ΓΑΛΗ έγραψε: ↑09 Νοέμ 2018, 13:11
Ok, θα προσπαθήσω να στο δώσω ως εικόνα. Να διευκρινήσω από την αρχή ότι αυτό που αναφέρεται ως πολιτιστικός μαρξισμός (ή προφητερολισμός για όποιον θέλει να αναλωθεί στη σημειολογία του όρου) εκφράζεται σήμερα πλήρως μέσω της πολιτικής ορθότητας που οι πρακτικές της έχουν πλήρη συμβατότητα στις "αρχές" των συγκεκριμένων νεωτερικών σχολών "σκέψης" (Φρανκφούρτη-Λιουμπλιάνα). Βάζω σε εισαγωγικά το
αρχές και το
σκέψη γιατί βάσει των νεωτερικών θεωριών, τόσο οι "αρχές" όσο και ο "λόγος" πρέπει να αναθεωρούνται και να μεταλλάσσονται συνέχεια για να μην πέφτουν οι άνθρωποι στην παγίδα της "αλλοτρίωσης" ακόμη και αν βρίσκονται σε ένα επίπεδο, που τους προσφέρει ικανοποίηση τόσο στο εργασιακό όσο και στο κοινωνικό πεδίο.
Για τους νεωτεριστές διανοούμενους γενικώς, ένας άνθρωπος που νοιώθει ευτυχής ή πλήρης είναι ένας αλλοτριωμένος άνθρωπος. Γι' αυτούς, ο λογικός άνθρωπος πρέπει να έχει ένα φραγγέλιο και να αυτομαστιγώνεται τρις ημερησίως γιατί τα πάντα ενέχουν κίνδυνο αλλοτρίωσης. Η πολιτική, η εργασία, η τέχνη, η τεχνολογία, οι προσωπικές σχέσεις, το οτιδήποτε. Αυτό που οι ίδιοι νεωτεριστές όριζαν ως ζητούμενο χθες (όπως κάποια επιλεγμένα

στοιχεία του μαρξισμού) σήμερα τα ορίζουν ως προϊόν αλλοτρίωσης. Ακόμη και η εργασία είναι αλλοτρίωση. Ακόμη και η δημοκρατία είναι αλλοτρίωση... Ή όχι;
Μοιάζει με τη φάση που ένα ά-λογο κυνηγάει ένα καρότο. Μόλις το πιάνει του λένε οι νεωτεριστές
"αυτό δεν είναι καρότο γιατί η έννοια του καρότου υπέστη αλλοτρίωση από τους καπιταλιστές και τους φασίστες και αν το φας θα σε δηλητηριάσει, κυνήγα αυτό το κολοκύθι που είναι φρέσκο πράμα, τώρα." Καταταχθείτε από δω, καταταχθείτε από κεί, πάνω χέρια, κάτω χέρια, τα έχουν ρημάξει τα πολιτιστικά συντρόφια.
Αναφορικά με τους πολιτιστικομαρξιστές λοιπόν, έχω σχηματοποιήσει τις κατηγορίες/φυλές/ζητούμενα τους σε ένα "οργανόγραμμα" γιατί εγώ έχω παλαιολιθικό λειτουργικό και χρησιμοποιώ απλά και σταθερά σχήματα στη σκέψη. Καλά είναι και τα κινούμενα άμπστρακς για χαλάρωμα αλλά για άλλες φάσεις, έτσι;

Ποιοι είναι οι πολιτιστικομαρξιστές σήμερα; Δεν εννοώ αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι αλλά αυτούς που εκφράζονται ως τέτοιοι, αυτούς που υποστηρίζουν ενεργά ή με αποστασιοποιημένη θετικότητα την πολιτικώς ορθή συμπεριφορά.
Ας τους βάλουμε σε φόλντερς, προτάσεις για μετακινήσεις φολντερίσκων δεκτές. Χρησιμοποιώ τον ξένο όρο για να μην ταράζεσαι.

Ο μεγαλύτερος φάκελλος είναι η αγαπημένη μας αριστερά. Κνιτογενείς, μαογεννείς και λοιποί αρκτικόλεκτοι (αυτοί είχαν πάρει γραμμή ελέγχου γεννήσεων από τον μεγάλο γι' αυτό δεν φτουρήσανε), πασοκογενείς, αναρχογενείς και Σαββατογενείς γενικώς.
Ο δεύτερος σε μέγεθος φάκελλος είναι οι κεντρώοι. Οι εκσυγχρονισμένοι πρώην αριστεροί, δεξιοί, κομμουνιστές που είδαν το φως το αληθινόν.
Αυτό που εκφράζει επαρκώς το περιεχόμενο και των δύο φόλντερς είναι
"που είσαι νιότη που΄λεγες πως θα γινόμουν άλλος". Το μπολντάρω γιατί είναι σημαντικό ως στοιχείο.
Ο τρίτος φάκελλος είναι οι
δυτικές μειονότητες. Οι ακάματοι αναζητητές της προσωπικής ταυτότητας και η εναγώνια προσπάθεια τους να καθιερωθεί η συγκεκριμένη προσωπική ταυτότητα ως καθολικό δεδομένο.
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη κατηγορία είναι αυτή που εκφράζει στην πιο πλήρη μορφή του το αλλοπρόσαλλο ζητούμενο της νεωτερικότητας. Κράτα και αυτό ως στοιχείο.
Ο τέταρτος φάκελλος είναι οι
αντιδυτικές μειονότητες. Χρησιμοποιώ το "αντί" με διττή σημασία γιατί προσδιορίζει τόσο την ιστορική/γεωγραφική όσο και πολιτισμική κουλτούρα.
Ουσιαστικώς, οι πολιτιστικομαρξιστές προβάλλουν ως δυτική καταξίωση την καταστροφή του δυτικού μοντέλου. Στο συγκεκριμένο μοντέλο, οι αρχές του διαφωτισμού που ήταν η σημαία της προόδου καθίστανται κάτι παρωχημένο ή σχεδόν φασιστικό γιατί ενίοτε τα ζητούμενα της δημοκρατίας καταπιέζουν την ελευθερία έκφρασης της ταυτότητας των "άλλων". Με λίγα λόγια η Ευρώπη αλλά και η Δύση γενικότερα για να διαφυλάξει τις αρχές του δυτικού πολιτισμού και την ταυτότητα της γενικότερα πρέπει να γίνει μια "άλλη". Και όποιος δεν γουστάρει να κοιμάται και να ξυπνάει με τον καημό αν είναι εντάξει ως "άλλος" σύμφωνα με τις προδιαγραφές του κάθε πικραμένου, όποιος δεν γουστάρει να προσπαθήσει να κατανοήσει/ανεχθεί το μεσαιωνικό σκεπτικό στη μία περίπτωση και να ουρλιάζει για μεσαιωνικές πρακτικές στην άλλη, είναι φασίστας. Αν αυτό δεν είναι παράνοια, τί είναι;

Και φτάνουμε σε ένα επίσης βασικό σημείο.
Ποιους θεωρούν ως δυναμικό κοινό οι νεωτεριστές διανοούμενοι; Ποιους συγκινούν και ποιους δονούν με τα τσιτάτα τους τα κυριακάτικα μεσημέρια; Ποιους ενεργοποιούν και αποθεώνουν; Ποιούς χρησιμοποιούν; Και κυρίως ποιοι τους χρησιμοποιούν ως δημοκρατική πρόφαση;
Απ' ό,τι ξέρω, οι νεωτεριστές έχουν προτίμηση
στους φοιτητές, τους διανοούμενους και τους μετανάστες.
Δηλαδή σε όσους είναι
εκτός παραγωγικής διαδικασίας σε όσους πιστεύουν ότι οι εργάτες θέλουν ψωμί και τρίφυλλα.
Αλλά επειδή το ψωμί, χρειάζεται και μια παραγωγική διαδικασία που εμπεριέχει τον κίνδυνο αλλοτρίωσης, κρατάνε μόνον τα τρίφυλλα και τελειώνει το θέμα.
Ποιοι τους χρησιμοποιούν; Οι εκσυγχρονιστές του κέντρου, που ανέφερα στις παραπάνω κατηγορίες. Αυτοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Παίρνουν τα κομμάτια που γουστάρουν για το δικό τους πρότζεκτ, ράβουν το δημοκρατικό κοστουμάκι στον προσωπικό τους ράφτη κι αφήνουν τους υπόλοιπους ιδεολόγους αριστερούς να ψάχνουν την αντιφασιστική ιδεολογία τους στα μαρξιστικά κουρέλια, που τους άφησε ο ράφτης και στα ταμπελάκια με τα je suis...(πάντα κάποιος άλλος).
Ε, όταν περιμένεις μόνιμα οδηγίες για να σου πουν οι επίτιμοι ποιο όνομα θα καθορίσει σήμερα, αύριο και μεθαύριο, τη δική σου ταυτότητα, την παθαίνεις για τα καλά τη διαταραχή.
Γιατί πάντα θα πρέπει να είσαι πάντα κάποιος άλλος, ακόμη κι αν δεν τον γουστάρεις αυτόν τον άλλο.