Υπάρχει Θεός;

[ΓΑΛΗ]

Τελικά έμεινα με την απορία...
Ένα ηφαίστειο, μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής;

Ούτε ή έκρηξη μιας ατομικής βόμβας μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής αλλά είναι αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας επιστημονικής παρατήρησης κάποιων φαινομένων.

Και εννοιολογικά τουλάχιστον, ως φαινόμενον θεωρούμε κάτι που είναι ορατό, αντιληπτό κλπ στο πλαίσιο των ανθρώπινων αισθήσεων σε περιορισμένο πάντα χώρο και χρόνο. Και οι σκέψεις είναι μια φυσική λειτουργία αλλά πρέπει να διατυπωθούν για να ληφθούν υπ' όψιν, διαφορετικά δεν υπάρχουν.



Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι κάποιοι έχουν εγκλωβισθεί στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ένας ασπρομάλλης αθάνατος παπούς, που βλέπει, κρίνει και αποφασίζει το οτιδήποτε.

[Λοξίας]

Τελικά έμεινα με την απορία...
Ένα ηφαίστειο, μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής;

Ούτε ή έκρηξη μιας ατομικής βόμβας μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής αλλά είναι αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας επιστημονικής παρατήρησης κάποιων φαινομένων.

Και εννοιολογικά τουλάχιστον, ως φαινόμενον θεωρούμε κάτι που είναι ορατό, αντιληπτό κλπ στο πλαίσιο των ανθρώπινων αισθήσεων σε περιορισμένο πάντα χώρο και χρόνο. Και οι σκέψεις είναι μια φυσική λειτουργία αλλά πρέπει να διατυπωθούν για να ληφθούν υπ' όψιν, διαφορετικά δεν υπάρχουν.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι κάποιοι έχουν εγκλωβισθεί στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ένας ασπρομάλλης αθάνατος παπούς, που βλέπει, κρίνει και αποφασίζει το οτιδήποτε.

Δεν μ' ενδιαφέρει να αποδείξω την μη ύπαρξη ασπρομάλλη παππού, διότι αυτό δεν γίνεται.
Την δική μου κοσμοθεώρηση, δεν προσπαθώ ούτε να την επιβάλλω ούτε καν να την προπαγανδίσω.

Εξέφρασα την δική μου γνώμη επί συγκεκριμένης πρότασης-άποψης:

Το οτιδήποτε μπορεί να είναι συγχρόνως παρατηρητής και φαινόμενο, ανεξαρτήτως μεγέθους, απόστασης και πρόθεσης.

Αυτή η γενικότητα του "οτιδήποτε", αφήνει διάπλατα ανοιχτές τις πόρτες και για ηφαίστεια και για ατομικές βόμβες και για βόμβες ναπάλμ...

[Blackdog]

Δεν ειναι. Τα μαθηματικα ισχυουν χωρις παρατηρητη.

τιποτε δε ισχύει αν δεν υπάρχει κάποιος να το αντιληφθεί

Δεν ισχυει κατι τετοιο.

Τετοιες αντιληψεις προερχονται απο new-age απατεωνες που πηραν μια φραση απο την Κβαντομηχανικη (οτι η παρουσια παρατηρητη κανει το wave function να καταρρεει) και την προσαρμοσαν στις "αναγκες" τους ωστε να εξαπατουν τον κοσμο (με βιβλια, παρουσιασεις, μαντζουνια κλπ).

Στην κβαντομηχανικη, οταν λενε 'παρατηρητης', εννοουν ενα macro-event, κατι δλδ που θα εχει side effects στο συμπαν. Δεν εννοουν καποιον εγκεφαλο.

Πολυ σωστα

Στην κβαντομηχανικη παρατηρητης αποκαλειται οτι αλληλεπιδρα με το συστημα. Θα μπορουσε να ειναι και ενα ηλεκρονιο.

Στα πειραματα τα συστηματα ειναι απομονωμενα, ενω το αποτελεσμα ερχεται οχι λογω του ματιου που το βλεπει, αλλα της διαδικασιας που ακολουθειται για να γινει αυτο. Πχ θα φωτιστει η θα σκαναριστει. Με τον τροπο αυτο αλλα μικροσωματιδια εισερχονται και αλληλεπιδρουν με τα υπαρχοντα.

Στο μεγακοσμο η καταρευση της κυματοσυναρτησης, που θα δωσει και το αποτελεσμα, δεν ειναι παρατηρησιμη γιατι ολα αλληλεπιδρουν μεταξυ τους.

Αυτα με την ανθρωπινη παρατηρηση ειναι μπαρουφες αντιεπιστημονικα

[ΓΑΛΗ]

Τελικά έμεινα με την απορία...
Ένα ηφαίστειο, μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής;

Ούτε ή έκρηξη μιας ατομικής βόμβας μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής αλλά είναι αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας επιστημονικής παρατήρησης κάποιων φαινομένων.

Και εννοιολογικά τουλάχιστον, ως φαινόμενον θεωρούμε κάτι που είναι ορατό, αντιληπτό κλπ στο πλαίσιο των ανθρώπινων αισθήσεων σε περιορισμένο πάντα χώρο και χρόνο. Και οι σκέψεις είναι μια φυσική λειτουργία αλλά πρέπει να διατυπωθούν για να ληφθούν υπ' όψιν, διαφορετικά δεν υπάρχουν.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι κάποιοι έχουν εγκλωβισθεί στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ένας ασπρομάλλης αθάνατος παπούς, που βλέπει, κρίνει και αποφασίζει το οτιδήποτε.

Δεν μ' ενδιαφέρει να αποδείξω την μη ύπαρξη ασπρομάλλη παππού, διότι αυτό δεν γίνεται.
Την δική μου κοσμοθεώρηση, δεν προσπαθώ ούτε να την επιβάλλω ούτε καν να την προπαγανδίσω.

Εξέφρασα την δική μου γνώμη επί συγκεκριμένης πρότασης-άποψης:

Το οτιδήποτε μπορεί να είναι συγχρόνως παρατηρητής και φαινόμενο, ανεξαρτήτως μεγέθους, απόστασης και πρόθεσης.

Αυτή η γενικότητα του "οτιδήποτε", αφήνει διάπλατα ανοιχτές τις πόρτες και για ηφαίστεια και για ατομικές βόμβες και για βόμβες ναπάλμ...

Εστιάζεις ή ψάχνεσαι μονίμως στο φύλλο χάνοντας το δάσος.

[Λοξίας]

Ούτε ή έκρηξη μιας ατομικής βόμβας μπορεί να λογισθεί ως παρατηρητής αλλά είναι αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας επιστημονικής παρατήρησης κάποιων φαινομένων.

Και εννοιολογικά τουλάχιστον, ως φαινόμενον θεωρούμε κάτι που είναι ορατό, αντιληπτό κλπ στο πλαίσιο των ανθρώπινων αισθήσεων σε περιορισμένο πάντα χώρο και χρόνο. Και οι σκέψεις είναι μια φυσική λειτουργία αλλά πρέπει να διατυπωθούν για να ληφθούν υπ' όψιν, διαφορετικά δεν υπάρχουν.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι κάποιοι έχουν εγκλωβισθεί στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ένας ασπρομάλλης αθάνατος παπούς, που βλέπει, κρίνει και αποφασίζει το οτιδήποτε.

Δεν μ' ενδιαφέρει να αποδείξω την μη ύπαρξη ασπρομάλλη παππού, διότι αυτό δεν γίνεται.
Την δική μου κοσμοθεώρηση, δεν προσπαθώ ούτε να την επιβάλλω ούτε καν να την προπαγανδίσω.

Εξέφρασα την δική μου γνώμη επί συγκεκριμένης πρότασης-άποψης:

Το οτιδήποτε μπορεί να είναι συγχρόνως παρατηρητής και φαινόμενο, ανεξαρτήτως μεγέθους, απόστασης και πρόθεσης.

Αυτή η γενικότητα του "οτιδήποτε", αφήνει διάπλατα ανοιχτές τις πόρτες και για ηφαίστεια και για ατομικές βόμβες και για βόμβες ναπάλμ...

Εστιάζεις ή ψάχνεσαι μονίμως στο φύλλο χάνοντας το δάσος.

Ένα δάσος αποτελείται και από φύλλα...δεν το βλέπω κακό να εστιάσεις και σε αυτά.
Αλλά αν το φύλλο είναι η δική σου άποψη πως "το οτιδήποτε μπορεί να είναι συγχρόνως παρατηρητής και φαινόμενο, ανεξαρτήτως μεγέθους, απόστασης και πρόθεσης", το δάσος ποιο είναι;

[omg kai 3 lol]

Αναφορικά με τους ήχους στο δάσος που δεν βρίσκεται κανείς να τους ακούσει, αυτό δεν τους εμποδίζει να παράγονται.
Δηλαδή το κελάηδημα των πουλιών είναι "βουβό", επειδή δεν βρίσκεται άνθρωπος να το ακούσει;
Ας το δούμε από άλλη οπτική...
Βραδυνή σφοδρή καταιγίδα, οι άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους, οι κεραυνοί πέφτουν σωρηδόν.
Στο παρακείμενο δάσος, που δεν βρίσκεται κανείς εκείνη την ώρα, πέφτει ένας κεραυνός πάνω σε ένα δέντρο κα το ξαπλώνει κάτω.
Δεν υπάρχει κανείς, δεν το βλέπει κανείς. Τι ακριβώς λέμε; πως το δέντρο βρίσκεται σε υπέρθεση και είναι και δεν είναι πεσμένο στο έδαφος;
Το πρωί έχει κοπάσει η καταιγίδα και ένας άνθρωπος μπαίνει στο δάσος και βλέπει το πεσμένο δέντρο.
Δηλδή τι ακριβώς προσπαθούμε να πούμε;
Πως την στιγμή που ο άνθρωπος είδε το δέντρο, τότε ακριβώς κατέρρευσε η κυματοσυνάρτηση και το δέντρο έπεσε ακριβώς ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου πριν το δει ο άνθρωπος;
Δηλαδή όλα τα πεσμένα από κεραυνούς δέντρα στα δάση όλου του κόσμου, περιμένουν να τα δει ένας άνθρωπος, μία αρκούδα, ένα ποντίκι, ώστε να πέσουν στο έδαφος; Ενώ μέχρι τότε ήταν και δεν ήταν πεσμένα στο έδαφος;

Τι θα πούμε για τους διάφορους γεωλογικούς σχηματισμούς (βράχια, φαράγγια, μαρμάρινες σπηλιές κ.λπ.), στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κίνα, στο Μεξικό και αλλού, που σχηματίστηκαν εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του ανθρώπου;\
Θα πούμε πως ήταν και δεν ήταν σχηματισμένοι, και απλώς περίμεναν το πρώτο "μάτι" που θα στραφεί προς τα εκεί, ώστε να καταρρεύσει η κυματοσυνάρτηση και να εμφανιστούν "ως δια μαγείας";

Ή πως δεν υπήρχε τίποτε 5 μέτρα κάτω από το έδαφος, αλλά όταν έσκαψαν και βρήκαν έναν σκελετό δεινοσαύρου, τότε και μόνον τότε, ο σκελετός "υλοποιήθηκε";

Μάλλον κάτι έχουμε καταλάβει λάθος (εμείς οι κοινοί θνητοί), αναφορικά και με την κβαντική υπέρθεση και με την κβαντική διεμπλοκή.

το παραδειγμα με τους θορυβους στο δασος αφορα μονο μια απο τις αισθησεις, τι θα γινοταν αν ειμασταν ολοι κουφοι; ή αν δεν ειχαμε καθολου αισθησεις ή οι 5-6 αισθησεις μας λειτουργουσαν διαφορετικα;

πχ τα φωτονια δεν εχουν χρωματα, ο ανθρωπινος εγκεφαλος μεταφραζει το φως που χτυπαει σε ενα αντικειμενο ως κοκκινο, πρασινο πορτοκαλι κοκ στην ουσια τιποτα δεν ειναι "βαμμενο" με καποιο χρωμα

δεν υπαρχει πραγματικοτητα αν ο νους δεν λαβει μερος στο φαινομενο,
η εμπειρια-παρατηρηση ειναι ο τροπος που η απεριοριστη συνειδητοτητα "φτιαχνει" το συμπαν

αν στη γη κατοικουσαν μονο σαυρες ή μυρμηγκια χωρις περαιτερω εξελιξη δε θα υπηρχε συμπαν, οπως ακριβως και το ψαρι αγνοει την υπαρξη του νερου παροτι κολυμπαει ολη του τη ζωη μεσα σαυτο...

πρεπει να καταλαβετε οτι συνειδητοτητα-παρατηρηση και συμπαν ειναι αλληλενδετα-αλληλοσυμπληρουμενα οπως το φως και η απουσια του που ειναι το σκοταδι

με αλλα λογια η υπαρξη-συνειδητοτητα ειναι εγκλωβισμενη στην δυαδικοτητα μεταξυ του υποκειμενου και του αντικειμενου με τριτο πολο την εμπειρια-πληροφορια

η κβαντομηχανικη δεν αναιρει τους παγκοσμιους νομους που μας διεπουν, η συγχρονη κβαντομηχανικη μας λεει οτι η θεωρια της σχετικοτητας ειναι εν μερει σωστη και δεν αντιπροσωπευει ουτε μπορει να ερμηνευσει την ολικη αληθεια στο 100%

[Αλιόσα]

Είστε εκτός θέματος. Πρέπει να με βάλουνε moderator να τα σβήνω όλα και να ριχνω ban.

[Αρίστος]

Παρε πιχι τους ομοζυγωτικους διδυμους, ιστοριες για απιστευτα περιστατικα ενσυναισθησης μεταξυ τους ειναι απειρες. Τι τους συνδεει και λειτουργουν σαν δυο οψεις ενος κοινου οργανισμου; Σιγουρα μια κοινη μορφη ενεργειας που δεν ειναι νους. Ειναι σαν να μοιραζονται την ιδια ζωικη ψυχη.

.

Από chatgpt - προσωπικά όταν διάβασα το σχόλιο σου σκέφτηκα ακριβώς αυτά που λέει στην δεύτερη παράγραφο.

Empathy between twins is often reported anecdotally, especially among identical twins. Many twins claim to feel a deep emotional connection or to sense each other’s feelings, sometimes even at a distance. While this phenomenon is commonly described as “twin telepathy” or heightened empathy, scientific evidence supporting it is limited.

However, twins, particularly identical ones, often share a unique bond due to their genetic similarity and shared upbringing. This can lead to an increased understanding of each other’s emotions, habits, and reactions. Psychological and behavioral factors, like being in sync with each other from a young age, might explain this sense of empathy rather than any mysterious telepathic link.

In short, while science hasn’t proven the existence of any special form of empathy exclusive to twins, the close relationship many twins experience can create a powerful emotional connection that feels different from other sibling bonds.

Δες κι αυτα απο αρθρο μου.


Στην Βόρεια Ισπανία καταγράφηκε σε τοπική εφημερίδα το 1976 ένα ακόμη εντυπωσιακό περιστατικό που μετά πήρε ευρύτερη δημοσιότητα. Πρωταγωνίστριες δύο μονοζυγωτικά δίδυμα κοριτσάκια 4 χρονών, η Μάρτα και η Σύλβια Λάντα, που ζούσαν στο χωριουδάκι Μουρίλο ντε Ρίο Λέζα. Η Μάρτα έκαψε το χέρι της με το καυτό σίδερο του σιδερώματος. Μια μεγάλη κόκκινη φουσκάλα εμφανίστηκε στο σημείο του καψίματος και ταυτόχρονα μιά πανομοιότυπη φουσκάλα εμφανίστηκε στο χέρι της Σύλβιας που ήταν μακριά από τη Μάρτα στο σπίτι των παππούδων τους. Τη Σύλβια την πήγανε στο γιατρό χωρίς να γνωρίζουν τι είχε συμβεί στη Μάρτα. Όταν οι δύο δίδυμες ξανασυναντήθηκαν οι γονείς τους διαπίστωσαν ότι οι φουσκάλες τους ήταν πανομοιότυπες και στο ίδιο σημείο των χεριών τους.

Μέλη του παραρτήματος της Μαδρίτης της Ισπανικής Παραψυχολογικής Εταιρίας έμαθαν για το περιστατικό με τις κοινές φουσκάλες από κάψιμο που έπαθαν ταυτόχρονα τα δύο δίδυμα κορίτσια και αποφάσισαν να εξακριβώσουν πειραματικά τις ικανότητες τους. Μιά ομάδα από εννέα ψυχολόγους, ψυχίατρους και γιατρούς έφτασε στο σπίτι των Λάντα για να ξεκινήσει μιά σειρά από τεστ με την απόλυτη συγκατάθεση των γονιών τους. Είχαν μόλις φτάσει στο σπίτι όταν ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβηκε στις δίδυμες. Όταν η Μάρτα χτύπησε το κεφάλι της κάπου ήταν η αδερφή της Σύλβια που έβαλε τις φωνές. Οι επιστήμονες ξεκίνησαν να εργάζονται έχοντας μεταμφιέσει τα τεστ σε παιχνίδια διασκέδασης για τις δίδυμες. Αυτό έγινε με σκοπό να μην επηρεάζονται νοιώθοντας ότι συμμετέχουν σε κάποιο πείραμα.

Όταν η Μάρτα έμεινε στο ισόγειο με τη μητέρα της και κάποιους από τους ερευνητές, η Σύλβια πήγε με την πατέρα της και την υπόλοιπη ομάδα στο δεύτερο όροφο. Οτιδήποτε συνέβηκε στους δύο ορόφους μαγνητοσκοπήθηκε και ηχογραφήθηκε. Ένας από τους ψυχολόγους δοκίμασε ένα παιχνίδι με την Μάρτα χρησιμοποιόντας μιά μαριονέτα που φοριέται στο χέρι. Στην Μάρτα όμως δεν άρεσε το κουκλάκι-μαριονέτα και το πέταξε πίσω στο ερευνητή. Την ίδια ώρα στο πάνω πάτωμα η Σύλβια πέταγε το δικό της κουκλάκι στον άλλο ερευνητή!

Μία από τους γιατρούς της ομάδας μετά εξέτασε το αριστερό μάτι της Μάρτας με ένα δυνατό φως. Όταν το έκανε αυτό τέσσερεις φορές, η Σύλβια στο πάνω πάτωμα άρχισε να ανοιγοκλείνει γρήγορα τα μάτια της σαν να προσπαθούσε να αποφύγει ένα δυνατό φως. Μετά ο γιατρός έκανε τεστ αντανακλαστικών στην Μάρτα χτυπόντας τον τένοντα του αριστερού της γόνατου τρεις φορές. Την ίδια στιγμή το αριστερό πόδι της Σύλβια ξεκίνησε να τινάζεται τόσο έντονα που ο πατέρας της (που δεν ήξερε ότι στο ισόγειο γίνεται τεστ αντανακλαστικών) προσπάθησε να το κρατήσει σταθερό. Έπειτα δόθηκε στη Μάρτα κάποιο ιδιαίτερα δυνατό άρωμα. Καθώς το μύριζε η Σύλβια κούνησε το κεφάλι της και έβαλε το χέρι πάνω στη μύτη της. Στην πιό εντυπωσιακή περίπτωση, τα δύο κορίτσια πήραν επτά έγχωρους δίσκους και τους ζήτησαν να τους τοποθετήσουν σε όποια σειρά τους άρεσε. Οι δίδυμες τους έβαλαν ακριβώς με την ίδια σειρά.

Τους έγιναν και άλλα τεστ στην πορεία. Οι επιστήμονες τα βαθμολόγησαν όλα εκτός από ένα σαν υψηλά θετικά η θετικά.
.

[Λοξίας]

Αναφορικά με τους ήχους στο δάσος που δεν βρίσκεται κανείς να τους ακούσει, αυτό δεν τους εμποδίζει να παράγονται.
Δηλαδή το κελάηδημα των πουλιών είναι "βουβό", επειδή δεν βρίσκεται άνθρωπος να το ακούσει;
Ας το δούμε από άλλη οπτική...
Βραδυνή σφοδρή καταιγίδα, οι άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους, οι κεραυνοί πέφτουν σωρηδόν.
Στο παρακείμενο δάσος, που δεν βρίσκεται κανείς εκείνη την ώρα, πέφτει ένας κεραυνός πάνω σε ένα δέντρο κα το ξαπλώνει κάτω.
Δεν υπάρχει κανείς, δεν το βλέπει κανείς. Τι ακριβώς λέμε; πως το δέντρο βρίσκεται σε υπέρθεση και είναι και δεν είναι πεσμένο στο έδαφος;
Το πρωί έχει κοπάσει η καταιγίδα και ένας άνθρωπος μπαίνει στο δάσος και βλέπει το πεσμένο δέντρο.
Δηλδή τι ακριβώς προσπαθούμε να πούμε;
Πως την στιγμή που ο άνθρωπος είδε το δέντρο, τότε ακριβώς κατέρρευσε η κυματοσυνάρτηση και το δέντρο έπεσε ακριβώς ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου πριν το δει ο άνθρωπος;
Δηλαδή όλα τα πεσμένα από κεραυνούς δέντρα στα δάση όλου του κόσμου, περιμένουν να τα δει ένας άνθρωπος, μία αρκούδα, ένα ποντίκι, ώστε να πέσουν στο έδαφος; Ενώ μέχρι τότε ήταν και δεν ήταν πεσμένα στο έδαφος;

Τι θα πούμε για τους διάφορους γεωλογικούς σχηματισμούς (βράχια, φαράγγια, μαρμάρινες σπηλιές κ.λπ.), στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κίνα, στο Μεξικό και αλλού, που σχηματίστηκαν εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του ανθρώπου;\
Θα πούμε πως ήταν και δεν ήταν σχηματισμένοι, και απλώς περίμεναν το πρώτο "μάτι" που θα στραφεί προς τα εκεί, ώστε να καταρρεύσει η κυματοσυνάρτηση και να εμφανιστούν "ως δια μαγείας";

Ή πως δεν υπήρχε τίποτε 5 μέτρα κάτω από το έδαφος, αλλά όταν έσκαψαν και βρήκαν έναν σκελετό δεινοσαύρου, τότε και μόνον τότε, ο σκελετός "υλοποιήθηκε";

Μάλλον κάτι έχουμε καταλάβει λάθος (εμείς οι κοινοί θνητοί), αναφορικά και με την κβαντική υπέρθεση και με την κβαντική διεμπλοκή.

το παραδειγμα με τους θορυβους στο δασος αφορα μονο μια απο τις αισθησεις, τι θα γινοταν αν ειμασταν ολοι κουφοι; ή αν δεν ειχαμε καθολου αισθησεις ή οι 5-6 αισθησεις μας λειτουργουσαν διαφορετικα;

Αν ήταν ο άνθρωπος κουφός, χέστηκε η φύση. Θα άκουγαν το κελάηδημα τα άλλα όντα.
Να ήταν ΟΛΑ τα όντα κουφά; Ε, τότε δεν θα αναπτυσόταν ο ήχος ως μέσον επικοινωνίας.
Και τα φίδια είναι κουφά και δεν ακούν ήχους, αλλά "ακούν" τις δονήσεις. Κάτι τέτοιο (ίσως) θα αναπτύσαμε αν είμαστε κουφοί.
Τι θέλεις να πεις ακριβώς; Που αναιρεί η παρατήρησή σου αναφορικά με τους ήχους, το γεγονος ότι τα πρώτα άστρα εμφανίστηκαν στο πρώιμο Σύμπαν κάπου 400 εκατ. χρόνια μετά το Big bang, ενώ ΔΕΝ υπήρχε παρατηρητής;

πχ τα φωτονια δεν εχουν χρωματα, ο ανθρωπινος εγκεφαλος μεταφραζει το φως που χτυπαει σε ενα αντικειμενο ως κοκκινο, πρασινο πορτοκαλι κοκ στην ουσια τιποτα δεν ειναι "βαμμενο" με καποιο χρωμα

Γνωστά αυτά. Που όμως αυτό αναιρεί το γεγονός ότι οι γεωλογικοί σχηματισμοί έλαβαν χώρα όταν δεν υπήρχε παρατηρητής;

δεν υπαρχει πραγματικοτητα αν ο νους δεν λαβει μερος στο φαινομενο,
η εμπειρια-παρατηρηση ειναι ο τροπος που η απεριοριστη συνειδητοτητα "φτιαχνει" το συμπαν

Πως και ποιος νους και ποια εμπειρία-παρατήρηση έλαβαν μέρος στην πραγματικότητα της δημιουργίας των άστρων 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;

αν στη γη κατοικουσαν μονο σαυρες ή μυρμηγκια χωρις περαιτερω εξελιξη δε θα υπηρχε συμπαν, οπως ακριβως και το ψαρι αγνοει την υπαρξη του νερου παροτι κολυμπαει ολη του τη ζωη μεσα σαυτο...

Αυτό από που συνάγεται; Υπάρχει επιστημονική απόδειξη πως αν στην Γη κατοικούσαν μόνο σαύρες, το Σύμπαν δεν θα υπήρχε;

πρεπει να καταλαβετε οτι συνειδητοτητα-παρατηρηση και συμπαν ειναι αλληλενδετα-αλληλοσυμπληρουμενα οπως το φως και η απουσια του που ειναι το σκοταδι

Ε αυτό προσπαθούμε να καταλάβουμε...
Ποια συνειδητότητα-παρατήρηση ανάγκασε το φως να διατρέξει το Σύμπαν κάπου 500-700 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang.
ΠΟΙΟΣ ήταν αυτός ο παρατηρητής; μπορείς να το επεξεργαστείς λίγο;
Ή θα πούμε, ότι μόλις ο πρώτος άνθρωπος έστρεψε το βλέμμα του προς τον έναστρο ουρανό, το βλέμμα αυτό πήγε αντίθετα με το βέλος του χρόνου και φτάνοντας πίσω στο 700 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang, κατέρρευσε την κυματοσυνάρτηση και το φως άρχισε να διατρέχει το πρώιμο Σύμπαν;

με αλλα λογια η υπαρξη-συνειδητοτητα ειναι εγκλωβισμενη στην δυαδικοτητα μεταξυ του υποκειμενου και του αντικειμενου με τριτο πολο την εμπειρια-πληροφορια

Δεν το καταλαβαίνω αυτό...

η κβαντομηχανικη δεν αναιρει τους παγκοσμιους νομους που μας διεπουν, η συγχρονη κβαντομηχανικη μας λεει οτι η θεωρια της σχετικοτητας ειναι εν μερει σωστη και δεν αντιπροσωπευει ουτε μπορει να ερμηνευσει την ολικη αληθεια στο 100%

Φυσικά και δεν τους αναιρεί διότι υπάρχει όριο μεταξύ μικρόσκοσμου και μακρόσκοσμου που καθορίζεται από την σταθερά του Πλανκ...
Αν αυτή ήταν λίγο μεγαλύτερη, υπήρχε περίπτωση τα φαινόμενα του μικρόκοσμου να υπεισήρχοντο στον μακρόκοσμο και εκεί που θα καθόσουν ωραίος και πιτσιλωτός στην πολυθρόνα σου, αυτή να διαλύοταν εις τα εξ ων συνετέθη...

ΜΗΝ αρχίσουμε, για άλλη μια φορά, με το αν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα...

[omg kai 3 lol]

Να ήταν ΟΛΑ τα όντα κουφά; Ε, τότε δεν θα αναπτυσόταν ο ήχος ως μέσον επικοινωνίας.
Και τα φίδια είναι κουφά και δεν ακούν ήχους, αλλά "ακούν" τις δονήσεις. Κάτι τέτοιο (ίσως) θα αναπτύσαμε αν είμαστε κουφοί.
Τι θέλεις να πεις ακριβώς; Που αναιρεί η παρατήρησή σου αναφορικά με τους ήχους, το γεγονος ότι τα πρώτα άστρα εμφανίστηκαν στο πρώιμο Σύμπαν κάπου 400 εκατ. χρόνια μετά το Big bang, ενώ ΔΕΝ υπήρχε παρατηρητής;

Γνωστά αυτά. Που όμως αυτό αναιρεί το γεγονός ότι οι γεωλογικοί σχηματισμοί έλαβαν χώρα όταν δεν υπήρχε παρατηρητής;

Πως και ποιος νους και ποια εμπειρία-παρατήρηση έλαβαν μέρος στην πραγματικότητα της δημιουργίας των άστρων 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;

Αυτό από που συνάγεται; Υπάρχει επιστημονική απόδειξη πως αν στην Γη κατοικούσαν μόνο σαύρες, το Σύμπαν δεν θα υπήρχε;

τα φιδια οι σαυρες ακομα και η σκετη υλη μπορει να εχουν πληροφορια ομως δεν εχουν συνειδητοτητα.. για να την επεξεργαστουν..

πως εφτασες στο σημειο να λες εσυ σημερα οτι "τα πρώτα άστρα εμφανίστηκαν στο πρώιμο Σύμπαν κάπου 400 εκατ. χρόνια μετά το Big bang"

αυτο δεν ειναι αποτελεσμα καποιας ενσυνειδητης παρατηρησης;

Ε αυτό προσπαθούμε να καταλάβουμε...
Ποια συνειδητότητα-παρατήρηση ανάγκασε το φως να διατρέξει το Σύμπαν κάπου 500-700 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang.
ΠΟΙΟΣ ήταν αυτός ο παρατηρητής; μπορείς να το επεξεργαστείς λίγο;
Ή θα πούμε, ότι μόλις ο πρώτος άνθρωπος έστρεψε το βλέμμα του προς τον έναστρο ουρανό, το βλέμμα αυτό πήγε αντίθετα με το βέλος του χρόνου και φτάνοντας πίσω στο 700 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang, κατέρρευσε την κυματοσυνάρτηση και το φως άρχισε να διατρέχει το πρώιμο Σύμπαν;

εξαρταται πως το βλεπεις.. εσυ πχ. θεωρεις οτι ο ανθρωπος ως ενσυνειδητος παρατηρητης ειναι απλα και μονο ενα εξελικτικο βιολογικο δημιουργημα ~100 εκατομμυριων χρονων επανω σε ενα πλανητη που τον ονομασε γη; ξεχωρα απο το υπολοιπο αγνωστο και αφιλοξενο για αυτον συμπαν;

ή οτι ειναι φτιαγμενος απο το ιδιο υλικο των αστεριων του συμπαντος και αποτελεσμα μιας διαδικασιας δισεκατομμυριων ετων;
και αρα αναποσπαστο και αλληλοσυμπληρουμενο μελος του;

για να στο πω πιο απλα οι βιολογοι-επιστημονες μας λενε οτι η οραση, και ο μηχανισμος της ομιλιας - της μεταφορας πληροφοριας- οπως και οι υπολοιπες αισθησεις εξελιχθηκαν σε βαθος καποιων εκατομμυριων χρονων εδω πανω στη γη..

ο μηχανισμος που δημιουργησε τη γη και την οργανικη υλη για να καταληξει καποια στιγμη σε ενσυνειδητο ον ειναι κατι ξεχωρο απο το υπολοιπο συμπαν;
τα στοιχεια του ανθρωπινου σωματος σε ατομικο επιπεδο ειναι δομημενα απο κατι που δεν υπαρχει ή δεν υπηρξε ποτε στο συμπαν;

αρα λοιπον φτανουμε σε ενα σημειο που εχουμε σκεπτομενη υλη η οποια παιρνει feedback απο το κατασκευασμα που παρατηρει το οποιο συμπτωματικα την δημιουργησε..

με αλλα λογια η υπαρξη-συνειδητοτητα ειναι εγκλωβισμενη στην δυαδικοτητα μεταξυ του υποκειμενου και του αντικειμενου με τριτο πολο την εμπειρια-πληροφορια

Δεν το καταλαβαίνω αυτό...

τα παραπανω προσπαθουν να σου απαντησουν

οταν ο νους θετει ενα ερωτημα οπως του τι προηγηθηκε του Big Bang αυτοματως σημαινει οτι ψαχνει απαντηση βγαινοντας εξω απο τον χωρο και το χρονο..

μπορει;

κι αν βρει ή του δωθει απαντηση θα μπορεσει να την κατανοησει; μπορει ο ανθρωπινος νους να προσεγγισει μια κατασταση χωρις συνειδητοτητα και χωρις διασταση; εξω απο τον υπαρκτο χωρο και χρονο;

γιαυτο και παραμενει εγκλωβισμενος στην δυαδικοτητα μεταξυ του υποκειμενου και του αντικειμενου

η κβαντομηχανικη δεν αναιρει τους παγκοσμιους νομους που μας διεπουν, η συγχρονη κβαντομηχανικη μας λεει οτι η θεωρια της σχετικοτητας ειναι εν μερει σωστη και δεν αντιπροσωπευει ουτε μπορει να ερμηνευσει την ολικη αληθεια στο 100%

Φυσικά και δεν τους αναιρεί διότι υπάρχει όριο μεταξύ μικρόσκοσμου και μακρόσκοσμου που καθορίζεται από την σταθερά του Πλανκ...
Αν αυτή ήταν λίγο μεγαλύτερη, υπήρχε περίπτωση τα φαινόμενα του μικρόκοσμου να υπεισήρχοντο στον μακρόκοσμο και εκεί που θα καθόσουν ωραίος και πιτσιλωτός στην πολυθρόνα σου, αυτή να διαλύοταν εις τα εξ ων συνετέθη...

ΜΗΝ αρχίσουμε, για άλλη μια φορά, με το αν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα...

υπαρχουν καταστασεις που οι τροχιες σωματιδιων διανυουν δυνητικες κυκλικες τροχιες παραλληλες μεταξυ τους και παντα τυχαινουν να βρισκονται στην τροχια που παρατηρει ο εκαστοτε παρατηρητης

[Λοξίας]

Να ήταν ΟΛΑ τα όντα κουφά; Ε, τότε δεν θα αναπτυσόταν ο ήχος ως μέσον επικοινωνίας.
Και τα φίδια είναι κουφά και δεν ακούν ήχους, αλλά "ακούν" τις δονήσεις. Κάτι τέτοιο (ίσως) θα αναπτύσαμε αν είμαστε κουφοί.
Τι θέλεις να πεις ακριβώς; Που αναιρεί η παρατήρησή σου αναφορικά με τους ήχους, το γεγονος ότι τα πρώτα άστρα εμφανίστηκαν στο πρώιμο Σύμπαν κάπου 400 εκατ. χρόνια μετά το Big bang, ενώ ΔΕΝ υπήρχε παρατηρητής;

Γνωστά αυτά. Που όμως αυτό αναιρεί το γεγονός ότι οι γεωλογικοί σχηματισμοί έλαβαν χώρα όταν δεν υπήρχε παρατηρητής;

Πως και ποιος νους και ποια εμπειρία-παρατήρηση έλαβαν μέρος στην πραγματικότητα της δημιουργίας των άστρων 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;

Αυτό από που συνάγεται; Υπάρχει επιστημονική απόδειξη πως αν στην Γη κατοικούσαν μόνο σαύρες, το Σύμπαν δεν θα υπήρχε;

τα φιδια οι σαυρες ακομα και η σκετη υλη μπορει να εχουν πληροφορια ομως δεν εχουν συνειδητοτητα.. για να την επεξεργαστουν..

Και αυτό σημαίνει ότι αν η Γη κατοικείτο από φίδια και σαύρες, το Σύμπαν δεν θα υπήρχε, όπως δήλωσες;
Δεν θέλω να μου δώσεις άλλη μία δική σου απάντηση. Ο ισχυρισμός σου αυτός...

αν στη γη κατοικουσαν μονο σαυρες ή μυρμηγκια χωρις περαιτερω εξελιξη δε θα υπηρχε συμπαν

...χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση.

πως εφτασες στο σημειο να λες εσυ σημερα οτι "τα πρώτα άστρα εμφανίστηκαν στο πρώιμο Σύμπαν κάπου 400 εκατ. χρόνια μετά το Big bang"
αυτο δεν ειναι αποτελεσμα καποιας παρατηρησης;

Γιατί γυρίζουμε στα ίδια; Το είπαμε: ΝΑΙ, είναι αποτέλεσμα παρατήρησης.
Αυτό που ΔΕΝ είπατε όμως, είναι ΠΟΙΟΣ ακριβώς ήταν ο παρατηρητής μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;
Σε παρακαλώ...μην γυρίζουμε γύρω γύρω.

Ε αυτό προσπαθούμε να καταλάβουμε...
Ποια συνειδητότητα-παρατήρηση ανάγκασε το φως να διατρέξει το Σύμπαν κάπου 500-700 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang.
ΠΟΙΟΣ ήταν αυτός ο παρατηρητής; μπορείς να το επεξεργαστείς λίγο;
Ή θα πούμε, ότι μόλις ο πρώτος άνθρωπος έστρεψε το βλέμμα του προς τον έναστρο ουρανό, το βλέμμα αυτό πήγε αντίθετα με το βέλος του χρόνου και φτάνοντας πίσω στο 700 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang, κατέρρευσε την κυματοσυνάρτηση και το φως άρχισε να διατρέχει το πρώιμο Σύμπαν;

εξαρταται πως το βλεπεις.. εσυ πχ. θεωρεις οτι ο ανθρωπος ως ενσυνειδητος παρατηρητης ειναι απλα και μονο ενα εξελικτικο βιολογικο δημιουργημα ~100 εκατομμυριων χρονων επανω σε ενα πλανητη που τον ονομασε γη; ξεχωρα απο το υπολοιπο αγνωστο και αφιλοξενο για αυτον συμπαν;

ή οτι ειναι φτιαγμενος απο το ιδιο υλικο των αστεριων του συμπαντος και αποτελεσμα μιας διαδικασιας δισεκατομμυριων ετων;
και αρα αναποσπαστο και αλληλοσυμπληρουμενο μελος του;

Ναι, η τελευταία πρόταση που λες. Είμαστε φτιαγμένοι από "αστρόσκονη". Και λοιπόν;
Αυτό ΠΩΣ απαντάει στο γεγονός ότι μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang, το Σύμπαν εξελίχθηκε και προχώρησε στην δημιουργία άστρων, ΧΩΡΙΣ να υπάρχει παρατηρητής;
Σε παρακαλώ, μην γυρίζουμε γύρω γύρω. Δώσε μου πειστική απάντηση, χωρίς (ψευδο) φιλοφοσικές περικοκλάδες...

για να στο πω πιο απλα οι βιολογοι-επιστημονες μας λενε οτι η οραση, και ο μηχανισμος της ομιλιας οπως και οι υπολοιπες αισθησεις εξελιχθηκαν σε βαθος καποιων εκατομμυριων χρονων εδω πανω στη γη..

Ναι σωστά. Αλλά αυτό, απαντάει στο (ψευδο) επιχείρημα πως "όσο και να ανακατέψεις τα υλικά, δεν θα φτιάξεις ένα μάτι"...
Αλλά δεν απαντάει, στο ΠΟΙΟΣ ήταν ο παρατηρητής την εποχή εκείνη που δεν υπήρχε ούτε καν το φως...

ο μηχανισμος που δημιουργησε τη γη και την οργανικη υλη για να καταληξει καποια στιγμη σε ενσυνειδητο ον ειναι κατι ξεχωρο απο το υπολοιπο συμπαν;
τα στοιχεια του ανθρωπινου σωματος σε ατομικο επιπεδο ειναι δομημενα απο κατι που δεν υπαρχει ή δεν υπηρξε ποτε στο συμπαν;

αρα λοιπον φτανουμε σε ενα σημειο που εχουμε σκεπτομενη υλη η οποια παιρνει feedback απο το κατασκευασμα που παρατηρει το οποιο συμπτωματικα την δημιουργησε..

Για ποιον ακριβώς μηχανισμό μιλάς; Είναι κυριολεξία ή σχήμα λόγου; Υπήρξε/Υπάρχει "μηχανισμός" (τί ακριβώς λες;) που κατασκεύασε την Γη και την οργανική ύλη; Και την ανόργανη ύλη, ποιος μηχανισμός την κατασκεύασε; Ο ίδιος ή άλλος;
Και εμείς σαν "σκεπτόμενη ύλη, παίρνουμε feedback από το κατασκεύασμα που παρατηρούμε;"
Μήπως το feedback αυτό εξηγεί ΠΩΣ το Σύμπαν άρχισε να φτιάχνει άστρα μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang, ενώ δεν υπήρχε παρατηρητής;
Εισάγεις επί πλέον παραμέτρους που δεν εξηγούν κανένα από τα ερωτήματά μου...

με αλλα λογια η υπαρξη-συνειδητοτητα ειναι εγκλωβισμενη στην δυαδικοτητα μεταξυ του υποκειμενου και του αντικειμενου με τριτο πολο την εμπειρια-πληροφορια

Δεν το καταλαβαίνω αυτό...

τα παραπανω προσπαθουν να σου απαντησουν

οταν ο νους θετει ενα τετοιο ερωτημα αυτοματως σημαινει οτι ψαχνει απαντηση βγαινοντας εξω απο τον χωρο και το χρονο..

μπορει;

κι αν βρει ή του δωθει απαντηση θα μπορει να την κατανοησει; μπορει ο ανθρωπινος νους να προσεγγισει μια κατασταση χωρις συνειδητοπτητα και χωρις διασταση; εξω απο τον υπαρκτο χωρο και χρονο

Γιατί με παιδεύεις; Δεν σου ζήτησα απάντηση που να μπορώ να την κατανοήσω...
Ζήτησα να ειπωθεί (αν γνωρίζει κάποιος), ΠΟΙΟΣ ήταν ο παρατηρητής που είδε την εξέλιξη του Σύμπαντος μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang. Αφού, σύμφωνα με τον ισχυρισμό σου (και άλλων προφανώς), Σύμπαν χωρίς παρατηρητή δεν υπάρχει.
Έλα όμως που υπήρχε και εξελισσόταν μια χαρά, χωρίς παρατηρητή...

Οπότε, ας επικεντρωθούμε σε αυτό το πρόβλημα και ας αφήσουμε τις εξόδους από τον χωροχρόνο, τους κουφούς ανθρώπους, τις σαύρες, τα μυρμήγκια και διάφορες "κβαντικές" διερμηνείες που μάλλον καταλαβαίνουμε λανθασμένα...

η κβαντομηχανικη δεν αναιρει τους παγκοσμιους νομους που μας διεπουν, η συγχρονη κβαντομηχανικη μας λεει οτι η θεωρια της σχετικοτητας ειναι εν μερει σωστη και δεν αντιπροσωπευει ουτε μπορει να ερμηνευσει την ολικη αληθεια στο 100%

Φυσικά και δεν τους αναιρεί διότι υπάρχει όριο μεταξύ μικρόσκοσμου και μακρόσκοσμου που καθορίζεται από την σταθερά του Πλανκ...
Αν αυτή ήταν λίγο μεγαλύτερη, υπήρχε περίπτωση τα φαινόμενα του μικρόκοσμου να υπεισήρχοντο στον μακρόκοσμο και εκεί που θα καθόσουν ωραίος και πιτσιλωτός στην πολυθρόνα σου, αυτή να διαλύοταν εις τα εξ ων συνετέθη...

ΜΗΝ αρχίσουμε, για άλλη μια φορά, με το αν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα...

υπαρχουν καταστασεις που οι τροχιες σωματιδιων διανυουν δυνητικες κυκλικες τροχιες παραλληλες μεταξυ τους και παντα τυχαινουν να βρισκονται στην τροχια που παρατηρει ο εκαστοτε παρατηρητης

Πιστεύεις ότι αυτό δίνει απάντηση στο ερώτημα του ΠΟΙΟΣ ήταν ο παρατηρητής μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big bang;

• Για να μην σεντονιάζουμε, προτείνω να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε (για αρχή) μόνο σε αυτό το ερώτημα.
  Οι ένθεοι, δεν έχουν ανάγκη αφού το ερώτημα είνα ήδη απαντημένο. Γι' αυτό και δεν ρωτώ αυτούς.

[omg kai 3 lol]

Αυτό που ΔΕΝ είπατε όμως, είναι ΠΟΙΟΣ ακριβώς ήταν ο παρατηρητής μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;
Σε παρακαλώ...μην γυρίζουμε γύρω γύρω.

ο παρατηρητης που ρωτας εναγωνιως ειναι σχεδον αχρονος, ηταν παντα ωσει παρων αφου ηταν και παραμενει μερος της υλης που τον δημιουργησε μεχρι να αποκτησει συνειδηση και να ψαχνει απαντησεις στα ερωτηματα που τον βασανιζουν..

το καιριο ερωτημα ειναι τι ρολο βαραει ο παρατηρητης; ειναι ο ματακιας της ολης υποθεσης; ή ο συνδημιουργος-παρατηρητης ;


επισης,

η πληροφορια που απεκτησε καποια στιγμη ο παρατηρητης οτι "το Σύμπαν άρχισε να φτιάχνει άστρα μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang" ειναι ανεξαρτητη απο τον παρατηρητη;

δηλαδη θα μπορουσε να παρατηρησει το ιδιο φαινομενο και σε ενα αλλο συμπαν ή ακομα και πριν το Big Bang?

[seismic1]

Υπάρχει όραση χωρίς το μάτι? Ακοή χωρίς αυτί? Όσφρηση χωρίς την μύτη?
Ρε παίδες όλα αυτά που το μάτι το αυτί και η μύτη μας παρουσιάζουν ότι υπάρχουν είναι ψεύτικα εικονικά προγραμματισμένα
Εκεί έξω δεν υπάρχουν Ας αρχίσουμε από το ότι ζούμε σε ένα Μάτριξ και χωρίς την γκλάβα μας αυτά δεν υπάρχουν εκεί έξω.
Τι υπάρχει εκεί έξω? Υπάρχει μόνο ενέργεια την οποία μέσο επεξεργασίας ενός εγκεφάλου παράγει έναν εικονικό κόσμο.
Κάποιος μας έχει βάλει στην πρίζα και λειτουργούμε σαν το κομπιούτερ. Ένας προγραμματιστής μας έχει ρυθμίσει να είμαστε ότι είμαστε.
Συχνότητες είναι τα χρώματα. Χρώμα εκεί έξω δεν υπάρχει. Αναλόγως την συχνότητα από την διάσπαση των φωτονίων που προκύπτει από την σύγκρουσή τους με ένα σώμα την δέχεται ο εγκέφαλος σου και σου παρουσιάζει ένα εικονικό χρώμα.

[Λοξίας]

Αυτό που ΔΕΝ είπατε όμως, είναι ΠΟΙΟΣ ακριβώς ήταν ο παρατηρητής μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;
Σε παρακαλώ...μην γυρίζουμε γύρω γύρω.

ο παρατηρητης που ρωτας εναγωνιως ειναι σχεδον αχρονος, ηταν παντα ωσει παρων αφου ηταν και παραμενει μερος της υλης που τον δημιουργησε μεχρι να αποκτησει συνειδηση και να ψαχνει απαντησεις στα ερωτηματα που τον βασανιζουν..

το καιριο ερωτημα ειναι τι ρολο βαραει ο παρατηρητης; ειναι ο ματακιας της ολης υποθεσης; ή ο συνδημιουργος-παρατηρητης ;


επισης,

η πληροφορια που απεκτησε καποια στιγμη ο παρατηρητης οτι "το Σύμπαν άρχισε να φτιάχνει άστρα μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang" ειναι ανεξαρτητη απο τον παρατηρητη;

δηλαδη θα μπορουσε να παρατηρησει το ιδιο φαινομενο και σε ενα αλλο συμπαν ή ακομα και πριν το Big Bang?

Όχι, διαφωνώ...
Μιλώντας σαν να μην υπάρχει άλλη ζωή στο Σύμπαν, όχι. Ο παρατηρητής δεν είναι άχρονος. Δημιουργήθηκε δις χρόνια μετά το Big Bang. Για να δημιουργηθεί, έπρεπε πρώτα να υπάρξουν τα πρώτα άστρα, να γίνουν αυτά σούπερ νόβες, να συνεχισθεί η διαδιακασία αυτή για πολλά δισ. χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στην εμφάνιση του ανθρώπου (αφού δέχεσαι μόνον "σκεπτόμενη ύλη" ως παρατηρητή).
Και σκεπτόμενος ο άνθρωπος και μέσω των επιστημών, βρήκε την πληροφορία (ανάμεσα σε άλλες) πως τα πρώτα άστρα δημιουργήθηκαν τότε.
Όντως η πληροφορία αυτή είναι ανεξάρτητη από τον παρατηρητή, αλλά το γεγονός παραμένει πως ΔΕΝ υπήρξε παρατηρητής.
Το βέλος του χρόνου για εμάς κινείται προς τα εμπρός. Δεν έχουμε πρόσβαση στο παρελθόν και, κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να το επηρεάσουμε.
Ούτε η κβαντική διεμπλοκή επιτρέπει σε εμάς να ήμασταν "παρόντες" μόλις 400 εκατ. χρόνια μετα το Big Bang, ώστε να δώσουμε το έναυσμα για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Οπότε, ούτε ματάκιας ήταν ο άνθρωπος ούτε συνδημιουργός (ανθρωποκεντρική αμετροέπεια) του Σύμπαντος.
Απλώς, το Σύμπαν εξελίσσεται χωρίς να έχει ανάγκη τον άνθρωπο. Έχει ανάγκη "κάποιους άλλους"; Ίσως, δεν γνωρίζω.
Αλλά μέχρι να αποδειχθεί κάτι τέτοιο, ο άνθρωπος δεν παίζει ρόλο στη εξέλιξή του.
Δεν υπαρχουν επιστημονικές αποδείξεις για το αντίθετο, πως να το κάνουμε;
Απλά εικασίες υπάρχουν και αυτές, επειδή ο μικρόκοσμος συμπεριφέρεται λίγο παλαβά...

δηλαδη θα μπορουσε να παρατηρησει το ιδιο φαινομενο και σε ενα αλλο συμπαν ή ακομα και πριν το Big Bang?

Έχουμε πολύ σοβαρά και αναπάντητα ερωτήματα για το πως δουλεύει ο μικρόκοσμος και πως στα κομάτια επικοινωνεί με τον μακρόκοσμο.
Δηλαδή δεν γνωρίζουμε το πέρασμα από το πιθανό στο πραγματικό.
Οπότε, μέσα σε τέτοιες δυσκολίες, δεν είναι καλύτερα να μην θέτουμε και υποθέσεις που δεν έχουν την παραμικρή επιστημονική στήριξη;

[omg kai 3 lol]

Αυτό που ΔΕΝ είπατε όμως, είναι ΠΟΙΟΣ ακριβώς ήταν ο παρατηρητής μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang;
Σε παρακαλώ...μην γυρίζουμε γύρω γύρω.

ο παρατηρητης που ρωτας εναγωνιως ειναι σχεδον αχρονος, ηταν παντα ωσει παρων αφου ηταν και παραμενει μερος της υλης που τον δημιουργησε μεχρι να αποκτησει συνειδηση και να ψαχνει απαντησεις στα ερωτηματα που τον βασανιζουν..

το καιριο ερωτημα ειναι τι ρολο βαραει ο παρατηρητης; ειναι ο ματακιας της ολης υποθεσης; ή ο συνδημιουργος-παρατηρητης ;


επισης,

η πληροφορια που απεκτησε καποια στιγμη ο παρατηρητης οτι "το Σύμπαν άρχισε να φτιάχνει άστρα μόλις 400 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang" ειναι ανεξαρτητη απο τον παρατηρητη;

δηλαδη θα μπορουσε να παρατηρησει το ιδιο φαινομενο και σε ενα αλλο συμπαν ή ακομα και πριν το Big Bang?

Όχι, διαφωνώ...
Μιλώντας σαν να μην υπάρχει άλλη ζωή στο Σύμπαν, όχι. Ο παρατηρητής δεν είναι άχρονος. Δημιουργήθηκε δις χρόνια μετά το Big Bang. Για να δημιουργηθεί, έπρεπε πρώτα να υπάρξουν τα πρώτα άστρα, να γίνουν αυτά σούπερ νόβες, να συνεχισθεί η διαδιακασία αυτή για πολλά δισ. χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στην εμφάνιση του ανθρώπου (αφού δέχεσαι μόνον "σκεπτόμενη ύλη" ως παρατηρητή).
Και σκεπτόμενος ο άνθρωπος και μέσω των επιστημών, βρήκε την πληροφορία (ανάμεσα σε άλλες) πως τα πρώτα άστρα δημιουργήθηκαν τότε.
Όντως η πληροφορία αυτή είναι ανεξάρτητη από τον παρατηρητή, αλλά το γεγονός παραμένει πως ΔΕΝ υπήρξε παρατηρητής.
Το βέλος του χρόνου για εμάς κινείται προς τα εμπρός. Δεν έχουμε πρόσβαση στο παρελθόν και, κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να το επηρεάσουμε.
Ούτε η κβαντική διεμπλοκή επιτρέπει σε εμάς να ήμασταν "παρόντες" μόλις 400 εκατ. χρόνια μετα το Big Bang, ώστε να δώσουμε το έναυσμα για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Οπότε, ούτε ματάκιας ήταν ο άνθρωπος ούτε συνδημιουργός (ανθρωποκεντρική αμετροέπεια) του Σύμπαντος.
Απλώς, το Σύμπαν εξελίσσεται χωρίς να έχει ανάγκη τον άνθρωπο. Έχει ανάγκη "κάποιους άλλους"; Ίσως, δεν γνωρίζω.
Αλλά μέχρι να αποδειχθεί κάτι τέτοιο, ο άνθρωπος δεν παίζει ρόλο στη εξέλιξή του.
Δεν υπαρχουν επιστημονικές αποδείξεις για το αντίθετο, πως να το κάνουμε;
Απλά εικασίες υπάρχουν και αυτές, επειδή ο μικρόκοσμος συμπεριφέρεται λίγο παλαβά...

δηλαδη θα μπορουσε να παρατηρησει το ιδιο φαινομενο και σε ενα αλλο συμπαν ή ακομα και πριν το Big Bang?

Έχουμε πολύ σοβαρά και αναπάντητα ερωτήματα για το πως δουλεύει ο μικρόκοσμος και πως στα κομάτια επικοινωνεί με τον μακρόκοσμο.
Δηλαδή δεν γνωρίζουμε το πέρασμα από το πιθανό στο πραγματικό.
Οπότε, μέσα σε τέτοιες δυσκολίες, δεν είναι καλύτερα να μην θέτουμε και υποθέσεις που δεν έχουν την παραμικρή επιστημονική στήριξη;

σκεπτομενος παρατηρητης δεν ειναι μονο ο ανθρωπος, ενσυνειδητος ισως ο μονος, αλλα σκεπτομενος οχι,
ακομα και ο σκυλος σκεφτεται για να επιβιωσει, οσο πισω κι αν παμε ακομα και ενας μονοκυτταρος οργανισμος "σκεφτεται" να επιβιωσει, ακομα και η πρωτη οργανικη υλη ισως σκεφτηκε μετα απο απειρους πειραματισμους και κατεληξε στον ιδανικο τροπο να συντεθει για να επιβιωσει..

γραφεις "το Σύμπαν εξελίσσεται χωρίς να έχει ανάγκη τον άνθρωπο"

και ρωταω εγω: το συμπαν περιοριζεται σαυτο που αντιλαμβανονται τα οργανα παρατηρησης δηλαδη οι 5 αισθησεις του ανθρωπου; ή ειναι και κατι αλλο περισσοτερο;

στην κλασσικη φυσικη πραγματι δεν χρειαζεται να υπαρχει παρατηρητης, ομως ακομα κι ο Νευτωνας που εθεσε τις βασεις των νομων του φυσικου κοσμου μολις στο 1/10 του εργου του πραγματευεται με αυτους, στα υπολοιπα 9/10 πραγματευεται με τα αυλα που συζηταμε εδω και ανακαλυψαν αργοτερα οι Πλανκ, Μπορ, Χαιζεμπερνγκ, Παουλι, Ντιρακ, Σροεντιγκερ, και ειναι γνωστο απο αρχαιων χρονων πως οτι μεσα ετσι κι εξω, οτι πανω ειναι και κατω.. οι συγχρονες επιστημες στο κοντινο μελλον θα ειναι αρρηκτα συνδεδεμενες με τη κβαντομηχανικη απο την αστρονομια μεχρι τη φυσικη, την κοινωνιολογια ..ως και την μουσικη, νομιζω ειμαστε ακομα στην αρχη