Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

περιμένω να μου έρθει (ανυπομονώ) το Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, του Σιοράν

το βρήκα μεταχειρισμένο, ήθελα τη μετάφραση του Παπαγιώργη

Υπάρχει και στο libgen στα ελληνικά τζαμπα στην μετάφραση Παπάγιωργη, εξαιρετική όντως.. https://www.politeianet.gr/books/978960 ... moi-169816 το κατεβάζεις στο κινητό και διαβάζεις στο μετρό τα εδάφια. Τρομερά ποιητικος στοχευμένος και διεισδυτικός ο κερατάς, χωρίς εθνοπολιτική σαχλαμάρα και φιλοσοφική μπαρουφα, τι Νίτσε και παπαριές, τον έκανε μια χόρτα. Και να διαφωνείς με τα πολλά έτζι μηδενιστικα, δε σταματάς να διαβάζεις.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Στο παζάρι με δύο ευρω γενικά ο Καζάκος είναι καλός αν έχει όρεξη για "ψύχραιμες φιλελευθερες" οικονομικές αναλύσεις ευληπτες, χωρίς πολλούς βαρετους πίνακες και πανεπιστημιακή βαρεμάρα.

[Νάγια]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

[Bazoomba]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

Αρχικα πριν κανουμε οτιδηποτε, να σε ενημερωσουμε οτι στο ταπεινο μας φορουμ, γραφει ενας ταλαντουχος συγγραφεας, ματσωμενος, γιος του πατερα του, ιδιοκτητης ξενοδοχειου, κατοικος της νησιωτικης χωρας, εμφανισιμος ( κατα δηλωση του) με δυο κοιλιακους να αχνοφαινονται.

[Antares]

Διαβάζω το Hillbilly Elegy στα Αγγλικά. Είδα την ταινία, τότε μου προκάλεσε το ενδιαφέρον η περιοχή των Αππαλαχιων και τώρα κάπως ήρθε στην επικαιρότητα.
Φυσικά ψάχνω να βρω τις ομοιότητες με την δική μας κατάσταση όσον αφορά την φτώχεια. Δεν συνδέεται τόσο με την βία και τα ναρκωτικά στην Ελλάδα.
Βέβαια όσο το διαβάζω βλέπω τις τρομερές διαφορές. Δεν υπήρχε περίπτωση να είχαμε ποτέ ήδη από το 1960/1970 σπίτια με 4 υπνοδωμάτια και μοντέρνα σχολεία με χιλιάδες μαθητές με έναν ή δύο μισθούς.

[Αγις]

[nyxtovios]

[micmic]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

Έτσι γράφει σε όλα του τα βιβλία, ακόμα και στα ταξιωτικά. Νομίζω το "Αναφορά στον Γκρέκο" είναι το πιο χαρακτηριστικό του βιβλίο, άλλωστε είναι κάτι σαν αυτοβιογραφία.

Σε κάποια φάση της ζωής του κατάλαβε πλέον ότι δεν υπάρχει Θεός (κι ας λένε κάποιοι ότι δεν υπήρξε ποτέ άθεος). Νομίζω ότι ξεκινάει ως κάποιος που πιστεύει βαθιά και σιγά-σιγά καταλήγει άθεος, αφού όμως πρώτα έχει μελετήσει όχι μόνο τον Χριστιανισμό, αλλά και άλλες θρησκείες. Αλλά δεν θα έλεγα ότι η σχέση του με τον Θεό είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του έργου του. Απλά είναι ένα ακόμα κομμάτι της εσωτερικής του πάλης ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, το καθήκον και την απόλαυση της ζωής, τις σωματικές και τις πνευματικές ανάγκες.

[Lugozzi]

Μανσετ ξανά και πάντα

[ΓΑΛΗ]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

Έτσι γράφει σε όλα του τα βιβλία αλλά είναι βαθύτατα επηρεασμένος από τον Νίτσε. Γενικώς, ο Καζαντζάκης έχει κατά καιρούς αποδεχθεί επηρεασμούς από διάφορες τάσεις, φιλοσοφικές ή μη.

[ΓΑΛΗ]

Οκ, τώρα είδα και το σχόλιο του micmic. Xαίρομαι που συμφωνούμε.

Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του Καζαντζάκη, όπως και κάποια που αναφέρονται στον Καζαντζάκη.

[Νάγια]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

Αρχικα πριν κανουμε οτιδηποτε, να σε ενημερωσουμε οτι στο ταπεινο μας φορουμ, γραφει ενας ταλαντουχος συγγραφεας, ματσωμενος, γιος του πατερα του, ιδιοκτητης ξενοδοχειου, κατοικος της νησιωτικης χωρας, εμφανισιμος ( κατα δηλωση του) με δυο κοιλιακους να αχνοφαινονται.

Χμμμ, και γιατί μου το λες αυτό; Πώς σχετίζεται με αυτό που ρώτησα; Επειδή είμαι φοιτήτρια με προξενεύεις;

[Bazoomba]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

Αρχικα πριν κανουμε οτιδηποτε, να σε ενημερωσουμε οτι στο ταπεινο μας φορουμ, γραφει ενας ταλαντουχος συγγραφεας, ματσωμενος, γιος του πατερα του, ιδιοκτητης ξενοδοχειου, κατοικος της νησιωτικης χωρας, εμφανισιμος ( κατα δηλωση του) με δυο κοιλιακους να αχνοφαινονται.

Χμμμ, και γιατί μου το λες αυτό; Πώς σχετίζεται με αυτό που ρώτησα; Επειδή είμαι φοιτήτρια με προξενεύεις;

Τι σπουδαζεις;

[Αγις]

Διαβάζω το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη.

Είμαι φοιτήτρια και αντιμετωπίζω πολλά υπαρξιακά αινίγματα σαν άνθρωπος. Αυτά δε με βασανίζουν, κάθε άλλο.
Επειδή, λοιπόν, μου αρέσει να φιλοσοφώ, να εξερευνώ και να αναρωτιέμαι, νιώθω πως αρχίζω να αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο καθώς είναι γεμάτο με τις υπαρξιακές κρίσεις του Ζορμπά.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει ο Καζαντζάκης, διαβάζοντας τον εσωτερικό του μονόλογο νιώθω να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή του.
Δε μπορώ να πω οτι ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα του Ζορμπά, ταυτίζομαι όμως με τον τρόπο που "βλέπει" τα πράγματα. Το βλεπει μεσα σε εισαγωγικα επειδη βλέπει πέρα απτη φυσική τους ιδιότητα και κατάσταση. Ακόμη ταυτίζομαι με τη φλόγα που διακατέχει τον ίδιο τον Καζαντζάκη και το πάθος του για τη ζωή, τους αντικρουόμενους δαίμονες που αντιμετωπίζει, την αιώνια πάλη του με την πίστη, την ομορφιά στον τρόπο που περιγράφει τη ζωή με τις όμορφες παρομοιώσεις του.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, για όποιον ασχολείται με τη λογοτεχνία ή για όποιον έχει διαβάσει Καζαντζάκη: Αυτός ο πόθος για τη γνώση, η απορία για την ύπαρξη αυτή καθ' εαυτή, τα υπαρξιακά ερωτήματα υπάρχουν σε όλα του τα βιβλία; Γράφει έτσι γενικά; Ή μόνο στο συγκεκριμένο;

Ποιά είναι η γνώμη σας για αυτό το βιβλίο; (Χωρίς σπόιλερ)
Ευχαριστώ!

Δεν του σηκωνοταν - ειναι το κλειδι που απαντα στις αποριες σου

[Machine ghost]

Ανέκδοτα με δικηγόρους, χωρίς καμμία πληροφορία για συγγραφέα. Τυποεκδοτικη αγορασμένο από τη έκθεση βιβλίου που γίνεται εδώ.