https://www.youtube.com/watch?v=om9g-2U2ZvMΟ συγγραφέας, ιστορικός και εκδότης του «Άρδην» Γιώργος Καραμπελιάς αναλύει το ιστορικό υπόβαθρο των πολέμων στη μέση ανατολή τον προηγούμενο αιώνα: από την αντιπαλότητα σουνιτών και σιιτών, στην έννοια της θρησκευτικής ταυτότητας του ισλάμ, το παλαιστινιακό και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και την αλλαγή καθεστώτων σε Λίβανο και Ιράν. Αναλύει επίσης το πού οδηγούν οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα, την κρίσιμη σημασία των εθνικών ταυτοτήτων και με ποιο σκεπτικό μπορεί να καταφέρει ο ελληνισμός να συνεχίσει την πορεία του στην ιστορία.
Γιατί ο Ερντογάν τρέμει τον Νετανιάχου;
Σταύρος Καλεντερίδης: Γιατί η Τουρκία φοβάται το Ισραήλ; Γιατί ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει τρομοκρατηθεί από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου;
https://www.youtube.com/watch?v=sIKrtzWu4Mg
Ισλάμ και η Αριστερά σήμερα
Μια παράξενη σχέση
Δρ. Νίκος Ντάσιος
Πηγη https://www.huffingtonpost.gr/entry/isl ... cb5636fd2e
Για εμάς που διήλθαμε από τους δρόμους της Αριστεράς η υποστήριξη του Παλαιστινιακού δικαιώματος σε πατρίδα, όπως αντίστοιχα των Κούρδων, ήταν και παραμένει δεδομένη. Εντάσσεται στην υποστήριξη των εθνικο-απελευθερωτικών και αντι-αποικιακών κινημάτων, πρωτίστως αυτού του Κυπριακού αγώνα του 55-59 κατά των Άγγλων. Απ’ αυτό το σημείο όμως μέχρι την ανοιχτή στήριξη της Αριστεράς στη Χαμάς, στη Χεζμπολά και κατ’ επέκταση στην ευθυγράμμιση κοσμικών και αθεϊστικών αντιλήψεων με την θεοκρατία του Ιράν και της Τουρκίας και τον αντισημιτισμό της Άκρας Δεξιάς, η απόσταση είναι αβυσσαλέα.
Δύο κατά την γνώμη είναι οι βασικές αιτίες αυτής της εξέλιξης: ο εθνομηδενισμός και η εγκατάλειψη των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων από την Αριστερά κατά την περίοδο της παγκοσμιοποίησης.
Μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου, ο ταξικός διεθνισμός και η πολεμική στο έθνος-κράτος κατέστει το κύριο πολιτισμικό όχημα εδραίωσης της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η αναπόφευκτη απώλεια των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, τα οποία στράφηκαν προς την άκρα δεξιά, όπως φαίνεται σ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στον δυτικό κόσμο τα τελευταία χρόνια, την οδήγησαν στην αναζήτηση άλλης εκλογικής βάσης. Όπως κατέδειξε το παράδειγμα του Μελανσόν στη Γαλλία η βάση αυτή είναι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί που υπερψήφισαν την ενωμένη Αριστερά σε ποσοστά άνω του 75% στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Κατά τον Μπρέχτ, «αν ο λαός δε συμφωνεί μαζί μας καλύτερα ν αλλάξουμε λαό», εξ ου και η πλειοδοσία, μετά του οικονομικού οφέλους των ευρωπαϊκών και Καταριανών κονδυλίων, για τα ανοιχτά σύνορα και την πολυπολιτισμικότητα.
Η ταξική επανάσταση εφόσον δεν μπορεί να επιτευχθεί με την παραδοσιακή εργατική τάξη, κατά το Μαρξιστικό σχήμα, θα μπορούσε να γίνει με τους ισλαμικούς πληθυσμούς και τους πάτρωνες του και «γαία πυρί μειχθήτω» . Έτσι από την διεθνιστική αλληλεγγύη περάσαμε στην ευθυγράμμιση με κάθε ακραίο εθνικισμό που εκπορεύεται από τον Ερντογάν, τον Ράμα μέχρι τον Μακεδονισμό του Μίτσκοσκι και την υιοθέτηση των απειλών του Νασράλα για την Κύπρο...
