Ζήτα και θα λάβεις...

[student]

SpoilerShow

SpoilerShow

Προτεστάντης; Στην Αγγλία είπαμε ζεις, έτσι

Η παρομοίωση με τον πατέρα σου γίνεται ακριβώς για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει τον Θεό κοντά του και όχι σαν κάτι ξένο, απόμακρο και απλησίαστο. Βέβαια, ο Χριστός είπε, θα ζητάτε από εμένα κι ο Πατέρας μου θα σας δίνει, λειτουργεί, ας πούμε, σαν πρόξυ ... Έτσι έχω καταλάβει δηλ. δεν είμαι ειδικός, ούτε καν πολυδιαβασμένος στο θέμα. Αλλά όπου βρω ευκαιρία να μάθω κάτι παραπάνω το κάνω.

Στο bold νομίζω έχεις εσφαλμένη εντύπωση...χωρίς να είμαι κι εγώ θεολόγος, ουδέποτε ο Χριστός είπε μην ζητάμε απ ευθείας από τον Πατέρα αλλά να ζητάμε μόνο από Αυτόν..αντιθέτως πολλές φορές μας παροτρύνει να ζητούμε απ ευθείας από τον Πατέρα... ακόμα και η προσευχή μας στον Πατέρα μας λέει ότι πρέπει να απευθύνεται, όπως μας δίδαξε και με το Πάτερ ημών...

Ίσως να σκέφτεσαι αυτό που μας δίδαξε ότι αυτά που ζητάμε από τον Πατέρα τα ζητάμε εν ονόματι του Ιησού, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν αλλάζει το ότι κατά τον Ιησού, και απ ευθείας στον Πατέρα πρέπει να στρέφονται τα αιτήματά μας...

πχ Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ,τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ

Επαναφέρω κι αυτό στη συζήτηση.

Κυριαρχεί πρακτικά μια δυσκολία στο να απευθυνθεί ο άνθρωπος στον Πατέρα του και αυτό επεκτείνεται πολλές φορές ακόμα και στην προσευχή του ανθρώπου...η πλειοψηφία μάλιστα αποφεύγει σχεδόν τελείως ν απευθυνθεί στον Θεό και επιλέγει να απευθυνθεί συνήθως στην Παναγία αλλά εξίσου συχνά στους Αγίους.από πριν το τι θα ζητήσεις, πρέπει να μάθεις και να ζητάς...πρέπει να χτίσεις ...προσωπική σχέση!

Ενδιαφέρον σημείο, που εξηγεί πολλά.

Τί είναι αυτό που εμποδίζει την πλειοψηφία να απευθυνθεί απ' ευθείας στον Πατέρα;

Την άποψή μου χοντρικά ήδη την ανέφερα. Είναι αποτέλεσμα της γενικότερης κουλτούρας και διδασκαλίας και την ορθόδοξης αλλά και της καθολικής εκκλησίας η οποία "ευνοεί" τους ενδιάμεσους. Κοίτα για παράδειγμα πόσο γρήγορα χαρακτηρίστηκα σε αυτό το νήμα δύο φορές ήδη σαν προτεστάντης, αιρετικός, επειδή μετέφερα τη διδασκαλία του Κυρίου να ζητάμε από τον ουράνιο Πατέρα μας με την απλότητα που ένα παιδί ζητάει από τον πατέρα του.
Γενικά αυτή η κουλτούρα αποτρέπει τον όποιο πιστό να απευθυνθεί απ ευθείας στον Θεό κυρίως με το να τον κάνει να πιστέψει ότι είναι ανάξιος για κάτι τέτοιο, και όχι μόνο ο Θεός δεν θα τον ακούσει αλλά μπορεί και να Τον προσβάλει κι όλας με το θράσος του. Συνεπώς θα πρέπει να ακολουθηθεί μια άλλη διαδικασία όπου ο ανάξιος πιστός θα πρέπει να απευθυνθεί πρώτα σε άλλους, πιο άξιους από αυτόν, οι οποίοι θα μεταφέρουν το μήνυμα σε άλλους ακόμα πιο άξιους ώστε τελικά να φτάσει το μήνυμα στον Θεό μέσω της κατάλληλης ιεραρχίας των πιστοποιημένων ενδιάμεσων αξίων.

Επιπλέον σοβαρό ρόλο παίζει και το επίπεδο της πίστης στην οποία βρίσκεται ο καθένας την κάθε μία χρονική στιγμή. Ο ίδιος άνθρωπος κάποιες φορές νιώθει δυνατή την πίστη του και έχει παρρησία να πάει απ ευθείας στον Πατέρα και να Του μιλήσει. Κάποιες άλλες φορές η πίστη είναι λίγη, δεν αισθάνεται ο ίδιος καλά με το πως περπατάει, αισθάνεται λειψός και ολιγόπιστος οπότε επιλέγει να προσεγγίσει κάποιον Άγιο με τον οποίο νιώθει κοντά ή ακόμα πιο συχνά την Παναγία της οποίας η μητρική μορφή δίνει μεγαλύτερη ανακούφιση ότι θα είναι πιο τρυφερή και μακρόθυμη από τον αυστηρό πατέρα. Όπως κάνει το επίγειο παιδί που συνήθως θα ξεκινήσει ένα αίτημα από τη μαμά που είναι συνήθως πιο γλυκιά και συγκαταβατική ώστε να πάει μετά η μαμά στον μπαμπά και να περάσει το αίτημα.
Πιθανότατα σε μεγάλο βαθμό όλο αυτό να επηρεάζεται και από την βαθιά ριζωμένη ελληνική κουλτούρα ότι ο πατέρας είναι πιο αυστηρός, απρόσιτος και απροσέγγιστος ενώ η μητέρα είναι ο δρόμος για να πετύχεις την εύνοια του. Δεν έχω όμως άποψη για το αν αυτό γενικότερα προέκυψε στην κουλτούρα του λαού μας ανεξάρτητα ή ακριβώς επειδή αυτή η κουλτούρα επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την εκκλησία.

Θα μπορούσα τέλος να προσθέσω ότι αυτή η προσέγγιση κυριαρχεί γενικότερα στο λαό μας σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Και κάποιος που θέλει να ζητήσει κάτι από κάποιον πχ υπουργό, ακόμα και αν τον γνωρίζει και έχει το τηλέφωνό του, θα προτιμήσει να πάει πρώτα στον βουλευτή ή στον ιδιαίτερο του υπουργού και να περάσει από εκεί το αίτημα μιας και ποιος είμαι εγώ που θα πάρω τηλέφωνο απ ευθείας ολόκληρο υπουργό...ένα είδος ψευδοταπεινοφροσύνης και ψευδοσεβασμού.

Πολλά λοιπόν μπορεί να παίζουν ρόλο, το αποτέλεσμα όμως παραμένει...ο Θεός της Βίβλου και Πατέρας του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, είναι και Πατέρας μας. Ο δε Ιησούς Χριστός θυσιάστηκε ώστε να μπορούμε εμείς ξανά να λέμε τον Θεό "Αββά". Σημειώνω δε ότι αυτό το "Αββά" στην εβραική γλώσσα έχει έντονη την έννοια του μπαμπά, του πατερούλη, όλη δηλαδή την οικειότητα με την οποία ένα παιδάκι απευθύνεται στον μπαμπάκα του

Και κάπως έτσι καταλήγουμε imho, στην καρδιά και τον επίλογο του όλου ζητήματος της σχέσεώς μας με τον Πατέρα, που νομίζω ότι περικλείεται στην παρακάτω φράση του Παύλου

Διότι δὲν ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας, διὰ νὰ φοβῆσθε πάλιν, ἀλλ᾿ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας, διὰ τοῦ ὁποίου κράζομεν· Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ!



ΥΓ. Επαναλαμβάνω μια δημοσίευσή μου πριν αρκετό καιρό από συζήτηση αρκετά σχετική με το θέμα, όσον αφορά στη σχέση μου με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας ώστε να μην υπάρχουν παρανοήσεις και συνεχίσουμε τα περί προτεσταντών κλπ

SpoilerShow

Μία ξεκάθαρη διδαχή περί του σε ποιόν πρέπει να προσεύχονται οι μαθητές που υπάρχει στην ΚΔ από τον ίδιο τον Ιησού, περιλαμβάνει τα παρακάτω...

Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ.
εἶπε δὲ αὐτοῖς· ὅταν προσεύχησθε, λέγετε· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς........

ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖόν σου, καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου
οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαι αὐτόν

Το αν "δεν πρέπει" να στρέφεται η προσευχή και προς κάπου αλλού, δεν αναλύεται περαιτέρω. Αν είναι δηλαδή και στην ΚΔ "κακό", βλασφημία, να προσεύχεται κανείς και αλλού, όπως είναι στον εβραισμό.
Η μία όμως ξεκάθαρη και ευθεία διδαχή του Ιησού που αναφέρεται στην ΚΔ και περιλαμβάνει το σε ποιον να στρέφεται η προσευχή, δείχνει αρκετά ξεκάθαρη.

Αν κατσει καποιος και διαβασει την ΚΔ θα καταλαβει οτι τετοιου ειδους "ξεστρατισματα" υπαρχουν δεκαδες.

Αλλα για το καθενα απο αυτα υπαρχουν 847 τομοι "πατερικης θεολογιας" και "απολογητικης" που κανουνε το ασπρο-μαυρο στο σημειο που καταληγεις παντα στο "πιας το αβγο και κουρευτο".

Γιαυτο δηλωνω αθρησκος κλπ...

Δεν διαφωνώ καθόλου. Παρόλο που η προσωπική μου κατάληξη μετά από μεγάλο τουρ και πολλά αντίστοιχα στραβώματα, δεν είναι στο άθρησκος. Παραμένω να θεωρώ τον εαυτό μου Ορθόδοξο Χριστιανό.

Δεν μπαίνω στη διαδικασία πλέον να γκρινιάξω με κανέναν πατέρα της εκκλησίας (τεράστιο εύρος βέβαια έχει αποκτήσει πλέον η λίστα, άλλη συζήτηση αυτή) όταν η θεολογία του προσθέτει διδαχές και εντολές (δεν τα βλέπω πλέον σαν ξεστρατίσματα ή παραβάσεις αλλά σαν καλοπροαίρετες προσθήκες) στα της ΚΔ. Απλά επιλέγω πχ στο συγκεκριμένο παράδειγμα, να προσεύχομαι στον Πατέρα και μένω εκεί. Επ ουδενί δεν θα στραβώσω με κανέναν που θα προσευχηθεί στον τάδε ή τον δείνα άγιο σαν να κάνει κάτι κακό, ...αφού αυτό του ενισχύει την πίστη καλά να το κάνει. Στην τελική δεν προσεύχεται σε άλλο θεό, στον ίδιο προσευχόμαστε απλά εκείνος για κάποιο λόγο προτιμάει να πάει από το πλάι, να στείλει το θείο, τον φίλο, τη μαμά...ότι ταιριάζει στον καθένα (και στη ράτσα μας).

Αντίστοιχα σε όλα αυτά τα δεκάδες που λες, αν δεν υπάρχει κάποια σοβαρή σύγκρουση ουσιαστική (που δεν αναιρεί ουσιαστικές αρχές της πίστεως που δεν έχω βρει κάποια), ακολουθώ την ίδια προσέγγιση. Στις νηστείες, στις τελετές,στη συμπεριφορά του ιερατείου, σε όπου προκύπτει διαφορά, σε όπου απλά βγήκε νέα εγκύκλιος με διαδικασίες...λειτουργώ όπως επιλέγω με βάση το τί αντιλαμβάνομαι. Δεν κατακρίνω κανέναν στα τυπικά που επιλέγει να ακολουθήσει και έχω την επικέντρωσή μου στο να είναι ο νους και η καρδιά μου στο σωστό σημείο, ώστε να μην λειτουργώ υποκριτικά. Έχω αποδεσμευθεί από το γράμμα, από τον τύπο, αλλά δεν στρέφομαι εναντίον του μιας και κάποιες φορές προσθέτει δύναμη στον αδελφό μου.

Στην τελική, στην Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλω το ότι έφτασε η ΚΔ στα χέρια μου, και έχει χυθεί αμέτρητο αίμα πραγματικά πιστών και καλών ανθρώπων μέσα από αυτήν για την ομολογία τους και την διατήρηση της πίστης. Ώστε να έχω κι εγώ τη δυνατότητα σήμερα να πιστέψω σε αυτό. Και μπορεί όλο αυτό το επιπλέον, όλο αυτό το γράμμα, να έχει παίξει και αυτό το ρόλο του ώστε αυτό που έχει φτάσει σε εμένα να επιβιώσει από όλα αυτά που επιβίωσε.

Εν κατακλείδι, προσπαθώ πολύ να μην πετάξω και το μωρό μαζί με τα νερα. Έφτασα πολύ κοντά, πολλάκις. Πλέον προσπαθώ να το φροντίσω.

student @ Πείτε μου αν έχω καταλάβει πως λειτουργεί ο Χριστιανικός Θεός

[ΓΑΛΗ]

SpoilerShow

Στο bold νομίζω έχεις εσφαλμένη εντύπωση...χωρίς να είμαι κι εγώ θεολόγος, ουδέποτε ο Χριστός είπε μην ζητάμε απ ευθείας από τον Πατέρα αλλά να ζητάμε μόνο από Αυτόν..αντιθέτως πολλές φορές μας παροτρύνει να ζητούμε απ ευθείας από τον Πατέρα... ακόμα και η προσευχή μας στον Πατέρα μας λέει ότι πρέπει να απευθύνεται, όπως μας δίδαξε και με το Πάτερ ημών...

Ίσως να σκέφτεσαι αυτό που μας δίδαξε ότι αυτά που ζητάμε από τον Πατέρα τα ζητάμε εν ονόματι του Ιησού, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν αλλάζει το ότι κατά τον Ιησού, και απ ευθείας στον Πατέρα πρέπει να στρέφονται τα αιτήματά μας...

πχ Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ,τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ

Επαναφέρω κι αυτό στη συζήτηση.

Ενδιαφέρον σημείο, που εξηγεί πολλά.

Τί είναι αυτό που εμποδίζει την πλειοψηφία να απευθυνθεί απ' ευθείας στον Πατέρα;

Την άποψή μου χοντρικά ήδη την ανέφερα. Είναι αποτέλεσμα της γενικότερης κουλτούρας και διδασκαλίας και την ορθόδοξης αλλά και της καθολικής εκκλησίας η οποία "ευνοεί" τους ενδιάμεσους. Κοίτα για παράδειγμα πόσο γρήγορα χαρακτηρίστηκα σε αυτό το νήμα δύο φορές ήδη σαν προτεστάντης, αιρετικός, επειδή μετέφερα τη διδασκαλία του Κυρίου να ζητάμε από τον ουράνιο Πατέρα μας με την απλότητα που ένα παιδί ζητάει από τον πατέρα του.
Γενικά αυτή η κουλτούρα αποτρέπει τον όποιο πιστό να απευθυνθεί απ ευθείας στον Θεό κυρίως με το να τον κάνει να πιστέψει ότι είναι ανάξιος για κάτι τέτοιο, και όχι μόνο ο Θεός δεν θα τον ακούσει αλλά μπορεί και να Τον προσβάλει κι όλας με το θράσος του. Συνεπώς θα πρέπει να ακολουθηθεί μια άλλη διαδικασία όπου ο ανάξιος πιστός θα πρέπει να απευθυνθεί πρώτα σε άλλους, πιο άξιους από αυτόν, οι οποίοι θα μεταφέρουν το μήνυμα σε άλλους ακόμα πιο άξιους ώστε τελικά να φτάσει το μήνυμα στον Θεό μέσω της κατάλληλης ιεραρχίας των πιστοποιημένων ενδιάμεσων αξίων.

Μα δεν έχω ισχυρισθεί κάτι άλλο, από αυτό που αναφέρεις στο μπολντ κείμενο.

Και από μία δική σου παρέμβαση, αναφορικά με την πιο βατή πρόσβαση στην Παναγία και τους Αγίους, ξεκίνησε όλη η επόμενη συζήτηση.

Δεν είναι τίποτα άλλο από την προσομοίωση της Μάνας του καθενός (που θεωρητικώς συγχωρεί/κατανοεί τα πάντα) και των Αγίων ως οικείων συγγενών. Πράγμα που σαφώς δεν ισχύει για όλες τις μάνες ή συγγενείς.

Και σε πιο "κυνικό" επίπεδο είναι το το να απευθύνεται ο οποιοσδήποτε σε όποιον γνωστό περιφερειακό του πρωθυπουργού ξέρει και όχι στον ίδιο τον πρωθυπουργό/πρόεδρο για να μην εκληφθεί ως θράσος από αυτόν.

Οπότε, το ζητούμενο είναι πόσο βατός είναι ο Πατέρας, σε όλο αυτό.

[ΓΑΛΗ]

Και ο λόγος που συμβολικά/σημειολογικά αλλά και ορθολογικά έχω επιλέξει την Παναγιά Γοργόνα, ως δικό μου θεολογικό πρότυπο, είναι ακριβώς αυτό το σκεπτικό.

[Ασέβαστος]

άθεοι , αντίχριστοι ,ασέβαστοι, θα πέσει κεραυνός να σας κάψει

θα μας κλασει.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό που ξέρω εγώ πάντως, είναι ότι η αναλογία άθεων και πελατείας των επαγγελματιών ψυχολόγων στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο, είναι απολύτως αναλογική και παρουσιάζει στατιστικώς αύξουσα δυναμική.

Και δεν το θεωρώ τυχαίο.

[βοθρατζης]

άθεοι , αντίχριστοι ,ασέβαστοι, θα πέσει κεραυνός να σας κάψει

θα μας κλασει.

γερά γερά με τσαμπουκά...!!!!

[student]

Αυτό που ξέρω εγώ πάντως, είναι ότι η αναλογία άθεων και πελατείας των επαγγελματιών ψυχολόγων στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο, είναι απολύτως αναλογική και παρουσιάζει στατιστικώς αύξουσα δυναμική.

Και δεν το θεωρώ τυχαίο.

+1

[sharp]

Συγνώμη, αλλά στην εκκλησία ακριβώς αυτό δεν κάνουμε; Τι ακριβώς είναι οι δοξολογίες, η Θεία Ευχαριστία και οι ύμνοι; Εάν είσαι προτεστάντης πάω πάσο.

Όπως και να'χει, πάλι κανείς το ίδιο που είπα και στο άλλο σχόλιο. Άλλο πράγμα η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων και άλλο η σχέση ανθρώπου/Θεού.

Προτεστάντης; Στην Αγγλία είπαμε ζεις, έτσι

Η παρομοίωση με τον πατέρα σου γίνεται ακριβώς για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει τον Θεό κοντά του και όχι σαν κάτι ξένο, απόμακρο και απλησίαστο. Βέβαια, ο Χριστός είπε, θα ζητάτε από εμένα κι ο Πατέρας μου θα σας δίνει, λειτουργεί, ας πούμε, σαν πρόξυ ... Έτσι έχω καταλάβει δηλ. δεν είμαι ειδικός, ούτε καν πολυδιαβασμένος στο θέμα. Αλλά όπου βρω ευκαιρία να μάθω κάτι παραπάνω το κάνω.

Η Αγγλία δεν έχει καμία σχέση. Κυρίως στις ΗΠΑ οι περισσότεροι χριστιανοί έχουν ας το πούμε μια απευθείας σχέση με τον Θεό και προσπερνούν τελείως την εκκλησία όπου ακούγονται οι ευχαριστίες κτλπ.

Καλά, οι ΗΠΑ είναι γεμάτες σέχτες. Οι Λουθηρανοί είναι οι πιο Ευρωπαίοι. Τεσπαμ, άλλη ιστορία η Εκκλησία σήμερα, ο Χριστός άλλωστε δεν είπε τίποτε για Προτεστάντες, Καθολικούς κλπ. κι ας μην ξεχνάμε που τα έκανε γυαλιά, καρφιά έξω από τον Ναό.

Ο Προτεσταντισμός στην κεντρική του ιδέα μου ταιριάζει καλύτερα, επειδή είμαι κάπως αναρχικός στην νοοτροπία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάει σε όλους. Στους περισσότερους ανθρώπους ταιριάζει το να ανήκουν σε μια ομάδα, να έχουν καθοδήγηση, αυτό δεν το βρίσκω κακό. Μοναδική παρενέργεια είναι ίσως ότι φανατίζονται ευκολώτερα.

[enaon]

Αγορίνα μου...πάλι μου το ξανάκανες

να ξέρεις ότι φαίνεται, όσο κι αν δεν το διαλαλείς, ότι έχεις πάρει σήμα στην πράξη...

οτι τιποτε αλλο, θα νομιζει οτι ειναι sharp

[Νατάσα]

ψάξε και θα βρεις...

Κάποια πράγματα είναι τόσο απλά στη ζωή και όμως μερικές φορές τα κάνουμε τόσο πολύπλοκα. Πόσο πιο απλό και ξεκάθαρο αυτό που είπε ο Κύριος...

Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται

Ξεκινώντας από την προσωπική μου εμπειρία πέρασα διάφορα στάδια μέχρι να φτάσω έστω και στοιχειωδώς να ζητάω....χρειάστηκε δε αρκετό διάστημα μέχρι η διαδικασία να απλοποιηθεί και να φτάσει να είναι αυτονόητο το ...

τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;
εἰ οὖν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν

Παρατηρώντας λοιπόν γύρω μου, πολλούς ανθρώπους, καλούς ανθρώπους, πιστούς ανθρώπους, μέχρι και πολύ πιστούς ανθρώπους, συνειδητοποιώ ότι στους περισσότερους ισχύει αυτό που ίσχυε και σ εμένα κάποτε...δυσκολεύονται πολύ να ζητήσουνε και πολλές φορές δεν ζητάνε καν.

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, όποιον θέλει να απαντήσει.

Εσείς ζητάτε από τον Κύριο? Τακτικά, ακόμα και για απλά καθημερινά πράγματα ή όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα?

Και με βάση το προσωπικό σας βίωμα, όταν ζητάτε, λαμβάνετε?

Μπραβο σου για το μηνυμα που περνας, μονο να ξερεις οτι, οταν αμαρτανουμε, χανουμε την παρρησια μας απεναντι στον Θεο και γι αυτον τον λόγο επικαλουμαστε τους αγιους και την Παναγια...

[student]

Αγορίνα μου...πάλι μου το ξανάκανες

να ξέρεις ότι φαίνεται, όσο κι αν δεν το διαλαλείς, ότι έχεις πάρει σήμα στην πράξη...

οτι τιποτε αλλο, θα νομιζει οτι ειναι sharp

Έχω καταλήξει στο ότι η οξύνοια του ανθρώπου ελάχιστες φορές παίζει ρόλο στο αν θα μπορέσει τελικά ο άνθρωπος να γνωρίσει τον Θεό...ίσα ίσα μερικές φορές μπορεί να είναι και τροχοπέδη μιας και ταΐζει το μεγαλύτερο ενδεχομένως εμπόδιο σε αυτή τη διαδικασία...τον εγωισμό.

Δεν ξέρω λοιπόν το τι συνέπειες μπορεί να έχει στον φίλο ένα τέτοιο ενδεχόμενο νόμισμα, εύχομαι να είναι για καλό.

Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο τύπος, παρ όλους τους προβληματισμούς και τον υγιή σκεπτικισμό που έχει δείξει κάποιες φορές, εδώ που ένιωσε ότι καλείται να δώσει μαρτυρία και να ομολογήσει αυτό που βίωσε, το έκανε ακόλλωτα και χωρίς ενδοιασμούς. Νομίζω δε ότι είναι και ο μοναδικός μέχρι τώρα στο νήμα. Και μιας και οι άνθρωποι μετριούνται πρώτιστα από τις πράξεις τους και έπειτα από τα λόγια τους, στα δικά μου μέτρα είναι μάγκας και άξιος σεβασμού...ειδικά συνυπολογίζοντας τον πχώρο...και δεν είναι και η πρώτη φορά

Στην τελική, έχει γραφτεί κι όλας...

Πᾶς λοιπὸν ὅστις μὲ ὁμολογήσῃ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, θέλω ὁμολογήσει καὶ ἐγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὅστις δὲ μὲ ἀρνηθῇ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, θέλω ἀρνηθῆ αὐτὸν καὶ ἐγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Αν αυτό τον κάνει τελικά sharp ή/και κάτι άλλο... ποσώς με ενδιαφέρει σαν κοσμητικό επίθετο. Έχω γνωρίσει χριστιανούς και χριστιανούς σε αυτόν τον κόσμο οι οποίοι ενώ έχουν λάβει απλόχερα, ενώ ομολογούν πρόθυμα εντός έδρας, κάνουν τουμπεκί όταν μπορεί να παίζει τριγύρω κάποιος χλευαστής, κάποιος αντίθεος, κάποιος βλάσφημος που δεδομένα θα πάρει μια ντουντούκα και θα τους κράξει...
πόσο μάλλον να δεις τουμπέκιασμα όταν οι μισοί γύρω τους είναι έτσι και οι άλλοι μισοί απλά θα κάνουν τουμπεκί ακόμα και αν έχουν άποψη...άσε τώρα που να μπλέκεις.

Κι έχω γνωρίσει και κάποιες φορές και μια άλλη πάστα χριστιανού...χωρίς φορέματα και τυμπανοκρουσίες, ακροβάτες στα όρια της πίστης, που πετάγονται ξαφνικά εκεί που δεν τους περιμένεις να δώσουν ομολογία για αυτό που βίωσαν, γι αυτό που έλαβαν, γι αυτό που βρήκαν...μέσα στην ησυχία των πιστοποιημένων.

Τελικά, είμαστε αυτό που δείχνουν τα έργα μας, οι πράξεις μας, ο καρπός μας...όπως και αν αυτό ονομάζεται....
σε αυτήν δε την περίπτωση δεν ισχύει κατά κανόνα το "οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εξασφαλίζουν τα μελλοντικά αποτελέσματα"...
αντιθέτως, στην περίπτωση των έργων και των καρπών των ανθρώπων, οι προηγούμενες αποδόσεις είναι τεράστιος παράγοντας πρόβλεψης του μελλοντικού αποτελέσματος...ξέρεις με σημαντική ακρίβεια το τι μπορείς να περιμένεις.

[enaon]

Παρατηρώντας λοιπόν γύρω μου, πολλούς ανθρώπους, καλούς ανθρώπους, πιστούς ανθρώπους, μέχρι και πολύ πιστούς ανθρώπους, συνειδητοποιώ ότι στους περισσότερους ισχύει αυτό που ίσχυε και σ εμένα κάποτε...δυσκολεύονται πολύ να ζητήσουνε και πολλές φορές δεν ζητάνε καν.

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, όποιον θέλει να απαντήσει.

Εσείς ζητάτε από τον Κύριο? Τακτικά, ακόμα και για απλά καθημερινά πράγματα ή όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα?

και εγώ ζητουσα πιο παλια, όπως ο σαρπ, και ειχα αποδείξεις οτι με ακουγε. Ελεγα σε παρακαλώ θελουλη μου, μην με σηκώσει, τσουπ αμεσως με εδειχνε με το δάκτυλο. Εγω πιστός ομως, ελεγα οκ, σε παρακαλώ μην ρωτήσει ποια ειναι η πρωτευουσα της Φιλανδίας, τι το ήθελα, αυτο ρώτησε. Δεν υπάρχει καμια αμφιβολία, με ακουγε ο μαλάκας.

[enaon]

Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο τύπος, παρ όλους τους προβληματισμούς και τον υγιή σκεπτικισμό που έχει δείξει κάποιες φορές, εδώ που ένιωσε ότι καλείται να δώσει μαρτυρία και να ομολογήσει αυτό που βίωσε, το έκανε ακόλλωτα και χωρίς ενδοιασμούς.

ναι το καθίκι, ακόλλωτα και χωρίς ενδοισμους σε δουλευει ψιλό γαζί, αμαρτία, ελπιζω να ζητήσει συγνωμη.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό που ξέρω εγώ πάντως, είναι ότι η αναλογία άθεων και πελατείας των επαγγελματιών ψυχολόγων στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο, είναι απολύτως αναλογική και παρουσιάζει στατιστικώς αύξουσα δυναμική.

Και δεν το θεωρώ τυχαίο.

+1

Mα το ίδιο υποστηρίζω σε όλα τα σχετικά θέματα. Στην τελική, αυτό δεν είναι το ζητούμενο όλων των ανθρώπων;

Κάποιος ή κάτι που θα τους προσφέρει γαλήνη και όχι αντάριασμα ψυχής σε δύσκολες ώρες;

Εκτός αν οι "μορφωμένοι" θεωρούν ότι ένας δια βίου ψυχολόγος, κάνει κάτι περισσότερο από έναν πνευματικό, που στην τελική προσφέρει ό,τι προσφέρει δωρεάν.

[student]

SpoilerShow

ψάξε και θα βρεις...

Κάποια πράγματα είναι τόσο απλά στη ζωή και όμως μερικές φορές τα κάνουμε τόσο πολύπλοκα. Πόσο πιο απλό και ξεκάθαρο αυτό που είπε ο Κύριος...

Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται

Ξεκινώντας από την προσωπική μου εμπειρία πέρασα διάφορα στάδια μέχρι να φτάσω έστω και στοιχειωδώς να ζητάω....χρειάστηκε δε αρκετό διάστημα μέχρι η διαδικασία να απλοποιηθεί και να φτάσει να είναι αυτονόητο το ...

τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;
εἰ οὖν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν

Παρατηρώντας λοιπόν γύρω μου, πολλούς ανθρώπους, καλούς ανθρώπους, πιστούς ανθρώπους, μέχρι και πολύ πιστούς ανθρώπους, συνειδητοποιώ ότι στους περισσότερους ισχύει αυτό που ίσχυε και σ εμένα κάποτε...δυσκολεύονται πολύ να ζητήσουνε και πολλές φορές δεν ζητάνε καν.

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, όποιον θέλει να απαντήσει.

Εσείς ζητάτε από τον Κύριο? Τακτικά, ακόμα και για απλά καθημερινά πράγματα ή όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα?

Και με βάση το προσωπικό σας βίωμα, όταν ζητάτε, λαμβάνετε?

Μπραβο σου για το μηνυμα που περνας, μονο να ξερεις οτι, οταν αμαρτανουμε, χανουμε την παρρησια μας απεναντι στον Θεο και γι αυτον τον λόγο επικαλουμαστε τους αγιους και την Παναγια...

Καλή μου Νατάσα...

θα σου γράψω όσο πιο αδελφικά μπορώ...αν και αυτό έχει συχνά σαν συνέπεια να μην αρέσουν καθόλου αυτά που ακολουθούν.

Το πιο μεγάλο χάρισμα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο σαν αποτέλεσμα των όσων έλαβαν χώρα με τη θυσία του Ιησού μας ήταν το δικαίωμα στη μετάνοια. Σαν εξ ορισμού αμαρτωλοί και σε τεράστια απόσταση από την τελειότητα του Θεού είναι δεδομένο από το εργοστάσιο ότι θα πέφτουμε συνεχώς σε παραβάσεις. Και ενώ είναι εκτός από τον παρόντα καιρό το να εξαλειφθεί το ότι ο άνθρωπος θα πέφτει συνεχώς σε παραβάσεις, δόθηκε η χαριστική διάταξη στο νόμο η οποία προβλέπει το ότι κάθε ένας που μετανοεί ειλικρινά για την παράβασή του και προσπαθεί εμπράκτως να διορθώσει όσο πιο πολύ γίνεται το όποιο κακό τυχόν προκλήθηκε, αθωώνεται από τη συγκεκριμένη παράβαση....σβήνει η εγγραφή στο κατάστιχο.

Αυτός είναι λοιπόν και ο λόγος που μέσα στους αιώνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας αλλά και όχι μόνο, οι αμετανόητοι χωρίζονται διακριτά από τους έχοντες μετανοήσει. Και η αμετανοησία είναι για την εκκλησία μας και για την παράδοσή της κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Για την ακρίβεια είναι από τους πιο ισχυρούς δείκτες που μπορεί να έχει κάποιος για τον αν κάποιος άλλος βρίσκεται πραγματικά κοντά στον Πατέρα, στον Υιό και στον Παράκλητο ή όλα είναι κυρίως στα λόγια.

Στη δική σου περίπτωση υπάρχει ένα επιπλέον ζήτημα που περιπλέκει τα πράγματα. Επέλεξες για κάποιο λόγο να μεταφέρεις και να συζητήσεις ...ακόμα και να κάνεις τη δασκάλα σε άλλους ανθρώπους όχι απλά γενικά περί Θεού, αλλά ειδικά για τον Προφητικό Λόγο! Δεν γνωρίζω αν έχεις γνώση, επίγνωση και συναίσθηση για το πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένο το πνεύμα της προφητείας στη Βίβλο αλλά και στην Ορθοδοξία, με τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα. Είναι πρακτικά ταυτόσημα, κάθε προφητεία εκ Θεού έχει εξ ορισμού δοθεί από τον Παράκλητο. Το να μπλέξουμε τα ποδαράκια μας και τη γλώσσα μας και το να φτάσουμε να κάνουμε δηλώσεις, προβλέψεις και δασκαλίκια για τον Προφητικό Λόγο, και τελικά να αποδεικνύεται ότι κάτι, έστω και ένα, από αυτά ήταν ΠΛΑΝΗ, θα έπρεπε φυσιολογικά να μας βρει τουλάχιστον σε μια καλή ανησυχία...

ρε μήπως έχω κάνει μαλακία? μήπως είναι και χοντρή?

Με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα στη ζωή μου πλέον, και με οδηγό τον Κύριο, τον Λόγο Του, τους πατέρες της εκκλησίας μας, όταν κάποιος ονομαζόμενος αδελφός ή ονομαζόμενη αδελφή έλθει μία φορά να μου κάνει υποδείξεις του στυλ "μονο να ξερεις οτι..." θα ακούσω όσο πιο προσεκτικά μπορώ, θα κρατήσω την υπόδειξη και θα τη δοκιμάσω στην πράξη. Αν η υπόδειξη, το μάθημα, του αδελφού ή της αδελφής αποδειχθεί αληθινό, την επόμενη φορά που θα μου κάνει υπόδειξη του στυλ ""μονο να ξερεις οτι..." θα ακούσω δύο φορές πιο προσεκτικά και θα τη δοκιμάσω λιγότερο.

Αν τώρα η όποια ονομαζόμενη αδελφή που ομολογεί στα λόγια Ιησού Χριστό, έρθει μια μέρα και μου πει "η τάδε προφητεία του Θεού θα εκπληρωθεί τότε" το έργο αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα...εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Προφητικό Λόγο, με το Άγιο Πνεύμα, και δεν υπάρχει λύση προφητείας αν δεν δώσει ο Παράκλητος...με αυτά δεν παίζουμε μιας και υπάρχουν ειδικές μνείες της βλασφημίας κατά του Παρακλήτου. Θα ακούσω λοιπόν πολλές φορές πιο προσεκτικά και θα περιμένω την έκβαση για να αποδειχθεί το αν η προφητεία ήταν όντως από το Πνεύμα της Αληθείας ή τελικά ήταν πλάνη από τον πατέρα του ψεύδους. Τη στιγμή δε που η έκβαση έλθει, περιμένω και συγκεκριμένα πράγματα από αυτόν που μετέφερε την προφητεία. Αν αυτή δε αποδειχθεί τελικά και πλάνη, δείχνει αυτονόητο για κάθε έναν άνθρωπο που δηλώνει πιστός στον Ιησού Χριστό ότι έλαβε χωρά σημαντική παράβαση, στα όρια του κακουργήματος...και άρα απαιτείται το συντομότερο δυνατόν μετάνοια ώστε αυτή να απενεργοποιηθεί.

Εσύ καλή μου Νατάσα όχι μόνο έγινες ψευδοπροφήτης στους αδελφούς αλλά και στους απίστους, μιας και αυτός που μεταφέρει μια προφητεία εξ ορισμού χρεώνεται τα του αγγελιοφόρου της προφητείας - μισθό ψευδοπροφήτη, αλλά και αφού το έκανες και αποδείχθηκε δεν δείχνεις την παραμικρή όχι μόνο διάθεση μετάνοιας, αλλά ούτε καν συναίσθηση του τι μπορεί να έχει συμβεί, μεταφυσικά, εκεί στο πεδίο με τους πεσόντες και τους δαίμονες για τους οποίους τόσο μεγάλη γνώση και ενασχόληση προβάλεις. Και συνεχίζεις και από πάνω να λατρεύεις και να προβάλεις το ψευδοπροφήτη που σε δασκάλεψε και σου έδωσε να αναγγείλεις στους άλλους μια τρανταχτή ψευδοπροφητεία...εντάξει πως κάνετε έτσι, μόνο μία βγήκε πλάνη, περιμένετε οι άλλες θα βγουν αληθινές

Εν κατακλείδι...

πόσο σοβαρά θεωρείς ότι θα πρέπει να πάρω την όποια υπόδειξή σου... αυτό δηλαδή που ακολουθεί μετά το "μονο να ξερεις οτι..."


Βγάλε λοιπόν πρώτα το δοκάρι από το ματάκι σου και μετά ξεκίνα πάλι να κάνεις υποδείξεις στον οποιονδήποτε περί αμαρτίας, παρρησίας και ...μετάνοιας.
Από μέρους μου θα εύχομαι για εσένα να συνειδητοποιήσεις, να σβήσεις το τεφτέρι...μιας και τελικά το "μα δεν πήρα χαμπάρι την παράβαση, κάνω τον κινέζο" δεν πιάνει τόπο ούτε καν στ ανθρώπινα δικαστήρια...
πόσο μάλλον εκεί που εισαγγελέας εναντίον μας είναι ο ίδιος ο κατήγορος των ανθρώπων, ο διάβολος, ο σατανάς.