Αντιμετώπιση παιδοφιλίας

[blackpaint]

Αν ήθελε να ξεφύγει από αυτό το πράγμα γιατί δεν πήγε μόνος του στον ψυχίατρο;

Ποιος τον εμπόδισε να μιλήσει σε ψυχολόγο;


Κατά τα άλλα όντως, αν τα καρούλια ήταν γιαγιάδες, οι γιαγιάδες θα ήταν ανταλλακτικά.

Ισως τον εμποδισε η σκεψη πως σε μια κοινωνια που ειναι οκ να ποσταρουν ιδεες διαμελισμου των ανθρωπων σαν κι αυτον σ ενα φορουμ, το να μιλαγε σε καποιον γι αυτα που εχει φαντασιωθει ή ακομα και κανει, θα ηταν μια ομολογια που θα του στοιχιζε τα παντα, δεδομενου της κοινωνικης θεσης και της εργασιας του.

[μίστερ μαξ]

Διαπιστωνω πως στο νημα, λαμβανεται ως δεδομενο πως η παιδοφιλια, ειναι μια προυπαρχουσα ποιοτητα σε καποιον και ειναι ζητημα χρονου να εμφανιστει, οπως περιπου ο ενας διαφορετικος σεξουαλικος προσανατολισμος, οπως, duh, η ομοφυλοφιλια. Αυτο δεν ευσταθει. Η παιδοφιλια κατατασσεται στις διαταραχες.

Pedophilia is termed pedophilic disorder in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), and the manual defines it as a paraphilia involving intense and recurrent sexual urges towards and fantasies about prepubescent children that have either been acted upon or which cause the person with the attraction distress or interpersonal difficulty.[4] The International Classification of Diseases (ICD-11) defines it as a "sustained, focused, and intense pattern of sexual arousal—as manifested by persistent sexual thoughts, fantasies, urges, or behaviours—involving pre-pubertal children."[6]

Pedophilia is not a “sexual orientation,” and erroneous use of that phrase will be corrected soon in its new manual on mental illnesses, the American Psychiatric Association said Thursday.

The APA’s statement came in response to media inquiries, including from The Washington Times, about an uproar on the Internet that the APA had designated pedophilia as a sexual orientation in its new Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, known as DSM-5 or DSM-V.

https://www.washingtontimes.com/news/20 ... ia-not-se/

[Ασέβαστος]

Δεν με νοιάζει αν κάποτε οι παιδοφιλοι ήταν αρχηγοί της φυλής. Στον τώρα κόσμο δεν θεωρούνται ψυχικά ασθενείς αλλά παραβάτες. Εγώ το εγκρίνω γτ ούτε επιστήμη υπάρχει να μας εξηγεί τι κακό συμβαίνει στο κεφάλι ενός παιδοφιλοι ούτε χαποθεραπεια.

κατι δεν συννενοουμαστε σωστα. ποιος ειναι παραβατης;
οποιος απλωσει χερι ειναι, και ειπα οτι για αυτον, κοψιμο το χερι κλπ.

οποιος απλως γουσταρει, και δεν κανει καποια πραξη, δεν κανει παραβαση. μπορει να ειναι οσο σιχαμενος θελει, να τον/το παζει σκεπτομενος/η τα παιδακια που ειδε το πρωι να πηγαινουν σχολειο. δεν μπορουμε να κανουμε κατι για αυτο. μπορει να το συνεχισει, μπορει να παει σε καναν ψυχολογο αν θελει να το σταματησει, να χαπακωθει, οτι. δεν γινεται να στοιχειοθετηθει παραβαση σκεψης.

Βρε ασεβαστε μου,
Ο παιδοφιλος είναι αυτός που απλώνει χέρι σε ανήλικο. Όχι αυτός που φτιάχνεται απλώς. Έτσι υποστηρίζεις .
Το δίλημμα που θέτεις περί ποινικοποίηση της σκέψης έχει ξεπεραστεί με το τι προσδιορίζεται ως απαγορευσιμο αντικείμενο γ σεξ : ένα παιδί, ένας σκύλος, ένας κουβάς σκατα κτλ.
Μη πειθεσαι ότι είναι οκ να το σκέφτεται κανείς αλλά δεν είναι οκ να απλώσει χέρι γτ οοοοολοι αυτοί μπορούν να ικανοποιηθούν γενετήσια απλώς με μια ιερόδουλη . Το τι δελεαρ βρίσκουν σε ένα μωρό είναι κάτι πιο παραβατικό από το να χωθουν κάπου. Πριν φτάσουν να θωπεύσουν μια 10 Χρόνη έχουν θωπευσει κ κανονική γυναίκα , ξέρουν τι γίνεται. Απολαμβάνουν όμως τον τρόμο που προκαλούν στο 10χρονο , συναίσθημα που εσύ κι εγώ δεν καταλαβαίνουμε όταν κάνουμε σεξ .
Δεν είναι η πράξη το πρόβλημα, είναι κ η σκέψη.

προβλημα ειναι η σκεψη, αλλα δεν μπορει να ελεγχθει ουτε να ποινικοποιηθει.

[ΓΑΛΗ]

Παιδοφιλία: ο Μάης του ’68 στο εδώλιο
Του Κώστα Αναγνωστόπουλου*

Μέσα στο κλίμα της αμφισβήτησης που εκπορεύτηκε από τον Μάη του '68, την επόμενη εικοσαετία (1970 - 1990) διανοούμενοι και ακτιβιστές εκθείασαν την παιδοφιλία, διεκδίκησαν την κοινωνική της αναγνώριση και επιδίωξαν την αποποινικοποίησή της. Ηττήθηκαν κατά κράτος «Μερικά παιδιά άνοιγαν το φερμουάρ μου και άρχιζαν να με χαϊδεύουν. Αντιδρούσα διαφορετικά, ανάλογα με την περίπτωση (…) Αλλά αν επέμεναν, τα χάιδευα». Ετσι περιγράφει στο βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» η εμβληματική φυσιογνωμία του Μάη του ’68, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, τις εμπειρίες του από την εργασία του σε ένα νηπιαγωγείο αντιαυταρχικής εκπαίδευσης της Φρανκφούρτης.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1975 στη Γαλλία σε 30.000 αντίτυπα, δίχως να προκαλέσει το παραμικρό σκάνδαλο. Απεναντίας, όταν το 2001 ήρθαν στη δημοσιότητα τα ίδια ακριβώς αποσπάσματα, προκλήθηκε σάλος. Αμυνόμενος στις σφοδρές επιθέσεις, ο Κον-Μπεντίτ δηλώνει ότι δεν είναι παιδόφιλος, αναγνωρίζει ότι αυτά είναι προϊόν «ανυπόφορης ασυνειδησίας», δικαιολογεί τις πράξεις του ισχυριζόμενος ότι ήθελε ξεκάθαρα να προκαλέσει τους αστούς, και καταλήγει: «Γνωρίζοντας σήμερα τι είναι οι σεξουαλικές κακοποιήσεις, έχω τύψεις που τα έγραψα όλα αυτά.» «Γι’ αυτό διακόπηκε το Φεστιβάλ των Καννών του 1968» .
Οταν ο Κον-Μπεντίτ ζητάει δημοσίως συγγνώμη, η κοινωνία έχει οριστικά αποφασίσει ότι η παιδοφιλία είναι μορφή παραφιλίας. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο στα μετά τον Μάη χρόνια. Τότε, πρώτη και μοναδική φορά στη σύγχρονη Ιστορία, αναπτύσσεται ένα «κίνημα» το οποίο την εικοσαετία 1970-1990 θα εγκωμιάζει ανοιχτά την παιδοφιλία στη δημόσια σφαίρα και θα διεκδικεί την αποποινικοποίησή της. Δεν δημιουργήθηκε εκ του μηδενός. «Θα έρθεις να με δεις (…) όταν δεν θα υπάρχει κάτω από το φόρεμά σου ο Ποινικός Κώδικας» τραγουδάει ήδη το 1967 ο Λεό Φερέ.

Ο Μάης του ’68 θα πριμοδοτήσει τη γενική αμφισβήτηση, την «απαγόρευση των απαγορεύσεων», την υπέρβαση των ταμπού, η δε γενιά του Μάη θα πραγματοποιήσει την επόμενη δεκαετία την ιστορικής σημασίας «σεξουαλική επανάσταση». Μέσα στην ατμόσφαιρα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ωστόσο, θα παρασιτήσουν και φιλο-παιδοφιλικές απόψεις, κυρίως σε ακροαριστερές ομάδες με ιδεολογία διάφορα υβρίδια ελευθεριακότητας και αριστερισμού. Επιδιώκοντας να νομιμοποιήσουν τις συναισθηματικές και σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, οι παιδόφιλοι υποστηρίζουν ότι ο παιδοφιλικός έρωτας χειραφετεί τα παιδιά απελευθερώνοντας τη σεξουαλικότητά τους, και αποτελεί προϋπόθεση για την ψυχοκοινωνική εξέλιξή τους, υπό τον όρο ότι γίνεται με τη συγκατάθεσή τους και δίχως τη χρήση βίας.

Οποιος αντέτεινε ότι αυτή η εξωραϊσμένη ρητορεία παραβλέπει την άνιση ισχύ ανάμεσα στους ενήλικους και τους ανήλικους, καταγγέλλεται ως «αντιδραστικός». Ηπιος χαρακτηρισμός, αν σκεφθεί κανείς ότι ορισμένοι φθάνουν να συγκρίνουν την απόρριψη των παιδοφίλων με τους διωγμούς των Εβραίων, εξομοιώνουν την οικογένεια με «γκουλάγκ» ή επιτίθενται λυσσαλέα στον «φασισμό των μητέρων».

Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ σε συνέντευξη Τύπου στις 30 Μαΐου του 1968. Το 2001 ζήτησε δημοσίως συγγνώμη για αποσπάσματα από το βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» που κυκλοφόρησε το 1975 στη Γαλλία (Reg Lancaster/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images) Δεν επρόκειτο για περιθωριακές περιπτώσεις, αλλά για «κίνημα» προώθησης της παιδοφιλίας. Ασφαλώς περιορισμένης εμβέλειας κίνημα, αλλά με μη αμελητέα παρουσία στη δημόσια σφαίρα. Συμμετείχαν διανοούμενοι και γνωστοί συγγραφείς της εποχής (Γκι Οκενγκέμ, Γκαμπριέλ Ματζνέφ, Ρενέ Σερέρ, Τονί Ντιβέρ, κ.ά.), εκδόθηκαν περισσότερο ή λιγότερο βραχύβια περιοδικά, δημιουργήθηκαν ενώσεις, λόγου χάριν το «Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Παιδοφίλων» (FLIP), που στο δημοσιευμένο το 1977 στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν» μανιφέστο του διαβάζουμε ότι «στοχεύει στην επικράτηση μιας ριζικά νέας κοινωνίας στην οποία η παιδεραστία θα υπάρχει ελεύθερα». Παιδόφιλοι και φιλο-παιδοφιλικές απόψεις έχουν πρόσβαση σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, ιδίως τη «Λιμπερασιόν», στην οποία δεν λείπουν ακόμη και μικρές αγγελίες παιδοφίλων.

Υπάρχει επίσης ένας ευρύτερος κύκλος συμπαθούντων και προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής έτοιμοι να παράσχουν την υποστήριξή τους. Οταν το 1977 τρεις άντρες καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση για χάδια και φιλιά σε παιδιά 13 και 14 ετών, γνωστοί διανοούμενοι εξεγείρονται εναντίον της «βαριάς ποινής» και ζητούν να αναγνωριστεί το δικαίωμα των παιδιών να έχουν ερωτικές σχέσεις με οποιονδήποτε θελήσουν.

Ποιοι υπογράφουν το δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Λε Μοντ» κείμενο; Οι Ζαν-Πολ Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Ρολάν Μπαρτ, Μισέλ Φουκό, Λουί Αραγκόν, οι μετέπειτα υπουργοί Τζακ Λανγκ και Μπερνάρ Κουσνέρ… Η «Λιμπερασιόν» δεν θα μείνει πίσω. Το 1979, δημοσιεύει ανοικτή επιστολή των Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ζορζ Μουστακί και άλλων στην οποία υπερασπίζονται παιδόφιλο που ζει με κοριτσάκια ηλικίας 6 έως 12 χρονών, με το επιχείρημα ότι στο «πρόσωπο των παιδιών καθρεπτίζεται η ευτυχία που τους φέρνει η σχέση μαζί του». Δεν ήταν γαλλική ιδιαιτερότητα. Παρόμοιες κινήσεις και δράσεις αναπτύσσονται σε ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, επιχειρείται μάλιστα και ο διεθνής συντονισμός τους.

Εκεί, όμως, που βρίσκουν πολιτική στήριξη είναι το κόμμα των Πρασίνων στη Γερμανία, εντός του οποίου υπάρχουν επί μακρόν φιλο-παιδοφιλικές ομάδες με σταθερό αίτημα στην ατζέντα τους την αποποινικοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων με ανήλικους. Εξαιτίας αυτού του βεβαρημένου ιστορικού, το ηγετικό στέλεχος των Πρασίνων, Σιμόν Πέτερ, θα ζητήσει το 2014 μια «μεγάλη συγγνώμη» για τη στάση του κόμματός της, και «θα απολογηθεί για μια ακόμη φορά σε όλα τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης που νοιώθουν υποτιμημένα». Στην ιδεολογικοπολιτική απομόνωση των παιδόφιλων θα συντελέσει αποφασιστικά η σφοδρή πολεμική των φεμινιστριών, οι οποίες έβλεπαν στην παιδοφιλία τη βαναυσότητα της αντρικής κυριαρχίας Οι απόψεις αυτές θα συντριβούν. Κατ’ αρχάς, έπειτα από ένα διάστημα συνύπαρξης, επέρχεται πλήρης ρήξη μεταξύ ομοφυλόφιλων και παιδόφιλων – η ταύτιση ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας θα καταγγέλλεται έκτοτε ως ομοφοβική. Στην ιδεολογικοπολιτική απομόνωση των παιδόφιλων θα συντελέσει αποφασιστικά η σφοδρή πολεμική των φεμινιστριών, οι οποίες έβλεπαν στην παιδοφιλία τη βαναυσότητα της αντρικής κυριαρχίας. Επιπλέον, στις ίδιες θα πρέπει να πιστωθεί η εγγραφή της παιδοφιλίας στην πολιτική ατζέντα, και τα πρώτα μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Επειτα, είναι τα γεγονότα που εξοργίζουν την κοινή γνώμη: οι αποκαλύψεις για παιδεραστία στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και αλλού, ο αποτροπιασμός που προκάλεσε η υπόθεση του Μαρκ Ντιτρού εντός και εκτός του Βελγίου (και εδώ του βιαστή και παιδοκτόνου Μανώλη Δουρή το 1993), και η εμπλοκή ακτιβιστών παιδόφιλων αφενός σε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, και αφετέρου παραγωγής και διακίνησης παιδο-πορνογραφικού υλικού. Η καταδίκη της παιδοφιλίας είναι πλέον καθολική, η απομόνωσή της πλήρης, το δε νομικό πλαίσιο αντιμετώπισής της σκληραίνει. Απορεί κανείς με την παραλυτική τύφλωση της εποχής, τη διανοητική ολιγωρία και ελαφρότητα («υπογράφαμε ό,τι μας έφερναν» θα ομολογήσει ο συγγραφέας Φιλίπ Σολέρς), την ανεκτικότητα σε ακρότητες λόγων και έργων, την ανοχή ή/και αποδοχή της σαθρής επιχειρηματολογίας των παιδοφίλων. Εν ονόματι της αμφισβήτησης και του γκρεμίσματος όλων των παλιών φραγμών, η απερισκεψία και η βιασύνη εξάτμισαν την αξία των περιορισμών.

Ωστόσο, δεν θα πετάξουμε μαζί με τα απόνερα και το μωρό. Η σεξουαλική επάνασταση της δεκαετίας του ’70 άλλαξε τις νοοτροπίες και κατεδάφισε αφόρητα καταπιεστικές και υποκριτικές συμπεριφορές. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, μπορούμε και πρέπει να αποτιμήσουμε ψύχραιμα τη συνεισφορά του Μάη του ’68 στον εκσυγχρονισμό των κοινωνιών και των ηθών. Η παιδοφιλία, όμως, ανήκει οριστικά στην σκοτεινή πλευρά του.


*Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηγή: Protagon.gr

[μίστερ μαξ]

Του Κώστα Αναγνωστόπουλου*
*Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηγή: Protagon.gr

appeal to non-authority fallacy.

Συζητάμε για την παιδοφιλία και πως μπορει να αντιμετωπιστεί, και η Γάλη, γεμάτη ιδεοληψίες και κόμπλεξ, βρίσκει μια ποταμίσια παπάντζα για να κάνει αυτό που νομίζει πως ειναι ιδεολογικο damage control.

Το παιδάκι δεν το βιάζει μόνο ο βιαστής, το βιάζει και ο οχετός της ακροδεξιάς που εμποδίζει να αντιμετωπιστει με επιστημονικά κριτήρια το όλο ζήτημα.

Γάλη, είσαι το πρόβλημα.

[magoo]

Έχει δίκιο ο Μαξουλίνος
Όλα όσα έγραψε είναι λογικά και δεν είδα κανένα ποστ από τους άλλους συμμετέχοντες στο νήμα που να του αντιπαρατίθεται σοβαρά.

Μπράβο Μαξ

[ΓΑΛΗ]

Του Κώστα Αναγνωστόπουλου*
*Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηγή: Protagon.gr

appeal to non-authority fallacy.

Συζητάμε για την παιδοφιλία και πως μπορει να αντιμετωπιστεί, και η Γάλη, γεμάτη ιδεοληψίες και κόμπλεξ, βρίσκει μια ποταμίσια παπάντζα για να κάνει αυτό που νομίζει πως ειναι ιδεολογικο damage control.

Το παιδάκι δεν το βιάζει μόνο ο βιαστής, το βιάζει και ο οχετός της ακροδεξιάς που εμποδίζει να αντιμετωπιστει με επιστημονικά κριτήρια το όλο ζήτημα.

Γάλη, είσαι το πρόβλημα.

Δεν συζητάτε καλό μου, παπαγαλίζετε τάσεις. Όπως οι παρακάτω.

----------=




Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει ομιλία φοιτήτριας της Ιατρικής στην Γερμανία για την παιδοφιλία και την αποδοχή της ως μιας φυσικής… ορμής. Η ομιλία της παρουσιάστηκε σε συνέδριο της TEDx και το video της έγινε σχεδόν αμέσως αρνητικό viral, πράγμα που οδήγησε την διοργανώτρια εταιρία στο να το αποσύρει άμεσα από τις διαδικτυακές πλατφόρμες και να βγάλει και σχετική ανακοίνωση.

Στην ομιλία της, η οποία έγινε στο γερμανικό πανεπιστήμιο Würtzberg, η Μιρτζάμ Χάιν υποστήριξε ότι «η παιδοφιλία είναι απλώς άλλος ένας σεξουαλικός προσανατολισμός, όπως η ετεροφυλοφιλία και η ομοφυλοφιλία».
Άποψη, η οποία προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων και την οποία η νεαρή φοιτήτρια τεκμηρίωσε ξεκαθαρίζοντας, ότι παιδόφιλος είναι εκείνος που έλκεται από παιδιά, αλλά καταπνίγει αυτή την έλξη, επειδή γνωρίζει το κακό που μπορεί να προκαλέσει στην ζωή των παιδιών.
Φέρνοντας ως παράδειγμα έναν 19χρονο φοιτητή και αυτή του την προτίμηση (του αρέσουν κορίτσια μεταξύ 6 και 12 ετών), τονίζει ότι εκείνος δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, αφού κρατά μυστική αυτή την πλευρά του εαυτού του. Το αποτέλεσμα είναι να φροντίζει ο ίδιος να απομονώνεται και να απομακρύνεται από εκδηλώσεις ούτως ώστε να μην έρθει σε δύσκολη θέση απέναντι σε κάποιο παιδί. «Δεν μπορεί να μιλήσει σε κανέναν γι’ αυτό, ούτε σε φίλους ούτε στους γονείς του και μένει μόνος, χωρίς να μπορεί να αλλάξει αυτό που νιώθει. Ξέρει ότι δεν θα μπορέσει να έχει ποτέ μια φυσιολογική σχέση με βάση της δεδομένες ερωτικές του προτιμήσεις», συνεχίζει η ομιλήτρια.

Τονίζει μάλιστα τη διαφορά ανάμεσα σε παιδόφιλο και παιδεραστή, εξηγώντας ότι στην πρώτη περίπτωση μιλάμε μόνο για έλξη από ανήλικα άτομα – χωρίς να υπάρχει πράξη, ενώ στην δεύτερη για ασέλγεια πάνω σε αυτά. «Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι έγκλημα», ξεκαθαρίζει. «Ο παιδόφιλος, όμως, είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε με αυτή την προτίμηση και δεν μπορεί να την αλλάξει. Όπως ακριβώς και ο ετεροφυλόφιλος ή ο ομοφυλόφιλος. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις τα άτομα μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να τα βιώσουν, να συζητήσουν και να βοηθήσουν το ένα το άλλο. Στην περίπτωση του παιδόφιλου, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς.», συμπληρώνει η Χάιν, προτείνοντάς μας να αναγνωρίσουμε την παιδοφιλία ως ένα φυσικό ένστικτο για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε αυτά τα άτομα να ζήσουν φυσιολογικά και να μην προβούν σε κάποια αδιανόητη πράξη.

«Η διαφορά ανάμεσα στην παιδοφιλία και τους άλλους σεξουαλικούς προσανατολισμούς είναι ότι η ζωή του ανθρώπου με αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό θα τελειώσει με μια καταστροφή», καταλήγει η φοιτήτρια, προσκαλώντας τον κόσμο να κατανοήσει την ιδιαιτερότητα του παιδόφιλου και να δεχτεί τη «διαφορετική του σεξουαλική προτίμηση», για να μπορέσει να τον βοηθήσει.

«Η κοινωνία πρέπει να σταθεί σε αυτά τα άτομα. Κανείς δεν επιλέγει να είναι παιδόφιλος και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει να είναι παιδόφιλος. Η παιδοφιλία είναι μια σκέψη, ένα συναίσθημα δεν είναι μία πράξη. Βοηθήστε τους παιδόφιλους να αποδεχτούν τη σεξουαλικότητά τους για να τους ενθαρρύνετε να μην προβούν ποτέ σε παιδική κακοποίηση. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για όσα νιώθει, αλλά σίγουρα είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του», ολοκλήρωσε την ομιλία της η Χάιν, αφού πρώτα είχε τονίσει τη σημασία της ψυχολογικής και φαρμακευτικής υποστήριξης σε αυτά τα άτομα. «Αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους παιδόφιλους θα μειώσουμε και τα κρούσματα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης», είπε.

Η ανακοίνωση του TED
Σε μια λιτή σχετική ανακοίνωσή της, η TED κάνει λόγο για παρερμηνεία των λόγων της ομιλήτριας, διευκρινίζοντας ότι: «η Χάιν αναφερόταν στους παιδόφιλους που “γεννήθηκαν έτσι”. Επομένως εάν υπάρξει αναγνώριση και αποδοχή της ψυχικής διαταραχής, θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά ώστε τα άτομα αυτά να μην βλάψουν ποτέ παιδιά.»

Το TED είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που αφιερώνεται στη διάδοση ιδεών, συνήθως με τη μορφή σύντομων και ισχυρών ομιλιών. Ξεκίνησε το 1984 ως ένα συνέδριο όπου η Τεχνολογία, η Ψυχαγωγία και το Design (TED - Technology, Entertainment, Design) συγκλίνουν, ενώ σήμερα περικλείει όλο το φάσμα του ανθρώπινου πνεύματος - από την επιστήμη και την τέχνη έως την κοινωνία και την παγκόσμια οικονομία. Κάθε χρόνο στο ετήσιο συνέδριο, μερικοί από τους κορυφαίους στοχαστές του κόσμου καλούνται να μοιραστούν τις ιδέες τους. Στις εκδηλώσεις του TED προσκαλούνται διακεκριμένα παγκοσμίως πρόσωπα της διανόησης και της δράσης και μιλούν για 18 λεπτά, για ιδέες οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν “τροφή” για το μυαλό του κάθε θεατή και να οδηγήσουν σε έναν παραγωγικό προβληματισμό. Είναι μια εκδήλωση που αποτελείται από ένα ετερόκλητο, αλλά ταυτόχρονα σημαντικό και μοναδικό κοινό που μαζί με τους ομιλητές των εκδηλώσεων αυτών μπορούν να αποτελέσουν μια τεράστια δεξαμενή σκέψης, ικανή να καινοτομήσει και να κάνει τη διαφορά.


Τι είναι το TEDx
Στο πνεύμα των ιδεών που αξίζουν να διαδοθούν, το TEDx είναι ένα πρόγραμμα τοπικών συνεδρίων που διοργανώνονται ανεξάρτητα και φέρνουν κοντά τους ανθρώπους για να μοιραστούν μια εμπειρία παρόμοια με εκείνη του TED. Σε ένα TEDx, μαγνητοσκοπημένες ομιλίες TED και ζωντανές ομιλίες συνδυάζονται για να δώσουν το έναυσμα για συζήτηση και επικοινωνία. Οι εκδηλώσεις αυτές έχουν τον διακριτικό τίτλο TEDx όπου το x σημαίνει «ανεξάρτητα διοργανωμένο συνέδριο». Το TED παρέχει τις γενικές κατευθύνσεις για κάθε πρόγραμμα TEDx, αλλά το περιεχόμενο καθορίζεται και οργανώνεται ανεξάρτητα από τις εκάστοτε τοπικές ομάδες.

https://www.infokids.gr/i-paidofilia-ei ... kos-sekso/

[ΓΑΛΗ]

Γάλη, είσαι το πρόβλημα.

Μακάρι να ήμουν εγώ το πρόβλημα, βρε κουτό.

Το πρόβλημα είναι ΑΠΕΙΡΩΣ πιο σημαντικό από μένα.

[Otto Weininger]

Διαπιστωνω πως στο νημα, λαμβανεται ως δεδομενο πως η παιδοφιλια, ειναι μια προυπαρχουσα ποιοτητα σε καποιον και ειναι ζητημα χρονου να εμφανιστει, οπως περιπου ο ενας διαφορετικος σεξουαλικος προσανατολισμος, οπως, duh, η ομοφυλοφιλια. Αυτο δεν ευσταθει. Η παιδοφιλια κατατασσεται στις διαταραχες.

Pedophilia is termed pedophilic disorder in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), and the manual defines it as a paraphilia involving intense and recurrent sexual urges towards and fantasies about prepubescent children that have either been acted upon or which cause the person with the attraction distress or interpersonal difficulty.[4] The International Classification of Diseases (ICD-11) defines it as a "sustained, focused, and intense pattern of sexual arousal—as manifested by persistent sexual thoughts, fantasies, urges, or behaviours—involving pre-pubertal children."[6]

Pedophilia is not a “sexual orientation,” and erroneous use of that phrase will be corrected soon in its new manual on mental illnesses, the American Psychiatric Association said Thursday.

The APA’s statement came in response to media inquiries, including from The Washington Times, about an uproar on the Internet that the APA had designated pedophilia as a sexual orientation in its new Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, known as DSM-5 or DSM-V.

https://www.washingtontimes.com/news/20 ... ia-not-se/

Και η ομοφυλοφιλία κάποτε ήταν.

[μίστερ μαξ]

Δεν συζητάτε καλό μου, παπαγαλίζετε τάσεις. Όπως οι παρακάτω.

----------=

Ανοησιες ως συνήθως. επειδη ενας είπε μια μλκια για την παιδοφιλία, δεν σημαίνει οτι κάθε επιχείρημα γύρω απο την παιδοφιλία ειναι μλκια.

Αντιπαρέρχομαι και το ξεκασμένο του θέματος (το TEDx προσπαθεί να ....) - μονο μια εξήγηση υπάρχει για τόση ανοησία: εχετε πέσει στο πηγάδι με το κεφάλι.

[Naida]

Ανοησιες ως συνήθως. επειδη ενας είπε μια μλκια για την παιδοφιλία, δεν σημαίνει οτι κάθε επιχείρημα γύρω απο την παιδοφιλία ειναι μλκια.

Αντιπαρέρχομαι και το ξεκασμένο του θέματος (το TEDx προσπαθεί να ....) - μονο μια εξήγηση υπάρχει για τόση ανοησία: εχετε πέσει στο πηγάδι με το κεφάλι.

Εσύ τι προτείνεις για κάποιον που έχει φαντασιώσεις που συμπεριλαμβάνουν παιδιά και με κάποιο τρόπο τις εκφράσει αλλά δεν έχει ενεργήσει και για κάποιον που κάνει πράξεις τις φαντασιώσεις του αυτές; πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο ένας και πως ο άλλος;

[μίστερ μαξ]

Ανοησιες ως συνήθως. επειδη ενας είπε μια μλκια για την παιδοφιλία, δεν σημαίνει οτι κάθε επιχείρημα γύρω απο την παιδοφιλία ειναι μλκια.

Αντιπαρέρχομαι και το ξεκασμένο του θέματος (το TEDx προσπαθεί να ....) - μονο μια εξήγηση υπάρχει για τόση ανοησία: εχετε πέσει στο πηγάδι με το κεφάλι.

Εσύ τι προτείνεις για κάποιον που έχει φαντασιώσεις που συμπεριλαμβάνουν παιδιά και με κάποιο τρόπο τις εκφράσει αλλά δεν έχει ενεργήσει και για κάποιον που κάνει πράξεις τις φαντασιώσεις του αυτές; πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο ένας και πως ο άλλος;

*Για αυτόν που εχει φαντασιώσεις --> να υπαρχουν κλινικες σεξουαλικής υγείας οι οποίες να βοηθάνε στην καταστολή των συμπτωμάτων. Συν τω χρόνω, θα βρεθεί κατάλληλη θεραπεία.

*Για αυτόν που έχει περάσει την κοκκινη γραμμη --> νομικά μέτρα (κατανοώ οτι οι περισσότεροι θελουν φυλάκηση, αν και εγω ειμαι εναντίον της υπαρξης των φυλακών) + μειωση ποινής αν ακολουθεί θεραπεία + προστασία κρατουμενου στις φυλακες γιατι συνήθως γίνονται θυματα bulling απο συγκρατουμενους.

[ΓΑΛΗ]

Δεν συζητάτε καλό μου, παπαγαλίζετε τάσεις. Όπως οι παρακάτω.

----------=

Ανοησιες ως συνήθως. επειδη ενας είπε μια μλκια για την παιδοφιλία, δεν σημαίνει οτι κάθε επιχείρημα γύρω απο την παιδοφιλία ειναι μλκια.

Αντιπαρέρχομαι και το ξεκασμένο του θέματος (το TEDx προσπαθεί να ....) - μονο μια εξήγηση υπάρχει για τόση ανοησία: εχετε πέσει στο πηγάδι με το κεφάλι.

Mα το TEDx υποστηρίζει ακριβώς ό,τι υποστηρίζετε εσείς.

Δηλαδή μια τεράστια ανοησία, που δεν προσφέρει ουσιαστική λύση σε κάτι.

Γιατί μονίμως κλωθογυρίζετε γύρω από αυτούς που δεν έχουν προβεί σε πράξη.

[ΓΑΛΗ]

*Για αυτόν που έχει περάσει την κοκκινη γραμμη --> νομικά μέτρα (κατανοώ οτι οι περισσότεροι θελουν φυλάκηση, αν και εγω ειμαι εναντίον της υπαρξης των φυλακών) + μειωση ποινής αν ακολουθεί θεραπεία + προστασία κρατουμενου στις φυλακες γιατι συνήθως γίνονται θυματα bulling απο συγκρατουμενους.

Ε, ας κάνουν ειδικές φυλακές.
Όσο πιο μακριά βρίσκονται από τους υπόλοιπους συγκρατούμενους και την κοινωνία γενικώς, τόσο πιο προστατευμένοι θα είναι από τους κακούς ανθρώπους.

[lyna]

κατι δεν συννενοουμαστε σωστα. ποιος ειναι παραβατης;
οποιος απλωσει χερι ειναι, και ειπα οτι για αυτον, κοψιμο το χερι κλπ.

οποιος απλως γουσταρει, και δεν κανει καποια πραξη, δεν κανει παραβαση. μπορει να ειναι οσο σιχαμενος θελει, να τον/το παζει σκεπτομενος/η τα παιδακια που ειδε το πρωι να πηγαινουν σχολειο. δεν μπορουμε να κανουμε κατι για αυτο. μπορει να το συνεχισει, μπορει να παει σε καναν ψυχολογο αν θελει να το σταματησει, να χαπακωθει, οτι. δεν γινεται να στοιχειοθετηθει παραβαση σκεψης.

Βρε ασεβαστε μου,
Ο παιδοφιλος είναι αυτός που απλώνει χέρι σε ανήλικο. Όχι αυτός που φτιάχνεται απλώς. Έτσι υποστηρίζεις .
Το δίλημμα που θέτεις περί ποινικοποίηση της σκέψης έχει ξεπεραστεί με το τι προσδιορίζεται ως απαγορευσιμο αντικείμενο γ σεξ : ένα παιδί, ένας σκύλος, ένας κουβάς σκατα κτλ.
Μη πειθεσαι ότι είναι οκ να το σκέφτεται κανείς αλλά δεν είναι οκ να απλώσει χέρι γτ οοοοολοι αυτοί μπορούν να ικανοποιηθούν γενετήσια απλώς με μια ιερόδουλη . Το τι δελεαρ βρίσκουν σε ένα μωρό είναι κάτι πιο παραβατικό από το να χωθουν κάπου. Πριν φτάσουν να θωπεύσουν μια 10 Χρόνη έχουν θωπευσει κ κανονική γυναίκα , ξέρουν τι γίνεται. Απολαμβάνουν όμως τον τρόμο που προκαλούν στο 10χρονο , συναίσθημα που εσύ κι εγώ δεν καταλαβαίνουμε όταν κάνουμε σεξ .
Δεν είναι η πράξη το πρόβλημα, είναι κ η σκέψη.

προβλημα ειναι η σκεψη, αλλα δεν μπορει να ελεγχθει ουτε να ποινικοποιηθει.

Η γενετήσια ανάγκη είναι πιο primitive από την σκέψη.
Αν ακούσεις τους παιδοφιλους θα σου πουν ότι το μωρό τους καλούσε λάγνα. Εμετός. Δεν είναι απλή σκέψη , μια απλή ορμή. Είναι ενήλικες που ξέρουν ότι δεν πειράζουμε μωρά . Να ζούσαμε στους Ζουλού να έλεγα ότι είναι πολιτισμικό .
Φτιάχνονται από την αδυναμία ,το αίσθημα εξουσίας. Ο Χριστός δλδ.