Οικονομίδης

[Namrail]

Σαν ιδέα ήταμ πολύ ωραία και ο Μουρικής εδώ μου άρεσε το πως προσέγγισε τον ρόλο.Αλλά κάπου ο Οικονομίδης με την υπερβολή του με χάνει .Θα μπορούσαν να γίνουν ποιο απλοί οι διάλογοι
Πάντως σοκαρίστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι ο Μουρίκης ήταν αυτός που ήταν πρωταγωνιστής στον Βασιλιά που το χα δει την δεκαετία του 90 σε μια άκαιρη στιγμή και μου έμεινε ως ταινία

ο Βασιλιάς είναι μια ταινία με μια παρέα εφήβων που μεγαλώνουν κάπου παραθαλάσσια και κάνουν στο τέλος ένα reunion όταν έχουν πια μεγαλώσει;

όχι είναι με έναν που βγαίνει από της φυλακή πάει στο χωριό του και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του ενώ η τοπική κοινωνία δεν τον γουστάρει.

Είναι αυτό με τη γκόμενα που έπαιξε μετά στον εραστή δυτικών προαστίων;

Αν λες αυτή, τη θυμάμαι. Και τη θυμάμαι γιατι μιλάμε για ένα από τα πιο αταίριαστα ζευγάρια που έχω δει ποτέ. Η πεντάμορφη και το τέρας.

[alekhine]

ωχ τον θυμαμαι τον βασιλια

ειδικα ο πρωταγωνιστης πρεπει να εκανε την πιο φλατ ερμηνεια που εχω δει

[ΓΑΛΗ]

ειμαι φαν γενικα
το μικρο ψαρι ειδα χθες βλεποτανε ειχε και ανεβασμενο μπατζετ σε σχεση με τις παλιοτερες και σεναριακα δεν ειχε τοσα βρισιδια για ταινια οικονομιδη αλλα ηταν λιγο μαπας ο πρωταγωνιστης καμια εκφραση στην φατσα

Aυτό που μου άρεσε στην ταινία ήταν ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του αποστασιοποιημένου/αποξενωμένου παρατηρητή, σε κόντρα με την κραυγάζουσα υπερβολή του περιβάλλοντος μπορούσε να αποδοθεί μόνον με αυτήν τη φαινομενική απάθεια. Πιθανόν, να ήταν τυχαίο.

Σε κάθε περίπτωση, ειλικρινά έχω βαρεθεί αφόρητα το συγκεκριμένο μοτίβο στις ταινίες του νεώτερου ελληνικού κινηματογράφου. Ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια.

Σε τέτοιο βαθμό που αν διάβαζε κάποιος μια κριτική χωρίς να ξέρει τον τίτλο, θα ταίριαζε σ' όλες.

Μία ταινία γροθιά στο στομάχι. Ο σκηνοθέτης ακροβατώντας μεταξύ κυνισμού και τρυφερότητας, βυθίζει με χειρουργική μαεστρία το νυστέρι στο κόκκαλο της μικροαστικής υποκρισίας, που εξοστρακίζει τα "καταραμένα" της παιδιά στο σκοτάδι του περιθώριου. Ναι, στο σκοτάδι υπάρχει φως.

κλπ κλπ κλπ

[Rocco Siffredi]

ειμαι φαν γενικα
το μικρο ψαρι ειδα χθες βλεποτανε ειχε και ανεβασμενο μπατζετ σε σχεση με τις παλιοτερες και σεναριακα δεν ειχε τοσα βρισιδια για ταινια οικονομιδη αλλα ηταν λιγο μαπας ο πρωταγωνιστης καμια εκφραση στην φατσα

Aυτό που μου άρεσε στην ταινία ήταν ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του αποστασιοποιημένου/αποξενωμένου παρατηρητή, σε κόντρα με την κραυγάζουσα υπερβολή του περιβάλλοντος μπορούσε να αποδοθεί μόνον με αυτήν τη φαινομενική απάθεια. Πιθανόν, να ήταν τυχαίο.

Σε κάθε περίπτωση, ειλικρινά έχω βαρεθεί αφόρητα το συγκεκριμένο μοτίβο στις ταινίες του νεώτερου ελληνικού κινηματογράφου. Ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια.

Σε τέτοιο βαθμό που αν διάβαζε κάποιος μια κριτική χωρίς να ξέρει τον τίτλο, θα ταίριαζε σ' όλες.

Μία ταινία γροθιά στο στομάχι. Ο σκηνοθέτης ακροβατώντας μεταξύ κυνισμού και τρυφερότητας, βυθίζει με χειρουργική μαεστρία το νυστέρι στο κόκκαλο της μικροαστικής υποκρισίας, που εξοστρακίζει τα "καταραμένα" της παιδιά στο σκοτάδι του περιθώριου. Ναι, στο σκοτάδι υπάρχει φως.

κλπ κλπ κλπ

σαν ποιες ελλ ταινιες σου μοιαζουν οι ταινιες του Οικονομιδη
για μενα ειναι αφορητες και βαρετες τυπου Λανθιμου ειδα και μια πριν κατι μερες δεν βλεποτανε
του Οικονομιδη ποιοτικα δεν τα λες και αριστουργηματα αλλα εχουν την καλτια και την πλακα τους

[hades]

ο Βασιλιάς είναι μια ταινία με μια παρέα εφήβων που μεγαλώνουν κάπου παραθαλάσσια και κάνουν στο τέλος ένα reunion όταν έχουν πια μεγαλώσει;

όχι είναι με έναν που βγαίνει από της φυλακή πάει στο χωριό του και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του ενώ η τοπική κοινωνία δεν τον γουστάρει.

Είναι αυτό με τη γκόμενα που έπαιξε μετά στον εραστή δυτικών προαστίων;

Αν λες αυτή, τη θυμάμαι. Και τη θυμάμαι γιατι μιλάμε για ένα από τα πιο αταίριαστα ζευγάρια που έχω δει ποτέ. Η πεντάμορφη και το τέρας.

Ναι αυτη

[Namrail]

Ναι αυτη

Α γεια σου. Δύο πιο αταίριαστα ζευγάρια έβερ.

Βασιλιάς.



Goblin

[Namrail]

καλουτσικο σαν ταινια αλλα το ψαρι μου φανηκε καλυτερο

Έχω δει όλες τις ταινίες του Οικονομίδη εκτός από τη Μπαλάντα. Πέρα από το μικρό ψάρι, που ήταν σεναριακά ολοκληρωμένη, όλες οι υπόλοιπες ήταν ανολοκλήρωτες, υπό την έννοια ότι δεν είχαν αρχή, μέση και τέλος όπως θα περίμενε κανείς από μια ταινία. Όλες οι προσπάθειες του, με εξαίρεση το μικρό ψάρι, ήταν ημιτελείς με περισσότερα αρνητικά από θετικά στοιχεία. ΙΜΧΟ.

[Namrail]

ειμαι φαν γενικα
το μικρο ψαρι ειδα χθες βλεποτανε ειχε και ανεβασμενο μπατζετ σε σχεση με τις παλιοτερες και σεναριακα δεν ειχε τοσα βρισιδια για ταινια οικονομιδη αλλα ηταν λιγο μαπας ο πρωταγωνιστης καμια εκφραση στην φατσα

Aυτό που μου άρεσε στην ταινία ήταν ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του αποστασιοποιημένου/αποξενωμένου παρατηρητή, σε κόντρα με την κραυγάζουσα υπερβολή του περιβάλλοντος μπορούσε να αποδοθεί μόνον με αυτήν τη φαινομενική απάθεια.

Γαμηστερός ο Μουρίκης στην απόδοση του επαγγελματία δολοφόνου. Ο χαρακτήρας του δεν ήταν αυτός του αποξενωμένου παρατηρητή (το ακριβώς αντίθετο, ήταν ένας χαρακτήρας με βαθιά ενσυναίσθηση, που ακολουθούσε κατά γράμμα ένα συγκεκριμένο κώδικα αξιών). Ήταν αποστασιοποιημένος μόνο στα λόγια, αλλά ενεργητικός στις πράξεις, εκεί όπου έβγαινε πραγματικά η ψυχή του και εκεί που μετράει ο άνθρωπος. Άφηνε τους άλλους να εκφραστούν, χωρίς να παρεμβαίνει και όπου διέκρινε αδικίες, σύμφωνα με τα πιστεύω του, ενεργούσε ανάλογα. Η πιο χαρακτηριστική σκηνή δεν είναι βέβαια εκείνη με το σκαμπό, που έγινε βαιραλ (και όπου ο Μουρίκης δέχεται τις επευφημίες του γκάγκστερ πριν τον "δικάσει", εκείνον και την οικογένεια του), αλλά ο μονόλογος του νάνου που ανέλυε με "λογικά" βήματα τη φυσιολογικότητα του να βγάλει την ανήλικη ανιψιά του στη βίζιτα. Τεράστια σκηνή, πραγματικά.

[nowhere]

Μία ταινία γροθιά στο στομάχι.

αν μιλάμε για οικονομίδη πιο χαμηλά

[ΓΑΛΗ]

ειμαι φαν γενικα
το μικρο ψαρι ειδα χθες βλεποτανε ειχε και ανεβασμενο μπατζετ σε σχεση με τις παλιοτερες και σεναριακα δεν ειχε τοσα βρισιδια για ταινια οικονομιδη αλλα ηταν λιγο μαπας ο πρωταγωνιστης καμια εκφραση στην φατσα

Aυτό που μου άρεσε στην ταινία ήταν ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του αποστασιοποιημένου/αποξενωμένου παρατηρητή, σε κόντρα με την κραυγάζουσα υπερβολή του περιβάλλοντος μπορούσε να αποδοθεί μόνον με αυτήν τη φαινομενική απάθεια.

Γαμηστερός ο Μουρίκης στην απόδοση του επαγγελματία δολοφόνου. Ο χαρακτήρας του δεν ήταν αυτός του αποξενωμένου παρατηρητή (το ακριβώς αντίθετο, ήταν ένας χαρακτήρας με βαθιά ενσυναίσθηση, που ακολουθούσε κατά γράμμα ένα συγκεκριμένο κώδικα αξιών). Ήταν αποστασιοποιημένος μόνο στα λόγια, αλλά ενεργητικός στις πράξεις, εκεί όπου έβγαινε πραγματικά η ψυχή του και εκεί που μετράει ο άνθρωπος. Άφηνε τους άλλους να εκφραστούν, χωρίς να παρεμβαίνει και όπου διέκρινε αδικίες, σύμφωνα με τα πιστεύω του, ενεργούσε ανάλογα. Η πιο χαρακτηριστική σκηνή δεν είναι βέβαια εκείνη με το σκαμπό, που έγινε βαιραλ (και όπου ο Μουρίκης δέχεται τις επευφημίες του γκάγκστερ πριν τον "δικάσει", εκείνον και την οικογένεια του), αλλά ο μονόλογος του νάνου που ανέλυε με "λογικά" βήματα τη φυσιολογικότητα του να βγάλει την ανήλικη ανιψιά του στη βίζιτα. Τεράστια σκηνή, πραγματικά.

Μα δεν διαφωνώ. Αυτό ακριβώς που περιγράφεις εσύ ενννοώ κι εγώ γράφοντας για την "αποξένωση" του από το περιβάλλον του. Το διαφορετικό ηθικό μέτρο.

[georgebi]

Διαθέσιμη και online απο την ΕΡΤ

https://www.ertflix.gr/tainies/i-mpalan ... s-kardias/

[Ερμής]

Του χρόνου βγαινει η Σπασμένη Φλέβα που με βάση τον ίδιο θα είναι οτι πιο ωμό και σκοτεινό έχει φτιάξει.
Ετοιμαστείτε.

Επίσης καλός είναι και ο Μαχαιροβγάλτης, όλη η ταινία ασπρόμαυρη και στα λίγα λεπτά που γίνεται έγχρωμη είναι και τα λεπτά που είναι φουλ δυστοπική.

Για εμένα πανε ώς εξής

1) Μικρό ψάρι
2) Ψυχή στο στόμα
3) Σπιρτόκουτο
4) Μαχαιροβγάλτης
5) Μπαλάντα

[Ερμής]

Έχει δει κανεις το Προστιμο του Μπόγρη με τον Σταμουλακάτο; Εμφανίζεται και Μουρίκης για λίγο.
Θυμίζει κάργα οικονομιδικό στυλ

[AlienWay]

Διαβάζω κάποιους άσχετους μερικές φορές, που στην προσπάθεια τους να κράξουν τον Οικονομίδη λένε ότι γελάσανε η ότι βρήκανε το θέαμα αστείο .

Ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί έχουν σχηματίσει λάθος εντύπωση για τον λεγόμενο νέο η σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο.

Προσωπικώς το μεγαλύτερο μέρος του, το θεωρώ σαβουρα κι εγώ. Μέσα σε 20 χρόνια έχουν ξεχωρίσει ελάχιστες ταινίες σε σύγκριση με το σύνολο της παραγωγής.

Όμως είναι εμφανές στο έργο του Οικονομίδη ότι δεν τον ενοχλεί αν θα γελάσεις με αυτό που βλέπεις και μάλιστα τις περισσότερες φορές, το επιδιώκει κιόλας.

Ο λόγος που αυτός όπως και κάποιοι άλλοι π.χ. τσιολης γίνανε meme material ήταν ότι από κάποια στιγμή και πέρα, κάποιοι συνειδητοποίησαν ότι δεν αποκλείουν το γέλιο

[Eθνικοκοινωνιστης]

Έχει δει κανεις το Προστιμο του Μπόγρη με τον Σταμουλακάτο; Εμφανίζεται και Μουρίκης για λίγο.
Θυμίζει κάργα οικονομιδικό στυλ