Εδω τι λεει οχι ενας θεολογος αλλα ενας ιστορικος οπως ο Καραμπελιας για τη στενοτατη σχεση Ελληνισμου και Χριστιανισμου.
Αυτα που αναφερει ο Καραμπελιας στη δευτερη παραγραφο τα εχει τονισει και ο καθηγητης Κοντογιωργης.
...Η χριστιανική σύνθεση έχει μια ιουδαϊκή αφετηρία αλλά κυριαρχείται αποφασιστικά από την ελληνική οικουμενικότητα,...
από την ελληνιστική κοινή πούτανε οικουμενικιά γλώσσα και λαλιότανε από τους ελληνιστές γιουδαίους που συνέχισαν νάναι Ιουδαίοι εξαφετηρίας και στην πορεία...
...και το ζύγι είναι τυφλό...
...όπως ο χριστιανελληνόφωνος τούρκευε και αποκοβόταν από τον εθνικό κορμό αν αλλαξοπιστούσε κατά την Οθω Μανία ,
...έτσι το τυφλόζυγο δίνει ισοζυγία πως ο Έλληνας που αλλαξοπίστησε κι έγινε γιουδαιολούστρος χριστιανός, γιούδεψε και αποκόπηκε από τον ελληνικό εθνικό κορμό... γιούδεψε...
μιλάμε γι άλλα έθνη... άλλο έθνος το αρχαίο ελληνικό, άλλο έθνος το ελληνόλαλο χριστιανικό...
Δηλαδή, αυτή η ελληνική συνέχεια είναι αδιάψευστη,...
.
γιουδαιολληνιστικοφωνική....
Διαψέφστετο...
ΥΓ. Να πω κι ένα τελευταίο για να κλείσουμε την παράθεση....
Για τους φθόνιους (φθοnews) και κακιαζμένους ανθρωπογίδες ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ και αν δεν κάθονται φρόνιμοι θα τους στείλει ο ΘΕΟΣ στον συνέταιρο πώχει στην ΚΟΛΑΞΗ... †μετανοήξτε† όσο είναι καιρός και προφταίνετε...
Για τους καλούς κι άφθονους ανθρώπους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ...
Εδω τι λεει οχι ενας θεολογος αλλα ενας ιστορικος οπως ο Καραμπελιας [...] Αυτα που αναφερει ο Καραμπελιας στη δευτερη παραγραφο τα εχει τονισει και ο καθηγητης Κοντογιωργης.
Ρε Αρίστο πολιτικοί αναλυτές/επιστήμονες είναι ο Καραμπελιάς και ο Κοντογιώργης όχι ιστορικοί πόσο μάλλον θρηκειολόγοι.
Καθόλου τυχαία, πιστεύω, δώδεκα θεούς είχαμε στην αρχαία Ελλάδα, δώδεκα αποστόλους έχουμε στη χριστιανική παράδοση, η δε Παναγία είναι μήτηρ θεού.
Ο αριθμός δώδεκα συμβολίζει την πληρότητα στην Εβραίκή Αποκαλυπτική Παράδοση. Δώδεκα δεν ήταν οι φυλές του Ισραήλ; Ή και αυτό οι Εβραίοι το πήραν από τους [αρχαίους] Έλληνες; Τι σχέση έχει αν η Παναγία θεωρείται μητέρα του Θεού με τον ελληνισμό; Έλα να δεις τι γράφει η Εβραϊκή Αποκαλυπτική Παράδοση για αυτό:
Το αντέγραψε αυτό ο Προφήτης Ησαΐας από κάποιο Έλληνα φιλόσοφο; Ή θέλεις να μας πεις ότι η θαυματουργική παρθενογένεση ενός κατά σάρκα Εβραίου Θεού-Μεσσία είναι μέρος της ελληνικής σκέψης;
Η χριστιανική σύνθεση έχει μια ιουδαϊκή αφετηρία αλλά κυριαρχείται αποφασιστικά από την ελληνική οικουμενικότητα
Πόσο οικουμενικό είναι να πιστεύεις ότι κάθε μη εθνοτικός Έλληνας είναι βάρβαρος (ελληνική αντίληψη κατά την κλασική περίοδο); Έχεις υιοθετήσει και εσύ την ιδεολογία ότι Έλληνας γίνεται όποιος μαθαίνει ελληνικά; Αυτό σημαίνει ελληνιστικός οικουμενισμός! Οικουμενισμός είναι το αντίθετο του εθνοτισμού πόσο δε του [νεωτερικού] εθνικισμού! Ένας ελληνόφωνος δεν είναι κατ' ανάγκην Έλληνας.
Επί πλέον, στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, αυτή η συνάφεια είναι ακόμα μεγαλύτερη και σφραγίζεται από τα ιδιαίτερα στοιχεία της ελληνικής ιδιοπροσωπίας, π.χ. την έλλειψη ιεραρχικής δομής στην Εκκλησία.
Σοβαρά δεν υπάρχει ιεραρχία στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Το διοικητικό σύστημα της Χριστιανικής Εκκλησίας αποτελεί αντιγραφή του ρωμαϊκού κοσμικού ιεραρχικού διοικητικού συστήματος.
Έτσι, στην καθολική Εκκλησία έχουμε μια ρωμαϊκή, λατινική, πυραμίδα, μία ιεραρχία από την κορυφή μέχρι το τελευταίο επίπεδο, από τον Πάπα μέχρι τον τελευταίο ιερέα των Φιλιππίνων.
Ανώτατος αρχιερέας της [αρχαίας] ρωμαϊκής θρησκείας ήταν ο Μέγας Ποντίφηκας αξίωμα (και τίτλο) που κατέλειξε να κατέχει ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Μέγας Ποντίφηκας στην Ορθοδοξία ήταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας ο οποίος παρουσιαζόταν ως επίγειος εκπρόσωπος του Θεού και είχε δικαίωμα να συγκαλεί Οικουμενικές Συνόδους και να καθορίζει το Δόγμα μέσω των Αποφάσεών του. Ο Πάπας καπηλέυτηκε και τον τίτλο και το αξίωμα του Μεγάλου Ποντίφηκα και οικειοποιούμενος τον ρόλο αυτό του Ρωμαίου Αυτοκράτορα δημιούργησε τον καισαροπαπισμό.
Σε μας δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Τα Πατριαρχεία είναι περισσότερα και ισότιμα, η Εκκλησία διέπεται από το συνοδικό σύστημα που προσφέρει τεράστια αυτονομία στους επί μέρους επισκόπους –
Το Συνοδικό σύστημα είναι αντιγραφή του ρωμαϊκού Συγκλητικού θεσμού. Τα πιο καλά καταγεγραμένα ιστορικά γεγονότα της προνεωτερικής περιόδου είναι οι Οικουμενικές Σύνοδοι και μέσω αυτών μπορούμε να μάθουμε πως λειτουργούσε η Ρωμαϊκή Σύγκλητος της εποχής.
ακόμα και η εκλογή Πατριάρχη, επί Τουρκοκρατίας, γινόταν με τη συμμετοχή και των λαϊκών, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό αποφάσιζαν για την εκλογή του προκαθήμενου του Οικουμενικού θρόνου. Στη δε Κύπρο, ισχύει ακόμα κάτι ανάλογο για την εκλογή του αρχιεπισκόπου. Πρόκειται για μία παράδοση συνδεδεμένη στενά με την πολυκεντρική ελληνική ιδιοπροσωπία, δοθέντος ότι ο χριστιανισμός διαμορφώθηκε και αναπτύχθηκε στα πλαίσια του ελληνικού κόσμου, από την Αλεξάνδρεια και την Αντιόχεια μέχρι την Αθήνα και τους Έλληνες ή ελληνόφωνους της Ρώμης·
Αλήθεια βρε Αρίστο; Τι άλμα αιώνων και λογικής είναι αυτό; Οι [ελάχιστες] Χριστιανικές Εκκλησίες που επιτρέπουν μια (ανούσια και φενακική, δες Κύπρο) συμμετοχή του λαού στην εκλογή επισκόπων εμπνεύστηκαν από την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία; Υπήρχε δημοκρατία όταν θεσπίστηκαν αυτές οι πρακτικές (π.χ. Τουρκοκρατία για το Πατριαρχείο); Τι σχέση έχει η άμεση αθηναϊκή δημοκρατία με την υποτιθέμενη συμμετοχή του λαού στην εκλογή Αρχιεπισκόπου στην Κύπρο; Γνωρίζεις πώς λειτουργεί το σύστημα; Τι σχέση έχει η ρωμαϊκή Αντιόχεια και η ρωμαϊκή Αλεξάνδρεια με την Κύπρο του 5ου αιώνα και το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης κατά την Τουρκοκρατία; Η Αθήνα έφερε ισχυρότατη αντίσταση στον εκχριστιανισμό. Περιττό να σχολιάσω το ότι οι ελληνόφωνοι της Ρώμης επηρεάζονταν περισσότερο από μια ανύπαρκτη εδώ και αιώνες δημοκρατία στη μακρινή Αθήνα παρά το ρωμαϊκό πολιτισμικό τους περιβάλλον. Οι Χριστιανικοί θεσμοί και η λειτουργία τους καθορίστηκαν από το ρωμαϊκό κράτος μέσα στο οποίο αναπττύχθηκε ο Χριστιανισμός (και από το οποίο χειραγωγήθηκε αυτός) όχι από κάποιο ελληνικό φιλοσοφικό ρεύμα ή ακόμη χειρότερα από ελληνικούς θεσμούς που έπαυσαν να υπάρχουν εδώ και αιώνες τον 4ο - 6ο αιώνα μ.Χ. όταν έλαβαν την μορφή τους αυτοί οι θεσμοί.
τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά, και ο σημαντικότερος απόστολος του νέου μηνύματος, ο Παύλος, όχι μόνον ήταν «ελληνιστής», αλλά γνώριζε σε βάθος τον κλασικό ελληνικό πολιτισμό.
Το Κατά Ματθαίον γράφτηκε στην αραμαϊκή όχι στην ελληνική (και έπειτα μεταφράστηκε στην ελληνική). Τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στην ελληνική γιατί τα ελληνικά ήταν η διεθνής γλώσσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της εποχής. Υπήρχε εδώ και αιώνες μια πολυάριθμη ελληνιστική ιουδαϊκή κοινότητα που είχε κόψει και ράψει τα ελληνικά και τις γραμματικές παραδόσεις που σχετίζονταν με αυτά στα ιουδαϊκά της μέτρα (π.χ. Παλαιά Διαθήκη, ελπίζω να μην πιστεύεις ότι η Παλαιά Διαθήκη εκφράζει το ελληνικό πνεύμα επειδή μεταφράστηκε στα ελληνικά!!!)
Δηλαδή, αυτή η ελληνική συνέχεια είναι αδιάψευστη, και είναι εντελώς άγονη η απόπειρα να αντιπαραθέτουμε μία στιγμή της παράδοσής μας, την αρχαιοελληνική θρησκεία, με μια άλλη στιγμή, τον χριστιανισμό, όπως έγινε τα προηγούμενα χρόνια, ίσως διότι οι Έλληνες έχουν πολύ βαθιά ριζωμένη μέσα τους τη ροπή προς τους εμφυλίους.
Σοβαρά βρε Αρίστο; Διακρίνεις μια θρησκευτική-φιλοσοφική συνέχεια μεταξύ της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας-θρησκείας και του Χριστιανισμού;
Αναγκαστικα λοιπον θα προσλαμβανε τα λατρευτικα εθιμα του βασικοτερου λαου που θα τον δεχοταν.
κι αυτος ο λαος ηταν οι Ελληνες αρα σε επιπεδο λαικης λατρειας ο Χριστιανισμος πηρε σχεδον ολα τα λαικα λατρευτικα εθιμα της αρχαιας Ελλαδας.
Πόσες φορές πρέπει να σου γράψω ότι οι πρακτικές του Χριστιανισμού αποτελούν κυρίως συνέχεια των ιουδαϊκών και των αρχαίων ρωμαϊκών θρησκευτικών πρακτικών για να το εμπεδώσεις; Ο «λαός» που αντιστάθηκε στους Χριστιανούς περισσότερο ήταν οι Έλληνες. Γνωρίζεις τον ρόλο του Πανελληνίου επί Αδριανού; Οι πόλεις που διατήρησαν τον παγανισμό περισσότερο στην ανατολική Μεσόγειο ήταν η Αθήνα και η Γάζα, πόλεις με ισχυρή ελληνική φιλοσοφική παράδοση.
Ακομη και την Κολαση την πηρε ο Χριστιανισμος απο τους αρχαιους Ελληνες. Οι περισσοτεροι Εβραιοι τοτε δεν πιστευαν σε μεταθανατια ζωη, καποιοι λιγοστοι μονο.
Αλήθεια βρε Αρίστο; Οι «λιγοστοί Εβραίοι» δεν ήταν αυτοί που πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή αλλά αυτοί που δεν πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή και λέγονταν Σαδουκκαίοι. Αυτοί είχαν επηρεαστεί από την ελληνική φιλοσοφία του Επίκουρου (ένα από τα κυρίαρχα [ελληνικά] φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής)... Η κόλαση ήταν πλατωνική επιρροή στους ελληνιστές Ιουδαίους πριν την ύπαρξη των Χριστιανών (π.χ. Σοφία Σολομώντος Παλαιάς Διαθήκης)...
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Σαββάτιος την 03 Νοέμ 2024, 15:10, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Οσοι λοιπον λενε οτι το Χριστιανισμο τον εφτιαξαν οι Εβραιοι δεν εχουν καταλαβει οτι σχεδον τα παντα σε επιπεδο λατρειας ειναι ελληνικα.
Και μαλιστα στην περιπτωση που ο Χρυσοστομος δεχτηκε να ενταξει στη νεα θρησκεια τα γενεθλια των πιστων και του Χριστου ειναι και παραδειγμα αμεσοδημοκρατιας και κυριαρχιας της λαικης βουλησης οπως συνεβαινε καποτε στην Εκκλησια του Δημου.
Τα γενέθλια στην αρχαία Ελλάδα γιορτάζονταν μόνο για τους θεούς και τα αρσενικά μέλη σημαντικών οικογενειών (κάθε μήνα με μια σπονδή). Στην αρχαία Ρώμη υπήρχε η παράδοση ιδιωτικής εορτής σε όλους τους ευκατάστατους (ανεξαρτήτως φύλου) που μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν αυτή τη γιορτή (θεωρητικά δηλαδή σε «όλους» και πρακτικά αν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τη γιορτή). Δημόσια η γιορτή λάμβανε χώρα μόνο για σημαντικά πρόσωπα όπως τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα. Η γιορτή λάμβανε χώρα μια φορά τον χρόνο (την ημέρα γεννησης) και υπήρχε η παράδοση εκφώνησης ενος ποιήματος προς τιμήν του εορτάζοντα (natalicium). Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διατήρησε προφανώς το ρωμαϊκό έθιμο και όχι μέσω «κυριαρχίας της λαϊκής βούλησης» (έλεος πραγματικά) αλλά επειδή έπρεπε να κάνει πρακτικές παραχωρήσεις στον παγανιστικό κόσμο που εκχριστιανιζόταν και δεν μπορούσε να αποβάλει αυθημερόν τα παγανιστικά έθιμα. Οι εορτές των Αγίων είναι ταυτόχρονα τα [ρωμαϊκά] μνημόσυνα και [ρωμαϊκά] γενέθλια των Αγίων («γένεση στην μετά θάνατον ζωή») και τα απολυτίκια είναι τα «natalicia» των Αγίων.
Εδω τι λεει οχι ενας θεολογος αλλα ενας ιστορικος οπως ο Καραμπελιας [...] Αυτα που αναφερει ο Καραμπελιας στη δευτερη παραγραφο τα εχει τονισει και ο καθηγητης Κοντογιωργης.
Ρε Αρίστο πολιτικοί αναλυτές/επιστήμονες είναι ο Καραμπελιάς και ο Κοντογιώργης όχι ιστορικοί πόσο μάλλον θρηκειολόγοι.
Ο Καραμπελιας εδω και παρα πολλα χρονια περα απο πολιτικος αναλυτης ειναι και ιστορικος με σημαντικη συγγραφη βιβλιων.
Για τον Κοντογιωργη δεν ειπα οτι ειναι ιστορικος, πολιτικος επιστημονας ειναι, ο οποιος ομως για να αποδειξει τις θεσεις του εχει γραψει και ιστορικα βιβλια λιαν αξιολογα.
Συνιστω αυτο το βιντεακι του Κοντογιωργη για το θεμα.
Ολο αξιζει αλλα προσεξτε ιδιαιτερα τις πρωτες προτασεις.
Δεν λεει μονο οτι οι Ελληνες διαμορφωσαν το Χριστιανισμο αλλα υποστηριζει οτι το εκαναν ερχομενοι σε συγκρουση με τις ιουδαικες ιδεες.
Ακομη και την Κολαση την πηρε ο Χριστιανισμος απο τους αρχαιους Ελληνες. Οι περισσοτεροι Εβραιοι τοτε δεν πιστευαν σε μεταθανατια ζωη, καποιοι λιγοστοι μονο.
Αλήθεια βρε Αρίστο; Οι «λιγοστοί Εβραίοι» δεν ήταν αυτοί που πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή αλλά αυτοί που δεν πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή και λέγονταν Σαδουκκαίοι. Αυτοί είχαν επηρεαστεί από την ελληνική φιλοσοφία του Επίκουρου (ένα από τα κυρίαρχα [ελληνικά] φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής)... Η κόλαση ήταν πλατωνική επιρροή στους ελληνιστές Ιουδαίους πριν την ύπαρξη των Χριστιανών (π.χ. Σοφία Σολομώντος Παλαιάς Διαθήκης)...
Η μετά θάνατον ζωή στην Π.Δ.
Στην εβραϊκή σκέψη ο υλικός κόσμος είναι η περιοχή φανέρωσης της αγαθότητας και της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ[87]. Στην αρχαία ελληνική αντίθετα, ο υλικός κόσμος είναι στην καλύτερη περίπτωση άσχετος με την ουσία του ατόμου και της αθανασίας του. Στους Εβραίους, η σάρκα ήταν η περιοχή της θρησκευτικής σημασίας, της εθνικής διαφοράς, και της νομικής – υπό την εβραϊκή έννοια του νόμου- νομικής αυτοσυνειδησίας[88]. Ο αρχαίος γιαχβισμός άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου[89]. Το ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει. Το χέρι Του δεν μπορεί πια να την φθάσει εκεί που είναι.
Για μία τέτοια κατάσταση όπως ο θάνατος, δεν μπορεί Εκείνος να έχει κανένα ενδιαφέρον. Πράγμα που φανερώνουν οι ρητορικές ερωτήσεις του 87ου Ψαλμού στ. 11-13: «Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια; Ή ιατροί αναστήσουσιν κσι εξομολογήσονταί σοι; Μη διηγήσεταί τις εν τάφω το έλεός σου και την αλήθειάν σου εν τη απωλεία; Μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσιά σου και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη;». Σεώλ εδώ εκφράζεται ως «γη επιλελησμένη», δηλαδή ως χώρα της λησμονιάς.
Ο Καραμπελιας εδω και παρα πολλα χρονια περα απο πολιτικος αναλυτης ειναι και ιστορικος με σημαντικη συγγραφη βιβλιων.
Για τον Κοντογιωργη δεν ειπα οτι ειναι ιστορικος, πολιτικος επιστημονας ειναι, ο οποιος ομως για να αποδειξει τις θεσεις του εχει γραψει και ιστορικα βιβλια λιαν αξιολογα.[
Αυτό δεν το καθιστά ιστορικό ή ειδήμονα. Όποιος θέλει γράφει πολλά βιβλία για να αναπαράγει τις απόψεις του/την ιδεολογία του στην ιστορία. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά που γράφει είναι ορθά.
Συνιστω αυτο το βιντεακι του Κοντογιωργη για το θεμα.
Ολο αξιζει αλλα προσεξτε ιδιαιτερα τις πρωτες προτασεις. Δεν λεει μονο οτι οι Ελληνες διαμορφωσαν το Χριστιανισμο αλλα υποστηριζει οτι το εκαναν ερχομενοι σε συγκρουση με τις ιουδαικες ιδεες.
.
Αρίστο:
1) Ο ρωμαϊκός κόσμος υιοθέτησε τον Χριστιανισμό κατά την περίοδο 300 - 550 μ.Χ. όχι ο «ελληνικός» (ελληνιστικός). Αυτός ήταν παρελθόν.
2) Η λέξη «Χριστιανός» είναι λατινικό δάνειο στα ελληνικά. Η λατινόφωνη διοικητική ελίτ στην Αντιόχεια θορυβήθηκε από την ύπαρξη της Χριστιανικής κοινότητας, άκουγε τους ελληνόφωνους να μιλάνε για τον «Χριστό» (Μεσσία) και έπλασε τη λατινική λέξη Christianus που πέρασε στα ελληνικά. η κατάληξη -ιανός είναι λατινική και κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. δεν είχε ακόμη περάσει στα ελληνικά ως παραγωγική κατάληξη. Συνεπώς ένας ελληνόφωνος δεν μπορούσε να πλάσει τη λέξη Χριστιανός.
3) Ο Χριστιανισμός επ' ουδενί λόγο δεν είναι «εξ υπ' αρχής νέα θρησκεία». Παρά τις όποιες καινοτομικές διαφοροποιήσεις του από τον Παλαιοδιαθηκικό Εβραϊσμό συνεχίζει να αποτελεί οργανική του συνέχεια.
4) Οι «Έλληνες» δεν απέρριψαν τον Μωσαϊκό Νόμο. Οι Χριστιανοί (όχι κατ' ανάγκην εθνοτικοί Έλληνες) συνέχισαν να εφαρμόζουν αυτά που ήθελαν και απέρριψαν αυτά που δεν ήθελαν.
5) Η περιτομή απορρίφθηκε από τους Εβραίους Αποστόλους για να μπορέσει να διαδοθεί με ευκολία το μήνυμα στους απερίτμητους εθνικούς, όχι από κάποιους «Έλληνες»...
6) Τις μπούρδες περί Χριστιανικής Δημοκρατίας δημιουργημένης από τους Έλληνες δεν τις σχολιάζω καν.
7) «Εκκλησία» σημαίνει στα αρχαία ελληνικά «συνέλευση». Η συνέλευση των Χριστανών ονομάστηκε «Εκκλησία» γιατί αυτό σήμαινε τότε η λέξη «εκκλησία». Δεν είχαν ως σημείο αναφοράς την Αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου. Πραγματικά να βάλουμε κάποιο φρένο στις φαντασιώσεις μας.
8) Η ιδέα μιας «ανθρώπινης φύσης του Θεού» υπάρχει ήδη στην Παλαιά Διαθήκη. Όλες οι παγανιστικές θρησκείες του ρωμαϊκού κόσμου είχαν ανθρωπόμορφες θεότητες. Γιατί αποφάσισε ο Κοντογιώργης ότι η (όχι πολύ της μόδας εκείνη την εποχή) [αρχαία] ελληνική θρησκεία ήταν η πηγή έμπνευσης του ανθρωπομορφιμού;
9) Οι Προφήτες κλπ δεν είχαν ήδη από την Παλαιά Διαθήκη προσωπική σχέση με τον Θεό (κάτι το οποίο προβάλλεται στην Παλαιά Διαθήκη);
10) Η τιμή των Αγίων προέρχεται από τον ρωμαϊκό θεσμό της οικογένειας. Οι Χριστιανοί νοούνται ως μια μεγάλη (ρωμαϊκού τύπου) οικογένεια με pater familias τον Θεό. Η Μάρτυρες κλπ γίνονταν αντιληπτοί ως άνθρωποι που έχουν επιτύχει πιο μεγάλη πνευματική πρόοδο και άρα βρίσκονταν εγγύτερα προς τον Θεό. Στη ρωμαϊκή οικογένεια η «εγγύτητα» προς την κορυφή καθοριζόταν από την ηλικία. Ο μικρότερος αν ήθελε να ζητήσει κάτι από τον pater familias έβαζε ως μεσάζοντα τον μεγαλύτερο αδελφό κ.ο.κ Έτσι οι ζώντες Χριστιανοί άρχισαν να επικαλούνται τους (μετά θάνατον ζωντανούς) Μάρτυρες ως μεσάζοντες αφού ήταν «εγγύτεροι» προς τον Θεό και έτσι γεννήθηκε η ιδέα των (ανθρωπόμορφων αφού ενόσον ζούσαν ήταν άνθρωποι) Αγίων που μεσιτεύουν υπέρ των ζώντων στο Θεό. Καμία σχέση με τον ελληνισμό.
11) Με ποιά λογική οι εγκατάσταση του εκκλησιαστικού θεσμού στην πόλη είναι «ιδίωμα ελληνικό»; Σε ποιό πολιτισμό οι θεσμοί δεν εδράζονται στις πόλεις;
12) Τι ηλιθιότητες ακούω; Ο Χριστιανισμός που επιβλήθηκε από τους Ρωμαίους ως μέρος της εσσωτερικής τους πολιτικής ήταν «επανάσταση κατά των Ρωμαίων» και «επαναφορά της Δημοκρατίας»; Σοβαρά; Είναι ενδιαφέροντα αυτά που λέει αυτός ο άνθρωπος κατ' εσένα; Αλήθεια;
13) Η ελληνιστική (όχι ελληνική) οικουμένη ήταν παρελθόν όταν γεννήθηκε ο Χριστός. Τότε υπήρχε η ρωμαϊκή Οικουμένη (Orbis Romanus)
14) Ήταν πολιτικό κίνημα ο Χριστιανισμός; Αλήθεια;
15) Οι Απόστολοι «δεν αξίωσαν να γίνουν ιερατείο». Ρε γελάνε οι πέτρες. Οι Απόστολοι ήταν το πρώτο Χρισταινικό Ιερατείο.
16) Η Κόρινθος και οι Φίλιπποι ήταν ρωμαϊκές αποικίες κατά τον πρώτο αιώνα μ.Χ. και μάλιστα λατινόφωνες. Οι πόλεις της Μικράς Ασίας ήταν ελληνόφωνες όχι ελληνικές. Η Ρώμη ήταν ρωμαϊκή πόλη όχι «ελληνική».
17) Δεν είχαν πρόβλημα με την ηθική οι πρώτοι Χριστιανοί; Σοβαρά; Η αίρεση του Νικολαϊτισμού τι ήταν; Ο Παύλος τι γράφει για τους πόρνους, τους μέθυσους, τους αρσενοκοίτες κλπ; Έχεις υπόψιν σου τους Αποστολικούς Κανόνες;
18) Με ποιά έννοια είναι η ρητορική «δημοκρατική»;
19) Ο ελληνισμός ως πολιτισμική οντότητα ήταν ο κύριος εχθρός του Χριστιανισμού γιατί ήταν η κυριαρχούσα (αντιθετική προς τον Χριστιανισμό) πολιτισμική δύναμη στην ελληνόφωνη ρωμαϊκή Ανατολή. Και η γλωσσοπολιτισμική ελληνική ταυτότητα (κυριαρχούσα ελληνική ταυτότητα εκείνη την περίοδο) ήταν ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό.
20) Εθνοτικοί Έλληνες έπαυσαν να υπάρχουν το 300 μ.Χ. Απλά να το αποδεχθείτε. Μέχρι το 450 μ.Χ. υπάρχουν κάποια καπρίτσια λογίων. Μετά μαύρη πέτρα.
21) Ποιός είναι αυτός ο ανώνυμος «στοχαστής κατά την Εικονομαχία» που είπε ότι είναι ελληνικός τρόπος λατρείας η εικονολατρεία; Παρεμπιπτότως η εικονολετρεία αποτελεί υιοθέτηση της αρχαίας ρωμαϊκής θρησκευτικής πρακτικής των παλλαδίων.
22) Σοβαρά; Ο Πέτρος Πατρίκιος και ο Αγαθίας ο Σχολαστικός είναι εθνοτικοί Έλληνες;
23) Ένας Χριστιανός ελληνόφωνος που αποκαλεί «Έλληνα» κάθε ειδωλολάτρη σημαίνει ότι θεωρεί ότι ο κατ' εξοχή ειδωλολατρικός λαός είναι οι Έλληνες. Αφού αυτός είναι Χριστιανός, δεν μπορεί να είναι μέλος της κατ' εξοχήν ειδωλολατρικής συλλογικότητας (όποιας μορφής). Πάρα πολύ απλό. Να σεβαστούμε λίγο την νοημοσύνη μας.
24) Επειδή ο Βασίλειος ο Β΄επισκέφθηκε την Παναγία την Αθηνιώτισσα (όχι Παρθενώνα όπως τον αποκαλεί αναχρονιστικά) για να εδραιώσει την κυριαρχία του στην περιοχή που πλήχθηκε κυρίως κατά την Βουλγαρική επέκταση ο Κοντογιώργης βλέπει θρησκευτική σύνδεση μεταξύ [αρχαίας] ελληνική θρησκείας και Χριστιανισμού; Σοβαρά;
25) Το «Βυζάντιο» δεν εξαπλώθηκε με τη βία; Ρε Αρίστο τι με έβαλες να ακούσω;
26) Δεν έκανε θρησκευτικούς πολέμους το «Βυζάντιο»; Ο Ηράκλειος τι έκανε; Ο Πατριάρχης Αυτωρειανός τι κήρυξε κατά των Λατίνων; Μιλάμε για τόνους άγνοιας και προπαγάνδας.
27) Τι είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για να την μεταφέρει ο Κωνσταντίνος από τους Ρωμαίους στους Έλληνες; Κανένα πουκάμισο; Για πόσο ηλίθιο με πέρασες; Πόσο ηλίθιος πρέπει να ήταν ο Ρωμαίος Κωνσταντίνος για να μεταφέρει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τους Ρωμαίους στους Έλληνες;
Δεν αντέχω να ακούσω άλλο πραγματικά. Εσύ πάντως δεν απάντησες σε κανένα σχόλιό μου.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Σαββάτιος την 03 Νοέμ 2024, 15:55, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Ακομη και την Κολαση την πηρε ο Χριστιανισμος απο τους αρχαιους Ελληνες. Οι περισσοτεροι Εβραιοι τοτε δεν πιστευαν σε μεταθανατια ζωη, καποιοι λιγοστοι μονο.
Αλήθεια βρε Αρίστο; Οι «λιγοστοί Εβραίοι» δεν ήταν αυτοί που πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή αλλά αυτοί που δεν πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή και λέγονταν Σαδουκκαίοι. Αυτοί είχαν επηρεαστεί από την ελληνική φιλοσοφία του Επίκουρου (ένα από τα κυρίαρχα [ελληνικά] φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής)... Η κόλαση ήταν πλατωνική επιρροή στους ελληνιστές Ιουδαίους πριν την ύπαρξη των Χριστιανών (π.χ. Σοφία Σολομώντος Παλαιάς Διαθήκης)...
Η μετά θάνατον ζωή στην Π.Δ.
Στην εβραϊκή σκέψη ο υλικός κόσμος είναι η περιοχή φανέρωσης της αγαθότητας και της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ[87]. Στην αρχαία ελληνική αντίθετα, ο υλικός κόσμος είναι στην καλύτερη περίπτωση άσχετος με την ουσία του ατόμου και της αθανασίας του. Στους Εβραίους, η σάρκα ήταν η περιοχή της θρησκευτικής σημασίας, της εθνικής διαφοράς, και της νομικής – υπό την εβραϊκή έννοια του νόμου- νομικής αυτοσυνειδησίας[88]. Ο αρχαίος γιαχβισμός άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου[89]. Το ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει. Το χέρι Του δεν μπορεί πια να την φθάσει εκεί που είναι.
Για μία τέτοια κατάσταση όπως ο θάνατος, δεν μπορεί Εκείνος να έχει κανένα ενδιαφέρον. Πράγμα που φανερώνουν οι ρητορικές ερωτήσεις του 87ου Ψαλμού στ. 11-13: «Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια; Ή ιατροί αναστήσουσιν κσι εξομολογήσονταί σοι; Μη διηγήσεταί τις εν τάφω το έλεός σου και την αλήθειάν σου εν τη απωλεία; Μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσιά σου και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη;». Σεώλ εδώ εκφράζεται ως «γη επιλελησμένη», δηλαδή ως χώρα της λησμονιάς.
Δεν υποστήριξα ότι οι Εβραίοι είχαν πλήρως ανεπτυγμένη μια έννοια Πραδείσου. Η Ανασταση νεκρών όμως είναι δεδομένη. Και αυτή η «Ανάσταση» είναι... Μετά θάνατον Ζωή. Εκτός αν θέλεις να μου πεις ότι οι Εβραίοι δεν πίστευαν στην μελλοντική Ανάσταση των νεκρών.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Σαββάτιος την 03 Νοέμ 2024, 14:59, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
12) Τι ηλιθιότητες ακούω; Ο Χριστιανισμός που επιβλήθηκε από τους Ρωμαίους ως μέρος της εσσωτερικής τους πολιτικής ήταν «επανάσταση κατά των Ρωμαίων» και «επαναφορά της Δημοκρατίας»; Σοβαρά; Είναι ενδιαφέροντα αυτά που λέει αυτός ο άνθρωπος κατ' εσένα; Αλήθεια;
Αν δεν ισχυε τοτε προς τι οι χριστιανικοι διωγμοι;
Μονο οταν η βια των Ρωμαιων Αυτοκρατορων δεν καταφερε να καταστρεψει το κινημα των Χριστιανων συνελαβε ο Κωνσταντινος την ιδεα της συνδιαλλαγης μαζι τους. Βλεπεις αποτελουσαν ηδη την πλειοψηφια στο στρατο του, την πλειοψηφια στις μεγαλες πολεις της Ανατολης που ηθελε να μεταφερει την αυτοκρατορια ενω ειχαν σκασει μυτη και μεσα στο σπιτι του: η μητερα του ηταν Χριστιανη (και Ελληνις).
Αλήθεια βρε Αρίστο; Οι «λιγοστοί Εβραίοι» δεν ήταν αυτοί που πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή αλλά αυτοί που δεν πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή και λέγονταν Σαδουκκαίοι. Αυτοί είχαν επηρεαστεί από την ελληνική φιλοσοφία του Επίκουρου (ένα από τα κυρίαρχα [ελληνικά] φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής)... Η κόλαση ήταν πλατωνική επιρροή στους ελληνιστές Ιουδαίους πριν την ύπαρξη των Χριστιανών (π.χ. Σοφία Σολομώντος Παλαιάς Διαθήκης)...
Η μετά θάνατον ζωή στην Π.Δ.
Στην εβραϊκή σκέψη ο υλικός κόσμος είναι η περιοχή φανέρωσης της αγαθότητας και της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ[87]. Στην αρχαία ελληνική αντίθετα, ο υλικός κόσμος είναι στην καλύτερη περίπτωση άσχετος με την ουσία του ατόμου και της αθανασίας του. Στους Εβραίους, η σάρκα ήταν η περιοχή της θρησκευτικής σημασίας, της εθνικής διαφοράς, και της νομικής – υπό την εβραϊκή έννοια του νόμου- νομικής αυτοσυνειδησίας[88]. Ο αρχαίος γιαχβισμός άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου[89]. Το ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει. Το χέρι Του δεν μπορεί πια να την φθάσει εκεί που είναι.
Για μία τέτοια κατάσταση όπως ο θάνατος, δεν μπορεί Εκείνος να έχει κανένα ενδιαφέρον. Πράγμα που φανερώνουν οι ρητορικές ερωτήσεις του 87ου Ψαλμού στ. 11-13: «Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια; Ή ιατροί αναστήσουσιν κσι εξομολογήσονταί σοι; Μη διηγήσεταί τις εν τάφω το έλεός σου και την αλήθειάν σου εν τη απωλεία; Μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσιά σου και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη;». Σεώλ εδώ εκφράζεται ως «γη επιλελησμένη», δηλαδή ως χώρα της λησμονιάς.
Δεν υποστήριξα ότι οι Εβραίοι είχαν πλήρως ανεπτυγμένη μια έννοια Πραδείσου. Η Ανασταση νεκρών όμως είναι δεδομένη. Και αυτή η «Ανάσταση» είναι... Μετά θάνατον Ζωή. Εκτός αν θέλεις να μου πεις ότι οι Εβραίοι δεν πίστευαν στην μελλοβτική Ανάσταση των νεκρών.
Οχι, το κειμενο σου λεει οτι η μεγαλη πλειοψηφια των Εβραιων δεν πιστευε σε αθανατη ψυχη και γι' αυτο θεωρουσε πως με το θανατο τελειωναν ολα.
Θα απαντησω σε ολα που θεσατε αλλα σε ενα καθε φορα, πρωτα να το εξαντλουμε οσο και αν χρειαστει και μετα να πηγαινουμε στο επομενο.
Ας ξεκινησουμε με το αν η πλειοψηφια των Εβραιων πιστευε σε κολαση και παραδεισο λοιπον.
Οχι μονο δεν πιστευε αλλα ολο αυτο το κονσεπτ ειναι αρχαιοελληνικο.
Δηλαδη το ακριβως αντιθετο της προπαγανδας που μας κανουν καποιοι αθεοι χριστιανομαχοι.
Μας λενε οτι οι Εβραιοχριστιανοι μας φορτωσαν την κολαση...
ενω κολαση και παραδεισος προερχονται απο την αρχαια Ελλαδα και υπαρχουν ηδη απο τον Ομηρο.
Και αυτο επειδη ο δυαλισμος ψυχης-σωματος διατρεχει ολη την αρχαια Ελλαδα απο τους Ορφικους μεχρι τους Νεοπλατωνικους.
Αντιθετα οι Εβραιοι ηταν πλειοψηφικα υλιστες και μονο λιγοστοι θρησκευομενοι αναμεσα τους εδιναν βαση στα περι αθανατης ψυχης.
.
Αρίστο, η Χριστιανική θεολογική έννοια του «Παραδείσου»(Βασιλεία του Θεού) και της «Κόλασης» (άρνηση Βασιλείας του Θεού) υπάρχει στην Αγία Γραφή. Όχι όμως με την παγανιστική μορφή που έχει λάβει σε λαϊκό επίπεδο.
Θα απαντησω σε ολα που θεσατε αλλα σε ενα καθε φορα, πρωτα να το εξαντλουμε οσο και αν χρειαστει και μετα να πηγαινουμε στο επομενο.
Ας ξεκινησουμε με το αν η πλειοψηφια των Εβραιων πιστευε σε κολαση και παραδεισο λοιπον.
Οχι μονο δεν πιστευε αλλα ολο αυτο το κονσεπτ ειναι αρχαιοελληνικο.
Δηλαδη το ακριβως αντιθετο της προπαγανδας που μας κανουν καποιοι αθεοι χριστιανομαχοι.
Μας λενε οτι οι Εβραιοχριστιανοι μας φορτωσαν την κολαση...
ενω κολαση και παραδεισος προερχονται απο την αρχαια Ελλαδα και υπαρχουν ηδη απο τον Ομηρο.
Και αυτο επειδη ο δυαλισμος ψυχης-σωματος διατρεχει ολη την αρχαια Ελλαδα απο τους Ορφικους μεχρι τους Νεοπλατωνικους.
Αντιθετα οι Εβραιοι ηταν πλειοψηφικα υλιστες και μονο λιγοστοι θρησκευομενοι αναμεσα τους εδιναν βαση στα περι αθανατης ψυχης.
.
Αρίστο, η Χριστιανική θεολογική έννοια του «Παραδείσου»(Βασιλεία του Θεού) και της «Κόλασης» (άρνηση Βασιλείας του Θεού) υπάρχει στην Αγία Γραφή. Όχι όμως με την παγανιστική μορφή που έχει λάβει σε λαϊκό επίπεδο.
Στην Καινη Διαθηκη υπαρχει και στην αρχαιοελληνικη θρησκευτικη παραδοση.
Αν δεν ισχυε τοτε προς τι οι χριστιανικοι διωγμοι;
Μονο οταν η βια των Ρωμαιων Αυτοκρατορων δεν καταφερε να καταστρεψει το κινημα των Χριστιανων συνελαβε ο Κωνσταντινος την ιδεα της συνδιαλλαγης μαζι τους. Βλεπεις αποτελουσαν ηδη την πλειοψηφια στο στρατο του, την πλειοψηφια στις μεγαλες πολεις της Ανατολης που ηθελε να μεταφερει την αυτοκρατορια ενω ειχαν σκασει μυτη και μεσα στο σπιτι του: η μητερα του ηταν Χριστιανη (και Ελληνις).
Οι μεγάλοι διωγμοί (μετά το 212 μ.Χ.) λάμβαναν χώρα γιατί η ρωμαϊκή κυβέρνηση είχε ήδη λάβει την απόφαση θρησκευτικής ομογενοποίησης στο πλαίσιο του πανεκρωμαϊσμού. Οι διωγμοί (π.χ. του Διοκλητιανού) δεν στόχευαν μόνο τους Χριστιανούς αλλά και τους Μανιχαίους. Πολύ απλά η αρχική επιλογή δεν ήταν ο Χριστιανισμός αλλά ο Μιθραϊσμός. Εν τέλει επιλέγηκε ο Χριστιανισμός ο οποίος υιοθετήθηκε.
Ο πρώτος που σταμάτησε τους διωγμούς ήταν ο Γαλέριος όχι ο Κωνσταντίνος. Ο Κωνσταντίνος έκλεψε την ιδέα από αυτόν. Οι Χριστιανοί δεν αποτελούσαν την πλειοψηφία ούτε στον στρατό του Κωνσταντίνου, ούτε στις πόλεις. Οι Χριστιανοί την εποχή του Κωνσταντινου ήταν το πολύ 12% (και με μεγαλύτερη συγκέντρωση στην Ανατολή παρά στη Δύση). Ο Κωνσταντίνος άρχισε στη Δύση. Άρα η θέση σου περί Χριστιανικού στρατού του Κωνσταντίνου είναι ουτοπική.
Ο Κωνσταντίνος δεν μετέφερε καμία αυτοκρατορία (η ιδεολογία του translatio imperii είναι παπική εφεύρεση του 8ου αιώνα). Ένα ήταν το Ρωμαϊκό κράτος από την Ισπανία μέχρι την Συρία. Ο Κωνσταντίνος δεν δημιούργησε μια νέα πρωτεύουσα αλλά προέκταση της Ρώμης στην οποία συγκέντρωσε/μάντρωσε την αριστοκρατία της πλούσιας και με φυγόκεντρες τάσεις Ανατολής. Η Σύγκλητος της Κωνσταντινούπολης επί Μεγάλου Κωνσταντίνου ήταν κατώτερη από αυτή της Ρώμης. Τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης έλαβαν χώρα με τον παραδοσιακό τρόπο ίδρυσης ρωμαϊκής κολωνείας και ο Κωνσταντίνος άρχισε την ομιλία του (στα λατινικά) με την φράση: «Ρωμαϊκέ λαέ...». Οι φόλιδες του Μεγάλου Κωνσταντίνου είχαν πάνω τους την λύκαινα με τον Ρώμο και τον Ρωμύλο: https://www.royalmint.com/shop/ancient/ ... nze-folis/
Η καταγωγή της Φλαβίας Ιουλίας Ελένης είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα και δεν έχει καμία σχέση. Η ρωμαϊκή οικογένεια ήταν πατριαρχική άρα αξία έχει η καταγωγή του Κωνστάντιου του Χλωρού (από την Ναϊσσό της Μυσίας) όχι της Αγίας Ελένης. Υπάρχει λόγος που είμαστε βέβαιοι για την πρώτη και όχι την δεύτερη... Ο Κωνσταντίνος δεν μιλούσε με άνεση τα ελληνικά παρά μόνο τα λατινικά. Η στροφή προς την Ανατολή δεν ήταν απόφαση του Κωνσταντίνου αλλά του Διοκλητιανού ο οποίος είχε εγκαταστήσει την έδρα του στην Νικομήδεια (και απεχθανόταν την πόλη της Ρώμης).
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Σαββάτιος την 03 Νοέμ 2024, 15:58, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Θα απαντησω σε ολα που θεσατε αλλα σε ενα καθε φορα, πρωτα να το εξαντλουμε οσο και αν χρειαστει και μετα να πηγαινουμε στο επομενο.
Ας ξεκινησουμε με το αν η πλειοψηφια των Εβραιων πιστευε σε κολαση και παραδεισο λοιπον.
Οχι μονο δεν πιστευε αλλα ολο αυτο το κονσεπτ ειναι αρχαιοελληνικο.
Δηλαδη το ακριβως αντιθετο της προπαγανδας που μας κανουν καποιοι αθεοι χριστιανομαχοι.
Μας λενε οτι οι Εβραιοχριστιανοι μας φορτωσαν την κολαση...
ενω κολαση και παραδεισος προερχονται απο την αρχαια Ελλαδα και υπαρχουν ηδη απο τον Ομηρο.
Και αυτο επειδη ο δυαλισμος ψυχης-σωματος διατρεχει ολη την αρχαια Ελλαδα απο τους Ορφικους μεχρι τους Νεοπλατωνικους.
Αντιθετα οι Εβραιοι ηταν πλειοψηφικα υλιστες και μονο λιγοστοι θρησκευομενοι αναμεσα τους εδιναν βαση στα περι αθανατης ψυχης.
.
Αρίστο, η Χριστιανική θεολογική έννοια του «Παραδείσου»(Βασιλεία του Θεού) και της «Κόλασης» (άρνηση Βασιλείας του Θεού) υπάρχει στην Αγία Γραφή. Όχι όμως με την παγανιστική μορφή που έχει λάβει σε λαϊκό επίπεδο.
Στην Καινη Διαθηκη υπαρχει και στην αρχαιοελληνικη θρησκευτικη παραδοση.
Οχι στους Εβραιους και στην Παλαια Διαθηκη.
.
Η Καινή Διαθήκη δεν είναι μέρος της Αγίας Γραφής; Ο Ματθαίος, ο Μάρκος (έγραφε αυτά που δίδασκε ο συγγενής του Βαρνάβας), ο Ιωάννης δεν ήταν Εβραίοι; Ο Λουκάς δεν κατέγραφε στο Ευαγγέλιό του αυτά που δίδασκε ο Εβραίος Παύλος;
Η (μετά θάνατον) Βασιλεία του Θεού δεν είναι «φυσική» προέκταση της (κατ' Εβραίους επίγειας) Βασιλείας του Μεσσία; Η Χριστιανική ερμηνεία των Παλαιοδιαθηκικών προφητειών που έχουν να κάνουν με την Βασιλεία του Μεσσία δεν είναι φιλολογία για την Βασιλεία του Θεού (με την Ιερουσαλήμ να συμβολίζει την Εκκλησία);
Στην εβραϊκή σκέψη ο υλικός κόσμος είναι η περιοχή φανέρωσης της αγαθότητας και της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ[87]. Στην αρχαία ελληνική αντίθετα, ο υλικός κόσμος είναι στην καλύτερη περίπτωση άσχετος με την ουσία του ατόμου και της αθανασίας του. Στους Εβραίους, η σάρκα ήταν η περιοχή της θρησκευτικής σημασίας, της εθνικής διαφοράς, και της νομικής – υπό την εβραϊκή έννοια του νόμου- νομικής αυτοσυνειδησίας[88]. Ο αρχαίος γιαχβισμός άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου[89]. Το ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει. Το χέρι Του δεν μπορεί πια να την φθάσει εκεί που είναι.
Για μία τέτοια κατάσταση όπως ο θάνατος, δεν μπορεί Εκείνος να έχει κανένα ενδιαφέρον. Πράγμα που φανερώνουν οι ρητορικές ερωτήσεις του 87ου Ψαλμού στ. 11-13: «Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια; Ή ιατροί αναστήσουσιν κσι εξομολογήσονταί σοι; Μη διηγήσεταί τις εν τάφω το έλεός σου και την αλήθειάν σου εν τη απωλεία; Μη γνωσθήσεται εν τω σκότει τα θαυμάσιά σου και η δικαιοσύνη σου εν γη επιλελησμένη;». Σεώλ εδώ εκφράζεται ως «γη επιλελησμένη», δηλαδή ως χώρα της λησμονιάς.
Δεν υποστήριξα ότι οι Εβραίοι είχαν πλήρως ανεπτυγμένη μια έννοια Πραδείσου. Η Ανασταση νεκρών όμως είναι δεδομένη. Και αυτή η «Ανάσταση» είναι... Μετά θάνατον Ζωή. Εκτός αν θέλεις να μου πεις ότι οι Εβραίοι δεν πίστευαν στην μελλοβτική Ανάσταση των νεκρών.
Οχι, το κειμενο σου λεει οτι η μεγαλη πλειοψηφια των Εβραιων δεν πιστευε σε αθανατη ψυχη και γι' αυτο θεωρουσε πως με το θανατο τελειωναν ολα.
.
Δεν καταλαβαίνω τι γράφεις. Η ζωή μετά την Ανάσταση που έπεται του θανάτου είναι μετά θάνατον ζωή. Σωστά; Οι Εβραίοι πίστευαν ότι όλοι οι νεκροί θα αναστηθούν στην εποχή του Μεσσία (άρα θα έχουν μια μετά θάνατον ζωή). Οι Σαδουκκαίοι το αρνούνταν αυτό και αυτοί ήταν η μειοψηφία.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Σαββάτιος την 03 Νοέμ 2024, 15:59, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Οι απόψεις και τα σχόλια που δημοσιεύονται σε αυτό το Φόρουμ είναι προσωπικά και δεν αντιπροσωπεύουν αυτές της Διαχείρισης του Phorum.com.gr
Το κάθε μέλος, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη των δημοσιεύσεών του, των απόψεων / θέσεων που εκφράζονται
μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται.
Η Διαχείριση του Phorum.com.gr σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ευθύνη, για οποιαδήποτε συμβουλή ή συστάσεις που κάνει ή υπονοεί κάποιο μέλος ή επισκέπτης του Phorum.com.gr
η οποία έχει ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε απώλεια / ζημία, με οποιονδήποτε τρόπο, για μέλος του Phorum.com.gr, ή για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Επιπλέον, η Διαχείριση του Phorum.com.gr δεν είναι και δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη, για το περιεχόμενο οποιουδήποτε άλλου ιστοτόπου στο Διαδίκτυο,
που έχει συνδεθεί με σύνδεσμο (link) από το Phorum.com.gr
Για άμεση επικοινωνία με τη Διαχείριση του Phorum.com.gr μπορείτε να συμπληρώνετε τη φόρμα της σελίδας Επικοινωνίας του Phorum.com.gr παρακάτω.
