Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης » 04 Σεπ 2024, 09:50
Μου θύμισε μια πρώτη ξαδέρφη που έχω, η οποία έκανε οικογενεια στα 30+, φυσιολογικά, ο άνδρας της μια χαρά παιδί, και τον χώρισε αυτή. Όταν βγήκαμε για καφέ και το έφερε η συζήτηση, άρχισε να μου λέει δεν άντεχε άλλο επειδή πλέον γράφει ποιήματα, ανακάλυψε πως είναι καλλιτεχνική φύση, και έχει έναν πλατώνικο έρωτα που ποτέ δε θα γίνει τίποτα, αλλά αυτό στην συνταρρασει, κάτι αρλουμπες. Και ο άλλος ζει μακριά από τα παιδιά του για αυτές τις παπαριές. Βρε πάλι καλά κάνω και δεν ασχολούμαι...
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας μπαχαλος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας μπαχαλος που τον αλυσοδένουνε.