Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από southern » 22 Νοέμ 2023, 15:41
Πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αργεντινή ήταν μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Σύμφωνα με κάποια στοιχεία, το 1895 είχε το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα παγκοσμίως, το 1910 ήταν στην 4η θέση ενώ και τις επόμενες δεκαετίες βρισκόταν κοντά στην κορυφή ξεπερνώντας χώρες όπως η Γαλλία, η Ιαπωνία ή η Ιταλία. Ακολουθώντας ένα φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο , που βασίζονταν στην ιδιωτική οικονομία και το ελεύθερο εμπόριο , η Αργεντινή κατόρθωσε να έχει μια δυνατή βιομηχανική βάση ενώ τα αγροτικά της προϊόντα εξάγονταν σε όλο τον κόσμο. Το Μπουένος Αϊρες θεωρούνταν μια από τις μεγάλες μητροπόλεις, πλάι στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, και το Παρίσι. Όπως οι Η.Π.Α., η Αργεντινή ήταν μαγνήτης για εκατομμύρια μετανάστες από την Ευρώπη . Μην ξεχνάμε πως και ο δικός μας Αριστοτέλης Ωνάσης άρχισε το χτίσιμο της τεράστιας περιουσίας του εκεί, ενώ, όλοι θυμόμαστε, στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες (πχ στο "Δεσποινίς Ετών 39") τον οικείο τύπο του πλούσιου Έλληνα μετανάστη από την Αργεντινή. Στο συλλογικό υποσυνείδητο των φτωχών Ελλήνων, αυτή η χώρα της Λατινικής Αμερικής, ήταν ταυτισμένη με τον πλούτο και τις απεριόριστες ευκαιρίες . Και κάπου εκεί άρχισε η κατηφόρα….
Ήδη από τη δεκαετία του ’30, οι κυβερνήσεις πήραν την πρώτα μέτρα κρατικής παρέμβασης στην οικονομία σαν απάντηση στη διεθνή οικονομική κρίση. Η πραγματική μεταμόρφωση της Αργεντινής όμως άρχισε με την άνοδο στην εξουσία το 1946, του στρατηγού Χουάν Ντομίνγκο Περόν . Ο Περόν, με την επιρροή και ενθάρρυνση της δεύτερης συζύγου του, Ευα Ντουάρτε, γνωστότερης ως Εβίτα, εγκατέλειψε το φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο, στο οποίο είχε βασιστεί η ανάπτυξη της χώρας του τις προηγούμενες δεκαετίες . Αύξησε τις δημόσιες δαπάνες, διόρισε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του στο Δημόσιο, ίδρυσε νέες δημόσιες επιχειρήσεις, ενίσχυσε τα εργατικά συνδικάτα και δημιούργησε μια τεράστια και πολυδάπανη γραφειοκρατία. Οι νόμοι της κυβέρνησης του έπνιξαν την υγιή ιδιωτική επιχειρηματικότητα και οι μόνοι επιχειρηματίες που πλούτιζαν πια ήταν οι κρατικοδίαιτοι ευνοούμενοι του καθεστώτος. Γρήγορα, τα ξένα κεφάλαια εγκατέλειψαν τη χώρα, η , άλλοτε ακμάζουσα, μεσαία τάξη συρρικνώθηκε και το δημόσιο χρέος έγινε ανεξέλεγκτο.
Οι επίγονοι του Περόν , ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, συνέχισαν την πολιτική του. Κάποιες δειλές μεταρρυθμίσεις , ιδίως τη δεκαετία του ’90, δεν άγγιξαν το οικοδόμημα και τους θεσμούς του περονισμού. Το μέγεθος του κράτους εξακολουθεί να αυξάνεται μέχρι και σήμερα και η χώρα παραμένει μια από τις πιο διεφθαρμένες στον κόσμο, καθώς και μια από τις πιο ανελεύθερες οικονομικά (158η σε 165 χώρες, σύμφωνα με τη λίστα του Fraser Institute) . Η Αργεντινή από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε κατά κεφαλήν εισόδημα, έχει κατρακυλίσει σήμερα στην 66η θέση ενώ ο πληθωρισμός ξεπερνάει το 140%. Παρότι ο κρατισμός υποσχέθηκε έναν επίγειο παράδεισο στο λαό της Αργεντινής , το μόνο που κατάφερε ήταν μέσα σε λίγες δεκαετίες να μετατρέψει μια πλούσια χώρα του Πρώτου Κόσμου σε χώρα-ανέκδοτο , συνώνυμη της διαφθοράς, της χρόνιας οικονομικής κρίσης και της πολιτικής αστάθειας.
Αυτό τον κατήφορο θέλει να σταματήσει ο νέος Πρόεδρος της χώρας, Javier Milei, βάζοντας τέλος σε δεκαετίες σοσιαλισμού και αντλώντας έμπνευση από τους πρώτους Προέδρους της Αργεντινής και την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική τους που έκανε την Αργεντινή μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Μακάρι να τα καταφέρει.
[ Στην φωτογραφία, το παραθαλάσσιο θέρετρο Μar Del Plata στην Αργεντινή σε επιχρωματισμένη φωτογραφία της δεκαετίας του 1920. Ο πλούτος και η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα είναι εμφανή στα κτίρια και στο ντύσιμο των ανθρώπων... ]
Aπο το φβ του Τηλέμαχου Χορμοβιτη
Vladimir, STOP! 
![[img]https://i.postimg.cc/vTX3QTzm/2023 ... .png[/img]](%5Bimg%5Dhttps%3A//i.postimg.cc/vTX3QTzm/2023-11-22-134732481.png%5B/img%5D){kind=link}