Μέλος Ναζιστικής νεολαίας
Η Φρειδερίκη ευρισκόμενη στην παιδική ακόμη ηλικία έγινε μέλος της γερμανικής ναζιστικής νεολαίας, ενώ, σύμφωνα με μερικούς, ανεδείχθη σε αρχηγό της ομάδας κοριτσιών της περιοχής της. Στην εφημερίδα The New York Times, αλλά και σε άλλες πηγές, αναφέρεται ότι συμπαθούσε τις δυνάμεις του Άξονα. Η Φρειδερίκη έγινε μέλος πριν καταστεί υποχρεωτική η κατάταξη στη χιτλερική νεολαία κορασίδων, το 1936, ίσως ύστερα από υπαγόρευση της οικογένειάς της. Σε αναμνηστική καρτ-ποστάλ εικονίζεται με στολή της Γιουνγκμάντελμπουντ, της ναζιστικής οργάνωσης για κορίτσια ηλικίας 10-14 ετών, μαζί με τους αδερφούς της Γουέλφο Ερρίκο και Χριστιανό Όσκαρ, οι οποίοι είχαν στρατευθεί στη Βέρμαχτ[1].
Η Ίσις Φάχμι, η οποία γνώριζε τη Φρειδερίκη προσωπικά, αναφέρει ότι η ένταξή της στη Χιτλερική Νεολαία ήταν αναγκαστική. Η ίδια η Φρειδερίκη φέρεται να έλεγε ότι, επειδή ήταν πολύ μοναχικό παιδί που έπαιζε μόνο με παιδιά υπηρετών, όταν είδε τα άλλα παιδιά με στολή, ζήτησε να έχει και αυτή και άρχισε να παρακολουθεί τις συγκεντρώσεις τους για 6 ή 8 μήνες[2].
(...)
1↑ WELFEDÄMMERUNG; Eigentlich wollte Prinz Ernst August von Hannover nur die 1945 enteigneten Kunstschätze zuruckklagen. Doch Jetzt wird Europas ältestes Fürstengeschlecht Vergangenheit eingeholt. Alle fragen: Wie hilten es die Hoheiten mit Hitler?
2↑ Στο βιβλίο της «Μέτρον Κατανοήσεως», η ίδια η βασίλισσα Φρειδερίκη αναφέρει σχετικά με την ένταξή της στη ναζιστική νεολαία: «Μια μέρα, δύο γυναίκες με στολή έκαναν την εμφάνισή τους στο δωμάτιο των γονέων μου και οι γονείς μου μου είπαν να βγω έξω. Είχε γίνει νόμος, ότι όλα τα παιδιά έπρεπε να εγγραφούν στο Ναζιστικό Κίνημα Νεολαίας και οι γυναίκες είχαν έλθει να υπενθυμίσουν στους γονείς μου το καθήκον αυτό.
Από την ημέρα εκείνη, μία φορά την εβδομάδα, έπρεπε να φορώ μια στολή που αποτελείτο από λευκό πουκάμισο, μαύρο μαντήλι και μαύρη φούστα. Ντυμένη μ΄ αυτόν τον τρόπο κατηφόριζα από τον λόφο προς το χωριό, πηγαίνοντας σε μία άδεια αίθουσα σχολείου, όπου ήταν συγκεντρωμένη μια ομάδα κοριτσιών. Δεν μου άρεσε να φορώ τη στολή και ποτέ αργότερα δεν την αγάπησα, αλλά την έβλεπα σαν κάτι που με είχε φέρει, επιτέλους, σε επαφή με άλλα παιδιά. Πλέκαμε και τραγουδούσαμε. Το πρώτο δεν μου άρεσε, αλλά το δεύτερο το απολάμβανα. Συνήθως ένα μεγαλύτερο κορίτσι έδινε διάλεξη για κάποιο εθνικό θέμα, όμως δεν πιστεύω ότι οποιαδήποτε από μας να άκουσε ποτέ τίποτε. Ήμασταν πάρα πολύ απασχολημένες να φλυαρούμε μεταξύ μας.
Ο πατέρας μου δεν συμπαθούσε το Ναζιστικό Κίνημα, αλλ΄ αυτό δεν μπορούσε να το συζητήσει ανοιχτά. Ύστερα από δύο εβδομάδες στο Κίνημα Νεολαίας είχα μια μεγάλη ιδιαίτερη συζήτηση με τον πατέρα μου. Μου εξήγησε τι σήμαινε στην πραγματικότητα όλη αυτή η ιστορία με τις στολές και αποφασίσαμε από κοινού ότι θα ήταν καλύτερα για μένα να διακόψω κάθε σχέση μ΄ αυτήν. Εφόσον όμως βρισκόμουν στη Γερμανία, αυτό θα ήταν αδύνατον, σύμφωνα με το νόμο. Έτσι, μ΄ έστειλαν στην Αγγλία».