Γαλλικες εκλογες 2024

[kameron]

Σε κάθε περίπτωση ο Μακρόν φέρθηκε τυχοδιωκτικά με τη διάλυση της Βουλής και είναι πιθανό να του γυρίσει ακόμα περισσότερο μπούμεραγκ.

Θύμισε λίγο τον συνονόματο σου με το Μπρέξιτ.

Το χειρότερο (και πιθανό) σενάριο για τον Μακρόν είναι να προκύψει ακυβερνησία καθώς θα του χρεωθεί από μεγάλο μέρος του κεντρώου ακροατηρίου που τον υποστηρίζει. Αν το αδιέξοδο παραταθεί, δεν αποκλείεται να τεθεί και ζήτημα δικής του παραμονής στην προεδρία.

[kameron]

Σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις, -2% οι λεπενιστές, +2% οι μακρονιστές, περίπου τα ίδια οι αριστεροί, +1-2% οι κεντροδεξιοί, εξαφανίζεται το ακροδεξιό κόμμα Ζεμούρ.

Με βάση τα e.p. που θα ανακοινωθούν σε 7'.

[Αρίστος]

Συμφωνα με τα Exit Pols του Open πριν λιγο.

Λεπεν 34,5, Μελανσον 28,5, Μακρον 22,5.

.

[Golden Age]

Εν τω μεταξύ στο Λαϊκό Μέτωπο συμμετέχουν και αυτονομιστές εθνικιστές

https://en.wikipedia.org/wiki/New_Popular_Front

Ο εθνικισμός των μειονοτικών είναι καλός

[Frappezitis]

Μια εμπεριστατωμένη ανάλυση στα της Γαλλίας απο τον Π.A που ζει εκει... Αξίζει να διαβαστεί...

Γαλλία Βουλευτικές Εκλογές
Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την ανάλυση μας για την επόμενη μέρα των ευρωπαϊκών εκλογών και τον απόηχο του διαγγέλματος του Γάλλου προέδρου της δημοκρατίας Εμμανουέλ Μακρόν με την διάλυση και ανακήρυξη εθνικών εκλογών για την σύσταση της νέας Εθνοσυνέλευσης (Assemblée Nationale) μετά από το τραγικό αποτέλεσμα των εκλογών για το δικό του στρατόπεδο. Στην αρένα του γαλλικού πολιτικού γίγνεσθαι, βλέπουμε δυνάμεις να έχουν επενδύσει και αναθρέψει και πάλι με μεθοδικό τρόπο την γαλλική ακροδεξιά. Έτσι κάνοντας χρήση, εκείνη την ιστορική φράση και τίτλο του κειμένου του Émile Zola “J’accuse… !” προς τον πρόεδρο της τότε Γαλλικής Δημοκρατίας Félix Faure, στην εφημερίδα « L'Aurore » n°87 στις 13 Ιανουαρίου του 1898, κατηγορώντας, όλο, το τότε πολιτικό σύστημα για το σκάνδαλο Dreyfus, αλλά και τις συνέπειες αυτού, στον εκμαυλισμό της πολιτικής σκηνής της χώρας, μαζί με την εξαπάτηση και φασιστοποιηση – συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Την στοχοποίηση της εβραϊκής κοινότητας αποδίδοντας της, προδοτικές ενέργειες κατά του γαλλικού κράτους. Με αυτό το γεγονός ξεκινάει επίσημα και μεθοδικά το πρώτο σημαντικό γεγονός αντισιμητισμού στην σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης. Δεν θα μακρυγορήσω ως προς το ιστορικό γεγονός,

SpoilerShow

κάνω μια εισαγωγική αναφορά για να αναδείξω την λαθεμένη προσέγγιση της ιστορικής γνώσης, βάζοντας την ως μέτρο σύγκρισης στην τυχοδιωκτική πολιτική και τον θεμιτό για το σύστημα πολιτικό αποπροσανατολισμό που επιχειρείται για να αποφευχθούν μεθοδικά, η απόδοση ευθυνών, που βαραίνουν τα γαλλικά πολιτικά αστικά κόμματα της ευρωενωσιακής αντιλαϊκής πολιτικής.
Τα απόνερα, λοιπόν, των ευρωπαϊκών εκλογών, βρίσκουν κατακερματισμένη την γαλλική κοινωνία και όχι όπως θέλουν να μας παρουσιάσει ο καθένας από την μεριά του, με εκείνη την υποκριτική προσέγγιση της ομοθυμίας – ομοφωνίας από μεριάς του λαού, που κάθε πολιτικός φορέας προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι κύριος αντιπρόσωπος αυτού, πάρα τους όποιους συσχετισμούς δυνάμεων του εκάστοτε πολιτικού φορέα. Διογκώνουν το πολιτικό χάσμα μέσα από τα πτωχευμένα πολιτικά προγράμματα και συνασπισμούς που κινούνται στις σταθερές γραμμές και αξίες της ευρωενωσιακης ολοκλήρωσης των συμφερόντων των μονοπωλίων. Το αστικό πολιτικό πλέγμα αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανισότητες και στην προσπάθεια να αρέσκουν μαζικά, αυτοαναιρόνται αμβλύνοντας τις θέσεις τους και βάζοντας ως παρακαταθήκη το πολιτικό τους πρόσημο με ετεροκαθορισμένα πολιτικά σχήματα στην κούρσα των εκλογών. Έτσι με εκείνο το αντιφατικό ιδεολόγημα της ενιαίας γραμμής – που δίνατε να είναι η μηχανή του νέου τοπίου του πολιτικού συστήματος. Βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, ως μορφή της γαλλικής κοινωνίας και της ενσωμάτωσή της, στο σύστημα .
Θα ήταν υποκριτικό, από την μεριά μου, να δηλώσω συγκλονισμένος θετικά από κάποιο μέτωπο το οποίο δείχνει τον ετεροβαρύ του προσανατολισμό, ή την απύθμενη αναλγησία και την κοινωνική αναισθησία του κεντροδεξιού χώρου που δεν διστάζει να φλερτάρει με την ακροδεξιά. Χωρίς να ξεχνάμε το βαρύ ιστορικό παρελθόν της γαλλικής ακροδεξιάς που σε κάθε ιστορικό γεγονός της Γαλλίας, δεν δίστασε να επιτεθεί, ως κύριο μέτωπο προς τον εσωτερικό εχθρό που αντιστέκεται σε ξένο κατακτητή και εσωτερικό άρχοντα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Η ανάδειξη της σάπιας γαλλικής πολιτικής σκηνής, είναι η μήτρα εκείνων των δινών που έπληξαν την γαλλική κοινωνία εδώ και δεκαετίες με τα ψεύτικα πολιτικά προτάγματα ως πανάκεια υποτίθεται στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα πτωχοποίησης της εργατικής τάξης της Γαλλίας και με την οριοθέτηση της κάθε πολιτικής δύναμης κάνοντας αναγωγή στους κλασσικούς γεωγραφικούς προσδιορισμούς της γαλλικής πολιτικής όπως αυτές εκφράζονται μέσα από την βαθειά ιδεολογική και πολιτική αντίδραση έδωσαν τις τροχοδιωκτικες τους βολές αναρίθμητες φορές υπέρ του κεφαλαίου και της αναπαραγωγής των ευρωενωσιακών δεσμεύσεων, πλειοδοτώντας τυχοδιωκτικά ανάλογα με το αφήγημα , είτε αυτό γίνεται με το κατεξοχήν φασιστικό ακροδεξιό μέτωπο τώρα , είτε με το ενιαίο κέντρο του « There is no Alternative » όπως αυτό εκφράστηκε με τον μεσσιανικό τρόπο στο πρόσωπο του Μακρόν, είτε με την τυχοδιωκτική – αποπροσανατολιστική αριστερά της Γαλλίας όπου στο παρελθόν υπήρξε δομικό συστατικό των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, το οποίο και ένα κομμάτι της μεταπήδησε στο μέτωπο του Μακρον ή παρέμεινε στον ευρύ χώρο της γαλλικής αριστεράς.
Ένα δομικό ζήτημα για να μπορέσει να αξιολογήσει κάνεις την κατάσταση σε πολιτικό επίπεδο για το “bras de fer”-μπρα ντε φερ των πολιτικών δυνάμεων στην Γαλλία, είναι η αποτίμηση των προγραμμάτων των κυρίων διεκδικητών. Θα κάνω μια σχετική αναφορά σε ορισμένες θέσεις των τριών κυρίων διεκδικητών όπου δείχνει και την ενσωμάτωση τους, στο σύστημα.
Αρχίζουμε λοιπόν με την κατά τα φαινόμενα απερχόμενη κυβέρνηση που δημοσκοπικα θα βρεθεί στην Τρίτη θέση.
• Αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο, για τον ίδιο τον Μακρόν και της πολιτικής του παράταξης, η συνέχιση των αντιλαϊκών του πολιτικών.
• Διάλυση του δημοσίου τομέα υπηρεσιών και πρόνοιας.
• Πλήρης απελευθέρωσή της αγοράς εργασίας και μείωση στο ελάχιστο ή ακόμα και κατάργηση του επιδόματος ανεργίας.
• Διάλυση του κοινωνικού κράτους.
• Περαιτέρω αποδόμηση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος, περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας όπως και περαιτέρω υποβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας.
• Το περιβαλοντικό πρόγραμμα του κόμματος Μακρον, είναι αστείο και προάγει περισσότερα κέρδη στα πράσινα μονοπώλια όπως επίσης και η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας στο χρηματιστήριο ενέργειας, συνθέτει ένα δυστοπικό περιβάλλον με περισσότερη ενεργειακή επισφάλεια για τους πολίτες.
• Συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία. Ενίσχυση του Ισραήλ στην γενοκτονία των Παλαιστινίων.
• Αυστηροποίηση των κανόνων εισόδου και παραμονής στην χώρα από μετανάστες τρίτων χωρών. Ανάπτυξη της βιομηχανίας εξοπλισμού.
• Διεύρυνση των ιμπεριαλιστικων παρεμβάσεων της Γαλλίας σε τρίτες χώρες για τα κέρδη των γάλλων καπιταλιστων και της γαλλικής βιομηχανίας πολέμου που πρωτοστατεί ως δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στον κόσμο. Υποσχέθηκε μεγαλύτερη δέσμευση της χώρας σε ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ με την αναβάθμιση του στρατιωτικού σκέλους της χώρας.
Τον γνωρίζεται καλά πλέον τον Μακρόν και την πολιτική του. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ περαιτέρω. Θυμηθείτε την καταστολή την μεγάλων αναταραξεων με τα “κίτρινα γιλέκα”, το συνταξιοδοτικο και ούτω καθεξής.
Συνεχίζουμε με την ακροδεξιά που σύμφωνα με τα γαλλικά μέσα και την επιθυμία του γαλλικού κεφαλαιου, θα βρίσκεται στην θέση της κυβέρνησης υπό την προεδρία Μακρόν που υποτίθεται ψηφίστηκε για να την εξαφανίσει και την πήγε από το 7% στην αρχή της πρώτης του θητείας, στο πιθανό ποσοστό μετά τις ερχόμενες εθνικές εκλογές να ξεπερνά το 30%.
• Η γαλλική ακροδεξιά λοιπόν, με κύριο πόλο του, το κόμμα της φασίστω Λεπέν, εξανίσταται ότι το πρόγραμμα του Μακρόν είναι πολύ “αριστερό” και στα εσωτερικά ζητήματα θα έρθει να ολοκληρώσει με περισσότερη ορμή ότι έχει τάξει ο Μακρον στο γαλλικό και ξένο κεφάλαιο.
• Η πραγματικότητα βρίσκει την γαλλική ακροδεξιά να πλειοδοτεί υπέρ του γαλλικού κεφαλαιου για περισσότερες περικοπές στις κρατικές δαπάνες, από τον Μακρόν, σε παροχές και δικαιώματα των εργαζομένων, συνταξιούχων και όλων των ευαλωτων κοινωνικών ομάδων.
• Τα αντιλαϊκα μέτρα που πέρασε ο Μακρον με προεδρικά διατάγματα και που έταξαν ότι θα τα καταργήσουν άμεσα μόλις γίνουν κυβέρνηση, τελικά κάνουν πίσω και θα τα μελετήσουν σε δεύτερο βαθμό εάν και εφόσον χρειαστεί και πληρούν τις ευρωπαϊκές οδηγίες, όταν αυτοί βρεθούν στον θώκο της διακυβέρνησης της χώρας.
• Εννοείται πως το κόμμα Λεπέν – Εθνική Συσπείρωση (Rassemblement Nationale) όπου έλκει την καταγωγή του από την μαύρη περίοδο του στρατάρχη Πεταιν, των συνεργατών των ναζί και των γαλλικών ΕςΕς, δείχνει τον βαθύ αντιδραστικό και απάνθρωπο πρόσωπο του βγάζοντας δόντια απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες, έχοντας ένα σκληρότερο λόγο και από το μέτωπο Μακρον όπου και ο ίδιος έχει φλερτάρει αρκετά με την φασιστική ακροδεξιά, τον τελευταίο καιρό.
• Προγραμματιζουν σε περίπτωση νίκης, περισσότερη περιθωριοποιηση των μεταναστών από τρίτες χώρες.
• Όσους έχουν και την γαλλική υπηκοότητα να τους την αφαιρέσουν σε περίπτωση παράνομων πράξεων όπως αναφέρουν.
• Κατάργηση κάθε επιδόματος ή βοήθειας από το κράτος ακόμα και θέματα υγείας, θα δίνεται η μινιμουμ έκτακτης ανάγκης φροντίδα, αλλιώς θα πληρώνουν με επιπλέον κόστος για περαιτέρω φροντίδα ακόμα και αν εργάζονται στην χώρα.
• Στους μετανάστες και πρόσφυγες θα τους στείλουν είτε σε στρατόπεδα συγκεντρωσεως είτε σε τρίτες χώρες παραμονής, όσους βρίσκονται παράτυπα στην χώρα.
• Επίσης έχουν δώσει την υπόσχεση τους για περισσότερη καταστολή εναντίον του εργατικού κινήματος της χώρας και περιστολή πολιτικών, συνδικαλιστικων και εργατικών δικαιωμάτων.
• Η κοινωνική τους πολιτική, ας το πούμε με κλαυσίγελο, θα περιλαμβάνει σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, καθαρά τον ρατσιστικό φαβοριτισμό υπέρ των γάλλων πολιτών, αγνοώντας οι ίδιοι βέβαια σαν πρόβατα πριν την σφαγή ότι έχουν υποσχεθεί για παράδειγμα, περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Τους έταξαν μια Γαλλία μόνο για τους Γάλλους, έτσι νομίζουν ότι οι Γάλλοι θα γλυτώσουν από την μιζέρια που έχουν περιέλθει από την βάρβαρη καπιταλιστικη επιδρομή.
• Το κόμμα της Λεπέν, δίνει τα διαπιστευτηρια του καθημερινά στις ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ όπως έτρεξε να κάνει και η άλλη φασίστω Μελόνι στην Ιταλία, για την συνέχιση του προγράμματος των αντιλαϊκών πολιτικών με δεσμεύσεις προς την ΕΕ όπως και την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και ας κατηγορήθηκε στο παρελθόν ως φιλορωσικό κόμμα. Έδωσε τα διαπιστευτηρια του και για την οικονομική και εξοπλιστική στήριξη στο Ισραήλ χωρίς καμία αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.
• Δηλώνει επίσης παρόν σε κάθε στρατιωτική παρέμβαση στο πλαίσιο των συμφερόντων όπως αυτά εκφράζονται μέσα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Έχουν ακριβώς τις ίδιες πολιτικές θέσεις με το κόμμα του Μακρόν.
• Το πράσινο πρόγραμμα του κόμματος Λεπέν είναι ότι δεν υπάρχει στην ουσία περιβαλοντικό ζήτημα και θα ακολουθήσει κατά κύριο λόγο τις ευρωπαϊκές οδηγίες βάση των δεσμεύσεων του, οπως και στα θέματα ενέργειας, κάνει αναφορά για περισσότερη απελευθέρωσή της αγοράς ενέργειας.
Το ακροδεξιό μόρφωμα προσπαθεί να παρουσιαστεί ως θεσμικός πολιτικός φορέας και καλοπισμενο από το μιντιακό σύστημα, βρίσκεται αυτή την στιγμή να απορροφά όλη την Γκωλική δεξιά του Ρεπουμπλικανικου κόμματος, του άλλοτε προέδρου Σιράκ αλλά και του κυρίου ανταγωνιστή στην ακροδεξιά πολυκατοικία, του Έρικ Ζεμούρ. Ο αχυρανθρωπος γνωστού μεγιστάνα καναλαρχη στην Γαλλία, όπου συνεργαζόταν με την Μάριο Μαρεσάλ Λεπέν, ανιψιά της Μαρίν Λεπέν, η οποία και επέστρεψε στο μαντρί της οικογένειας Λεπέν έχοντας πάρει μαζί της, το μισό κόμμα και φράγκα από το μόρφωμα Reconquête του Ζεμούρ. Μέσα λοιπόν σε αυτήν την πάλη συμφερόντων και με την ίδια την προβιά της θεσμικότητας όπως είχε πάρει από το χέρι, ο σύνδεσμος Γερμανών βιομηχάνων και ανέβασε στην εξουσία τον Χίτλερ. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει μέσα στο σύστημα από μεγαλοκαλαναρχες Γάλλους δισεκατομμυριούχους που σπρώχνουν, με όλους τους μηχανισμούς τους, τα φασιστικά κόμματα εφόσον ξεζούμισαν τον τεχνοκράτη, τάχα μου, δημοκρατικό Μακρόν.
Θα κλείσουμε με τον συνασπισμό του “Νέου Λαϊκού Μετώπου” – Nouveau Front Populaire που ούτε νέο είναι, ούτε λαϊκό. Η δομή αυτού του πολυσχιδούς, φυγόκεντρου μετώπου αποτελείται από τέσσερις βασικές πολιτικές δυνάμεις τις οποίες και θα αριθμήσω, βάση και των τελευταίων τους εκλογικών αποτελεσμάτων.
1. Σοσιαλιστικο Κόμμα, με βασικά του στελέχη, να επιστρέφουν από όλους τους υπόλοιπους σχηματισμούς που είχαν διασπαρθεί μετά την παλινωδία της εποχής Ολάντ και ο οποίος τελικώς, θα είναι και υποψήφιος στην περιφέρεια του. Ο πολιτικός άντρας που έφερε στο προσκήνιο τον Μακρόν και διέλυσε τα εργασιακά δικαιώματα ως μέγας αριστερός και σοσιαλιστής που είναι. Θυμηθείτε το βρώμικο παιχνίδι στην πλάτη της χώρας μας επί προεδρίας του. Στις ευρωεκλογές κατέβηκαν μαζί με την παράταξη του φιλελεύθερου-σοσιαλδημοκρατη Γκλουκσμαν Ραφαέλ, παραγωγός ντοκιμαντέρ, δημοσιογράφος και ένα από τους κυρίους εκπροσώπους των γαλλικών συμφερόντων κατά την περίοδο του πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014 και την ανατροπή του Ποροσένκο, βρισκόμενος ως σύμβουλος στο πλάι του φιλοναζιστή τωρινού δημάρχου του Κιέβου, Κλίτσκο.
2. Μιλάμε για το κόμμα της “Ανυπότακτης Γαλλίας-La France Insoumise ” με επικεφαλή της, τον γερόλυκο πλέον της αριστερής πλατφόρμας της σοσιαλδημοκρατικής γαλλικής πολιτικής σκηνής και πολιτικού απογόνου του Μιτεράν, τον Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος βρέθηκε αρκετές φορές κοντά στην πηγή, τα τελευταία χρόνια για περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αλλά δεν τα κατάφερε. Το LFI, αντιπροσωπεύει στην Γαλλία εκείνο το πολιτικό συνονθύλευμα των νεοαριστερίστικων πολιτικών διαμορφώσεων όπου κινούνται βάση της επικαιρότητας με ένα τυχοδιωκτικό τρόπο και και πλειδοτώντας βάση των αντεκλισεων μέσα στο αστικό πολιτιστικό σύστημα, διεκδικώντας τον κύριο ρόλο της σοσιαλδημοκρατικής δύναμης για την μετάβαση στην μεταρρύθμιση του “κακού” καπιταλισμού.
3. Το κόμμα των “Οικολόγων της Γαλλίας – Les Écologistes”, με επικεφαλή την Σαντρίν Ρουσσώ. Ένα κόμμα καθαρά ταγμένο στα πράσινα μονοπώλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καθορίζουν κάνοντας lobbying, στα όργανα της ΕΕ.
4. Και τέλος, το “Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα-Parti Communiste Français”. Σκιά της ίδιας του, της πολιτικής ύπαρξης. Των θυσιών και των αγώνων αυτού του λαού και του κομκουνιστικου κινήματος της Γαλλίας. Περιφέρει το σάπιο του σαρκίο, μέσα από τον πολιτικό του ρεφορμισμό και την ενδοτικότητά του, στο σύστημα και στον εκμαυλισμό των συνειδήσεων μέσα στο εργατικό – ταξικό κίνημα, απολεωντας από καιρό την μαρξιστική λενινιστικη γραμμή και την κατάργηση του σφυροδρεπανου ως σήματος και περιφεροντας επίσης τον σκελετό του παρελθόντος του για να θάψει κάθε αντίσταση μέσα στο εργατικό πρωτοπόρο κίνημα και εξασφαλιζοντας, ομαλες διαδικασίες για το πολιτικό αστικό σύστημα.
Αναφέροντας λοιπόν της τέσσερις βασικές ετεροφωτες πολιτικές δυνάμεις του NFP, θα κάνουμε μια σχετική αναφορά και στο πολιτικό τους πρόγραμμα για την κατάληψη της κυβέρνησης μέσα από τις γαλλικές βουλευτικές εκλογές.
• Ως κύριο συστατικό του εκάστοτε κόμματος που εκφράζει την ρεφορμιστική γραμμή μιας αριστεράς ενσωματωμένης στο σύστημα. Δεν θα μπορούσε να διστάσει για να πλειοδοτεί σε υποσχέσεις για αυξήσεις σε μισθούς, επιδόματα και συντάξεις. Υποτιθέμενη ενίσχυση του κρατικού φορέα υπηρεσιών και συστήματος υγείας και για τις οποίες υποσχέσεις, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά όταν στο παρελθόν και στο σήμερα τέτοιες ενώσεις κομμάτων τι επέφεραν ως πολιτικό προϊόν(βλ Γερμανία),οι οποίες και βρέθηκαν στο θώκο της κυβερνησιμοτητας και δεν εκπλήρωσαν, τις δεσμεύσεις τους.
• Η στρατηγικής σημασίας παραμονή και στήριξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μέσα από το διαμορφωμένο πλαίσιο των αντιλαϊκών πολιτικών που εκφράζονται από αυτήν. Είναι ένα από τα δυνατά τους στοιχεία για την περαιτέρω αμφισβήτηση των προθέσεων τους.
• Η αναμφισβητητη παρουσία της Γαλλίας και στήριξη τους, στην περαιτέρω διεύρυνση του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού του ΝΑΤΟ. Ειδικότερα στο μέτωπο της Ουκρανίας, υπόσχονται συνέχιση της στήριξης προς αυτήν, αλλά με υποτιθέμενο έμμεσο και άδολο τρόπο παρουσίας στρατιωτικών ΝΑΤΟικών δυνάμεων μέσω του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και των κυανόκρανων.
• Η τυπική κατά αυτούς στήριξη και αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους που όμως περνάει μέσα από τις Συμπληγάδες, των ιμπεριαλιστικών σχηματισμών τους οποίους είναι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν.
• Το δομικό συστατικό για αυτούς και ο λόγος ύπαρξης του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης, με ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο, με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων μέσω ενός μεταρρυθμιστικού προγράμματος παροχών και το οποίο θα διαχειριστούν αναλόγως με τα εκλογικά τους αποτελέσματα.
• Το παράλογο των θέσεων αυτής της μικροαστικής πλατφόρμας του συμπλέγματος των ρεφορμιστών – οπορτουνιστών, είναι ότι μιλάνε στο όνομα των θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων της Γαλλίας. Χωρίς να μετράνε ότι στηρίζουν ιμπεριαλιστικους μηχανισμούς που κάνουν τους λαούς του κόσμου, πρόσφυγες και μετανάστες και τελικώς στο εσωτερικό της χώρας, με μεθοδεύσεις και υπονομεύσεις δυνάμεων, στα εργατικά και συνδικαλιστικα τεκταινόμενα, βρίσκονται τελικώς απέναντι από την χειραφέτηση αυτών, όταν σε στρατηγικής σημασίας κομβικες αποφάσεις, ανακαλούνται από το ίδιο το σύστημα και ενδίδουν στα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου.
Το εκλογικό σύστημα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών έχει δύο γύρους και δεν είναι αναλογικό. Ας μου επιτραπεί ο ορισμός, είναι “πληθυντικό”. Σε κάθε περιφέρεια είναι μονοεδρικές οι έδρες σε σύνολο 577 εδρών και παίρνουν στο δεύτερο γύρο μόνο όσες παρατάξεις, περάσουν το 12.5%. Έτσι βγάζοντας από τον δεύτερο γύρο μόνο ένα αντιπρόσωπο στην Εθνοσυνέλευση από την εκάστοτε παράταξη που έχει πάρει τις περισσότερες ψήφους, στην εκάστοτε περιοχή. Διαμορφώνει κυβέρνηση πλειοψηφίας όποια παράταξη καταλάβει λοιπόν από αυτό το εκλογικό σύστημα, το ποσοστό του 50,1%. Στην δική μας περίπτωση τώρα θα έχουμε πρόεδρο Μακρόν και κατά τα φαινόμενα μάλλον κυβέρνηση της ακροδεξιάς, οπότε θα παίξουν ένα παιχνίδι φθοράς για τα επόμενα 3 τελευταία χρόνια της θητείας του Μακρόν, στον θώκο του προέδρου, που η σύγκλιση των προγραμμάτων τους θα φέρει περισσότερη περιστολή σε δικαιώματα. Μαζί θα προσπαθήσουν να παίξουν το παιχνίδι του ποντικού με την γάτα αλλά θα περνούν με συναίνεση όλα τα αντιλαϊκα και αντιεργατικά μέτρα. Αυτός είναι ο πλουραρισμος των Δυτικοευρωπαϊκών δημοκρατιών που τόσο πολύ στην Ελλάδα, αγαπούν ορισμένοι να αναγάγουν, ως την ύψιστη μορφή πολιτικής λειτουργίας που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα και ειδικότερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και την μετέπειτα πτώση της ΕΣΣΔ. Του μόνου πραγματικό αντίβαρου στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που γνώρισαν, οι λαοί του κόσμου. Επιστρέψαμε στην ακροδεξιά αυτοί που υποτίθεται ψηφίστηκαν για να την καταπολεμήσουν.
Κλείνοντας λοιπόν αυτόν τον απολογισμό πριν τις αυριανές κάλπες, θα ήθελα να κάνω μια ακόμα ιστορική αναφορά. Φανταστείτε, αν στην χώρα αυτή, είχαν επικρατήσει δυνάμεις της ακροδεξιάς και της θεσμική ορθότητας των πολιτικών μορφωμάτων τύπου κόμματος Μακρόν, την εποχή της Πολωνοεβραίας νομπελίστα επιστήμονα Μαρί Σλοντόβσκα Κιουρί σύζυγος του επίσης Γάλλου επιστήμονα Πιερ Κιουρί , της μεγάλης αυτής φυσιογνωμίας στις φυσικές επιστήμες που έσωσε για παράδειγμα, χιλιάδες Γάλλους στρατιώτες στο μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, με τις φορητές μηχανές ραδιοακτινών. Αν είχε επικράτηση ο πολιτικός τους αμοραλισμός, θα την είχαν απελάσει από την χώρα.

https://www.facebook.com/permalink.php? ... 1472782117

[Lugozzi]

Από πληροφορίες που κυκλοφορούν στο Βέλγιο, οι λεπενιστές πιο κάτω από το αναμενόμενο, οι αριστεροί λίγο πιο πάνω και ο Μακρόν 2-3 μονάδες πιο πάνω. Και οι κεντροδεξιοί λίγο πιο πάνω, γύρω στο 10%.

Με μεγάλη επιφύλαξη όλα αυτά.

Ποιο ήταν το αναμενόμενο για τη Λεπέν?

[kameron]

Από πληροφορίες που κυκλοφορούν στο Βέλγιο, οι λεπενιστές πιο κάτω από το αναμενόμενο, οι αριστεροί λίγο πιο πάνω και ο Μακρόν 2-3 μονάδες πιο πάνω. Και οι κεντροδεξιοί λίγο πιο πάνω, γύρω στο 10%.

Με μεγάλη επιφύλαξη όλα αυτά.

Ποιο ήταν το αναμενόμενο για τη Λεπέν?

Γύρω στο 36%.

[Otto Weininger]

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Μεγάλη νίκη της αριστεράς.

[Otto Weininger]

Μεγάλη νίκη της αριστεράς.

Αυτό που οι αριστεροί πάντα κερδάτε δεύτεροι είναι φοβερό

[Κλεομένης Γ]

Από πληροφορίες που κυκλοφορούν στο Βέλγιο, οι λεπενιστές πιο κάτω από το αναμενόμενο, οι αριστεροί λίγο πιο πάνω και ο Μακρόν 2-3 μονάδες πιο πάνω. Και οι κεντροδεξιοί λίγο πιο πάνω, γύρω στο 10%.

Με μεγάλη επιφύλαξη όλα αυτά.

Ποιο ήταν το αναμενόμενο για τη Λεπέν?

Γύρω στο 36%.

Δεν υπάρχουν αναμενόμενα ποσοστά. Οι δημοσκοπήσεις είναι ελεγχόμενες και κατεύθυνομενες παντού.

[Αρίστος]

250-300 οι εδρες για τη Λεπεν...

60-70 για τον Μακρον.



.

[Lugozzi]

Από πληροφορίες που κυκλοφορούν στο Βέλγιο, οι λεπενιστές πιο κάτω από το αναμενόμενο, οι αριστεροί λίγο πιο πάνω και ο Μακρόν 2-3 μονάδες πιο πάνω. Και οι κεντροδεξιοί λίγο πιο πάνω, γύρω στο 10%.

Με μεγάλη επιφύλαξη όλα αυτά.

Ποιο ήταν το αναμενόμενο για τη Λεπέν?

Γύρω στο 36%.

Στις 2 τελευταίες δημοσκοπήσεις της δίνανε 34% και 32%

[Αρίστος]

Ευνοει τη Λεπεν το μεγαλο ποσοστο της αριστερας στο β γυρο.

Αρκετοι αμφιταλαντευομενοι αν ειναι να επιλεξουν μεταξυ Μελανσον και Λεπεν θα το ριξουν Λεπεν.

.

[Δημοκράτης]

Μεγάλη νίκη της αριστεράς.

Πρώτο στις καρδιές μας το λαϊκό μέτωπο