Θανατική καταδίκη

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Και στην Ιαπωνία. Βέβαια εκεί δεν εκτελουν ανθρώπους για ένα φόνο όπως οι ψυχακηδες στις ΗΠΑ, αλλά πάλι, σε μια τέτοια περίπτωση mass murder, πάλι είναι πολύ πιθανόν να κατηγορήσουν λάθος άνθρωπο.

Ιαπωνία: 88χρονος αθωώθηκε αφού πέρασε 46 χρόνια στα κελιά των μελλοθάνατων
Επί 46 χρόνια - πολλά από τα οποία στην απομόνωση - ο άνδρας πίστευε πως κάθε ημέρα ήταν η τελευταία του

https://www.lifo.gr/now/world/iaponia-8 ... 1727334132

[Ναύτης]

Σε καμιά περίπτωση και υπό ουδεμία προϋπόθεση.
Η θανατική ποινή, εκτός από βαρβαρότητα, είναι και αμετάκλητη

Οτιδηποτε συμβαινει ειναι αμετακλητο, δεν υπαρχει μηχανη του χρονου.

Οι δίκες αναθεωρούνται, οι ποινές αναστέλλονται, τα θύματα δικαστικής πλάνης ή κακοδικίας μπορεί να δικαιωθούν και να αποζημιωθούν.
Ο θάνατος είναι αμετάκλητος.

[Ναύτης]

Γι'αυτό λέω αποκλειστικά και μόνο για πολιτικούς. Των οποίων τα εγκλήματα είναι μακράν τα πιο ειδεχθή και μαζικά, και για τους οποίους δεν υπάρχει περίπτωση "δικαστικής πλάνης".

Για κανέναν απολύτως. Η θανατική ποινή και η εκτέλεση των "6" τον 11/1922, ας πούμε, ήταν ξεκάθαρη δολοφονία.
"'Εις θάνατον" είναι ουσιαστικά η ποινή της ισόβιας κάθειρξης χωρίς δικαίωμα αναστολής, αυτό ναι, κι εγώ συμφωνώ ότι θα έπρεπε να ισχύει για ορισμένες περιπτώσεις ειδεχθών κακουργημάτων.

Η θανατική ποινή όταν έχει κυρωθεί από δίκαιο δικαστήριο δεν είναι "δολοφονία". Είναι φόνος, επιβαλλόμενος ως τιμωρία. "Δολοφονία" και μάλιστα μαζική είναι οι πράξεις ή παραλείψεις κάποιων πολιτικών που εν γνώσει τους και για προσωπικό όφελος, επιδεινώνουν τόσο πολύ την ζωή των πολιτών ώστε από αυτές τις πράξεις τους και μόνο να επέρχεται θάνατος πολλών που υπό άλλες συνθήκες θα ζούσαν. Και εδώ αρμόζει ηθικά η θανατική ποινή. Όχι ως τιμωρία, άλλωστε η πραγματικά ισόβια κάθειρξη είναι πολύ χειρότερη τιμωρία. Και μάλιστα το κράτος δαπανά αρκετά χρήματα για να εφαρμόσει την τιμωρία της ισόβιας κάθειρξης, επιβαρυνόμενο με την στέγαση, την σίτιση και την περίθαλψη των ισοβιτών. Αλλά στην περίπτωση των υπερ-διεφθαρμένων πολιτικών, η θανατική ποινή είναι περισσότερο ένα μήνυμα προς την κοινωνία, ότι δηλαδή αυτή η κατώτατη μορφή ζωής της οποίας οι άθλιες πράξεις είχαν αποτέλεσμα καταστροφικότερο ακόμα και από τις πράξεις του χειρότερου παιδοβιαστή και κατά συρροή δολοφόνου, δεν πρέπει να αποτελεί μέρος της ΟΥΤΕ ως φυλακισμένος. Η κοινωνία δεν αξίζει να δαπανά ούτε το ελάχιστο ποσό για να τον διατηρήσει στην ζωή.

Στην Αρχαία Ελλάδα θα μπορούσε να εφαρμοστεί και η εξορία, η οποία άλλωστε ήταν από τις αυστηρότερες ποινές. Φεύγεις, σε θυμόμαστε μόνο ως οδυνηρή ανάμνηση, δεν μαθαίνουμε τίποτα πια για σένα, είναι σα να μην υπάρχεις. Στη σημερινή κοινωνία δεν γίνεται αυτό. Ένας "εξόριστος" εγκληματίας πολιτικός περνάει ζωή χαρισάμενη και η συνεχιζόμενη καλοπέρασή του αποτελεί αγκάθι στα πλευρά της κοινωνίας που θέλει να τον αποβάλλει.

Ηθικά θα ήταν δικαιολογημένη η θανατική ποινή για εγκληματίες όπως οι Κώστας Καραμανλής, ΓΑΠ, Τσοχατζόπουλος. Μόνο για κάτι τέτοιους. Για τους υπόλοιπους ιδιαζόντως ειδεχθείς εγκληματίες αρκούν τα πραγματικά ισόβια.

Δεν υπάρχει τίποτα δίκαιο ή ηθικό στη θανατική ποινή. Πρόκειται για βαρβαρότητα. Πέραν αυτού, υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να εκτελεστεί ένας αθώος.

[micmic]

Για κανέναν απολύτως. Η θανατική ποινή και η εκτέλεση των "6" τον 11/1922, ας πούμε, ήταν ξεκάθαρη δολοφονία.
"'Εις θάνατον" είναι ουσιαστικά η ποινή της ισόβιας κάθειρξης χωρίς δικαίωμα αναστολής, αυτό ναι, κι εγώ συμφωνώ ότι θα έπρεπε να ισχύει για ορισμένες περιπτώσεις ειδεχθών κακουργημάτων.

Η θανατική ποινή όταν έχει κυρωθεί από δίκαιο δικαστήριο δεν είναι "δολοφονία". Είναι φόνος, επιβαλλόμενος ως τιμωρία. "Δολοφονία" και μάλιστα μαζική είναι οι πράξεις ή παραλείψεις κάποιων πολιτικών που εν γνώσει τους και για προσωπικό όφελος, επιδεινώνουν τόσο πολύ την ζωή των πολιτών ώστε από αυτές τις πράξεις τους και μόνο να επέρχεται θάνατος πολλών που υπό άλλες συνθήκες θα ζούσαν. Και εδώ αρμόζει ηθικά η θανατική ποινή. Όχι ως τιμωρία, άλλωστε η πραγματικά ισόβια κάθειρξη είναι πολύ χειρότερη τιμωρία. Και μάλιστα το κράτος δαπανά αρκετά χρήματα για να εφαρμόσει την τιμωρία της ισόβιας κάθειρξης, επιβαρυνόμενο με την στέγαση, την σίτιση και την περίθαλψη των ισοβιτών. Αλλά στην περίπτωση των υπερ-διεφθαρμένων πολιτικών, η θανατική ποινή είναι περισσότερο ένα μήνυμα προς την κοινωνία, ότι δηλαδή αυτή η κατώτατη μορφή ζωής της οποίας οι άθλιες πράξεις είχαν αποτέλεσμα καταστροφικότερο ακόμα και από τις πράξεις του χειρότερου παιδοβιαστή και κατά συρροή δολοφόνου, δεν πρέπει να αποτελεί μέρος της ΟΥΤΕ ως φυλακισμένος. Η κοινωνία δεν αξίζει να δαπανά ούτε το ελάχιστο ποσό για να τον διατηρήσει στην ζωή.

Στην Αρχαία Ελλάδα θα μπορούσε να εφαρμοστεί και η εξορία, η οποία άλλωστε ήταν από τις αυστηρότερες ποινές. Φεύγεις, σε θυμόμαστε μόνο ως οδυνηρή ανάμνηση, δεν μαθαίνουμε τίποτα πια για σένα, είναι σα να μην υπάρχεις. Στη σημερινή κοινωνία δεν γίνεται αυτό. Ένας "εξόριστος" εγκληματίας πολιτικός περνάει ζωή χαρισάμενη και η συνεχιζόμενη καλοπέρασή του αποτελεί αγκάθι στα πλευρά της κοινωνίας που θέλει να τον αποβάλλει.

Ηθικά θα ήταν δικαιολογημένη η θανατική ποινή για εγκληματίες όπως οι Κώστας Καραμανλής, ΓΑΠ, Τσοχατζόπουλος. Μόνο για κάτι τέτοιους. Για τους υπόλοιπους ιδιαζόντως ειδεχθείς εγκληματίες αρκούν τα πραγματικά ισόβια.

Δεν υπάρχει τίποτα δίκαιο ή ηθικό στη θανατική ποινή. Πρόκειται για βαρβαρότητα. Πέραν αυτού, υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να εκτελεστεί ένας αθώος.

Φυσικά και υπάρχει. Αν το πάρουμε από ανθρωπιστικής πλευράς, περισσότερο βάρβαρος είναι ο ισόβιος εγκλεισμός. Άλλωστε, όπως έχουμε πει ένα εκατομμύριο φορές, η ηθική είναι σχετική ανάλογα με την κοινωνία στην οποία ζούμε. Εξάλλου, κι εδώ ακόμα (αλλά και σε πολλές άλλες χώρες) υπάρχει διάσταση απόψεων σχετικά με το τί είναι πιο "ανήθικο": Να καταδικάζεις έναν κατά συρροήν δολοφόνο σε πραγματικά ισόβια ή να του δίνεις και αυτού ακόμα την δυνατότητα να βγει κάποια στιγμή. Στη Νορβηγία ας πούμε, δεν υπάρχουν "ισόβια" παρά μόνο στην περίπτωση της εσχάτης προδοσίας σε καιρό πολέμου.

[Χρυσοβαλάντης]

Είναι ανήθικο να σκοτώνεις. Τέλος.

[Ναύτης]

Συμφωνώ, πόσο μάλλον ως οργανωμένη κοινωνία.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Καλά, κάνεις δεν θα ενδιαφερθεί αν εκτελέσουν αυτόν πχ. Και πολύ το άργησαν. Το θέμα είναι οι επιπλοκές αυτής της επιλογής. Οι ιαπωνεζοι πάντως το έχουν υπό έλεγχο το ζήτημα της θανατικής ποινής, μόνο για σοβαρές περιπτώσεις.

[micmic]

Είναι ανήθικο να σκοτώνεις. Τέλος.

Εκτός αν πρόκειται για δικαιολογημένη έκτρωση, για δικαιολογημένη αυτοάμυνα, για δικαιολογημένο πόλεμο, για δικαιολογημένη ευθανασία...

[ΓΑΛΗ]

Είναι ανήθικο να σκοτώνεις. Τέλος.

Nα απομονώνεις δια βίου από την κοινωνία είναι "ηθικό" ή "ανήθικο";

[Καπετάν Μιχάλης]

Πώς γίνεται να μιλάμε για θανατική καταδίκη σε ένα κράτος που το σύνταγμά του ξεκινά με το Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος; Δηλαδή συνταγματικά και με βάση την επικρατούσα θρησκεία θα έπρεπε να είμαστε αντίθετοι. Όχι οτι μερικοί καταδικασθέντες δεν το αξίζουν ενδεχομένως, αλλά ως πολιτεία φαίνεται πως πολύ ξεκάθαρα δεν μπορούμε νομικά και ηθικά να επιτρέψουμε την θανατική καταδίκη.

[ΓΑΛΗ]

Πώς γίνεται να μιλάμε για θανατική καταδίκη σε ένα κράτος που το σύνταγμά του ξεκινά με το Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος; Δηλαδή συνταγματικά και με βάση την επικρατούσα θρησκεία θα έπρεπε να είμαστε αντίθετοι. Όχι οτι μερικοί καταδικασθέντες δεν το αξίζουν ενδεχομένως, αλλά ως πολιτεία φαίνεται πως πολύ ξεκάθαρα δεν μπορούμε νομικά και ηθικά να επιτρέψουμε την θανατική καταδίκη.

Μα δεν είναι θρησκευτικό αλλά αμιγώς κοινωνικό το θέμα. Και δεν πιστεύω ότι εγκλωβίζεται στα στενά πλαίσια της Ελλάδας αλλά τίθεται ως γενικότερο ερώτημα για τις "οργανωμένες" κοινωνίες.

Στο γκρις ούτως ή άλλως παίζει το θεατρικό "ισόβια" που δεν είναι ισόβια αλλά κατιτίς το ευέλικτον, είτε σκοτώσεις έναν είτε 15 και έχει ως βασικό κίνητρο τον εστιασμό στην ανθρώπινη υπόσταση του θύτη και του περιβάλλοντος του. Τα θύματα είναι πάντα τυφλά σημεία ως υπαρκτά δεδομένα.

[foscilis]

Πώς γίνεται να μιλάμε για θανατική καταδίκη σε ένα κράτος που το σύνταγμά του ξεκινά με το Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος;

Πράξεις Αποστολών 25.11: "εἰ μὲν γὰρ ἀδικῶ καὶ ἄξιον θανάτου πέπραχά τι, οὐ παραιτοῦμαι τὸ ἀποθανεῖν" δλδ "αν έχω κάνει κάποιο έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο δεν αρνούμαι ότι πρέπει να πεθάνω", -- Απόστολος Παύλος

[ksk]

Για κανέναν απολύτως. Η θανατική ποινή και η εκτέλεση των "6" τον 11/1922, ας πούμε, ήταν ξεκάθαρη δολοφονία.
"'Εις θάνατον" είναι ουσιαστικά η ποινή της ισόβιας κάθειρξης χωρίς δικαίωμα αναστολής, αυτό ναι, κι εγώ συμφωνώ ότι θα έπρεπε να ισχύει για ορισμένες περιπτώσεις ειδεχθών κακουργημάτων.

Η θανατική ποινή όταν έχει κυρωθεί από δίκαιο δικαστήριο δεν είναι "δολοφονία". Είναι φόνος, επιβαλλόμενος ως τιμωρία. "Δολοφονία" και μάλιστα μαζική είναι οι πράξεις ή παραλείψεις κάποιων πολιτικών που εν γνώσει τους και για προσωπικό όφελος, επιδεινώνουν τόσο πολύ την ζωή των πολιτών ώστε από αυτές τις πράξεις τους και μόνο να επέρχεται θάνατος πολλών που υπό άλλες συνθήκες θα ζούσαν. Και εδώ αρμόζει ηθικά η θανατική ποινή. Όχι ως τιμωρία, άλλωστε η πραγματικά ισόβια κάθειρξη είναι πολύ χειρότερη τιμωρία. Και μάλιστα το κράτος δαπανά αρκετά χρήματα για να εφαρμόσει την τιμωρία της ισόβιας κάθειρξης, επιβαρυνόμενο με την στέγαση, την σίτιση και την περίθαλψη των ισοβιτών. Αλλά στην περίπτωση των υπερ-διεφθαρμένων πολιτικών, η θανατική ποινή είναι περισσότερο ένα μήνυμα προς την κοινωνία, ότι δηλαδή αυτή η κατώτατη μορφή ζωής της οποίας οι άθλιες πράξεις είχαν αποτέλεσμα καταστροφικότερο ακόμα και από τις πράξεις του χειρότερου παιδοβιαστή και κατά συρροή δολοφόνου, δεν πρέπει να αποτελεί μέρος της ΟΥΤΕ ως φυλακισμένος. Η κοινωνία δεν αξίζει να δαπανά ούτε το ελάχιστο ποσό για να τον διατηρήσει στην ζωή.

Στην Αρχαία Ελλάδα θα μπορούσε να εφαρμοστεί και η εξορία, η οποία άλλωστε ήταν από τις αυστηρότερες ποινές. Φεύγεις, σε θυμόμαστε μόνο ως οδυνηρή ανάμνηση, δεν μαθαίνουμε τίποτα πια για σένα, είναι σα να μην υπάρχεις. Στη σημερινή κοινωνία δεν γίνεται αυτό. Ένας "εξόριστος" εγκληματίας πολιτικός περνάει ζωή χαρισάμενη και η συνεχιζόμενη καλοπέρασή του αποτελεί αγκάθι στα πλευρά της κοινωνίας που θέλει να τον αποβάλλει.

Ηθικά θα ήταν δικαιολογημένη η θανατική ποινή για εγκληματίες όπως οι Κώστας Καραμανλής, ΓΑΠ, Τσοχατζόπουλος. Μόνο για κάτι τέτοιους. Για τους υπόλοιπους ιδιαζόντως ειδεχθείς εγκληματίες αρκούν τα πραγματικά ισόβια.

Δεν υπάρχει τίποτα δίκαιο ή ηθικό στη θανατική ποινή. Πρόκειται για βαρβαρότητα. Πέραν αυτού, υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να εκτελεστεί ένας αθώος.

[Chupacabra]

τι ειμαστε τιποτε αντιευρωπαιστες να την στηριζουμε?

Tην Ούρσουλα τη ρώτησαν;

[sharp]

Πώς γίνεται να μιλάμε για θανατική καταδίκη σε ένα κράτος που το σύνταγμά του ξεκινά με το Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος;

Πράξεις Αποστολών 25.11: "εἰ μὲν γὰρ ἀδικῶ καὶ ἄξιον θανάτου πέπραχά τι, οὐ παραιτοῦμαι τὸ ἀποθανεῖν" δλδ "αν έχω κάνει κάποιο έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο δεν αρνούμαι ότι πρέπει να πεθάνω", -- Απόστολος Παύλος

Δεν εννοεί θάνατο από άνθρωπο, αλλά από τον Θεό.