O I έγραψε: ↑09 Ιαν 2024, 12:51
Το βιβλίο "Αποκάλυψη τού Ιωάννη" είναι αλληγορικό κείμενο που όπως όλα τα αλληγορικά κείμενα, είναι συνυφασμένη με σύγχρονα και μελλοντικά πραγματικά γεγονότα.
Η ΚΔ δεν είναι κείμενο που έγραψε ο Παύλος αλλά η διδασκαλία των συγγραφέων που φέρουν την επωνυμία τους. τουλάχιστον όσα διασώθηκαν απ' αυτούς. Ότι επικρατεί στις επιστολές ο Παύλος, προφανώς γίνεται επειδή αυτός ανέλυσε ακριβέστερα τον Χριστιανισμό που περιγράφουν τα 4 Ευαγγέλια, για να γίνει κατανοητός στους Εθνικούς της εποχής του. Αυτό, για όσους αντιλαμβανόμαστε, δεν κάνει τη διδασκαλία των Ευαγγελίων αποκύημα της φαντασίας τού Παύλου. Το αντίθετο. Η απόδοση στις ερμηνείες του Παύλου ως εμπνευστή του Χριστιανισμού είναι αποκύημα της φαντασίας των εμπνευστών μιας τέτοιας απόδοσης. Ο Παύλος στις αναλύσεις του (έστω εμπλουτισμένα καθ' ω αναλύσεις) δεν διδάσκει τίποτα έξω από όσα διδάσκουν τα 4 Ευαγγέλια του κανόνα της ΚΔ.
Φυσικό είναι ο Ιησούς να διδάσκει τους συμπατριώτες του που τον περίμεναν (παρ' όλ' αυτά, στα κείμενα περιγράφονται και κάποιες θαυματουργικές επεμβάσεις και σε Εθνικούς). Αν δίδασκε απευθείας τους Εθνικούς τής εποχής του θα στρεφόντουσαν και οι μεν (Ιουδαίοι) και οι δε (Εθνικοί) εναντίον του. Οι μεν, επειδή η σωτηρία που περίμεναν ήταν η απαλλαγή από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία (ενώ ο Ιησούς ήρθε για άλλου είδους Σωτηρία), οι δε, θα τον έβλεπαν ως εγκάθετο στο Ρωμαϊκό κεκτημένο που κυριαρχούσε και της Ιουδαίας τότε, όπως επίσης ότι σφετερίζεται πολιτικό αξίωμα. Αν έπεφτε στα χέρια του ιερατείου των Εθνικών δε, θα πάθαινε ότι έπαθε κι ο Παύλος απ' αυτούς. Με λίγα λόγια, αν έβγαιναν από τα όρια της Ιουδαίας τότε όσοι υπηρέτησαν τη διδασκαλία Του πριν ολοκληρωθεί το έργο του Ιησού εντός αυτής, θα έκανε κάτι που δεν θα ωφελούσε κανέναν από τις δυο πλευρές. αντίθετα, έτσι όπως έγινε, ωφέλησε και ωφελεί όσους θέλουν κοντά 2000 χρόνια.
Για όσους προσπαθούν να βρουν τέτοιου είδους ψεγάδια με την ερμηνεία τους, δικαίωμά τους, αλλά βλέπω να προσκρούουν σε μια άλλη ερμηνεία των γεγονότων, πιο επικρατέστερη.
.,
Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση για κάτι που συχνά χρησιμοποιείται με μή ακριβή κατά την άποψή μου τρόπο. Ξεκινάω από το παρακάτω
"Η Αλληγορία είναι ένα σχήμα του λόγου, στον οποίο χρησιμοποιείται μία ιστορία με σκοπό τη διδασκαλία ή την ερμηνεία μιας ιδέας ή μιας αρχής. Υπάρχει μία σαφής διαφορά της αλληγορίας με το συμβολισμό. Μια αλληγορία είναι μια πλήρης αφήγηση, η οποία περιλαμβάνει χαρακτήρες και δράσεις που αντιπροσωπεύουν μια αφηρημένη ιδέα ή ένα γεγονός.
Ένα σύμβολο, από την άλλη πλευρά, είναι ένα αντικείμενο που αντιπροσωπεύει ένα άλλο αντικείμενο, δίνοντάς του μια συγκεκριμένη έννοια. Σε αντίθεση με αλληγορία, ο συμβολισμός δεν χρησιμοποιεί ιστορίες αλλά αντικείμενα. Για παράδειγμα, ο Πλάτων, στην αλληγορία του σπηλαίου, λέει μια ιστορία για το πώς μερικοί άνθρωποι είναι ανίδεοι, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι "βλέπουν το φως." Η αλληγορία του Πλάτωνα συμβολίζει μια ιδέα και δεν λέει μια πραγματική ιστορία. Μέσα όμως στην ίδια αυτή αλληγορία χρησιμοποιείται και ο συμβολισμός. Για παράδειγμα το φως συμβολίζει τη γνώση κ.λ.π. "
https://www.eef.gr/articles/ti-einai-i- ... -epistimes
The Differences Between Allegory and Symbolism
Because allegory is a type of symbolism, there are fewer differences between the two, but there are some.
The main difference between allegory and symbolism is how they are presented. Allegory is a narrative, as the moral lesson is in the form of an allegorical story. Symbolism is a literary device that presents one particular item, like a dove, to represent something else (peace).
Allegory has a story with a hidden meaning. It is not direct but asks the reader to dig in and discover the meaning of the work. Symbolism, which includes allegory, is a literary device that uses an item to represent something else, usually a physical, observable time that represents something metaphysical.
https://becomeawritertoday.com/allegory-vs-symbolism/
Το να θεωρεί κάποιος την Αγία Γραφή σαν ένα αλληγορικό κείμενο, μπορεί να στέκει με την ευρύτερη γραμματική έννοια αλλά δεν απεικονίζει με ακρίβεια τα δεδομένα. Αν πχ συγκρίνουμε λογοτεχνικά την Καινή Διαθήκη με την κλασσικότερη ίσως αλληγορία, τη σπηλιά του Πλάτωνα, μπορούμε να καταλάβουμε ίσως καλύτερα τις διαφορές μιας κλασσικής αλληγορίας, από το τί είναι τελικά η ΚΔ και η Αγία Γραφή και πόσο μπορεί να οριστεί σαν αλληγορία.
Το "πρόβλημα" κατά την άποψή μου προκύπτει από το ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί σε πολλά σημεία ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ. Ο συμβολισμός, μπορεί όπως είδαμε στην αρχή να σχετίζεται άμεσα με την αλληγορία ως προς το ότι άλλο γράφεται/απεικονίζεται και άλλο εννοείται, αλλά κάπου εκεί αρχίζουν σημαντικές διαφορές.
Ξεκινώντας από τα πολλά σημεία της (το μεγαλύτερο κομμάτι) που δεν χρησιμοποιούνται συμβολισμοί, η Αγία Γραφή λειτουργεί σαν ένα ιστορικό κείμενο που καταγράφει απλώς γεγονότα (ασχέτως αν κάποιος πιστεύει ότι έγιναν ή όχι). Πρώτιστα η Αγία Γραφή είναι ιστορικής προσέγγισης κείμενο στη μεγαλύτερη έκταση οπότε και απέχει ως προς αυτό το σκέλος τα μέγιστα από την αλληγορία.
Τα συνηθέστερα σημεία στα οποία η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί συμβολισμό και ξεφεύγει εντελώς από τα ιστορικά της χαρακτηριστικά, είναι δύο. Σε κάποιες διδασκαλίες, και στις προφητείες. Χαρακτηριστικότερα (και ίσως και η μεγάλη πλειοψηφία από) σημεία διδασκαλιών με συμβολισμούς είναι οι παραβολές του Κυρίου. Οι παραβολές αυτές διδάσκουν ένα νόημα παραβάλλοντας απολύτως συγκεκριμένα σύμβολα στη θέση απολύτως συγκεκριμένων προσώπων και πράξεων. Όταν γίνει απλή αντικατάσταση των συμβόλων με την σημασία τους η διδαχή αποκαλύπτεται ξεκάθαρα, γίνεται direct talk, όπως δείχνεται τις λίγες φορές που ο ίδιος κάνει και αποκωδικοποίηση των συμβόλων. Τελικά κάποιες ευρύτερες έννοιες της όλης παραβολής αναδύονται με την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας, το γενικότερο νόημα πίσω από την παραβολή, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να οριστούν οι παραβολές σαν αλληγορίες. Αυτό που θέλει να διδάξει το διδάσκει ξεκάθαρα άπαξ και αποσυμβολιστεί η παραβολή και μπορούν να το αντιληφθούν άνετα και οι πτωχότεροι το πνεύματι. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυριστεί ότι ακόμα κι έτσι, οι παραβολές του Κυρίου είναι αλληγορίες. Αλλά και πάλι, είναι ίσως οι μόνες περιπτώσεις σε όλη τη Βίβλο που μπορεί να έχουμε κάποιες αλληγορίες και επ ουδενί δεν αρκούν για να κατατάξουν την ΑΓ σαν αλληγορικό κείμενο.
Στα προφητικά της Αγίας Γραφής, που αποτελούν και ένα τεράστιο κομμάτι της και είναι η συνηθέστερη αιτία που κάποιοι ορίζουν την ΑΓ σαν αλληγορική, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το κομμάτι του συμβολισμού και πόσο απέχει από την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας. Γίνεται ξεκάθαρο ότι τελικά δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα το αλληγορικό αλλά αντιθέτως έχουμε να κάνουμε με μια ευθεία κωδικοποίηση, τον πυρήνα δηλαδή του συμβολισμού, όπου κάθε σύμβολο αποτελεί έναν απολύτως συγκεκριμένο κώδικα για κάτι, ο οποίος παραμένει και απολύτως συνεπής κάθε φορά που χρησιμοποιείται το σύμβολο. Η επιτυχής αποκωδικοποίηση (με όποιον τρόπο αυτό επιτευχθεί), καταλήγει σε ένα κείμενο που είναι ξανά ξεκάθαρα ιστορικής/καταγραφικής μορφής απλά αναφέρεται στο μέλλον. Ένα κείμενο μελλοντολογικό μεν (εξ ου και προφητικό) αλλά χωρίς τίποτα το αλληγορικό μέσα του. Άπαξ και ολοκληρωθεί η αποκωδικοποίηση είναι σαν να διαβάζει κανείς τις ειδήσεις στην εφημερίδα. Και όπως δεν μπορούσαμε να ορίσουμε ένα μήνυμα του enigma σαν αλληγορία αλλά το ορίζουμε σαν κωδικοποιημένο, έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε της προφητείες της Αγίας Γραφής σαν αλληγορία αλλά μόνο σαν συμβολισμό.
Συνεπώς κατά την ταπεινή μου άποψη, ο γενικός αφορισμός "η Αγία Γραφή είναι αλληγορική" δεν περιγράφει την πραγματικότητα. Η Αγία Γραφή είναι πολύ συχνά βαθιά συμβολική, και σε κάποια προφητικά βιβλία της με αποκορύφωμα την Αποκάλυψη και τον Δανιήλ, ακραία κωδικοποιημένη. Τα περισσότερα σημεία της είναι ευθέως ιστορικές αφηγήσεις, και τα συμβολικά σημεία της άπαξ και αποκωδικοποιηθούν γίνονται επίσης ξεκάθαρες διδασκαλίες και/ή ειδήσεις του τότε μέλλοντος.
just my 0,02
.
πριν το κατεβασουν
