Chilloutbuddy έγραψε: ↑17 Αύγ 2024, 09:06
Θα σας περιγράψω ένα σύστημα που το έχω δει να δουλεύει πολύ καλά στην πράξη και το στηρίζω γιατί είναι σχεδόν τέλειο.
Επίσης να πώ προκαταβολικά ότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα για 100 διαφορετικούς λόγους, κυρίως γιατί δε θα σας άρεσε αλλά και γιατί η Ελλάδα δεν έχει το επίπεδο μηχανογράφησης, διαφάνειας και ελέγχου που απαιτείται.
Οι βασικές αρχές του συστήματος:
1. Δεν υπάρχουν εισφορές. Όποιος πληρώνεται απ'το κράτος πληρώνεται από τους φόρους όλων, και αν δεν φτάνουν ανεβάζεις τους φόρους. Ο στόχος είναι η χώρα να μην έχει ανθρώπους που υποφέρουν, και επειδή είναι προνόμιο να ζεις σε τέτοια χώρα πληρώνουμε όλοι για αυτό το προνόμιο.
2. Όποιος έχει ανάγκη δικαιούται εισόδημα από το κράτος. Δεν έχει σημασία πώς θες να το ονομάσεις αυτό το εισόδημα: σύνταξη, βοήθημα, επίδομα, πες το ότι θέλεις. Στο εξής θα τα λέω όλα αυτά "σύνταξη" για ευκολία.
3. Δεν έχει σημασία για ποιό λόγο δεν έχεις εισόδημα, μπορεί να είσαι άνεργος, γέρος, ΑΜΕΑ, λόγοι υγείας, δεν έβγαλε η γή καρπό, σου πήγαν στραβά οι δουλειές, οτιδήποτε. Όλοι αυτοί δικαιούνται σύνταξη για όσο διάστημα την έχουν ανάγκη, ακόμα και όλη τους τη ζωή.
4. Η σύνταξη είναι τόση ώστε να φτάνει για αξιοπρεπή διαβίωση που καλύπτει τις βασικές ανάγκες, αλλά ταυτόχρονα αρκετά χαμηλή ώστε να έχεις κίνητρο να δουλέψεις, να αποταμιεύσεις και να επενδύσεις ώστε να μην ξεπέσεις στη σύνταξη.
5. Το ύψος της σύνταξης αναθεωρείται κάθε φορά που αλλάζει αισθητά το κόστος ζωής. Και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό αλλάζει αντίστοιχα και η φορολογία για όλους. Συνήθως προς τα πάνω φυσικά, αλλά θεωρητικά μπορεί να πάει και κάτω αν έχει όντως πέσει το κόστος ζωής.
6. Αν δεν έχεις εισόδημα αλλά έχεις μασούρια στην τράπεζα ή άλλη περιουσία, πρέπει πρώτα να φας αυτά και μόνο τότε μπορείς να πας στο κράτος να ζητήσεις σύνταξη. Εννοείται ότι δε χρειάζεται να πουλήσεις και το σπίτι που μένεις, απλά δε δίνουμε σύνταξη σε τύπους με μασούρια και πολυκατοικίες ή σε οποιονδήποτε που δεν την έχει πραγματικά ανάγκη.
7. Η έννοια της "ανάγκης" έχει τεράστια σημασία για δύο λόγους, πρώτον ο προφανής ηθικός λόγος, αλλά επίσης υπάρχει και ο μακροοικονομικός λόγος: αυτοί που έχουν πραγματική ανάγκη σύνταξης την τρώνε κιόλας μέσα στο μήνα, που σημαίνει ότι δημιουργούν αλεπάλληλες συναλλαγές και εισοδήματα στην οικονομία. Και τα δύο αυτά φορολογούνται και έτσι είναι πολύ ευκολότερο για το κράτος να πάρει πίσω μέσω φόρων τα λεφτά που έδωσε. Αντίθετα τα λεφτά που δεν τρώγονται λιμνάζουν και δεν κινούν την οικονομία το ίδιο αποτελεσματικά.
8. Επειδή υπάρχει αυτό το κοινωνικό δίχτυ προστασίας που κάποιοι θα προσπαθήσουν να το εκμεταλλευτούν, υπάρχει επίσης και υποχρεωτική αποταμίευση για αυτούς που δουλεύουν, συνήθως κάπου 10% του μισθού. Αυτό δεν είναι ούτε εισφορά ούτε φόρος, είναι ακριβώς αυτό που λέει ότι είναι: υποχρεωτική αποταμίευση, δικά σου λεφτά, στο όνομά σου, τα οποία διαχειρίζεσαι ο ίδιος απλά απαγορεύεται να τα φας μέχρι να φτάσεις 60-65. Υπάρχουν ειδικοί μηχανισμοί, αυτοματισμοί και έλεγχοι που το εξασφαλίζουν. Είναι πολύ ευκολότερο και απλούστερο απ'ό,τι ακούγεται.