Ποιο ήταν το σημείο χωρίς επιστροφή στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας;

[Feindflug]

[Ερμής]

Μπορεί να ψιλοτρολαρεις αλλά να ξέρεις ότι παίζει αυτή η τοποθέτηση να είναι η πλέον σοβαρή σε όλο το νήμα

[Beria]

Ο όρος Μεταπολίτευση είναι πάντως χουντικής έμπνευσης

Και εκεί τελειώνουν τα καλά της ...

Επειδή πάντως γράφει εδώ ο καθείς το μακρύ του και το κοντό του (ο Σημίτης, ο Αντρέας, ο Κωστάκης, ο Θανασακης κλπ) καλό είναι να πούμε για τι μιλάμε

Η Μεταπολίτευση στην Ελλάδα διήρκεσε από το 1974 μέχρι το 1981. Σε αυτά τα επτά χρόνια (όσα και της χούντας) έκλεισε η παρένθεση του πραξικοπήματος και περάσαμε σε μια, ας πούμε, κανονικότητα.

Το οικονομικό μοντέλο τα τελευταία 80 χρόνια (από το 1945 μέχρι και τώρα) δεν έχει σοβαρές διαφορές. Στρεβλή ανάπτυξη, κομματικό κράτος, αποβιομηχάνιση, ελλείμματα και δανεισμός.
Αυτό κατέρρευσε το 2010 και οδηγηθηκαμε στην πτώχευση.

Η διαχείριση από όλες τις κυβερνήσεις δεν αντιμετώπισε αυτές τις στρεβλώσεις, απλώς υπήρξαν τυχερές κυβερνήσεις που είτε καβάλησαν το κύμα της οικονομικής άνθησης παγκόσμια, είτε μπουκωθηκαν με επιδοτήσεις από την Ευρώπη

Όταν στριμωχτηκε η Ευρώπη τελείωσε το καλαμπουρι. Ζήτησαν τα λεφτά τους πίσω και διαλυθηκαμε

Τι θα είχε γίνει εάν δεν είχε παρεμβληθεί η αντικανονικοτητα της χούντας; Οικονομικά τίποτα. Κοινωνικά, θα είχαμε γλυτώσει την αγιοποίηση της αριστεράς και μπορεί να είχαμε ωριμάσει / ενηλικιωθεί ως κοινωνία νωρίτερα.

[BillSeism]

Ρητορική είναι η ερώτηση;
Η ίδια η μεταπολίτευση, φυσικά. Αυτή έφερε τη γενιά της μεταπολίτευσης, την πλέον φοβική, παθητική, υπερκαταναλωτική, εθνοπροδοτική ( «ας χάσουμε κάνα νησάκι βρε αδερφέ, πόλεμος να μην γίνει και πάθουμε τίιποτα» ) γενιά, την ΠΑΣΟΚ θολοκουλτούρα, την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, τη νομιμοποίηση των κοπρόσκυλων, των τεμπέληδων και των παράσιτων, τον αντιρατσισμό, τον φεμινισμό, την αθεϊα και τόσα, μα τόσα άλλα «όμορφα»...

Καλά τα μισά για τι είναι κακά π.χ. ρατσισμός, αθεΐα, φεμινισμός και; Αυτά κυριαρχούν και στη Δ. Ευρώπη που είναι χώρες πρότυπα με τρομερή ανάπτυξη.
Για την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς άλλοι φταίνε. 1. Η Χούντα, 2. Το κράτος μετά το Β ΠΠ' το έστησαν διεφθαρμένοι λαδάδες της κατοχής. Αυτοί ήταν οι αστοί δεξιοί που θα ανασήκωναν τη χώρα. Ο κόσμος είδε και πήγε ανάποδα.

[BillSeism]

Θα το πάω πιο γενικά: Δεν είναι μόνο η μεταπολίτευση. Το είπα και σε σχόλιο και θα το αναφέρω αναλυτικότερα.
Για εμένα 3 είναι τα βασικά σημεία καμπής όπου άρχισε ο κατήφορος:
1. Η Ελλάδα μετά τον εμφύλιο. Αυτοί που ανέλαβαν να αναστήσουν τη χώρα οι λεγόμενοι αστοί 'νικητές' ήταν λαμόγια και διεφθαρμένοι. Ήταν οι δοσίλογοι και οι λαδάδες. Ήταν αυτοί που ο εμφύλιος ξέπλυνε τα εγκλήματά τους. Χωρίς τον εμφύλιο και το αντίπαλο δέος του ΚΚΕ ο κόσμος θα τους είχε λιντσάρει πριν. Αυτοί όμως ανέλαβαν τις τύχες της χώρας. Στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ δίκη Νυρεμβέργης ουσιαστικά. Οι απόγονοί τους κυβερνάνε μέχρι σήμερα. Αυτοί 'λέρωσαν' τον όρο 'δεξια' με τις πράξεις τους. Και έστρεψαν τον κόσμο απέναντι. Έτσι άρχισε η ηγεμονία της αριστεράς. Δεν είχαν καμία σχέση με τους αντίστοιχους αστούς που ανέστησαν την Ευρώπη μετά τον Β 'ΠΠ.

2. Η Χούντα. Μας πήγε χρόνια πίσω. Μια παρένθεση. Όταν έπεσε απλά συνέχισαν να κυβερνούν πάλι οι προηγούμενοι 'αστοί σωτήρες'.
Τα πράγματα είχαν πάρει ήδη το δρόμο τους. Οι γαλάζιοι και οι πράσινοι διεφθαρμένοι που εναλλάσονταν.

3. Σημίτης και είσοδος στην ΟΝΕ το τελειωτικό χτύπημα. Και οικονομικά.

[Scouser]

Ο άψυχος Π. Κανελλόπουλος θα διεξήγε κανονικό πόλεμο; Τον Αύγουστο;
Πρώτον με τι στρατό;
Δεύτερον με ποιον έλεγχο επί του στρατού;
Σε εμφύλιο θα καταληγαμε, γι'αυτό και κανείς (Γάλλοι, Αμερικανοί) δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή τον Κανελλόπουλο

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση. Ο άψυχος Κανελλοπουλος όμως, αντίθετα με τον ακαπνο γιωτα επιβητορα της Φρίκης (και του Ευταξια ), είχε πολεμήσει στον ελληνοιταλικο πόλεμο και είχε συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση. Δεν αποκλείεται να την είχε δει πολύ διαφορετικά την ολη φάση το 1974, για αυτό εξάλλου μεσολαβησε ο Α/ΓΕΝ Αραπακης που εκτελούσε βασικά εντολές των Αμερικανών και τον ακύρωσαν προς όφελος του εξόριστου.

Ο στρατός ήταν διαλυμένος γιατί οι μισοί θεωρούσαν τους άλλου μισούς Χουντικούς. Ήδη επί Γκυζίκη, όταν είχε φανεί ότι πάπαλα η Χούντα υπήρχαν σωρηδόν περιπτώσεις ανυπακοής κατωτέρων προς ανωτέρους σε στυλ "σιγά, μην ακούσω εσένα τον Χουντικό". Υποθέτω γνωρίζεις ότι χωρίς ιεραρχία δεν υπάρχει στρατός. Αυτό και μόνο αρκεί δεν χρειάζεται να πάμε στα ...Φάντομ.

Να πεις ότι δεν το διευκρίνισα:

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση.

Το ερώτημα του θρεντ είναι ποιο ήταν το σημείο καμπής στη μεταπολιτευτική Ιστορία της Ελλάδας και επί αυτού είπα τη γνώμη μου: η επιλογή Καραμανλή αντί του Κανελλόπουλου (που σημειωτέον ήταν ο τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός πριν τη δικτατορία) για επικεφαλής της ''κυβέρνησης εθνικής ενότητας'' . Ένας από τους λόγους (όχι ο μοναδικός) που θεωρώ αυτό ως το σημείο καμπής είναι το γεγονός ότι έφεραν ένα πολιτικό που σε όλη του σταδιοδρομία τασσόταν με συνέπεια υπέρ του κατευνασμού της Τουρκίας και δεν είχε προσωπικά κρατήσει ποτέ όπλο στη ζωή του.

[Pillars]

Θα το πάω πιο γενικά: Δεν είναι μόνο η μεταπολίτευση. Το είπα και σε σχόλιο και θα το αναφέρω αναλυτικότερα.
Για εμένα 3 είναι τα βασικά σημεία καμπής όπου άρχισε ο κατήφορος:
1. Η Ελλάδα μετά τον εμφύλιο. Αυτοί που ανέλαβαν να αναστήσουν τη χώρα οι λεγόμενοι αστοί 'νικητές' ήταν λαμόγια και διεφθαρμένοι. Ήταν οι δοσίλογοι και οι λαδάδες. Ήταν αυτοί που ο εμφύλιος ξέπλυνε τα εγκλήματά τους. Χωρίς τον εμφύλιο και το αντίπαλο δέος του ΚΚΕ ο κόσμος θα τους είχε λιντσάρει πριν. Αυτοί όμως ανέλαβαν τις τύχες της χώρας. Στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ δίκη Νυρεμβέργης ουσιαστικά. Οι απόγονοί τους κυβερνάνε μέχρι σήμερα. Αυτοί 'λέρωσαν' τον όρο 'δεξια' με τις πράξεις τους. Και έστρεψαν τον κόσμο απέναντι. Έτσι άρχισε η ηγεμονία της αριστεράς. Δεν είχαν καμία σχέση με τους αντίστοιχους αστούς που ανέστησαν την Ευρώπη μετά τον Β 'ΠΠ.

2. Η Χούντα. Μας πήγε χρόνια πίσω. Μια παρένθεση. Όταν έπεσε απλά συνέχισαν να κυβερνούν πάλι οι προηγούμενοι 'αστοί σωτήρες'.
Τα πράγματα είχαν πάρει ήδη το δρόμο τους. Οι γαλάζιοι και οι πράσινοι διεφθαρμένοι που εναλλάσονταν.

3. Σημίτης και είσοδος στην ΟΝΕ το τελειωτικό χτύπημα. Και οικονομικά.

[sharp]

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση. Ο άψυχος Κανελλοπουλος όμως, αντίθετα με τον ακαπνο γιωτα επιβητορα της Φρίκης (και του Ευταξια ), είχε πολεμήσει στον ελληνοιταλικο πόλεμο και είχε συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση. Δεν αποκλείεται να την είχε δει πολύ διαφορετικά την ολη φάση το 1974, για αυτό εξάλλου μεσολαβησε ο Α/ΓΕΝ Αραπακης που εκτελούσε βασικά εντολές των Αμερικανών και τον ακύρωσαν προς όφελος του εξόριστου.

Ο στρατός ήταν διαλυμένος γιατί οι μισοί θεωρούσαν τους άλλου μισούς Χουντικούς. Ήδη επί Γκυζίκη, όταν είχε φανεί ότι πάπαλα η Χούντα υπήρχαν σωρηδόν περιπτώσεις ανυπακοής κατωτέρων προς ανωτέρους σε στυλ "σιγά, μην ακούσω εσένα τον Χουντικό". Υποθέτω γνωρίζεις ότι χωρίς ιεραρχία δεν υπάρχει στρατός. Αυτό και μόνο αρκεί δεν χρειάζεται να πάμε στα ...Φάντομ.

Να πεις ότι δεν το διευκρίνισα:

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση.

Το ερώτημα του θρεντ είναι ποιο ήταν το σημείο καμπής στη μεταπολιτευτική Ιστορία της Ελλάδας και επί αυτού είπα τη γνώμη μου: η επιλογή Καραμανλή αντί του Κανελλόπουλου (που σημειωτέον ήταν ο τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός πριν τη δικτατορία) για επικεφαλής της ''κυβέρνησης εθνικής ενότητας'' . Ένας από τους λόγους (όχι ο μοναδικός) που θεωρώ αυτό ως το σημείο καμπής είναι το γεγονός ότι έφεραν ένα πολιτικό που σε όλη του σταδιοδρομία τασσόταν με συνέπεια υπέρ του κατευνασμού της Τουρκίας και δεν είχε προσωπικά κρατήσει ποτέ όπλο στη ζωή του.

Κανείς δεν σε υποχρεώνει να απαντήσεις, πόσο μάλλον όταν η απάντηση λέει, δεν πρόκειται να απαντήσω

[sharp]

Η Μεταπολίτευση στην Ελλάδα διήρκεσε από το 1974 μέχρι το 1981. Σε αυτά τα επτά χρόνια (όσα και της χούντας) έκλεισε η παρένθεση του πραξικοπήματος και περάσαμε σε μια, ας πούμε, κανονικότητα.

Η δημοκρατία για σένα ξεκινά το 81 με το Πασοκ; Και η ΝΔ ήταν το κλείσιμο της Χούντας;

Το οικονομικό μοντέλο τα τελευταία 80 χρόνια (από το 1945 μέχρι και τώρα) δεν έχει σοβαρές διαφορές. Στρεβλή ανάπτυξη, κομματικό κράτος, αποβιομηχάνιση, ελλείμματα και δανεισμός.
Αυτό κατέρρευσε το 2010 και οδηγηθηκαμε στην πτώχευση.

Από το 45 αποβιομηχάνιση; Δεν τα λες καλά. Κι όλοι οι Μποδοσάκηδες δολοφόνοι τι ήσαντε, Βέργια μου;

[Pillars]

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση. Ο άψυχος Κανελλοπουλος όμως, αντίθετα με τον ακαπνο γιωτα επιβητορα της Φρίκης (και του Ευταξια ), είχε πολεμήσει στον ελληνοιταλικο πόλεμο και είχε συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση. Δεν αποκλείεται να την είχε δει πολύ διαφορετικά την ολη φάση το 1974, για αυτό εξάλλου μεσολαβησε ο Α/ΓΕΝ Αραπακης που εκτελούσε βασικά εντολές των Αμερικανών και τον ακύρωσαν προς όφελος του εξόριστου.

Ο στρατός ήταν διαλυμένος γιατί οι μισοί θεωρούσαν τους άλλου μισούς Χουντικούς. Ήδη επί Γκυζίκη, όταν είχε φανεί ότι πάπαλα η Χούντα υπήρχαν σωρηδόν περιπτώσεις ανυπακοής κατωτέρων προς ανωτέρους σε στυλ "σιγά, μην ακούσω εσένα τον Χουντικό". Υποθέτω γνωρίζεις ότι χωρίς ιεραρχία δεν υπάρχει στρατός. Αυτό και μόνο αρκεί δεν χρειάζεται να πάμε στα ...Φάντομ.

Να πεις ότι δεν το διευκρίνισα:

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση.

Το ερώτημα του θρεντ είναι ποιο ήταν το σημείο καμπής στη μεταπολιτευτική Ιστορία της Ελλάδας και επί αυτού είπα τη γνώμη μου: η επιλογή Καραμανλή αντί του Κανελλόπουλου (που σημειωτέον ήταν ο τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός πριν τη δικτατορία) για επικεφαλής της ''κυβέρνησης εθνικής ενότητας'' . Ένας από τους λόγους (όχι ο μοναδικός) που θεωρώ αυτό ως το σημείο καμπής είναι το γεγονός ότι έφεραν ένα πολιτικό που σε όλη του σταδιοδρομία τασσόταν με συνέπεια υπέρ του κατευνασμού της Τουρκίας και δεν είχε προσωπικά κρατήσει ποτέ όπλο στη ζωή του.

Ο λαός όμως ήξερε καλά τουλάχιστον από την Ζυρίχη τι κουμάσι ήταν το σκουλίκι ο Καραμανλής και αντί να επαναστατήσει και να ζητήσει τον Κανελόπουλο λούφαξαν ακόμα και μετά το η Κύπρος κείτε μακρυά.

[Scouser]

Ο στρατός ήταν διαλυμένος γιατί οι μισοί θεωρούσαν τους άλλου μισούς Χουντικούς. Ήδη επί Γκυζίκη, όταν είχε φανεί ότι πάπαλα η Χούντα υπήρχαν σωρηδόν περιπτώσεις ανυπακοής κατωτέρων προς ανωτέρους σε στυλ "σιγά, μην ακούσω εσένα τον Χουντικό". Υποθέτω γνωρίζεις ότι χωρίς ιεραρχία δεν υπάρχει στρατός. Αυτό και μόνο αρκεί δεν χρειάζεται να πάμε στα ...Φάντομ.

Να πεις ότι δεν το διευκρίνισα:

Δεν θα κάνω τώρα για χιλιοστή φορά συζήτηση για το ετοιμοπόλεμο του στρατου το '74 σε σχέση με την Τουρκιγιέ, βαριέμαι και δεν θα καταλήξει πουθενά η συζήτηση.

Το ερώτημα του θρεντ είναι ποιο ήταν το σημείο καμπής στη μεταπολιτευτική Ιστορία της Ελλάδας και επί αυτού είπα τη γνώμη μου: η επιλογή Καραμανλή αντί του Κανελλόπουλου (που σημειωτέον ήταν ο τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός πριν τη δικτατορία) για επικεφαλής της ''κυβέρνησης εθνικής ενότητας'' . Ένας από τους λόγους (όχι ο μοναδικός) που θεωρώ αυτό ως το σημείο καμπής είναι το γεγονός ότι έφεραν ένα πολιτικό που σε όλη του σταδιοδρομία τασσόταν με συνέπεια υπέρ του κατευνασμού της Τουρκίας και δεν είχε προσωπικά κρατήσει ποτέ όπλο στη ζωή του.

Κανείς δεν σε υποχρεώνει να απαντήσεις, πόσο μάλλον όταν η απάντηση λέει, δεν πρόκειται να απαντήσω

Εγώ απάντησα επί του θέματος, εσύ και ο Μπέρια το πήγατε αλλού.

[Σέρπικο]

Πρώτον η νομιμοποίηση του ΚΚΕ από τον προδότη της Κύπρου χωρίς να δηλώσει μεταμελεια για την εγκληματική του δράση.
Δεύτερον η υιοθετήση της ρεμουλας και της κλεψιάς από το ΠΑΣΟΚ και γενικότερα την γενιά του Πολυτεχνείου,με αρχή τα Μ.Ο.Π. της δεκαετίας του '80.
Φράση-κλειδί με κλείσιμο του ματιού στους wannabe καταχραστες,η παρακάτω φραση:"Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!".

[Σέλευκας]

Όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και φλομώσαμε στο χρήμα, το οποίο στη συνέχεια ο Ανδρέας Παπανδρέου κατασπατάλησε, ήταν αυτό το σημείο χωρίς επιστροφή; Το σημείο μετά το οποίο πηγαίναμε πλέον με αυτόματο πιλότο και ήμασταν καταδικασμένοι σε χρεοκοπία και οικονομικό έλεγχο; Ή ήταν η ζημιά που προκάλεσε ο Παπανδρέου αναστρέψιμη; Αν ναι, από ποιο σημείο και μετά ήταν πολύ αργά για να σωθεί η παρτίδα;

Ο Παπανδρέου πήρε χρήματα για να κάνει ανάπτυξη και αυτός έκανε διανομή στους ψηφοφόρους του μέσω διορισμών και δημοσίων εργολάβων. Μάλιστα αυτό υποστηρίχτηκε ως τοτέμ και ιδεολογική Ακρόπολη της αριστεράς κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα στη συλλογικη συνείδηση. Όχι δεν γυρίζει πίσω. Ο Μητσοτάκης προσπάθησε αλλά το ποτάμι δεν γύρισε πίσω.

[Στρακαστρουκας]

Η εισοδος στο ευρω φυσικα

[Σέλευκας]

Χωρίς επιστροφή ήταν η επικράτηση των δυνάμεων του Ιωαννίδη (Πολυτεχνείο κλπ) αντί του Παπαδόπουλου. Τώρα που α ήμασταν πυρηνική δύναμη