geospun έγραψε: ↑10 Νοέμ 2018, 21:24
Θεωρώ ότι το παιδί είναι λευκό χαρτί και αναλόγως του επηρεασμού του από το κοινωνικό του περιβάλλον, μαθαίνει πως να δρα.
Προσωπικά, όσους ένθεους γνωρίζω ήταν και οι γονείς τους ένθεοι. Γνωρίζω και έναν που μικρός έμενε με τους θείους του που ήταν ένθεοι, και ενώ οι γονείς δεν πίστευαν, το παιδί έγινε ένθεο. Αναμενόμενα αυτά.
Όσοι είστε άθεοι, από που επηρεαστήκατε; Μη βγει κανένας και γράψει ότι ο πατέρας του ήταν ένθεος αλλά κατέβαζε χριστοπαναγίες στο φανάρι και πήδαγε τη γειτόνισσα ενώ η μάνα του ήταν στην δουλειά. Αυτός ο πατέρας δεν είναι ένθεος. Πόσοι άθεοι είχαν πραγματικά ένθεους γονείς (με νηστεία, προσευχή, εξομολόγηση, εκκλησία κάθε κυριακή);
Θέλω να καταλήξω στο ότι η αθεΐα δεν είναι κάποιου είδους επανάσταση, αλλά αυτό που μάθατε μικροί από τον περίγυρό σας.
Δεν ειναι παντα ετσι. Εγω ειμαι αγωστικιστης. Γονεις ultra ενθεοι και μικρος ημουν αναγκαστικα οχι μονο στο κατηχητικο, αλλα και παπαδακι (ντιρλα γινομαστε καθε Κυριακη απο πρόσφορα με γλυκο κρασι). Μεγαλωνοντας απομακρυνθηκα σχετικα απο την θρησκεια παραμενοντας ομως χριστιανος, αλλα καποια στιγμη μετα απο χρονια αποφασισα να μελετησω την Γραφη για να δω τι εκανε τους γονεις μου τοσο πολυ θρησκευομενους.
Ε, αυτο ηταν. Οσο μελετουσα, τοσο περισσοτερα στραβα/θεοστραβα, ψεματα και αντιφασεις εβρισκα. Θυμαμαι οτι δυο ηταν τα εναυσματα, 1) αφου η ιστορια του Νωε ηταν αναμφισβητητο παραμυθι, πως μπορουσε ο θεανθρωπος Ιησους να την αναφερει

και 2) οι αντιφασεις του Παυλου.
Βεβαια δεν υπαρχουν πολλοι που το εχουν κανει αυτο. Αν δεν ειχα μελετησει θα ημουν ενας χλιαρος χριστιανος.
Δυο πραγματα ειναι αχωριστα απο το ψεμα, οι πολλες υποσχεσεις και οι πολλες δικαιολογιες.