Communio Sancta έγραψε: ↑18 Ιούλ 2024, 15:38
Για να καταλάβετε πόσο γραφικοί είστε.
Θα πω πάλι για τον Ανδρέα και θα αρχίσει πάλι να φωνάζει ο Νυχτόβιος

αλλά ο νεότερος αντικεμαλισμός είναι και αυτός δημιούργημά του.

Η Ελλάδα συνολικά είχε συμφιλιωθεί με τον Κεμάλ ελάχιστα χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή,βασικά διότι ήθελε να σώσει όσα απέκτησε που κινδύνευαν από τη Βουλγαρία και την Ιταλία.
Τα δύο μεγάλα κόμματα,οι Λαικοί και οι Φιλελεύθεροι ήσαν υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας στο μεσοπόλεμο και ο φιλοκεμαλισμός έδινε και έπαιρνε.Το νέο τότε ΚΚΕ είχε επαναστατικές ονειρώξεις αλλά από τη στιγμή που ο Λένιν υπήρξε πραγματικός σύμμαχος του Κεμάλ στο θέμα αυτό δεν είχε αντιρρήσεις.Βεβαίως οι πρόσφυγες δεν είχαν και τις καλύτερες αναμνήσεις αλλά ποιός τους ρώταγε αυτούς.Λίγο πριν πεθάνει ο Κεμάλ Ελλάδα και Τουρκία εγγυήθηκαν τα κοινά τους σύνορα.Όταν η Ιταλία επιτέθηκε κατά της Ελλάδος όλος ο στρατός πήγε στην Αλβανία,τα ανατολικά σύνορα άδειασαν.Η Τουρκία ειδοποίησε τη Βουλγαρία ότι εάν τολμούσε κάτι,θα είχε να κάνει μαζί της.Φυσικά όταν κατέβηκε η Βέρμαχτ οι Τούρκοι έκαναν τουμπεκί αλλά δε νομίζω ότι και κανένας στην Ελλάδα θα περίμενε ότι θα αυτοκτονούσαν για χάρη μας.
Εν πάσει περιπτώσει οι ελληνοτουρκικές σχέσεις χάλασαν τη δεκαετία του 50 λόγω του κυπριακού αλλά οι λογαριασμοί της Μικράς Ασίας και του Κεμάλ υποτίθεται ότι είχαν κλείσει δεκαετίες πριν.Τους ξανάνοιξε η Αλλαγή.

Τη δεκαετία του 80 άνοιξε όλη η προπαγάνδα για τη γενοκτονία των Ποντίων και ο αντικεμαλισμός.Η εορτή του Δεκαπενταύγουστου από την Τήνο μεταφέρθηκε στο Βέρμιο στην Παναγία Σουμελά αλλά η βουλή δεν ψήφιζε την αναγνώριση της γενοκτονίας διότι ο Παπανδρέου ήθελε να ψηφισθεί ΟΜΟΦΩΝΑ και η παλιά φρουρά της δεξιάς (Ράλλης,Αβέρωφ,Μητσοτάκης) αντιδρούσε διότι δεν ήθελε να ανοίξει νέες ιστορίες.Ο Παπανδρέου περίμενε υπομονετικά ενώ οι ποντιομαχητές - Χαραλαμπίδης κλπ - φώναζαν συνέχεια.Τελικά η ευκαιρία ήλθε όταν έφυγαν οι δεινόσαυροι από την ηγεσία της ΝΔ και ανέλαβε ο ενθουσιώδης εθνικιστής Έβερτ.Αυτός συμφώνησε και τελικά το 1994 η βουλή ψήφισε ομόφωνα την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων.Ήταν ένα παράθυρο ευκαιρίας όταν και τα δύο κόμματα το έπαιζαν εθνικιστικά.Το 1996 ο Παπανδρέου πέθανε και ο διάδοχός του Σημίτης είχε άλλες απόψεις,βασικά τις απόψεις της παλιάς δεξιάς αλλά δεν τις έλεγε έτσι αλλά "εκσυγχρονισμός".

Η εορτή του Δεκαπενταύγουστου ξαναγύρισε στην Τήνο και οι τόνοι έπεσαν προκαλώντας αντιδράσεις στο "πατριωτικό - δηλαδή ανδρεικό - ΠΑΣΟΚ" αλλά πλέον και στη δεξιά.Βλέπετε,εάν πετάξετε ένα τυράκι πατριωτισμού στη δεξιά μετά δεν μπορείτε να το πάρετε πίσω γιατί τα ακούτε άσχημα.Όπως δηλαδή και η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα που ήταν εφεύρημα της Μελίνας έτσι και η γενοκτονία των Ποντίων που ήταν εφεύρημα του ανδρεικού ΠΑΣΟΚ έγινε ιερό και όσιο της δεξιάς και δεν ακυρώνεται εύκολα.Είναι κωμωδία να βλέπει κανείς τη ...."δημοκρατική παράταξη" που είχε αυτές τις ιδέες τώρα να τα βάζει με τον "εθνικισμό" αλλά αυτά έχει η πολιτική.