Το μπ πρέπει να προφέρεται b ή m'p;

[Υδράργυρος]

Το ελληνικο αλφαβητο εχει 2 ο, 3 ι, αλλα δεν εχει γραμματα για τα μπ, ντ, τσ, τζ, γκ.

[hellegennes]

Το ελληνικο αλφαβητο εχει 2 ο, 3 ι, αλλα δεν εχει γραμματα για τα μπ, ντ, τσ, τζ, γκ.

Τι να τα κάνει;

[Tileskordos]

Το ελληνικο αλφαβητο εχει 2 ο, 3 ι, αλλα δεν εχει γραμματα για τα μπ, ντ, τσ, τζ, γκ.

Αποτέλεσμα της διαχρονικής αλλαγής. Τα 5 γράμματα και δίφθογγοι που σήμερα αποδίδουν τον ίδιο τον φθόγγο «i», κατ’αρχάς προφέρονταν διαφορετικά, ενώ δεν υπήρχε θέμα τουλάχιστον για μπ και ντ αφού ήταν β και δ.

[Υδράργυρος]

Το ελληνικο αλφαβητο εχει 2 ο, 3 ι, αλλα δεν εχει γραμματα για τα μπ, ντ, τσ, τζ, γκ.

Αποτέλεσμα της διαχρονικής αλλαγής. Τα 5 γράμματα και δίφθογγοι που σήμερα αποδίδουν τον ίδιο τον φθόγγο «i», κατ’αρχάς προφέρονταν διαφορετικά, ενώ δεν υπήρχε θέμα τουλάχιστον για μπ και ντ αφού ήταν β και δ.

Πριν 2000 χρονια. Τωρα τι;

[sys3x]

Γιατί μας μαθαίνουν στο σχολειό πως το μπ προφέρεται όπως το αγγλικό b και δεν μαθαίνουμε να προφέρουμε το μ-π ;

Παράδειγμα: συμπόσιον. Προφέρεται συλλαβικά σαν si-bo-si-on ή ως sim-po-si-on;

Δηλαδής την λέξη "μπύρα" πως θα "έπρεπε" να την προφέρουμε κεμουδί;

[taxalata xalasa]

Γιατί μας μαθαίνουν στο σχολειό πως το μπ προφέρεται όπως το αγγλικό b και δεν μαθαίνουμε να προφέρουμε το μ-π ;

Παράδειγμα: συμπόσιον. Προφέρεται συλλαβικά σαν si-bo-si-on ή ως sim-po-si-on;

Δηλαδής την λέξη "μπύρα" πως θα "έπρεπε" να την προφέρουμε κεμουδί;

εμείς, bίρρα... με διπλό ρ...

μην εμ-περ-δεύεσαι...

[Exodus]

Υπάρχουν κανόνες προφοράς, αλλά στην πράξη η προφορά ποικίλει ανά περιοχή. Στη Βόρεια Ελλάδα τον συγκεκριμένο κανόνα τον τηρούν πιο πολύ.

[Λοξίας]

υπάρχει λέξη με ελληνική ρίζα που να ξεκινάει από μπ;

Πολλές που αρχικά ήταν εμβ-, όπως μπαίνω, μπόλι, ή εμπ-, όπως μπλέκω, μπρος, ή από β-, όπως μπαμπάκι, ή απλώς από συμπροφορά, όπως μπαμπαλής (παμπάλαιος), μπόχα (απόχα).

Στο ερώτημα του νήματος η απάντηση είναι ότι η ΚΝΕ έχει τρεις ήχους που γράφονται μπ: b (μπουνιά), mp (εμποτίζω), mb (καμπύλη). Ωστόσο δεν υπάρχει στάνταρ ελληνική προφορά και ως εκ τούτου ο τρόπος που προφέρει ο κόσμος ποικίλει.

Σωστά.
Και μην ξεχνάμε πως το Β, όπως και το Φ, ήταν (χειλικά) άφωνα σύμφωνα. Άφωνα (ή κλειστά) σύμφωνα, σημαίνει ότι έπρεπε να ανοιχτεί το στόμα για να προφερθούν.
Το Β, προφερόταν (μάλλον) σαν το αγγλικό b, ενώ το Φ ήταν αρκετά πιο σύνθετος φθόγγος. Προφερόταν (μάλλον και περίπου) προφέροντας ένα ελαφρύ π για να ανοίξουν τα χείλια και μετά το φ (σαν το γερμανικό pfening ίσως;).
Σήμερα τα σύμφωνα αυτά είναι ημίφωνα (τριβόμενα). Η μετάπτωσή στην ημιφωνία, θεωρούν ότι έγινε κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ.
Οπότε, παρ' όλο που η γραφή παρέμεινε ίδια, άλλαξε η προφορά τους
Αλλά η δυσκαμψία της καθαρεύουσας (που προσωπικά μου αρέσει), θεώρησε ότι έπρεπε να διαβάζονται "γαμβρός" και "νύμφη", κατά γράμμα.
Το λαϊκό ένστκτο όμως, διατήρησε την μεταπτωτική προφορά...γαμπρός και νύφφη.

Κάπως έτσι...

[taxalata xalasa]

υπάρχει λέξη με ελληνική ρίζα που να ξεκινάει από μπ;

Πολλές που αρχικά ήταν εμβ-, όπως μπαίνω, μπόλι, ή εμπ-, όπως μπλέκω, μπρος, ή από β-, όπως μπαμπάκι, ή απλώς από συμπροφορά, όπως μπαμπαλής (παμπάλαιος), μπόχα (απόχα).

Στο ερώτημα του νήματος η απάντηση είναι ότι η ΚΝΕ έχει τρεις ήχους που γράφονται μπ: b (μπουνιά), mp (εμποτίζω), mb (καμπύλη). Ωστόσο δεν υπάρχει στάνταρ ελληνική προφορά και ως εκ τούτου ο τρόπος που προφέρει ο κόσμος ποικίλει.

Σωστά.
Και μην ξεχνάμε πως το Β, όπως και το Φ, ήταν (χειλικά) άφωνα σύμφωνα. Άφωνα (ή κλειστά) σύμφωνα, σημαίνει ότι έπρεπε να ανοιχτεί το στόμα για να προφερθούν.
Το Β, προφερόταν (μάλλον) σαν το αγγλικό b, ενώ το Φ ήταν αρκετά πιο σύνθετος φθόγγος. Προφερόταν (μάλλον και περίπου) προφέροντας ένα ελαφρύ π για να ανοίξουν τα χείλια και μετά το φ (σαν το γερμανικό pfening ίσως;).
Σήμερα τα σύμφωνα αυτά είναι ημίφωνα (τριβόμενα). Η μετάπτωσή στην ημιφωνία, θεωρούν ότι έγινε κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ.
Οπότε, παρ' όλο που η γραφή παρέμεινε ίδια, άλλαξε η προφορά τους
Αλλά η δυσκαμψία της καθαρεύουσας (που προσωπικά μου αρέσει), θεώρησε ότι έπρεπε να διαβάζονται "γαμβρός" και "νύμφη", κατά γράμμα.
Το λαϊκό ένστκτο όμως, διατήρησε την μεταπτωτική προφορά...γαμπρός και νύφφη.

Κάπως έτσι...

Το Β προφερόταν και σαν V όπως στο βαίνω που συγγενεύει με το λατινικό veniō...
αλλά με το εν+βαίνω > εμβαίνω γίνεται μπαίνω (bαίνω) ενώ με το επι+εν+βαίνω μένει ως επεμ-βαίνω > επεμVαίνω και όχι επεμbαίνω...

Για πε μας....

εμ-πορείς να μας πεις ...γαρ,...γαρ ;

[Λοξίας]

SpoilerShow

Πολλές που αρχικά ήταν εμβ-, όπως μπαίνω, μπόλι, ή εμπ-, όπως μπλέκω, μπρος, ή από β-, όπως μπαμπάκι, ή απλώς από συμπροφορά, όπως μπαμπαλής (παμπάλαιος), μπόχα (απόχα).

Στο ερώτημα του νήματος η απάντηση είναι ότι η ΚΝΕ έχει τρεις ήχους που γράφονται μπ: b (μπουνιά), mp (εμποτίζω), mb (καμπύλη). Ωστόσο δεν υπάρχει στάνταρ ελληνική προφορά και ως εκ τούτου ο τρόπος που προφέρει ο κόσμος ποικίλει.

Σωστά.
Και μην ξεχνάμε πως το Β, όπως και το Φ, ήταν (χειλικά) άφωνα σύμφωνα. Άφωνα (ή κλειστά) σύμφωνα, σημαίνει ότι έπρεπε να ανοιχτεί το στόμα για να προφερθούν.
Το Β, προφερόταν (μάλλον) σαν το αγγλικό b, ενώ το Φ ήταν αρκετά πιο σύνθετος φθόγγος. Προφερόταν (μάλλον και περίπου) προφέροντας ένα ελαφρύ π για να ανοίξουν τα χείλια και μετά το φ (σαν το γερμανικό pfening ίσως;).
Σήμερα τα σύμφωνα αυτά είναι ημίφωνα (τριβόμενα). Η μετάπτωσή στην ημιφωνία, θεωρούν ότι έγινε κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ.
Οπότε, παρ' όλο που η γραφή παρέμεινε ίδια, άλλαξε η προφορά τους
Αλλά η δυσκαμψία της καθαρεύουσας (που προσωπικά μου αρέσει), θεώρησε ότι έπρεπε να διαβάζονται "γαμβρός" και "νύμφη", κατά γράμμα.
Το λαϊκό ένστκτο όμως, διατήρησε την μεταπτωτική προφορά...γαμπρός και νύφφη.

Κάπως έτσι...

Το Β προφερόταν και σαν V όπως στο βαίνω που συγγενεύει με το λατινικό veniō...
αλλά με το εν+βαίνω > εμβαίνω γίνεται μπαίνω (bαίνω) ενώ με το επι+εν+βαίνω μένει ως επεμ-βαίνω > επεμVαίνω και όχι επεμbαίνω...

Για πε μας....

εμ-πορείς να μας πεις ...γαρ,...γαρ ;

Δεν είμαι γλωσσολόγος, αλλά δεν νομίζω ότι το Β προφερόταν ως V.
Η λέξη βάρβαρος, εμφανίζεται στα Λατινικά ως barbarus και όχι varvarus...
Όπως και οι λέξεις: balineum (βαλανείον), bailo (βαλλίζω), basilica (βασιλική), boia (βόειος), bursa (βύρσα), bombus (βόμβος), και άλλες...

[Allah]

υπάρχει λέξη με ελληνική ρίζα που να ξεκινάει από μπ;

Πολλές που αρχικά ήταν εμβ-, όπως μπαίνω, μπόλι, ή εμπ-, όπως μπλέκω, μπρος, ή από β-, όπως μπαμπάκι, ή απλώς από συμπροφορά, όπως μπαμπαλής (παμπάλαιος), μπόχα (απόχα).


Στο ερώτημα του νήματος η απάντηση είναι ότι η ΚΝΕ έχει τρεις ήχους που γράφονται μπ: b (μπουνιά), mp (εμποτίζω), mb (καμπύλη). Ωστόσο δεν υπάρχει στάνταρ ελληνική προφορά και ως εκ τούτου ο τρόπος που προφέρει ο κόσμος ποικίλει.

Η προφορά b κατά κανόνα είναι ξενική και ταιριάζει σε δάνεια. Όποιος προφέρει έτσι όλα τα μπ είναι είτε τεμπέλης, είτε αγράμματος, είτε και τα δύο μαζί.

Κάθε φορά που μπαίνω στο μετρό της Αθήνας και ακούω αυτό το "επόμενος σταθμός: Abελόκηποι", με κάνει να θέλω να ζωστώ εκρηκτικά.

[taxalata xalasa]

SpoilerShow

Σωστά.
Και μην ξεχνάμε πως το Β, όπως και το Φ, ήταν (χειλικά) άφωνα σύμφωνα. Άφωνα (ή κλειστά) σύμφωνα, σημαίνει ότι έπρεπε να ανοιχτεί το στόμα για να προφερθούν.
Το Β, προφερόταν (μάλλον) σαν το αγγλικό b, ενώ το Φ ήταν αρκετά πιο σύνθετος φθόγγος. Προφερόταν (μάλλον και περίπου) προφέροντας ένα ελαφρύ π για να ανοίξουν τα χείλια και μετά το φ (σαν το γερμανικό pfening ίσως;).
Σήμερα τα σύμφωνα αυτά είναι ημίφωνα (τριβόμενα). Η μετάπτωσή στην ημιφωνία, θεωρούν ότι έγινε κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ.
Οπότε, παρ' όλο που η γραφή παρέμεινε ίδια, άλλαξε η προφορά τους
Αλλά η δυσκαμψία της καθαρεύουσας (που προσωπικά μου αρέσει), θεώρησε ότι έπρεπε να διαβάζονται "γαμβρός" και "νύμφη", κατά γράμμα.
Το λαϊκό ένστκτο όμως, διατήρησε την μεταπτωτική προφορά...γαμπρός και νύφφη.

Κάπως έτσι...

Το Β προφερόταν και σαν V όπως στο βαίνω που συγγενεύει με το λατινικό veniō...
αλλά με το εν+βαίνω > εμβαίνω γίνεται μπαίνω (bαίνω) ενώ με το επι+εν+βαίνω μένει ως επεμ-βαίνω > επεμVαίνω και όχι επεμbαίνω...

Για πε μας....

εμ-πορείς να μας πεις ...γαρ,...γαρ ;

Δεν είμαι γλωσσολόγος, αλλά δεν νομίζω ότι το Β προφερόταν ως V.
Η λέξη βάρβαρος, εμφανίζεται στα Λατινικά ως barbarus και όχι varvarus...
Όπως και οι λέξεις: balineum (βαλανείον), bailo (βαλλίζω), basilica (βασιλική), boia (βόειος), bursa (βύρσα), bombus (βόμβος), και άλλες...

Συμφωνώ για όλες τις λέξεις που έγραψες και προσθέτω τον βολβό (bulbus).

Αλλά έχω ένσταση... με το βαίνω (veniō), με το βίος (vīvus) και άλλα...

[taxalata xalasa]

Το ελληνικο αλφαβητο εχει 2 ο, 3 ι, αλλα δεν εχει γραμματα για τα μπ, ντ, τσ, τζ, γκ.

Αποτέλεσμα της διαχρονικής αλλαγής. Τα 5 γράμματα και δίφθογγοι που σήμερα αποδίδουν τον ίδιο τον φθόγγο «i», κατ’αρχάς προφέρονταν διαφορετικά, ενώ δεν υπήρχε θέμα τουλάχιστον για μπ και ντ αφού ήταν β και δ.

Πριν 2000 χρονια. Τωρα τι;

Τώρα τι; Τώρα τον πούτσο κλαίγανε...

[Λοξίας]

υπάρχει λέξη με ελληνική ρίζα που να ξεκινάει από μπ;

Πολλές που αρχικά ήταν εμβ-, όπως μπαίνω, μπόλι, ή εμπ-, όπως μπλέκω, μπρος, ή από β-, όπως μπαμπάκι, ή απλώς από συμπροφορά, όπως μπαμπαλής (παμπάλαιος), μπόχα (απόχα).


Στο ερώτημα του νήματος η απάντηση είναι ότι η ΚΝΕ έχει τρεις ήχους που γράφονται μπ: b (μπουνιά), mp (εμποτίζω), mb (καμπύλη). Ωστόσο δεν υπάρχει στάνταρ ελληνική προφορά και ως εκ τούτου ο τρόπος που προφέρει ο κόσμος ποικίλει.

Η προφορά b κατά κανόνα είναι ξενική και ταιριάζει σε δάνεια. Όποιος προφέρει έτσι όλα τα μπ είναι είτε τεμπέλης, είτε αγράμματος, είτε και τα δύο μαζί.

Κάθε φορά που μπαίνω στο μετρό της Αθήνας και ακούω αυτό το "επόμενος σταθμός: Abελόκηποι", με κάνει να θέλω να ζωστώ εκρηκτικά.

Και αυτή η λέξη και τα παράγωγά της (αλλά και άλλες), είναι αξιοσημείωτη όπως λέει ο Χέλης.

Και εγώ και άλλοι...

Προφέρουμε: είναι κάτι θεώρατοι αbελώνες!
Αλλά προφέρουμε: Αμπελόκηποι...

Προφέρουμε: bαbάς
Αλλά προφέρουμε: εμποτίζω...

Τι να κάνουμε;

[Λοξίας]

SpoilerShow

Το Β προφερόταν και σαν V όπως στο βαίνω που συγγενεύει με το λατινικό veniō...
αλλά με το εν+βαίνω > εμβαίνω γίνεται μπαίνω (bαίνω) ενώ με το επι+εν+βαίνω μένει ως επεμ-βαίνω > επεμVαίνω και όχι επεμbαίνω...

Για πε μας....

εμ-πορείς να μας πεις ...γαρ,...γαρ ;

Δεν είμαι γλωσσολόγος, αλλά δεν νομίζω ότι το Β προφερόταν ως V.
Η λέξη βάρβαρος, εμφανίζεται στα Λατινικά ως barbarus και όχι varvarus...
Όπως και οι λέξεις: balineum (βαλανείον), bailo (βαλλίζω), basilica (βασιλική), boia (βόειος), bursa (βύρσα), bombus (βόμβος), και άλλες...

Συμφωνώ για όλες τις λέξεις που έγραψες και προσθέτω τον βολβό (bulbus).

Αλλά έχω ένσταση... με το βαίνω (veniō), με το βίος (vīvus) και άλλα...

Δεν γνωρίζω περισσότερα...