Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑11 Νοέμ 2018, 14:52
Nero έγραψε: ↑11 Νοέμ 2018, 14:34
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑11 Νοέμ 2018, 14:22
Ποια ρωμαϊκή θεογονία; Και ποιο παραμύθι; Οι ίδιοι οι ρωμαίοι δεν υιοθέτησαν την ελληνική θρησκεία?
Όχι.Για την ακρίβεια ενδεχομένως να είναι και λίγο αναχρονιστικό να μιλάς για αρχαία ελληνική θρησκεία αλλά τέλος πάντων αυτό που έκαναν
ήταν να προσαρμόσουν την ελληνική μυθολογία και τις θεότητες στα δικά του δεδομένα που ήδη υπήρχαν(προφανώς) και όπως βλέπεις στο op δεν άργησαν πολύ να φτιάξουν εντελώς δικό τους κράμα με τα υλικά που πήραν. Αντίστοιχα οι Ελ νωρίτερα δανείστηκαν θεότητες απο την ανατολή και τις έραψαν στα δικά τους μέτρα,όπως η Κυβέλη...χωρίς αυτό να τους κάνει Φρύγες. Οι ρωμαίοι όντως δεν είχαν θεογονία γιατί οι θεοί τους πριν την επαφή με τους Έληνες δεν ήταν ανθρωπόμορφοι,ήταν πνεύματα που εκτελούσαν συγκεκριμένες λειτουργίες και δεν είχαν καθορισμένη μορφή.
Εννοείται. Η εξέλιξη του δωδεκαθέου όπως γράφεις δεν ήταν προνόμιο μόνο των ρωμαίων. Το ότι αυτοί το προσάρμοσαν στα μέτρα τους, όπως ακριβώς είχαν κάνει και οι Έλληνες πριν από αυτούς προσαρμόζοντας ακόμα και ξένες θεότητες σε αυτό, μαρτυρά την ελληνικότητα των τακτικών τους.
Καμμία από τις θρησκείες του αρχαίου κόσμου δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης. Όλες έχουν δεχθεί επηρεασμούς και αυτό είναι κάτι απολύτως λογικό. Ακόμη και σήμερα που εμείς έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε μια αμφιθεατρική οπτική όλων των θρησκειών σε μια σχηματοποιημένη πλέον μορφή, μπορούμε να δούμε εντυπωσιακές ομοιότητες και παραλλαγές των μύθων. Πράγμα που για εκείνες τις εποχές ήταν αδιανόητο και το μόνο που καθόριζε την βασική θρησκεία κάθε περιοχής ήταν η γεωγραφική της θέση και οι επιρροές που μπορούσαν να υπάρξουν από κοντινές περιοχές στην ειρηνική περίοδο και από τις επιρροές που δημιούργησαν οι κατακτήσεις σε εμπόλεμες καταστάσεις. Τόσο για τους εισβολείς όσο και για τους κατακτημένους.
Οπότε, αυτό που μπορεί να πιστοποιήσει ένα iso θρησκείας

είναι μία λογική/συμπαγής/αρμονική (δώστε όποιον προσδιορισμό θέλετε) συνέχεια, ένα λογικό και όχι αφηρημένο πλαίσιο. Και αυτό το πλαίσιο για τη θρησκεία του ελληνικού πάνθεου υπάρχει. Το νήμα που συνδέει την Κοσμογονία του Ησίοδου, τα έπη του Όμηρου και τις τραγωδίες του Σοφοκλή υπάρχει. Και είναι στέρεο γιατί τα μυθικά πρόσωπα έχουν συνέχεια καταλήγοντας στις ιστορικές τους αποδόσεις, δηλαδή στη σύνδεση του ελληνικού μύθου με την ελληνική ιστορία.
Και ακριβώς γι' αυτό βρίσκω κωμικό τον τίτλο για την "τρωϊκή καταγωγή της Ρώμης". Μ' αυτήν τη λογική ο οποιοσδήποτε διαβάσει μια μετάφραση ιερογλυφικών στην πυραμίδα του Χέοπα, μπορεί να γράψει ένα αντίστοιχο παραμύθι και να ισχυρισθεί ότι ένας πρόγονος του ήταν Αιγύπτιος πρίγκιπας, ενώ ο ίδιος δεν ξέρει τι ήταν ο παπούς του.