Άτσα και καλλιτεχνική προσέγγιση από τον Sol.

Να σημειωθεί, επίσης, ότι όσο ο Ριβιέρα φιλοξενούσε τους Τρότσκι, Λέων και Ναταλία, στο Casa Azul και πλέρωνε ένα σκασμό πέσος για ένοπλους φρουρούς, οδοφράγματα, συναγερμούς και τα ρέστα, μια χαρά ασφαλής κρατήθηκε ο Τρότσκι κι ας ήταν το σπίτι κέντρο διερχομένων. Μόλις η Ναταλία πήρε χαμπάρι τα πιτσουνάκια, έκανε χοντρό σαματά, έφυγαν από το μπλε σπίτι του Ριβιέρα και πήγαν στο δικό τους στο Κογιοάκαν, τον έφαγε μπαμπέσικα τον Τρότσκι ο Μερκαντέρ. Εν τω μεταξύ, από τον Μάρτη του '39, μόλις έμαθε για το κέρατο (για το οποίο καυχιόταν εκδικητικά μπροστά του η Κάλο), ο Ριβιέρα έγινε παπόρο (να σημειωθεί ότι εκτός από το κέρατο, τον κογιονάριζε ο Τρότσκι και για τα πολιτικά, περίπου ηλίθιο τον αποκαλούσε) αλλαξοπίστησε κι από τροτσκιστής έγινε σταλινικός μαζί και το Φριντάκι (μάλλον από την τσατίλα της που τελικά ο Λέων επέλεξε την Σεντόβα) εξ' ου και η τελευταία έκανε -πολλά χρόνια αργότερα- τον Σήφη κάδρο.
Ιδίως στο ΜεξικόΝαύτης έγραψε: ↑20 Οκτ 2023, 13:32Να σημειωθεί, επίσης, ότι όσο ο Ριβιέρα φιλοξενούσε τους Τρότσκι, Λέων και Ναταλία, στο Casa Azul και πλέρωνε ένα σκασμό πέσος για ένοπλους φρουρούς, οδοφράγματα, συναγερμούς και τα ρέστα, μια χαρά ασφαλής κρατήθηκε ο Τρότσκι κι ας ήταν το σπίτι κέντρο διερχομένων. Μόλις η Ναταλία πήρε χαμπάρι τα πιτσουνάκια, έκανε χοντρό σαματά, έφυγαν από το μπλε σπίτι του Ριβιέρα και πήγαν στο δικό τους στο Κογιοάκαν, τον έφαγε μπαμπέσικα τον Τρότσκι ο Μερκαντέρ. Εν τω μεταξύ, από τον Μάρτη του '39, μόλις έμαθε για το κέρατο (για το οποίο καυχιόταν εκδικητικά μπροστά του η Κάλο), ο Ριβιέρα έγινε παπόρο (να σημειωθεί ότι εκτός από το κέρατο, τον κογιονάριζε ο Τρότσκι και για τα πολιτικά, περίπου ηλίθιο τον αποκαλούσε) αλλαξοπίστησε κι από τροτσκιστής έγινε σταλινικός μαζί και το Φριντάκι (μάλλον από την τσατίλα της που τελικά ο Λέων επέλεξε την Σεντόβα) εξ' ου και η τελευταία έκανε -πολλά χρόνια αργότερα- τον Σήφη κάδρο.
Συμπέρασμα: όταν πάτε κάπου μουσαφίρηδες, μην ανοίγετε τα ξένα ψυγεία και μην πηδάτε την γυναίκα του νοικοκύρη.
Καλά αν δούμε το επίπεδο εδώ μέσα, το να κοροϊδέψουμε τον Ρίτσο πάει λίγο πολύ, δεν νομίζεις;georgebi έγραψε: ↑05 Μαρ 2024, 15:26
Όχι. Δεν είναι αλήθεια.
Δεν είναι αλήθεια.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες.
Σταματήστε τις.
Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε.
Είναι παρών ο Στάλιν
στο παγκόσμιο πόστο του.
Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις
των πέντε ηπείρων
τις σημαίες της ειρήνης.
Ο Στάλιν ετοιμάζει
με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου
ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες.
Σταματήστε τις.
Όσο κι αν τα μονόφθαλμα κανόνια
στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους
ίσα κατά την υψικάμινο της ελπίδας μας
ο Στάλιν αγρυπνεί
στο παγκόσμιο πόστο του.
Σώπα, γιαγιά,
και σκούπισε με το μαύρο τσεμπέρι σου
τα μάτια σου.
Όταν σβύνει η φωτιά σου κάτου απ’ το τσουκάλι σου
είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου
ν’ ανάψει.
Όταν λείπει απ’ το τραπέζι μας το ψωμί
κι απ’ το στρώμα μας τ’ όνειρο
κι απ’ το δώμα μας το λυχνάρι
είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά
στον ορίζοντα
κι ακούμε κάτου απ’ τα τούνελ της νύχτας
τη βουή των τραίνων
που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο
στους πεινασμένους.
Γιατί ο Στάλιν είναι
ο πρωτογιός των προλετάριων
κι ο Στάλιν είναι κι ο πατέρας τους.
Για τούτο
κι ο πιο μαύρος τοίχος
της πιο μαύρης νύχτας
είναι γιομάτος
απ’ τους σωλήνες του φωτός.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες.
Οι αιώνες σκαρφαλώνουν
στην κορφή της ψυχής του ν’ ανασάνουν.
Μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε.
Κυττάχτε.
Κάθε ήλιος και σελίδα —μέρα την ημέρα —
με τους ήλιους των 74 χρόνων του,
έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι
και τ’ ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου.
Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.
Με τ’ όνομά του ανοίγει η Ιστορία
τις πύλες της στον άνθρωπο.
Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.
Το έργο του: Λευτεριά.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες
κι ακούστε.
Πάνου απ’ την κόκκινη πλατεία, στην εξέδρα του ήλιου,
ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν
μιλάει:
«Υπερασπίστε, Λαοί, την Ειρήνη.
Γ.ΡΙΤΣΟΣ