Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

[Άθεος]

Ιλιάδα Ραψωδία Α, 495

Θέτις δ' οὐ λήθετ' ἐφετμέων παιδὸς ἑοῦ, ἀλλ' ἥ γ' ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης.
ἠερίη δ' ἀνέβη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε.

Και τότε η Θέτιδα, το θέλημα του γιου της θυμάμενη, γοργά απ' της θάλασσας ξεπρόβαλε το κύμα
κι ανέβη σύναυγα στον Όλυμπο, στον ουρανό το μέγα· (Μετάφραση Καζαντζάκη – Κακριδή)

και η Θέτις το παράγγελμα δεν ξέχανε του υιού της και της θαλάσσης έσχισε τα κύματα κι εβγήκε
και ανέβη τα χαράματα στ' Ολύμπου τον αιθέρα. (Μετάφραση Πολυλά)

Κι η Θέτη τις παραγγελιές δεν ξέχασε του γιου της, μον βγαίνει μέσα απ' του γιαλού το κύμα, κι ανεβαίνει πρωί πρωί στον Έλυμπο και στα μεγάλα ουράνια. (Μετάφραση Αλ. Πάλλη)
https://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20P ... ILIADA.htm

Άσχετα από το πως θα αποδοθεί η παραπάνω φράση «μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε» (η μόνη λογική μετάφραση είναι του Πολυλά), οι αρχαίοι Έλληνες, ο λαός, γνώριζε ότι οι θεοί ζουν επί της γης, στον Όλυμπο. Μετά οι ποιητές, οι θεολόγοι, και οι φιλόσοφοι πληροφορήθηκαν από τους θεολόγους της Ανατολής ότι οι θεοί ανέβηκαν στους ουρανούς και μετέφεραν την πληροφορία στον λαό.
Η κατήχηση που έκανε ο Όμηρος:

- Οι θεοί κάθονται ψηλά στα σύννεφα.(π 263)
- Οι θεοί είναι επουράνιοι.(ρ 484)
- Οι θεοί ζουν στον απέραντο ουρανό.(ζ 243)
- Οι θεοί γνωρίζουν τα πάντα.(δ 468)

Ο Γιαχβέ ζούσε στο όρος Χορέμπ, ο Ελ (ο μετέπειτα Αλλάχ) ζούσε στο όρος Λελ, οι θεοί του Ινδουισμού
Shiva και Parvati ζούσαν στο όρος Kailash, Η μεγάλη κινέζικη θεότητα Dongyue Dadi ζούσε στο όρος Tai. Για τους Σουμέριους, οι θεοί ζούσαν στο Δάσος των Κέδρων, πάνω στα βουνά, όπου πήγε ο επαναστατημένος Γιλγαμές και τους σκότωσε.
Θεοί που ζουν στα βουνά αναφέρονται και σε άλλες παραδόσεις λαών σε ολόκληρη την γη. Αναφέρονται ιερά δάση και ιερά βουνά σε ολόκληρο τον κόσμο επειδή ήταν κατοικία των θεών.
Αυτοί που ζούσαν στα βουνά ήταν ουσιαστικά «αφέντες» και όχι θεοί. Έγιναν όμως θεοί όταν ειπώθηκε ότι ανέβηκαν στον ουρανό με σκάλες.
Και ως επουράνιοι όμως συνέχιζαν να τρώνε κανονικά. Οι Jeremy Black και Anthony γράφουν στο βιβλίο τους “Gods, Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia”, στην σελίδα 158, ότι τάιζαν τα ξόανα των θεών (ξύλινα αγάλματα των θεών που είχαν πέσει από τον ουρανό) και τους πρόσφεραν και ρουχισμό:

The widespread Mesopotamian idea of man having been created to act as the servant of the gods meant that it was considered necessary to feed and clothe the gods constantly and to make them presents. Among these various sorts of offerings, the term sacrifice refers especially to the killing of an animal. Exactly the same foods and drinks were offered to the gods as were consumed by humans, with perhaps more emphasis on the luxury items: frequent fresh meat, fish, cream, honey, cakes and the best sorts of beer.
The actual comestibles and garments were redistributed to the temple staff (according to strict hierarchical regulations, from high priests down to the courtyard sweepers) after being presented to the gods.

Όλοι οι λαοί έκαναν θυσίες στους θεούς επειδή είχαν συνηθίσει έτσι από τον καιρό που οι θεοί ήταν οι αφεντάδες. Ο Νώε έσφαξε τα ζώα που είχε σώσει από τον κατακλυσμό για να ικανοποιήσει την όρεξη του Γιαχβέ για ψητό.
Όσοι διατείνονται ότι τα ιερά βουνά θεωρήθηκαν ως κατοικία των θεών επειδή ήταν ψηλά και απόμακρα, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι και πάλι κάτοικοι των βουνών θεωρούνταν οι θεοί. Όχι κάτοικοι του ουρανού.
Η Britannica και η τεχνητή νοημοσύνη δεν αναφέρουν καθόλου το γεγονός ότι οι θεοί εμφανίστηκαν στην ιστορία ως ορεσίβιοι και όχι ως επουράνιοι.
Υπάρχει όμως μια εξαίρεση εξαιρετικά σημαντική. Για τους Βόρειους λαούς και τους Κέλτες, οι θεοί δεν ζουν στα βουνά αλλά στην γη.
Στην ιστορία, οι ορεσίβιοι θεοί εμφανίστηκαν πριν από 40.000 (σαράντα χιλιάδες) χρόνια, η αρχαιότερη απόδειξη της ύπαρξής τους είναι αγαλματίδιο της μάνας που τους γέννησε.

[Άθεος]

Στις παραδόσεις των Βόρειων λαών της Ευρώπης οι θεοί ζουν στην χώρα τους, η οποία ονομάζεται Asgard και δεν είναι ούτε βουνό ούτε ο ουρανός.
Στην χώρα των θεών, π.χ., μεταφέρεται ένα καζάνι για κατασκευή μπύρας από την χώρα των Παγογιγάντων (οι Νεάντερταλ της Ευρώπης, τους οποίους οι θεοί εξοντώνουν στο Ράγκναροκ, την τελική μάχη).
Έχει γραφτεί ότι η Asgard είναι το κέντρο του κόσμου (που όμως την ταυτίζουν με την Τροία) καθώς και ότι συνδέεται με την γη με μια σκάλα ουράνιο τόξο. Εκείνο όμως που μένει είναι ότι οι θεοί των Βορείων δεν ζούσαν στα βουνά όπως οι θεοί όλων των αρχαίων λαών. Στις σχέσεις τους με τους Παγογίγαντες και τους ανθρώπους, δεν ανεβοκατεβαίνουν από κάποιο βουνό ή από τον ουρανό. Ιδιαίτερα στην μυθολογία των Κελτών, σχεδόν δεν υπάρχουν θεοί. Οι Tuatha De Dannan ("Ο λαός του θεού του οποίου μητέρα είναι η Dana"), θεωρούνται θεϊκής προέλευσης αλλά τελικά κατακτήθηκαν από τους Milesians, που στην ουσία είναι οι Κέλτες οι ίδιοι.

Γνωρίζουμε, όπως θα αποδειχτεί αργότερα, ότι 20.000 (είκοσι χιλιάδες) χρόνια πριν, ειπώθηκε πως οι άφαντοι αφεντάδες που κατοικούσαν στα βουνά ανέβηκαν με σκάλες στον ουρανό.
Οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι γνώριζαν μεν για ορεσίβιους αλλά όχι επουράνιους θεούς, έφυγαν από την Εγγύς Ανατολή περισσότερο από 20.000 χρόνια πριν. Συμπεραίνεται επομένως ότι οι Βόρειοι που δεν γνώριζαν ούτε για ορεσίβιους ούτε για επουράνιους θεούς, ήταν εκείνοι που έφυγαν πρώτοι και για τους οποίους ειπώθηκε ότι δεν έφυγαν αλλά μετακόμισαν στα βουνά.
Τα αγαλματίδια που κατασκεύασαν φτάνοντας στην Ευρώπη, είναι όμοια με εκείνα που κατασκευάζονταν και από εκείνους που παρέμειναν στην Εγγύς Ανατολή. Κατά τον τρόπο αυτό, γνωρίζουμε ότι η γυναικεία μορφή παραπέμπει σε γυναίκα που ζούσε στην Ανατολή.
Κατά τον χρόνο που τα αγαλματίδια ακόμα κατασκευάζονταν, η ιστορία που τα συνόδευε και αιτιολογούσε την κατασκευή τους, καταγράφηκε στα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα και έτσι γνωρίζουμε τα έργα των «θεών» όσο ακόμα βρίσκονταν στην Ανατολή.
Τα αρχαία αγαλματάκια και τα αρχαία κείμενα λύνουν το μυστήριο της εμμονής των προγόνων μας να παρουσιάζουν τους θεούς ως εγκληματίες και βιαστές.
Όταν ο Γίλγαμες επρόκειτο να ξεκινήσει την εκστρατεία του κατά των θεών στο Δάσος των Κέδρων, δικαιολογήθηκε για την απόφασή του αυτή στον θεό Ούτου, ο οποίος ήταν εχθρός των θεών στο Δάσος των Κέδρων, λέγοντάς του ότι είχε αγανακτήσει επειδή το ποτάμι ήταν γεμάτο πτώματα. Άταφα πτώματα είναι αυτά των επαναστατών, όπως αναφέρει η παρακάτω αιγυπτιακή επιγραφή, αλλά και όπως νομίζω ότι είναι γνωστό και από την αρχαιοελληνική γραμματεία.
Οι θεοί δεν ήταν σοφοί όσο ο Αριστοτέλης όταν έγραφε: πανταχοῦ γὰρ διὰ τὸ ἄνισον ἡ στάσις

[Άθεος]

Σε επικύρωση των όσων γράφτηκαν στο προηγούμενο σχόλιο για τις προτιμήσεις των ορεσίβιων θεών στα ‘κοψίδια’, καθώς και στην μετάβασή στους ουρανούς με σκάλες, υπάρχει το παρακάτω απόσπασμα από τα Κείμενα των Πυραμίδων, το οποίο γράφτηκε πριν από 4.350 χρόνια.
Δεν το μεταφράζω στα ελληνικά επειδή είναι πολύ δουλειά, αλλά το κείμενο απευθύνεται στους θεούς κριτές και τους προειδοποιεί πως όποιος θεός δεν δώσει την σκάλα του στον νεκρό φαραώ Πέπι Ι για να ανεβεί στον ουρανό και να γίνει και αυτός θεός, δεν θα έχει να φάει ψωμί ψημένο, δεν θα έχει κάποιον να του κάνει αέρα να δροσίζεται, δεν θα έχει που να πλύνει τα χέρια του και δεν πρόκειται ούτε να μυρίσει κοψίδι από μπουτάκι μπροστινό, ούτε να καταβροχθίσει κοψίδι χοντρό από τον μηρό.
Έχω σημειώσει τις λέξεις που αναφέρονται στα κοψίδια. Στην πρώτη, το προσδιοριστικό σύμβολο είναι μια απεικόνιση μπροστινού ποδιού ζώου και στην δεύτερη παρουσιάζεται ένα κόκκαλο με το κρέας που το περιβάλλει. Όλα αυτά τα καλούδια τα απολαμβάνουν οι θεοί επειδή τους τα φέρνουν οι ‘Αγγελιοφόροι’ τους, οι οποίοι ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες για τον σκοπό αυτόν.
Οι σκάλες με τις οποίες οι θεοί ανέβηκαν στους ουρανούς είναι γνωστές παγκοσμίως. Επειδή όμως μαζί με τις σκάλες είναι γνωστοί και οι αγγελιοφόροι που ταΐζουν τους επουράνιους, αποδεικνύεται ότι η είδηση για την ‘ανάληψη’ των θεών μεταδόθηκε σε όλη τη γη και δεν την εμπνεύστηκαν οι διάφοροι αρχαίοι λαοί ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον.
Οι ιθαγενείς της Αμερικανικής ηπείρου γνώριζαν και αυτοί για τα ουράνια όντα που παντρεύονταν ντόπια κορίτσια και καταβρόχθιζαν κάποιες ρίζες φυτών που τους άρεσαν. Επειδή όμως οι ιθαγενείς της Αμερικής ζούσαν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο για περίπου 15.000 χρόνια, συμπεραίνεται ότι το καλαμπούρι, για τους αφεντάδες των βουνών που σκαρφάλωσαν με σκάλες στον ουρανό, ειπώθηκε πριν από περίπου 20.000 χρόνια, αν υπολογίσουμε και την διαδρομή της πληροφορίας από την Μέση Ανατολή, στην Άπω Ανατολή και από εκεί στην Αμερική.

[Άθεος]

Τώρα μπορούμε να ασχοληθούμε με τα έργα των ορεσίβιων θεών πριν ανεβούν στα βουνά. Απαιτείται όμως πρώτα μια ιστορική αναδρομή στο απώτερο παρελθόν.
Οι άνθρωποι της λευκής φυλής ξεκίνησαν από την Νότιο Αφρική μετά τις 60.000 χρόνια πριν, και έφτασαν στην Ασία στις περίπου 55,000 χρόνια πριν. Πέρασαν από την Αφρική στην Ασία βαδίζοντας στον πυθμένα του Κόλπου του Σουέζ ο οποίος τότε ήταν στεγνός επειδή η στάθμη της θάλασσας ήταν 80 μέτρα κάτω από την σημερινή στάθμη, και το μέγιστο βάθος στον Κόλπο του Σουέζ είναι 70 μέτρα. Το ότι πέρασαν από εκείνο το σημείο συμπεραίνεται από τον μύθο του χωρισμού των υδάτων από τον Θεό. Στην εβραϊκή Βίβλο έχουν καταγραφεί οι αρχαιότερες ιστορικές αναφορές που βρίσκουμε στα αρχαία κείμενα.
Στην Εγγύς Ανατολή οι καθαρόαιμοι λευκοί ήρθαν σε επιμειξία με τους Νεάντερταλ για περίπου 5.000 χρόνια και αφού τελικά εξόντωσαν τους Νεάντερταλ, στις περίπου 40,000 χρόνια πριν μετανάστευσαν στην Ευρώπη (εκτός των προγόνων των αρχαίων Ισραηλιτών οι οποίοι παρέμειναν και διατήρησαν τις αρχικές μνήμες της ιστορίας των λευκών, ενώ οι ‘Ευρωπαίοι' τις αντικατέστησαν με τις μνήμες της νέας μετανάστευσής τους από την Εγγύς Ανατολή στην Ευρώπη).
Τα έργα των λευκών στην Εγγύς Ανατολή τα μαθαίνουμε μελετώντας τα αγαλματίδια που κατασκευάστηκαν σε Δύση και Ανατολή καθώς και από τα αρχαία κείμενα της Εγγύς Ανατολής.
Οι Νεάντερταλ ήταν πιο κοντοί από του Μοντέρνους αλλά με μεγαλύτερο εγκέφαλο και τρομερή μυϊκή δύναμη.
Ένας Νεάντερταλ μπορούσε να σηκώσει πάνω από το κεφάλι του έναν Μοντέρνο και να το πετάξει μερικά μέτρα πιο πέρα. Για να βιάσουν μια κοπέλα Νεάντερταλ δεν θα τα κατάφερναν ούτε αν την κρατούσαν τέσσερεις. Έτσι της φόρεσαν μια καλύπτρα στο κεφάλι για να μην μπορεί να δαγκώσει και της έδεσαν και τα χέρια.
Εκτός από τις φωτογραφίες των αγαλματιδίων που παρουσιάζονται στην εικόνα. Θα αναφερθούν και τα αιγυπτιακά κείμενα όπου η γυναίκα περιγράφεται να φοράει την καλύπτρα και να έχει τα χέρια της δεμένα.

[Άθεος]

Ο βιασμός των γυναικών Νεάντερταλ όπως αναφέρεται στην Βίβλο.
Το εβραϊκό κείμενο είναι μεταφρασμένο λέξη προς λέξη διότι και το παραμικρό λάθος στη μετάφραση μπορεί να αλλοιώσει εντελώς το νόημα και να αχρηστέψει την πληροφορία.
Οι γιοί των Ελοχίμ πήγαν στις γυναίκες των ανθρώπων (δεν τους κάλεσαν οι γυναίκες) την εποχή που ΗΤΑΝ στην γη οι Νεφιλίμ. Δεν ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ τότε οι Νεφιλίμ, όπως το παρουσιάζουν οι μεταφραστές της Jewish Publication Society.
Οι γιοί των Ελοχίμ είναι οι άνθρωποι τους οποίους δημιούργησαν οι Ελοχίμ, αρσενικό και θηλυκό, και μάλιστα όμοιους με τους Ελοχίμ (Γεν. 1:27) αλλά που πάντοτε αναφέρονται ως «Γιοί Ελοχίμ». Οι γυναίκες τις οποίες βίασαν ήταν «Κόρες ανθρώπων», όχι κόρες Ελοχίμ. Το προϊόν του βιασμού είναι «οι άνθρωποι με τ΄όνομα», εμείς, που όμως δεν είμαστε πλέον αγνοί.
Στο επόμενο σχόλιο θα παρουσιαστεί ο τρόπος με τον οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι παρουσιάζουν την… συνεύρεση με τις Νεαντερταλίνες.

[Άθεος]

Ο φαλλός του Ρα, ο οποίος ασφαλώς ενεργούσε επί πρωτόγονων γυναικών, κατάφερε και κατάστρεψε τις ανωμαλίες οι οποίες δημιούργησαν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πρωτόγονων κατά την διάρκεια εκατομμυρίων ετών, εξαιτίας του θεού Baba
Τον Baba, οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ως «Βεβων».
Στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» ο Πλούταρχος ονομάζει τον Μπάμπα, ‘Βέβων,’ και τον ταυτίζει με τον Τυφώνα (ṯbh), τον Σηθ. Γράφει λοιπόν ο Πλούταρχος:

«Το όνομα Σηθ, με το οποίο αποκαλούν τον Τυφώνα, φανερώνει την καταδυνάστευση και τη βία, φανερώνει πολλές φορές τη στροφή προς την αντίθετη κατεύθυνση και τα πηδήματα. Ορισμένοι πάλι λένε πως ένας από τους συντρόφους του Τυφώνα ονομαζόταν Βέβων, ενώ ο Μανεθώς αναφέρει πως ο ίδιος ο Τυφών ονομαζόταν Βέβων. Η λέξη τούτη σημαίνει συγκράτηση ή εμποδισμό, επειδή, όταν τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους και πηγαίνουν προς τα εκεί που πρέπει, η δύναμη του Τυφώνα ανθίσταται» (371 B-C)

Ο Σηθ είναι που παρουσιάζεται ως αφύσικος και υπάνθρωπος, επειδή είναι πρωτόγονος σαν τις γυναίκες.
Βεβαίως, ο Ρα δεν είναι παρά οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι διότι αυτών οι πρόγονοι εξευγένισαν την ανθρωπότητα με τον φαλλό τους και, φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τους Ισραηλίτες. Αυτοί οι ίδιοι είναι οι Γιοί των Ελοχίμ και σε τελευταία ανάλυση οι θεοί Ελοχίμ είναι οι καθαρόαιμοι λευκοί που ήρθαν από την Αφρική, ενώ όλοι μας είμαστε οι μη καθαρόαιμοι πλέον, τα παιδιά της πρωτόγονης μάνας.

[Άθεος]

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γυναίκας που απεικονίζουν τα αγαλματίδια είναι:
1. Εξαιρετικά εύσωμη.
2. Γυμνή, με κρεμαστά στήθη και εμφανή τα γεννητικά της όργανα.
3. Φοράει καλύπτρα στο κεφάλι η οποία σκεπάζει ολόκληρο το πρόσωπο.
3. Έχει τα χέρια της δεμένα ακίνητα.
4. Παρουσιάζεται πάντα στην ίδια στάση εξαιτίας των δεμένων, ακίνητων χεριών.

Στην εικόνα, παρουσιάζονται δυο αγαλματίδια με πανομοιότυπη διάταξη των ιμάντων που κρατούν τα χέρια ακίνητα στα πλευρά της γυναικείας φιγούρας, αλλά που έχουν μεταξύ τους διαφορά τουλάχιστον 20.000 ετών.
Το γεγονός αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η ιστορία της γυναίκας που απεικονίζεται δεν αλλοιώθηκε από τον χρόνο.
Η πληροφορία που βρίσκουμε στα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα (παρατίθεται στην συνέχεια) ότι η Μητέρα είχε
τα μάτια της δεμένα εξαιτίας της καλύπτρας που φορούσε, καταγράφηκε μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν το αγαλματίδιο από το Hasanoglan κατασκευαστεί.

[Άθεος]

Η καλύπτρα.

[Άθεος]

Το κείμενο το σχετικό με την καλύπτρα.

[Άθεος]

Το κείμενο το σχετικό με τον βιασμό της γυναίκας με τα χέρια δεμένα.

[Άθεος]

Κατά το διάστημα που κατασκευάζονταν τα αγαλματίδια της μητέρας, κατασκευάζονταν και φαλλοί, σύμβολα των ΄δημιουργών’ πατεράδων.
Πιθανότατα οι δυο ‘λατρείες’ εμφανίστηκαν ως δυο πολιτικά κόμματα, διότι ουσιαστικά πρόκειται για δυο ομάδες που η μία υποστήριζε τους θύτες και η άλλη τα θύματα. Αναγκαστικά συνυπήρχαν, όμως, διότι τα θύματα ήταν οι μανάδες των θυτών. Δεν μπορούσε να απαγορευτεί η λατρεία της μάνας.
Ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει τίποτα μέσα σ’ αυτές τις 40.000 χρόνια. Οι χριστιανοί θεολόγοι αντιπαθούν την Παναγία, την οποία βίασε ο Θεός τους για να γεννήσει γιο θεού, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα για να απαλλαγούν απ΄αυτήν.
Η ύπαρξη των δυο πολιτικών κομμάτων εξηγεί και τον λόγο για τον οποίο ειπώθηκε ότι οι πρώτοι ‘Ευρωπαίοι’ που μετανάστευσαν δεν έφυγαν από την Εγγύς Ανατολή παρά εγκαταστάθηκαν στα βουνά. Οι οπαδοί τους που παρέμειναν τους χρησιμοποίησαν σαν μια αόρατη απειλή για όσους δεν υπάκουαν.
Να σημειωθεί εδώ ότι οι βιογραφίες του Γιλγαμές και του Φαραώ Ουνάς είναι παράλληλες και παρόμοιες. Ο μεν Γιλγαμές είναι και δεν είναι ιστορικό πρόσωπο, ενώ ο Ουνάς είναι ένας γνωστός φαραώ. Και οι δυο γεννήθηκαν από ‘Αγελάδες’, και οι δυο επαναστάτησαν κατά των θεών αφεντάδων, τους νίκησαν και ανακήρυξαν τους εαυτούς τους θεούς (Ο Γιλγαμές κατά τα 2/3, ο Ουνάς κατά 3/3). Μετά όμως ενήργησαν σαν ταύροι οι ίδιοι βιάζοντας όλες τις Αγελάδες γυναίκες στην επικράτειά τους. Η απειλή των αόρατων αρχοντάδων πάνω στα βουνά τους ήταν χρήσιμη.
Ο φαύλος κύκλος του επαναστάτη που γίνεται τύραννος μέχρι που θα νικηθεί από έναν επαναστάτη που θα καταλήξει τύραννος, μπορεί να εξηγήσει το μοντέρνο αρχαιολογικό μυστήριο του Gobekli Tepe
Αυτό όμως δεν είναι του παρόντος.

[Άθεος]

Ιερή πορνεία
Είναι ενδιαφέρον και εξαιρετικά διαφωτιστικό να μάθει κανείς πως η ανθρωπότητα έφτασε στην παράφρονα πρακτική της ιερής πορνείας (πληρώνω τον αρχιερέα και βιάζω την ιέρεια της αρεσκείας μου).
Αν διαβάσετε το άρθρο της Wikipedia για την ιερή πορνεία, θα πληροφορηθείτε ότι:

Σήμερα όμως οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί αμφισβητούν αν όντως υπήρξε ποτέ αυτό που σήμερα αποκαλούμε «ιερή πορνεία» και θεωρούν πως πρόκειται για έναν ιστορικό μύθο που αποσκοπούσε στο να μειώσει ορισμένους ξένους πολιτισμούς και λαούς.

Οι ακαδημαϊκοί λένε αυτά που λένε διότι γνωρίζουν πως αν σκαλίσουν θα φτάσουν εκεί που δεν θέλουν να φτάσουν.

Η ιστορική αλήθεια είναι απλή αλλά φριχτή. Τα χαρέμια στα οποία ήταν οι έγκλειστες γυναίκες-Αγελάδες και βιάζονταν από τους θεούς-Ταύρους, εξελίχτηκαν στους πρώτους ναούς διότι οι γυναίκες, ως μητέρες υιών θεών, μετατράπηκαν σε θεές και η κατοικία τους, το χαρέμι, σε ναό.
Οι περίφημοι αιγυπτιακοί ναοί διατηρούν μέχρι σήμερα την ονομασία τους ως χαρέμια, όπως βλέπετε στην εικόνα, αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται περισσότερο στον τρόπο με τον οποίο το χαρέμι μετατράπηκε σε οίκο ανοχής (τόπος του επί πληρωμής έρωτα) και στο ότι ήταν στο τελικό αυτό στάδιο που μετατράπηκε σε ναό.

[Άθεος]

Οι σύγχρονες γυναίκες στον δυτικό κόσμο καλύπτουν ελαφρά το πρόσωπό τους μόνο όταν φορούν το νυφικό τους φόρεμα την ημέρα του γάμου τους. Από το Έπος του Γιλγαμές μαθαίνουμε ότι πριν από 7500 χρόνια στο Σουμέρ ήταν μόνο οι νύφες που κάλυπταν το πρόσωπό τους (όχι όλες οι γυναίκες όπως σήμερα στην Ανατολή). Στην 8η πινακίδα του Έπους γράφει πως όταν ο Ενκιντού πέθανε, ο Γιλγαμές του σκέπασε το πρόσωπο σαν να ήταν νύφη.
Ποια ήταν η προέλευση του εθίμου να καλύπτουν το πρόσωπό τους οι Σουμέριες νύφες; Πόσο πίσω στο παρελθόν μπορεί να βρίσκεται; Σχετίζεται με το γεγονός ότι κάποτε σκέπαζαν το πρόσωπο των γυναικών όταν επρόκειτο να τις βιάσουν; Η ίδια απορία μπορεί να εκφραστεί και για το σύστημα των Περιφράξεων (εκτροφείων ανθρώπων). Μια ομάδα ανθρώπων άρπαζε γυναίκες από μια άλλη ομάδα ανθρώπων για να αυξήσει τον πληθυσμό της και να γίνει η ισχυρότερη ομάδα της περιοχής.
Στην αρχαία Αίγυπτο, έως την τελευταία στιγμή του φαραωνικού καθεστώτος, οι Περιφράξεις συνέχισαν να παράγουν από διαδόχους του θρόνου μέχρι σκλάβους. Οι αρχαίοι Ισραηλίτες αποφάσισαν μόνοι τους να διακόψουν αυτή την πρακτική ―επειδή οι ξένες γυναίκες μόλυναν την καθαρότητα της ομάδας― και κατέγραψαν το γεγονός αυτό στην ιστορία των Σοδόμων με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο (η ιστορία τελειώνει με ένα συμβάν αιμομιξίας για να δείξει ότι απ’ όταν οι Περιφράξεις καταστράφηκαν, παιδιά γεννούσαν μόνο αγνές Ισραηλίτισσες μητέρες).
Στην Αίγυπτο είχε δημιουργηθεί ιδιαίτερο είδος λογοτεχνίας το οποίο ονομαζόταν «διδακτικό» και σκοπό είχε να διδάξει τόσο τους τρόφιμους των Περιφράξεων όσο και τους αξιωματούχους που τις διευθύνανε.
Το πλέον χαρακτηριστικό έργο αυτού του είδος λογοτεχνίας είναι γνωστό ως «Οι οδηγίες του Αμενεμόπε». Το δε όνομα και η ταυτότητα του συγγραφέα, όπως αυτά αναφέρονται στο κείμενο, μεταδίδουν επακριβώς την θρησκευτική και κοινωνική κατάσταση της εποχής από το 1300 έως το 1075 π.χ.ε., που θεωρείται ότι γράφτηκε το κείμενο.
Το κείμενο αυτό παρέχει την λύση στο μυστήριο της προέλευσης της ιερής πορνείας.

[ΓΑΛΗ]

Το έπος του Γκιλγκαμές, έχει πολλά στοιχεία που μεταφέρθηκαν στις περισσότερες θρησκείες.

Και ως αρχαιότερη γραπτή αναφορά, ιστορικώς τουλάχιστον, προς το παρόν είναι η πιο πλήρης πηγή.

[Άθεος]

Το έπος του Γκιλγκαμές, έχει πολλά στοιχεία που μεταφέρθηκαν στις περισσότερες θρησκείες.

Και ως αρχαιότερη γραπτή αναφορά, ιστορικώς τουλάχιστον, προς το παρόν είναι η πιο πλήρης πηγή.

Συμφωνώ. Αν παρατηρήσεις την περιγραφή του Ενκιντού θα διαπιστώσεις ότι περιγράφεται σαν ένας Νεάντερταλ. Πιο κοντός από τον Γκιλγκαμές αλλά μαλλιαρός και με χοντρά κόκαλα. Όταν δε κοιμήθηκε με την Σάμχατ, την ιέρεια, έγινε κανονικός άνθρωπος σαν τον Γκίλγκαμες.
Πάντως, τα αρχαιότερα κείμενα, μετά την μεταμόρφωσή του, τον παρουσιάζουν σαν υπηρέτη του Γκίλγκαμες και όχι σαν φίλο του.