ απόλυτα το θέμα, κράτα και καμιά πισινή. Αν η πίστη και η θρησκεία δεν εξυπηρετούσαν βαθύτερες πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου, δεν θα υπήρχαν. Και αυτό είναι άσχετο με το καθαρά θεολογικό κομμάτι της υπόθεσης, που δεν είσαι φυσικά υποχρεωμένος να πιστέψεις.

Καμία παρηγοριά δεν έχει να προσφέρει στους υποφέροντες ο θρήσκος και η θρησκεία, πέρα από το 'ε, έτσι ήταν το σχέδιο του θεού, πάρε ένα μπισκοτάκι στο τέλος της λειτουργίας'. Τι είδους άρρωστο σχέδιο είναι αυτό όταν γεννιούνται μωρά με καρκίνο ή παιδάκια βιάζονται από άρρωστους μέσα σε μπουντρούμια, δεν κάθονται να το αναλύσουν παραπάνω.

Γενικά, η συμφιλίωση της ιδέας ενός παντοδύναμου και πανταχού παρόντος όντος με σχέδιο που θα ανταμείψει τους πιστούς στο επέκεινα, που παρ' όλα αυτά αδιαφορεί για όλη την δυστυχία και την αδικία που διαιωνίζεται μέσα στην δημιουργία του (και πολλές φορές στο όνομα του), πάσχει, και μπορεί να συγκινήσει μόνο άτομα που έχουν ήδη κάνει τις πνευματικές κυβιστήσεις κατανόησης της αποστολής του μονογενή μονάκριβου για να θυσιαστεί μαρτυρικά ώστε να λυτρωθεί η ανθρωπότητα από μία αμαρτία που δεν θυμόταν και που ο θεός ως παντογνώστης γνώριζε πως η ανθρωπότητα θα έπραττε.

Ένιγουει, τα είπαμε και πριν λίγο καιρό, διαφωνούμε και βαριέμαι.