Νέος Ποινικός Κώδικας: λήστεψες αλλά σε πιάσανε και μετά από μισό χρόνο επέστρεψες τα κλοπιμαία; ΑΘΩΟΣ

[hellegennes]

Κάπου το χάνεις. Οι αστυνομικοί και δικαστικοί είναι σημαντικό μέρος του κράτους ως εκφραστές της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.

Εκτός αν αντιλαμβάνεσαι ως κράτος μόνον τη βουλευτική νομοθετική εξουσία.

Κι εμείς είμαστε μέρος του κράτους, διότι θεωρητικά εμείς είμαστε το κράτος και οι βουλευτές είναι αντιπρόσωποί μας. Δεν είμαστε όμως το κράτος σε άμεσο επίπεδο ούτε η αστυνομία είναι ούτε οι δικαστικοί. Νομίζω ότι είναι αντιληπτό τι εννοώ όταν λέω κράτος σ' αυτό το context.

Δεν έχουν καμμιά δουλειά να ασχολούνται οι δικαστικοί και οι αστυνομικοί με το πού βρήκα τα λεφτά που μου έκλεψαν και όντως δεν ασχολούνται, όχι γιατί δεν κάνουν καλά την δουλειά τους αλλά γιατί δεν είναι δουλειά τους.

Σαφώς και είναι δουλειά τους γιατί α) οι αποφάσεις των δικαστικών εξαρτώνται αποκλειστικώς από τα νομοθετήματα των βουλευτών (και τα αντίστοιχα παραθυράκια που τους αφήνουν περιθώριο για... προσωπική εκτίμηση και β) οι ενέργειες των αστυνομικών βασίζονται στις εισαγγελικές παρεμβάσεις και στις δικές τους... επίσης προσωπικές εκτιμήσεις.

Με λίγα λόγια, ο κύριος ρυθμιστής είναι η νομοθετική εξουσία που προκύπτει από τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας.

Οπότε, προκύπτει το εξής λογικό ερώτημα: Πόσο στα σοβαρά μπορεί να πάρει κάποιος μια εξουσία που καθημερινώς η πλειοψηφία της υβρίζεται στο χαλαρό από τον "λαό";

Ποιος ακριβώς είναι ο "λαός" που επικαλείται την ευνομία με μία τέρμα θρησκοληπτική/δογματική αντίληψη, ανάλογα με τη φάση;

Ποιοι είναι οι βουλευτές του χ ή ψ πολιτικού κόμματος που έχουν αντισταθεί σθεναρά στην ψήφιση των νομοθετημάτων αναφορικά με την εγκληματικότητα ή έχουν καταθέσει σαφείς αντιπροτάσεις;

Ποια "ευνομία" μπορεί να λειτουργήσει όταν στη χ φάση παίζει εισαγγελική παρέμβαση για κακουργηματικό αδίκημα και σε αντίστοιχη φάση παίζει εισαγγελική και αστυνομική αδράνεια επειδή είναι Τετάρτη;

Θέτεις πολλά παράλληλα ερωτήματα. Εδώ το ερώτημα είναι θέμα δικαιοδοσίας. Τα δικαστήρια και η αστυνομία δεν έχουν καμμιά δουλειά να εξετάσουν τις πηγές εισοδήματος οποιουδήποτε δεν είναι ο ίδιος κατηγορούμενος για οικονομικό έγκλημα ή παράβαση. Αρμόδιες υπηρεσίες είναι η Εφορία και η Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ). Δεν αφορά το δικαστήριο ή την αστυνομία από που προέκυψαν τα λεφτά που το θύμα δηλώνει ότι του έκλεψαν.

Το δικαστήριο -και η αστυνομία- δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξετάζει τις πηγές εισοδημάτων των θυμάτων κλοπής ή ληστείας. Δεν ξέρω γιατί χρειάζεται εξήγηση αυτό. Νομίζω πως είναι αυτονόητο.

[Aitwlos]

Πάντως πριν καληνύχτισω, να πω ότι η κουβέντα μεταξύ ελληγενη και γαλης μου έφτιαξε την διάθεση. Και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Αυτό θα έπρεπε να είναι το πχορουμ.

Φιλια

Υ.Γ δίνω την ψήφο σου στους 2 χρήστες για τους πιο επιδραστικους στο άλλο νημα

[hellegennes]

Ότι θα διαδώσεις "ξέρετε, ο τάδε είναι άθεος" και αυτό θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον κόσμο να πάει να φάει στην ταβέρνα του; Δεν έχω στοιχεία φυσικά ούτε γι' αυτό ούτε για το αντίθετο*, αλλά μού φαίνεται απίστευτα κουφό να ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα και σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Σαλονίκη. Δεν λέμε ούτε για το 60-70-80 (μαξ!), ούτε για κανένα χωριό με 100 κατοίκους, 40 σπίτια και 3-4 εκκλησίες, έτσι;

Νομίζω υποτιμάς την χαοτική διαφορά του "δεν πάω στην εκκλησία, δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις" που είναι το 90% του πληθυσμού με το "δεν πιστεύω στον Θεό". Ίσως είναι η φύση της δουλειάς σου τέτοια που δεν σου επιτρέπει να διαπιστώσεις πόσος κόσμος είναι ημιθρήσκος, αλλά είναι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, πίστεψέ με. Αυτή είναι άποψη που σχημάτισα αφού άνοιξα το μαγαζί. Το διαπίστωσα δηλαδή μέσα από την δουλειά μου· πριν είχα περίπου την ίδια εικόνα με σένα.

Επίσης, το να μάθεις ότι από όλη τη γειτονιά μια κυρα-Χαρίκλεια που είναι στο φιλόπτωχο της ενορίας ή ότι ο επίτροπος ο μπαρμπα-Αλέκος είπαν "ιιιιιι, α τον αθεόφοβο, κι εγώ δεν θα ξαναφάω τις μπάμιες του" δεν λέει κάτι, πιστεύω. Γιατί με αυτήν τη λογική, οτιδήποτε πει κανείς για οποιονδήποτε, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να θεωρηθεί δυσφήμιση.

Για να θεωρηθεί για τον νόμο δυσφήμιση θα πρέπει να έχει σημαντική και μετρήσιμη επίπτωση στον δυσφημιζόμενο είτε αφορά την κοινωνική του ζωή είτε τα οικονομικά του. Το να χάσεις 1-2 πελάτες επειδή κάτι είπε κάποιος δεν σημαίνει τίποτα. Επειδή όμως ζούμε σε ένα κράτος με μεγάλα ποσοστά ένθεων, όπου υπάρχει ισχυρή γνώμη για την απουσία πίστης (όπως στην Ιρλανδία), λογίζεται ως αληθινός παράγοντας και είναι αποδείξιμο ότι π.χ. έπεσε η κίνησή σου μετά από "εκστρατεία" δυσφήμισης. Και επειδή είναι πλημμέλημα, το βάρος της απόδειξης είναι χαμηλό. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις κατηγορηματική σύνδεση, απλή χρονική συσχέτιση αρκεί.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα αληθινής δυσφήμισης, το 2019 άνοιξε απέναντί μου μπαρμπέρικο. Ένα άτομο της γειτονιάς, άρχισε να διαδίδει ότι η μπαρμπέρισσα είναι Αλβανίδα (είναι, αλλά έχει ελληνικό όνομα και γεννήθηκε εδώ). Αυτή είναι καραμπινάτη περίπτωση δυσφήμισης. Παρότι δεν διέδωσε ψέματα, υπάρχει ακόμα ρατσισμός από μερίδα του πληθυσμού απέναντι στους Αλβανούς (μια ματιά στο φόρουμ αρκεί) και αυτό σίγουρα μπορεί να έχει επίδραση και στην οικονομική και στην κοινωνική της ζωή. Η ίδια μου το είπε ότι το άτομο αυτό γυρνάει και λέει σε όλους ότι η νέα μπαρμπέρισσα είναι Αλβανίδα και μου το είπε ενοχλημένη. Δεν ντρέπεται φυσικά για την καταγωγή της, αλλά το συγκεκριμένο άτομο το έκανε αυτό από κακία.

* από προσωπική εμπειρία πάντως, για δηλωμένο άθεο δεν ξέρω αλλά μπορώ να σου πω παράδειγμα για ΜΤΙ σε περιοχή τίγκα (αναμενόμενο) σε ΧΟ και πολύ κοντά σε εκκλησία και όπου ο κόσμος μέχρι και τις αρχές των 00's το ξεχείλιζε το μαγαζί. Α, κι ένα δεύτερο με ΜΤΙ πάλι, στην Χαλκιδική με αντίστοιχη κίνηση και μάλιστα ενώ έχει παίξει και σκηνικό βίας από τον ιδιοκτήτη προς ιερέα. Και οι ντόπιοι... στα κάκκαλά τους κανονικά.

Again, έχει σημαντική διαφορά ακόμη και το "δεν γουστάρω/βρίζω τους παπάδες" από το "είμαι άθεος". Για την Ελλάδα πάντα.

Υ.Γ. Παπάρα, Σάββατο σήμερα, ε; Τώρα φλασάρισα, οπότε σς κλίνουμε το ρήμα: τομπαίρνω, τομπαίρνεις, τομπαίρνει....

Είμαι καλεσμένος σε γενέθλια.

[ΓΑΛΗ]

Κι εμείς είμαστε μέρος του κράτους, διότι θεωρητικά εμείς είμαστε το κράτος και οι βουλευτές είναι αντιπρόσωποί μας. Δεν είμαστε όμως το κράτος σε άμεσο επίπεδο ούτε η αστυνομία είναι ούτε οι δικαστικοί. Νομίζω ότι είναι αντιληπτό τι εννοώ όταν λέω κράτος σ' αυτό το context.

Δεν έχουν καμμιά δουλειά να ασχολούνται οι δικαστικοί και οι αστυνομικοί με το πού βρήκα τα λεφτά που μου έκλεψαν και όντως δεν ασχολούνται, όχι γιατί δεν κάνουν καλά την δουλειά τους αλλά γιατί δεν είναι δουλειά τους.

Σαφώς και είναι δουλειά τους γιατί α) οι αποφάσεις των δικαστικών εξαρτώνται αποκλειστικώς από τα νομοθετήματα των βουλευτών (και τα αντίστοιχα παραθυράκια που τους αφήνουν περιθώριο για... προσωπική εκτίμηση και β) οι ενέργειες των αστυνομικών βασίζονται στις εισαγγελικές παρεμβάσεις και στις δικές τους... επίσης προσωπικές εκτιμήσεις.

Με λίγα λόγια, ο κύριος ρυθμιστής είναι η νομοθετική εξουσία που προκύπτει από τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας.

Οπότε, προκύπτει το εξής λογικό ερώτημα: Πόσο στα σοβαρά μπορεί να πάρει κάποιος μια εξουσία που καθημερινώς η πλειοψηφία της υβρίζεται στο χαλαρό από τον "λαό";

Ποιος ακριβώς είναι ο "λαός" που επικαλείται την ευνομία με μία τέρμα θρησκοληπτική/δογματική αντίληψη, ανάλογα με τη φάση;

Ποιοι είναι οι βουλευτές του χ ή ψ πολιτικού κόμματος που έχουν αντισταθεί σθεναρά στην ψήφιση των νομοθετημάτων αναφορικά με την εγκληματικότητα ή έχουν καταθέσει σαφείς αντιπροτάσεις;

Ποια "ευνομία" μπορεί να λειτουργήσει όταν στη χ φάση παίζει εισαγγελική παρέμβαση για κακουργηματικό αδίκημα και σε αντίστοιχη φάση παίζει εισαγγελική και αστυνομική αδράνεια επειδή είναι Τετάρτη;

Θέτεις πολλά παράλληλα ερωτήματα. Εδώ το ερώτημα είναι θέμα δικαιοδοσίας. Τα δικαστήρια και η αστυνομία δεν έχουν καμμιά δουλειά να εξετάσουν τις πηγές εισοδήματος οποιουδήποτε δεν είναι ο ίδιος κατηγορούμενος για οικονομικό έγκλημα ή παράβαση. Αρμόδιες υπηρεσίες είναι η Εφορία και η Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ). Δεν αφορά το δικαστήριο ή την αστυνομία από που προέκυψαν τα λεφτά που το θύμα δηλώνει ότι του έκλεψαν.

Το δικαστήριο -και η αστυνομία- δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξετάζει τις πηγές εισοδημάτων των θυμάτων κλοπής ή ληστείας. Δεν ξέρω γιατί χρειάζεται εξήγηση αυτό. Νομίζω πως είναι αυτονόητο.

Κατ' αρχήν, δεν είναι το ίδιο πράγμα το δικαστήριο και η αστυνομία. Το δικαστήριο είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται αμέσως ή έστω σε ένα λογικό χρονικό διάστημα από την όποια σύλληψη ή καταγγελία για το οποιοδήποτε αδίκημα, ενώ η αστυνομία έχει μία άμεση υποχρέωση ανταπόκρισης όταν διαπιστώνει αδίκημα. Απλώς σε κάποιες περιπτώσεις για να κινηθεί πιο δραστικά, χρειάζεται την επέμβαση εισαγγελέα.

Αναφορικά δε με τα θέματα που εκδικάζονται σε μία δικάσιμο, σαφώς και δεν μπαίνουν όλα τα αδικήματα πακέτο. Παραδείγματος χάριν, είναι παντελώς αδιάφορο τυπικώς για το δικαστήριο στην περίπτωση που κάποιος που δικάζεται για κάποιο οικονομικό έγκλημα (και δεν αναφέρομαι σε ληστεία ή κλοπή) έδερνε τη γυναίκα του, πέρναγε με κόκκινο τα φανάρια ή οπλοφορούσε χωρίς να έχει άδεια.

Σαφώς και όλες οι παράνομες δραστηριότητες, που θα αποκαλυφθούν στην οποιαδήποτε φάση δεν πέφτουν στο κενό αλλά θα εξετασθούν ως άλλα αδικήματα, που για το καθένα θα υπάρχει και άλλη ποινή. Ακριβώς γι' αυτό υπάρχουν στα δικαστήρια οι ενστάσεις από τον συνήγορο του κατηγορούμενου για μαρτυρίες ή στοιχεία που δεν έχουν άμεση σχέση με το αδίκημα που εκδικάζεται.

Και αν από τη δικογραφία προκύψουν κάποιες απορίες για το πόθεν έσχες του κλαπέντος ποσού, αυτό είναι θέμα της πολιτείας να το λύσει σε άλλο τετ α τετ με τον ενάγοντα.

[nyxtovios]

Γαλη τι δουλειά κάνεις;

[ΓΑΛΗ]

Γαλη τι δουλειά κάνεις;

Εμένα ρωτάς; Ρώτα τους χρήσες που κατά τα φαινόμενα ξέρουν περισσότερα και από μένα για μένα. Εγγύηση.

[nyxtovios]

Γαλη τι δουλειά κάνεις;

Εμένα ρωτάς; Ρώτα τους χρήσες που κατά τα φαινόμενα ξέρουν περισσότερα και από μένα για μένα. Εγγύηση.

Ναι εσένα ρωτάω. Είναι περιεγο;

[Zundapp]

ποσταρει εδω και 20 χρονια

λιγο το εχεις?

[hellegennes]

Κατ' αρχήν, δεν είναι το ίδιο πράγμα το δικαστήριο και η αστυνομία. Το δικαστήριο είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται αμέσως ή έστω σε ένα λογικό χρονικό διάστημα από την όποια σύλληψη ή καταγγελία για το οποιοδήποτε αδίκημα, ενώ η αστυνομία έχει μία άμεση υποχρέωση ανταπόκρισης όταν διαπιστώνει αδίκημα. Απλώς σε κάποιες περιπτώσεις για να κινηθεί πιο δραστικά, χρειάζεται την επέμβαση εισαγγελέα.

Αναφορικά δε με τα θέματα που εκδικάζονται σε μία δικάσιμο, σαφώς και δεν μπαίνουν όλα τα αδικήματα πακέτο. Παραδείγματος χάριν, είναι παντελώς αδιάφορο τυπικώς για το δικαστήριο στην περίπτωση που κάποιος που δικάζεται για κάποιο οικονομικό έγκλημα (και δεν αναφέρομαι σε ληστεία ή κλοπή) έδερνε τη γυναίκα του, πέρναγε με κόκκινο τα φανάρια ή οπλοφορούσε χωρίς να έχει άδεια.

Σαφώς και όλες οι παράνομες δραστηριότητες, που θα αποκαλυφθούν στην οποιαδήποτε φάση δεν πέφτουν στο κενό αλλά θα εξετασθούν ως άλλα αδικήματα, που για το καθένα θα υπάρχει και άλλη ποινή. Ακριβώς γι' αυτό υπάρχουν στα δικαστήρια οι ενστάσεις από τον συνήγορο του κατηγορούμενου για μαρτυρίες ή στοιχεία που δεν έχουν άμεση σχέση με το αδίκημα που εκδικάζεται.

Και αν από τη δικογραφία προκύψουν κάποιες απορίες για το πόθεν έσχες του κλαπέντος ποσού, αυτό είναι θέμα της πολιτείας να το λύσει σε άλλο τετ α τετ με τον ενάγοντα.

Δεν είπε κανείς ότι η αστυνομία και το δικαστήριο είναι το ίδιο πράγμα.

Αυτό που λες για παράνομες δραστηριότητες που τυχόν αποκαλυφθούν ισχύει μόνο για ποινικά αδικήματα με αυτεπάγγελτη δίωξη και τα περισσότερα που συζητάμε δεν είναι. Δεν μπορεί στο ράντομ το δικαστήριο να στέλνει μυνητήριες αναφορές στις φορολογικές διοικήσεις με υποψία παράβασης ώστε να γίνει έλεγχος. Θα πρέπει να υπάρχουν στοιχεία ότι έχει γίνει κάποια φορολογική παράβαση.

[nyxtovios]

ποσταρει εδω και 20 χρονια

λιγο το εχεις?

Δε μου απαντάει, ίσως το πέτυχες

[ΓΑΛΗ]

Κατ' αρχήν, δεν είναι το ίδιο πράγμα το δικαστήριο και η αστυνομία. Το δικαστήριο είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται αμέσως ή έστω σε ένα λογικό χρονικό διάστημα από την όποια σύλληψη ή καταγγελία για το οποιοδήποτε αδίκημα, ενώ η αστυνομία έχει μία άμεση υποχρέωση ανταπόκρισης όταν διαπιστώνει αδίκημα. Απλώς σε κάποιες περιπτώσεις για να κινηθεί πιο δραστικά, χρειάζεται την επέμβαση εισαγγελέα.

Αναφορικά δε με τα θέματα που εκδικάζονται σε μία δικάσιμο, σαφώς και δεν μπαίνουν όλα τα αδικήματα πακέτο. Παραδείγματος χάριν, είναι παντελώς αδιάφορο τυπικώς για το δικαστήριο στην περίπτωση που κάποιος που δικάζεται για κάποιο οικονομικό έγκλημα (και δεν αναφέρομαι σε ληστεία ή κλοπή) έδερνε τη γυναίκα του, πέρναγε με κόκκινο τα φανάρια ή οπλοφορούσε χωρίς να έχει άδεια.

Σαφώς και όλες οι παράνομες δραστηριότητες, που θα αποκαλυφθούν στην οποιαδήποτε φάση δεν πέφτουν στο κενό αλλά θα εξετασθούν ως άλλα αδικήματα, που για το καθένα θα υπάρχει και άλλη ποινή. Ακριβώς γι' αυτό υπάρχουν στα δικαστήρια οι ενστάσεις από τον συνήγορο του κατηγορούμενου για μαρτυρίες ή στοιχεία που δεν έχουν άμεση σχέση με το αδίκημα που εκδικάζεται.

Και αν από τη δικογραφία προκύψουν κάποιες απορίες για το πόθεν έσχες του κλαπέντος ποσού, αυτό είναι θέμα της πολιτείας να το λύσει σε άλλο τετ α τετ με τον ενάγοντα.

Δεν είπε κανείς ότι η αστυνομία και το δικαστήριο είναι το ίδιο πράγμα.

Αυτό που λες για παράνομες δραστηριότητες που τυχόν αποκαλυφθούν ισχύει μόνο για ποινικά αδικήματα με αυτεπάγγελτη δίωξη και τα περισσότερα που συζητάμε δεν είναι. Δεν μπορεί στο ράντομ το δικαστήριο να στέλνει μυνητήριες αναφορές στις φορολογικές διοικήσεις με υποψία παράβασης ώστε να γίνει έλεγχος. Θα πρέπει να υπάρχουν στοιχεία ότι έχει γίνει κάποια φορολογική παράβαση.

Mα δεν συζητάμε για κάποια συγκεκριμένα αδικήματα που εκδικάζονται. Συζητάμε για τις επιπλέον πληροφορίες που θα προκύψουν για τον ενάγοντα ή τον κατηγορούμενο, όταν πέσουν πάνω τους οι προβολείς της επικαιρότητας και προκύψουν στοιχεία που χρειάζονται περαιτέρω διευρεύνηση με εισαγγελική εντολή, ανεξαρτήτως του αδικήματος που εκδικάζεται εντός της αίθουσας. Αυτό δεν κάνει η πολιτεία στην τελική; Όταν δημοσιοποιείται κάτι που παραπέμπει σε αδίκημα, διατάζει έρευνα για το χ, το ψ και το ω στοιχείο, ακόμα και αν η δημοσιοποίηση είναι απλώς δημοσιογραφικό προϊόν και όχι στοιχείο που εμφανίζεται μόνον σε δίκη.

Το πόσο άμεσα θα λειτουργήσουν οι εισαγγελείς στην α ή τη β περίπτωση, είναι άλλο θέμα. Ακόμη και σε πανομοιότυπες περιπτώσεις στην α φάση μπορεί να δείξουν ενθουσιασμό και στη β αδιαφορία.

[Isildur]

Ότι θα διαδώσεις "ξέρετε, ο τάδε είναι άθεος" και αυτό θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον κόσμο να πάει να φάει στην ταβέρνα του; Δεν έχω στοιχεία φυσικά ούτε γι' αυτό ούτε για το αντίθετο*, αλλά μού φαίνεται απίστευτα κουφό να ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα και σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Σαλονίκη. Δεν λέμε ούτε για το 60-70-80 (μαξ!), ούτε για κανένα χωριό με 100 κατοίκους, 40 σπίτια και 3-4 εκκλησίες, έτσι;

Νομίζω υποτιμάς την χαοτική διαφορά του "δεν πάω στην εκκλησία, δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις" που είναι το 90% του πληθυσμού με το "δεν πιστεύω στον Θεό". Ίσως είναι η φύση της δουλειάς σου τέτοια που δεν σου επιτρέπει να διαπιστώσεις πόσος κόσμος είναι ημιθρήσκος, αλλά είναι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, πίστεψέ με. Αυτή είναι άποψη που σχημάτισα αφού άνοιξα το μαγαζί. Το διαπίστωσα δηλαδή μέσα από την δουλειά μου· πριν είχα περίπου την ίδια εικόνα με σένα.

Επίσης, το να μάθεις ότι από όλη τη γειτονιά μια κυρα-Χαρίκλεια που είναι στο φιλόπτωχο της ενορίας ή ότι ο επίτροπος ο μπαρμπα-Αλέκος είπαν "ιιιιιι, α τον αθεόφοβο, κι εγώ δεν θα ξαναφάω τις μπάμιες του" δεν λέει κάτι, πιστεύω. Γιατί με αυτήν τη λογική, οτιδήποτε πει κανείς για οποιονδήποτε, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να θεωρηθεί δυσφήμιση.

Για να θεωρηθεί για τον νόμο δυσφήμιση θα πρέπει να έχει σημαντική και μετρήσιμη επίπτωση στον δυσφημιζόμενο είτε αφορά την κοινωνική του ζωή είτε τα οικονομικά του. Το να χάσεις 1-2 πελάτες επειδή κάτι είπε κάποιος δεν σημαίνει τίποτα. Επειδή όμως ζούμε σε ένα κράτος με μεγάλα ποσοστά ένθεων, όπου υπάρχει ισχυρή γνώμη για την απουσία πίστης (όπως στην Ιρλανδία), λογίζεται ως αληθινός παράγοντας και είναι αποδείξιμο ότι π.χ. έπεσε η κίνησή σου μετά από "εκστρατεία" δυσφήμισης. Και επειδή είναι πλημμέλημα, το βάρος της απόδειξης είναι χαμηλό. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις κατηγορηματική σύνδεση, απλή χρονική συσχέτιση αρκεί.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα αληθινής δυσφήμισης, το 2019 άνοιξε απέναντί μου μπαρμπέρικο. Ένα άτομο της γειτονιάς, άρχισε να διαδίδει ότι η μπαρμπέρισσα είναι Αλβανίδα (είναι, αλλά έχει ελληνικό όνομα και γεννήθηκε εδώ). Αυτή είναι καραμπινάτη περίπτωση δυσφήμισης. Παρότι δεν διέδωσε ψέματα, υπάρχει ακόμα ρατσισμός από μερίδα του πληθυσμού απέναντι στους Αλβανούς (μια ματιά στο φόρουμ αρκεί) και αυτό σίγουρα μπορεί να έχει επίδραση και στην οικονομική και στην κοινωνική της ζωή. Η ίδια μου το είπε ότι το άτομο αυτό γυρνάει και λέει σε όλους ότι η νέα μπαρμπέρισσα είναι Αλβανίδα και μου το είπε ενοχλημένη. Δεν ντρέπεται φυσικά για την καταγωγή της, αλλά το συγκεκριμένο άτομο το έκανε αυτό από κακία.

* από προσωπική εμπειρία πάντως, για δηλωμένο άθεο δεν ξέρω αλλά μπορώ να σου πω παράδειγμα για ΜΤΙ σε περιοχή τίγκα (αναμενόμενο) σε ΧΟ και πολύ κοντά σε εκκλησία και όπου ο κόσμος μέχρι και τις αρχές των 00's το ξεχείλιζε το μαγαζί. Α, κι ένα δεύτερο με ΜΤΙ πάλι, στην Χαλκιδική με αντίστοιχη κίνηση και μάλιστα ενώ έχει παίξει και σκηνικό βίας από τον ιδιοκτήτη προς ιερέα. Και οι ντόπιοι... στα κάκκαλά τους κανονικά.

Again, έχει σημαντική διαφορά ακόμη και το "δεν γουστάρω/βρίζω τους παπάδες" από το "είμαι άθεος". Για την Ελλάδα πάντα.

Υ.Γ. Παπάρα, Σάββατο σήμερα, ε; Τώρα φλασάρισα, οπότε σς κλίνουμε το ρήμα: τομπαίρνω, τομπαίρνεις, τομπαίρνει....

Είμαι καλεσμένος σε γενέθλια.

Δεν έχω να πω κάτι άλλο, αν απαντήσω απλώς θα ανακυκλώνω αυτά που είπα ήδη.

[nemo]

το να λενε οτι ο καταστηματαρχης εχει κοβιντ ενω δεν εχει ..ειναι δυσφημιση και μηνυσιμο;

[βοθρατζης]

[hellegennes]

το να λενε οτι ο καταστηματαρχης εχει κοβιντ ενω δεν εχει ..ειναι δυσφημιση και μηνυσιμο;

Ναι. Ακόμη κι αν έχει. Το οποίο ισχύει για οποιοδήποτε μεταδοτικό νόσημα.