πατησιωτης έγραψε: ↑31 Ιαν 2024, 20:21
pylothess έγραψε: ↑31 Ιαν 2024, 16:40
Ο καπιταλισμός ήταν περισσότερο αποδοτικός από την φεουδαρχία. Ήταν αναγκαία η μετάβαση στον καπιταλισμό.
Που καταλήγουμε όμως;
Ότι πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια;
Μήπως ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε;αυτό ξέρεις είναι και μαρξιστικό.Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή τίποτε δεν μπορεί να γίνει προς αλλαγή κοινωνικού συστήματος εάν οι συνθήκες δεν είναι ώριμες.Μπορούσαν να κάνουν κάτι αυτοί που ζούσαν πριν χίλια χρόνια στα φέουδα;ασφαλώς μπορούσαν να κάνουν και έκαναν εξεγέρσεις και να κάψουν πύργους αλλά μετά;
Βεβαίως σύμφωνα με τους μαρξιστές οι συνθήκες είναι ώριμες για την ανατροπή του καπιταλισμού από τη στιγμή που αυτός δημιουργήθηκε.

Δηλαδή αυτό το έλεγε ο Μαρξ από το 1850,δεκαετίες πριν εφευρεθεί το αυτοκίνητο.

Δεν ήταν όμως.Και τώρα λένε ότι είναι υπερώριμες.Γιατί είναι υπερώριμες;επειδή όλος ο κόσμος έχει έλθει στις πόλεις και η πλειοψηφία είναι μισθωτοί εργάτες.Και λοιπόν;εάν οι μισθωτοί εργάτες αποδίδουν περισσότερο εφ όσον κυριαρχούν οι δυνάμεις της αγοράς απ ότι εάν είναι υπάλληλοι του κράτους δεν είναι καθόλου ώριμες.

Όλα τα περί ωρίμων συνθηκών βασίζονται στην υπόθεση ότι οι κρατικές επιχειρήσεις είναι πιο αποδοτικές από τις ιδιωτικές.Από που προκύπτει ότι είναι σωστή αυτή η υπόθεση;
Τότε δηλαδή ,ακόμη και η εξέγερση του Σπάρτακου κακώς ξέσπασε αφού οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες εκείνη την περίοδο.
ΟΙ εργαζόμενοι μπορεί να αποδίδουν περισσότερο. Αλλά τι κερδίζουν όμως; Όσο αυξάνεται η παραγωγικότητα και η αποδοτικότητα τόσο αυξάνεται και το χάσμα μεταξύ μισθωτής εργασίας και κεφαλαίου. Είναι οι αντιθέσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Ένας εργαζόμενος εργάζεται ας πούμε 8 ώρες και παίρνει ημερομίσθιο 50 ευρώ. Όλη αυτά που παρήγαγε σε 8 ώρες , μπορεί να τα αγοράσει με τα 50 ευρώ που πληρώθηκε για την εργασία του; Αν ο εργαζόμενος πληρωνόταν πράγματι ακριβώς όσο παρήγαγε , τότε οι εργοδότες από που θα έβγαζαν κέρδη; Και όμως ,αυτά δεν τα διάβασα στον Ριζοσπάστη. Τα διάβασα σε εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας που οι συγγραφείς τους αποτελούν την Μέκκα του καπιταλισμού. Ότι πρέπει MR>MC.
Ότι δηλαδή πρέπει το οριακό έσοδο από κάθε εργαζόμενο να είναι μεγαλύτερο από το οριακό κόστος. Αν το δούμε μακροσκοπικά , οι εργατική τάξη σαν σύνολο δεν μπορεί να αγοράσει τα προϊόντα που η ίδια έχει παραγάγει . Οι αντιθέσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι και η αιτία των οικονομικών κρίσεων. Ειδικά ,όσο προχωράει η τεχνολογία θα οξύνονται αυτές οι αντιθέσεις.
Για αρχή όμως ας πιάσουμε τα πιο απλά. Ο κόσμος βλέπει την συνεχή εναλλαγή κομμάτων και προσώπων. Πέρα απ'αυτό όμως έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό; Τι εναλλακτική έχει να μας προσφέρει ο φιλελευθερισμός απέναντι στο σιδηρούν παραπέτασμα; Τον πληθωρισμό; Όταν δουλεύουμε για ένα πιάτο μπιζέλια και δυο ελιές ενώ όλα γύρω μας ακριβαίνουν τι πρέπει να κάνουμε; Να το βουλώσουμε και να υπομένουμε καρτερικά μέχρι να μειωθούν οι τιμές; Μήπως πρέπει αυτοβούλως να ζητήσουμε να μειωθούν οι μισθοί μας για την τόνωση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων;