Αυτό ίσως σε ενδιαφέρειΜαδουραίος έγραψε: ↑04 Νοέμ 2024, 20:19Αν έχει αίμα, σπέρμα,ομοφυλικες σχέσεις, βιασμούς και δολοπλοκίες φυσικά θα το δω.
Χέστηκα για τις ιστορικές ανακρίβειες
https://en.wikipedia.org/wiki/Caligula_(film)
Αυτό ίσως σε ενδιαφέρειΜαδουραίος έγραψε: ↑04 Νοέμ 2024, 20:19Αν έχει αίμα, σπέρμα,ομοφυλικες σχέσεις, βιασμούς και δολοπλοκίες φυσικά θα το δω.
Χέστηκα για τις ιστορικές ανακρίβειες
Το έχω δεί.Εκπληκτικο.Μινώταυρος έγραψε: ↑05 Νοέμ 2024, 01:33Αυτό ίσως σε ενδιαφέρειΜαδουραίος έγραψε: ↑04 Νοέμ 2024, 20:19Αν έχει αίμα, σπέρμα,ομοφυλικες σχέσεις, βιασμούς και δολοπλοκίες φυσικά θα το δω.
Χέστηκα για τις ιστορικές ανακρίβειες
https://en.wikipedia.org/wiki/Caligula_(film)
https://freecinema.gr/movies/gladiator-ii/
Κρίμα. Η γελοιοποίηση είναι το μοναδικό πράγμα που επιτυγχάνει στην καριέρα του εδώ και κάμποσα χρόνια ο Ρίντλεϊ Σκοτ (με ουσιαστική εξαίρεση την «Τελευταία Μονομαχία» του 2021). Στην παρούσα περίπτωση, παίρνει το οσκαρικό του hit από το 2000 (δίχως δάφνες για τον ίδιο προσωπικά…) και το αναπαράγει σε τέτοιο βαθμό που μπλέκονται οι έννοιες του sequel και του remake! Ακόμα χειρότερα, με ένα εξωφρενικά παράδοξο σκεπτικό, ο «Μονομάχος ΙΙ» μοιάζει με «Μπεν Χουρ» (δίχως το θρησκευτικό στοιχείο) που έπαθε… «Καλιγούλα» (δίχως το σεξ)!
Μέσα σ’ ένα CGI μπούκωμα και δίχως ίχνος ανανεωτικού οράματος ή άποψης στη σκηνοθεσία..... (ξανα)βλέπεις τον original «Μονομάχο»! Με χειρότερο casting!
Με storyline που λες και ντρέπεται να μετακυλήσει προς το μελόδραμα, με κούφιους χαρακτήρες και τη σκιά ενός «legacy» σε καρμπόν, η μοναδική αχτίδα φωτός για να ψυχαγωγηθεί ο θεατής είναι οι μονομαχίες στην (όποια) αρένα.
Εδώ οι επιφυλάξεις ξεκινούν από τα… αγνώστου προέλευσης και είδους ψηφιακά πιθηκοειδή της πρώτης τέτοιας σεκάνς (με σαγόνια που θα ζήλευαν και τα alien!), ενώ το (κάθε) μέτρο εξαϋλώνεται στη σεκάνς όπου το Κολοσσαίο μετατρέπεται σε… θαλάσσιο (!) terrain με τριήρεις που πλέουν πάνω από σμήνη καρχαριών!
Τέτοιο ξεφτιλίκι αναληθοφάνειας και κουταμάρας δεν θυμάμαι από πότε είχα να δω!
Η σκέψη ότι μιλάμε για συνέχεια έργου που έχει τιμηθεί με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας σε κάνει να σαστίζεις. Η δε επιλογή (εδώ) να μένει ζωντανός ο ομώνυμος ήρωας στο τέλος, σκιάζει στην ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κι άλλο sequel! Κάπου στον κόσμο, είμαι βέβαιος πως ο Ράσελ Κρόου θα χαϊδεύει το αγαλματίδιό του χαιρέκακα και… θα σκάει στα γέλια!
Το πρόβλημα με την ιστορική ακρίβεια παρακάμπτεται στην πρώτη ταινία για δύο λόγους: η ταινία είναι καλή και έχει κάποιες δόσεις ιστορικής ακρίβειας. Το τέλος είναι τελείως fantasy και έχει πέσει πολύ κραξίδι στην ιστορική κοινότητα, αλλά είναι ωραίο τέλος. Περίπου τα ίδια ισχύουν για το Braveheart. Μια τελείως ανακριβής ταινία που σαν σκηνοθεσία και πλοκή είναι γαμάτη.