Γιατί ο σοσιαλισμός αποτυγχάνει πάντα στην πράξη

[Unique]

Ο σοσιαλισμός, αν και παρουσιάζεται ως μια ιδεολογία που προάγει την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, αποτυγχάνει συστηματικά στην πράξη λόγω βασικών αδυναμιών στην εφαρμογή του. Οι θεμελιώδεις αρχές του σοσιαλισμού συγκρούονται με τη φύση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, την οικονομική λογική και την πολυπλοκότητα των κοινωνιών, οδηγώντας συχνά σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που υπόσχεται.

Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι η υποτίμηση της ανθρώπινης φύσης. Ο σοσιαλισμός προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι θα εργάζονται με τον ίδιο ζήλο και παραγωγικότητα, ανεξαρτήτως ατομικών κινήτρων ή ανταμοιβών. Στην πράξη, όμως, η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η ισοπέδωση των ανταμοιβών οδηγούν σε έλλειψη κινήτρων, μείωση της παραγωγικότητας και, τελικά, σε οικονομική στασιμότητα.

Επιπλέον, ο κεντρικός σχεδιασμός, που αποτελεί βασικό στοιχείο του σοσιαλισμού, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις πολύπλοκες ανάγκες μιας οικονομίας. Χωρίς τη δυναμική της ελεύθερης αγοράς και τις πληροφορίες που παρέχει ο μηχανισμός των τιμών, οι κεντρικές αρχές δεν μπορούν να κατανείμουν αποτελεσματικά τους πόρους, με αποτέλεσμα ελλείψεις, υπερβολές και κακή διαχείριση.

Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα είναι η συγκέντρωση εξουσίας. Στην προσπάθεια υλοποίησης των σοσιαλιστικών ιδανικών, η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια του κράτους ή μιας ελίτ. Αυτή η συγκέντρωση οδηγεί συχνά σε αυταρχισμό, διαφθορά και καταπίεση, καθώς οι μηχανισμοί ελέγχου και λογοδοσίας εξασθενούν. Ιστορικά παραδείγματα, όπως η Σοβιετική Ένωση, η Βενεζουέλα και η Κούβα, καταδεικνύουν πώς ο σοσιαλισμός μετατρέπεται από ένα όραμα ισότητας σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης και φτώχειας.

Τέλος, η εξίσωση των αποτελεσμάτων που προωθεί ο σοσιαλισμός οδηγεί συχνά σε μετριότητα, αντί για πρόοδο. Αντί να ενθαρρύνει την καινοτομία και την αριστεία, δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου όλοι αναγκάζονται να προσαρμοστούν προς τα κάτω, αποτρέποντας την ανάπτυξη και την εξέλιξη.

Συνολικά, ο σοσιαλισμός αποτυγχάνει όχι επειδή οι αρχές του είναι αναγκαστικά κακοπροαίρετες, αλλά επειδή η εφαρμογή τους παραβλέπει τις πραγματικότητες της ανθρώπινης φύσης, της οικονομίας και της πολιτικής. Η ιστορία έχει δείξει ότι ενώ η ελεύθερη αγορά και η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν είναι τέλειες, καταφέρνουν καλύτερα να προάγουν την ευημερία, την ελευθερία και την πρόοδο.

[phorumaster]

Ο σοσιαλισμός, αν και παρουσιάζεται ως μια ιδεολογία που προάγει την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, αποτυγχάνει συστηματικά στην πράξη λόγω βασικών αδυναμιών στην εφαρμογή του. Οι θεμελιώδεις αρχές του σοσιαλισμού συγκρούονται με τη φύση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, την οικονομική λογική και την πολυπλοκότητα των κοινωνιών, οδηγώντας συχνά σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που υπόσχεται.

Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι η υποτίμηση της ανθρώπινης φύσης. Ο σοσιαλισμός προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι θα εργάζονται με τον ίδιο ζήλο και παραγωγικότητα, ανεξαρτήτως ατομικών κινήτρων ή ανταμοιβών. Στην πράξη, όμως, η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η ισοπέδωση των ανταμοιβών οδηγούν σε έλλειψη κινήτρων, μείωση της παραγωγικότητας και, τελικά, σε οικονομική στασιμότητα.

Επιπλέον, ο κεντρικός σχεδιασμός, που αποτελεί βασικό στοιχείο του σοσιαλισμού, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις πολύπλοκες ανάγκες μιας οικονομίας. Χωρίς τη δυναμική της ελεύθερης αγοράς και τις πληροφορίες που παρέχει ο μηχανισμός των τιμών, οι κεντρικές αρχές δεν μπορούν να κατανείμουν αποτελεσματικά τους πόρους, με αποτέλεσμα ελλείψεις, υπερβολές και κακή διαχείριση.

Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα είναι η συγκέντρωση εξουσίας. Στην προσπάθεια υλοποίησης των σοσιαλιστικών ιδανικών, η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια του κράτους ή μιας ελίτ. Αυτή η συγκέντρωση οδηγεί συχνά σε αυταρχισμό, διαφθορά και καταπίεση, καθώς οι μηχανισμοί ελέγχου και λογοδοσίας εξασθενούν. Ιστορικά παραδείγματα, όπως η Σοβιετική Ένωση, η Βενεζουέλα και η Κούβα, καταδεικνύουν πώς ο σοσιαλισμός μετατρέπεται από ένα όραμα ισότητας σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης και φτώχειας.

Τέλος, η εξίσωση των αποτελεσμάτων που προωθεί ο σοσιαλισμός οδηγεί συχνά σε μετριότητα, αντί για πρόοδο. Αντί να ενθαρρύνει την καινοτομία και την αριστεία, δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου όλοι αναγκάζονται να προσαρμοστούν προς τα κάτω, αποτρέποντας την ανάπτυξη και την εξέλιξη.

Συνολικά, ο σοσιαλισμός αποτυγχάνει όχι επειδή οι αρχές του είναι αναγκαστικά κακοπροαίρετες, αλλά επειδή η εφαρμογή τους παραβλέπει τις πραγματικότητες της ανθρώπινης φύσης, της οικονομίας και της πολιτικής. Η ιστορία έχει δείξει ότι ενώ η ελεύθερη αγορά και η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν είναι τέλειες, καταφέρνουν καλύτερα να προάγουν την ευημερία, την ελευθερία και την πρόοδο.

Γενικά ο καπιταλισμός έχει δείξει καλύτερα αποτελέσματα και αντοχή από τον κομμουνισμό αλλά ο ντετερμινισμός είναι λάθος και καταρριπτεται από την ιστορία. Τόσο ο σύγχρονος καπιταλισμός όσο και ο κομμουνισμός είναι σχετικά πρόσφατα φαινόμενα, δηλαδή προς το παρόν αμφότεροι αποτελούν ένα πολύ μικρό κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας και προϊόντα συγκεκριμένων γεγονότων. Ο κομμουνισμός τελικά κατέρρευσε πρώτος αλλά και για τον καπιταλισμο ποιος ακριβώς εγγυάται ότι θα είναι στη μορφή που σήμερα τον ξέρουμε σε 50 χρόνια με τις αλλαγές που υπάρχουν; Πχ με την μαζική αντικατάσταση ανθρώπινου δυναμικού από ai και ρομπότ για θα κάνει;
Ούτε ισχύει και ότι επικρατεί πάντα η πρόοδος. Τόσους αιώνες είχαμε μεσαίωνα.
Επίσης και τώρα συνυπάρχουν και άλλα μοντέλα. Πχ το κομμουνιστικό καθεστώς στην Κίνα έχει επιβιώσει έστω και αν έχει βάλει καπιταλιστικά στοιχεία στη διακυβέρνηση. Αντίστοιχα η δύση για πολλες δεκαετίες είχε προσθέσει σοσιαλιστικά στοιχεία στον καπιταλισμό. Η βόρεια Κορέα μπορεί να μην έχει καλές συνθήκες ζωής αλλά μια χαρά επιβιώνει σαν καθεστώς και μάλιστα απαράλλαχτο επί σχεδόν αιώνα.

[nemo]

σοσιαλισμο εχουμε σημερα στην ευρωπη ..που αν συνεχιστει η μεταναστευση θα αποτυχει
καθως θα μειωσει τις δυναμικες των λαων

[Chilloutbuddy]

Επίσης και τώρα συνυπάρχουν και άλλα μοντέλα. Πχ το κομμουνιστικό καθεστώς στην Κίνα έχει επιβιώσει έστω και αν έχει βάλει καπιταλιστικά στοιχεία στη διακυβέρνηση. Αντίστοιχα η δύση για πολλες δεκαετίες είχε προσθέσει σοσιαλιστικά στοιχεία στον καπιταλισμό. Η βόρεια Κορέα μπορεί να μην έχει καλές συνθήκες ζωής αλλά μια χαρά επιβιώνει σαν καθεστώς και μάλιστα απαράλλαχτο επί σχεδόν αιώνα.

Με το ζόρι όμως. Αν κάνουν μια ερωτησούλα στο κοινό τους να πουν ελεύθερα αν θα προτιμούσαν να δοκιμάσουν κάποιο άλλο σύστημα, ποιός ακριβώς εγγυάται ότι θα επέλεγαν αυτό που έχουν;

Και αν το επιλέξουν, θα το επιλέξουν επειδή έχουν ζήσει 3,000 χρόνια Ασιατικής ιστορίας και κουλτούρας στην οποία το άτομο είναι πάντα κάτω απ'το σύνολο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να εφαρμοστεί στη δυτική κοινωνία που έχει πλέον πίσω της άπειρες γενιές με πολύ διαφορετικά ιδανικά και κοσμοθεωρία, και ελεύθερα επιλέγει αυτό που έχει. Με μπόλικη προπαγάνδα και χειραγώγηση, αλλά πάντως ελεύθερα.

Δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο σύστημα, ο καθένας ας επιλέξει αυτό που ταιριάζει στην κοινωνία και στις συνθήκες του. Οι Ασιάτες έχουν την κουλτούρα τους. Οι Ρώσοι δεν έχουν δει ποτέ δημοκρατία στην ιστορία τους, δεν ξέρουν τί είναι. Οι Άραβες το ίδιο. Όλοι αυτοί ας επιλέξουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός, αλλά η Δύση είναι άλλο πράμα και άλλη κοινωνία.

[Αρίστος]

Ο σοσιαλισμος πετυχε μονο στη Λιβυη του Κανταφι και απετυχε στη Σοβιετικη Ενωση και την Κινα.

Αποδειξη οτι το προβλημα της εφαρμογης του ηταν η ψυχωτικη εμμονη του Μαρξισμου κατα του ιδιωτικου εμποριου.

Ο Κανταφι που δεν ειχε μαρξιστικες εμμονες και μαρξιστικη παιδεια μια χαρα εφαρμοσε εναν απλοικο αλλα απολυτα πετυχημενο σοσιαλισμο που επετρεπε το εμποριο.

Κι αυτο δειχνει οτι οι θεωρητικοι Μαρξ Ενγκελς και Λενιν ηταν καραγκιοζηδες της πλακας που ζουσαν στη σφαιρα του ιδεατου και οχι της πραγματικοτητας.

.

[phorumaster]

Επίσης και τώρα συνυπάρχουν και άλλα μοντέλα. Πχ το κομμουνιστικό καθεστώς στην Κίνα έχει επιβιώσει έστω και αν έχει βάλει καπιταλιστικά στοιχεία στη διακυβέρνηση. Αντίστοιχα η δύση για πολλες δεκαετίες είχε προσθέσει σοσιαλιστικά στοιχεία στον καπιταλισμό. Η βόρεια Κορέα μπορεί να μην έχει καλές συνθήκες ζωής αλλά μια χαρά επιβιώνει σαν καθεστώς και μάλιστα απαράλλαχτο επί σχεδόν αιώνα.

Με το ζόρι όμως. Αν κάνουν μια ερωτησούλα στο κοινό τους να πουν ελεύθερα αν θα προτιμούσαν να δοκιμάσουν κάποιο άλλο σύστημα, ποιός ακριβώς εγγυάται ότι θα επέλεγαν αυτό που έχουν;

Και αν το επιλέξουν, θα το επιλέξουν επειδή έχουν ζήσει 3,000 χρόνια Ασιατικής ιστορίας και κουλτούρας στην οποία το άτομο είναι πάντα κάτω απ'το σύνολο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να εφαρμοστεί στη δυτική κοινωνία που έχει πλέον πίσω της άπειρες γενιές με πολύ διαφορετικά ιδανικά και κοσμοθεωρία, και ελεύθερα επιλέγει αυτό που έχει. Με μπόλικη προπαγάνδα και χειραγώγηση, αλλά πάντως ελεύθερα.

Δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο σύστημα, ο καθένας ας επιλέξει αυτό που ταιριάζει στην κοινωνία και στις συνθήκες του. Οι Ασιάτες έχουν την κουλτούρα τους. Οι Ρώσοι δεν έχουν δει ποτέ δημοκρατία στην ιστορία τους, δεν ξέρουν τί είναι. Οι Άραβες το ίδιο. Όλοι αυτοί ας επιλέξουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός, αλλά η Δύση είναι άλλο πράμα και άλλη κοινωνία.

Με το ζόρι ναι γιατί τα απολυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα δεν έχουν την έννοια της δημοκρατίας-μην τα μπλέκουμε με τα δημοκρατικά σοσιαλιστικά / σοσιαλδημοκρατικα. Αλλά γενικά σε αυτές τις χώρες αμφιβάλλω εάν μπορούσαν να μιλήσουν με ελεύθερη βούληση εάν η πλειοψηφία θα ήταν κατά του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος ή του Κιμ. Το ερώτημα πρακτικά είναι εάν επιβιώνουν ή όχι. Η ιστορία δεν κινείται ούτε γραμμικά ούτε οι άνθρωποι λειτουργούν πάντα με λογική, η συμπεριφορά τους είναι απρόβλεπτη.

Ούτε είναι απόλυτο και το επιχείρημα της κουλτούρας. Λίγο πιο κάτω από τη βόρεια Κορέα που έχει μείνει απαράλλακτη εδω και 80 χρόνια υπάρχει η νότια Κορέα που είναι πιο liberal από τις ίδιες τις ΗΠΑ.

[phorumaster]

Ο σοσιαλισμος πετυχε μονο στη Λιβυη του Κανταφι και απετυχε στη Σοβιετικη Ενωση και την Κινα.

Αποδειξη οτι το προβλημα της εφαρμογης του ηταν η ψυχωτικη εμμονη του Μαρξισμου κατα του ιδιωτικου εμποριου.

Ο Κανταφι που δεν ειχε μαρξιστικες εμμονες και μαρξιστικη παιδεια μια χαρα εφαρμοσε εναν απλοικο αλλα απολυτα πετυχημενο σοσιαλισμο που επετρεπε το εμποριο.

Κι αυτο δειχνει οτι οι θεωρητικοι Μαρξ Ενγκελς και Λενιν ηταν καραγκιοζηδες της πλακας που ζουσαν στη σφαιρα του ιδεατου και οχι της πραγματικοτητας.

.

Βάσει ποιου στοιχείου απέτυχε στη σοβιετική Ένωση και την Κίνα αλλά πέτυχε στην Λιβύη; Το καθεστώς του Καντάφι κατέρρευσε χωρίς να φτάσει ποτέ το ελάχιστο κοντά στην ισχύ της σοβιετικής Ένωσης. Επίσης το κομμουνιστικό κόμμα στην Κίνα επιβιώνει σε αντίθεση με το κανταφικο καθεστώς και μάλιστα έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε ΑΕΠ έστω και αν έχει μπασταρδεψει κατά πολύ το σύστημα

[Chilloutbuddy]

Με το ζόρι ναι γιατί τα απολυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα δεν έχουν την έννοια της δημοκρατίας-μην τα μπλέκουμε με τα δημοκρατικά σοσιαλιστικά / σοσιαλδημοκρατικα. Αλλά γενικά σε αυτές τις χώρες αμφιβάλλω εάν μπορούσαν να μιλήσουν με ελεύθερη βούληση εάν η πλειοψηφία θα ήταν κατά του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος ή του Κιμ. Το ερώτημα πρακτικά είναι εάν επιβιώνουν ή όχι. Η ιστορία δεν κινείται ούτε γραμμικά ούτε οι άνθρωποι λειτουργούν πάντα με λογική, η συμπεριφορά τους είναι απρόβλεπτη.

Άυτό το ερώτημα απαντάω: τους Ασιάτες μπορείς να τους καταπιέσεις βιώσιμα για δεκαετίες και αιώνες και να επιβιώσεις. Το έχουνε φάει στη μάπα αιώνες, το στηρίζει η κουλτούρα τους, το έχουν συνηθίσει, όπως θες πες το. Τους Δυτικούς πολύ πολύ πιό δύσκολα.

Ούτε είναι απόλυτο και το επιχείρημα της κουλτούρας. Λίγο πιο κάτω από τη βόρεια Κορέα που έχει μείνει απαράλλακτη εδω και 80 χρόνια υπάρχει η νότια Κορέα που είναι πιο liberal από τις ίδιες τις ΗΠΑ.

Για αυτό είπα ΑΝ το επιλέγανε ελεύθερα. Κατά τη γνώμη μου πολύ πιθανότερο ήταν να λέγανε "προτιμάμε να γίνουμε Νότια Κορέα".

[Αρίστος]

Ο σοσιαλισμος πετυχε μονο στη Λιβυη του Κανταφι και απετυχε στη Σοβιετικη Ενωση και την Κινα.

Αποδειξη οτι το προβλημα της εφαρμογης του ηταν η ψυχωτικη εμμονη του Μαρξισμου κατα του ιδιωτικου εμποριου.

Ο Κανταφι που δεν ειχε μαρξιστικες εμμονες και μαρξιστικη παιδεια μια χαρα εφαρμοσε εναν απλοικο αλλα απολυτα πετυχημενο σοσιαλισμο που επετρεπε το εμποριο.

Κι αυτο δειχνει οτι οι θεωρητικοι Μαρξ Ενγκελς και Λενιν ηταν καραγκιοζηδες της πλακας που ζουσαν στη σφαιρα του ιδεατου και οχι της πραγματικοτητας.

.

Βάσει ποιου στοιχείου απέτυχε στη σοβιετική Ένωση και την Κίνα αλλά πέτυχε στην Λιβύη; Το καθεστώς του Καντάφι κατέρρευσε χωρίς να φτάσει ποτέ το ελάχιστο κοντά στην ισχύ της σοβιετικής Ένωσης. Επίσης το κομμουνιστικό κόμμα στην Κίνα επιβιώνει σε αντίθεση με το κανταφικο καθεστώς και μάλιστα έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε ΑΕΠ έστω και αν έχει μπασταρδεψει κατά πολύ το σύστημα

Γιατι η Λιβυη εγινε η Ελβετια της ΑΦρικης με το σοσιαλισμο του Κανταφι, οχι μονο σε οικονομικο επιπεδο αλλα και σε επιστημονικο-μορφωτικο. Μεχρι μεγαλα τμηματα της ερημου ειχαν μετατρεψει σε ευφορη κοιλαδα οι επιστημονες και μηχανικοι της ΛΙβυης με τον man made river. Οσο για το κοινωνικο κρατος μπορουσε να συγκριθει μονο με της Σουηδιας. Καμια σχεση με τη Σοβιετια και Κινα που υπηρχαν μεγαλες ελλειψεις σε βασικα αγαθα και σχεδον μονιμες στερησεις ενω ουδεποτε υπηρξε ελευθερια. Η Σοβιετικη Ενωση επιπλεον χρεωκοπησε και εξισου θα χρεωκοπουσε η Κινα αν δεν εγκατελειπε το μαρξιστικο μοντελο επιτρεποντας ελευθερο εμποριο. Συνεπως το προβλημα του σοσιαλισμου-κομμουνισμου ειναι ο εντελως κουκουρουκου μαρξιστικος προσανατολισμος του που οδηγει μεσω της αρνησης του εμποριου σε μαθηματικη χρεωκοπια. Αντιθετα αν ο σοσιαλισμος εφαρμοστει χωρις μαρξιστικες εμμονες μπορει να πετυχει υπο προυποθεσεις.

.

[Libre arbitre]

Ο σοσιαλισμος πετυχε μονο στη Λιβυη του Κανταφι και απετυχε στη Σοβιετικη Ενωση και την Κινα.

Αποδειξη οτι το προβλημα της εφαρμογης του ηταν η ψυχωτικη εμμονη του Μαρξισμου κατα του ιδιωτικου εμποριου.

Ο Κανταφι που δεν ειχε μαρξιστικες εμμονες και μαρξιστικη παιδεια μια χαρα εφαρμοσε εναν απλοικο αλλα απολυτα πετυχημενο σοσιαλισμο που επετρεπε το εμποριο.

Κι αυτο δειχνει οτι οι θεωρητικοι Μαρξ Ενγκελς και Λενιν ηταν καραγκιοζηδες της πλακας που ζουσαν στη σφαιρα του ιδεατου και οχι της πραγματικοτητας.

.

Βάσει ποιου στοιχείου απέτυχε στη σοβιετική Ένωση και την Κίνα αλλά πέτυχε στην Λιβύη; Το καθεστώς του Καντάφι κατέρρευσε χωρίς να φτάσει ποτέ το ελάχιστο κοντά στην ισχύ της σοβιετικής Ένωσης. Επίσης το κομμουνιστικό κόμμα στην Κίνα επιβιώνει σε αντίθεση με το κανταφικο καθεστώς και μάλιστα έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε ΑΕΠ έστω και αν έχει μπασταρδεψει κατά πολύ το σύστημα

Γιατι η Λιβυη εγινε η Ελβετια της ΑΦρικης με το σοσιαλισμο του Κανταφι, οχι μονο σε οικονομικο επιπεδο αλλα και σε επιστημονικο-μορφωτικο. Μεχρι μεγαλα τμηματα της ερημου ειχαν μετατρεψει σε ευφορη κοιλαδα οι επιστημονες και μηχανικοι της ΛΙβυης με τον man made river. Οσο για το κοινωνικο κρατος μπορουσε να συγκριθει μονο με της Σουηδιας.

.

Γι' αυτό όλοι ονειρευόμασταν να γίνουμε μεταναστες στην Λιβύη.

[phorumaster]

Με το ζόρι ναι γιατί τα απολυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα δεν έχουν την έννοια της δημοκρατίας-μην τα μπλέκουμε με τα δημοκρατικά σοσιαλιστικά / σοσιαλδημοκρατικα. Αλλά γενικά σε αυτές τις χώρες αμφιβάλλω εάν μπορούσαν να μιλήσουν με ελεύθερη βούληση εάν η πλειοψηφία θα ήταν κατά του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος ή του Κιμ. Το ερώτημα πρακτικά είναι εάν επιβιώνουν ή όχι. Η ιστορία δεν κινείται ούτε γραμμικά ούτε οι άνθρωποι λειτουργούν πάντα με λογική, η συμπεριφορά τους είναι απρόβλεπτη.

Άυτό το ερώτημα απαντάω: τους Ασιάτες μπορείς να τους καταπιέσεις βιώσιμα για δεκαετίες και αιώνες και να επιβιώσεις. Το έχουνε φάει στη μάπα αιώνες, το στηρίζει η κουλτούρα τους, το έχουν συνηθίσει, όπως θες πες το. Τους Δυτικούς πολύ πολύ πιό δύσκολα.

Ούτε είναι απόλυτο και το επιχείρημα της κουλτούρας. Λίγο πιο κάτω από τη βόρεια Κορέα που έχει μείνει απαράλλακτη εδω και 80 χρόνια υπάρχει η νότια Κορέα που είναι πιο liberal από τις ίδιες τις ΗΠΑ.

Για αυτό είπα ΑΝ το επιλέγανε ελεύθερα. Κατά τη γνώμη μου πολύ πιθανότερο ήταν να λέγανε "προτιμάμε να γίνουμε Νότια Κορέα".

Δεκτό εν μέρει, από την άλλη μπαίνει φιλοσοφικά και το θέμα ποιο καθεστώς καταφέρνει να επιβιώσει περισσότερο. Μπορεί το δυστοπικό καθεστώς του Κιμ ή η Κίνα λόγω του αυστηρού κρατικού ελέγχου και των λίγων αλλαγών να καταφέρουν τελικά να ξεπεράσουν σε μακροζωία τις δυτικές δημοκρατίες. Χωρίς βέβαια αυτό να είναι απαραίτητα καλό. Στο κάτω κάτω και ο μεσαίωνας είχε επικρατήσει μέχρι να έρθουν κάποια πραγματακια όπως ο Διαφωτισμός, η γαλλική επανάσταση (μαζί με τεχνολογικές εξελίξεις). Επίσης ο μη δυτικός κόσμος αποκτά μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ισχύ οπότε το ερώτημα είναι εάν θα εκδημοκρατιστεί ή όχι καθώς αναπτύσσεται.

[phorumaster]

Ο σοσιαλισμος πετυχε μονο στη Λιβυη του Κανταφι και απετυχε στη Σοβιετικη Ενωση και την Κινα.

Αποδειξη οτι το προβλημα της εφαρμογης του ηταν η ψυχωτικη εμμονη του Μαρξισμου κατα του ιδιωτικου εμποριου.

Ο Κανταφι που δεν ειχε μαρξιστικες εμμονες και μαρξιστικη παιδεια μια χαρα εφαρμοσε εναν απλοικο αλλα απολυτα πετυχημενο σοσιαλισμο που επετρεπε το εμποριο.

Κι αυτο δειχνει οτι οι θεωρητικοι Μαρξ Ενγκελς και Λενιν ηταν καραγκιοζηδες της πλακας που ζουσαν στη σφαιρα του ιδεατου και οχι της πραγματικοτητας.

.

Βάσει ποιου στοιχείου απέτυχε στη σοβιετική Ένωση και την Κίνα αλλά πέτυχε στην Λιβύη; Το καθεστώς του Καντάφι κατέρρευσε χωρίς να φτάσει ποτέ το ελάχιστο κοντά στην ισχύ της σοβιετικής Ένωσης. Επίσης το κομμουνιστικό κόμμα στην Κίνα επιβιώνει σε αντίθεση με το κανταφικο καθεστώς και μάλιστα έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε ΑΕΠ έστω και αν έχει μπασταρδεψει κατά πολύ το σύστημα

Γιατι η Λιβυη εγινε η Ελβετια της ΑΦρικης με το σοσιαλισμο του Κανταφι, οχι μονο σε οικονομικο επιπεδο αλλα και σε επιστημονικο-μορφωτικο. Μεχρι μεγαλα τμηματα της ερημου ειχαν μετατρεψει σε ευφορη κοιλαδα οι επιστημονες και μηχανικοι της ΛΙβυης με τον man made river. Οσο για το κοινωνικο κρατος μπορουσε να συγκριθει μονο με της Σουηδιας. Καμια σχεση με τη Σοβιετια και Κινα που υπηρχαν μεγαλες ελλειψεις σε βασικα αγαθα και σχεδον μονιμες στερησεις ενω ουδεποτε υπηρξε ελευθερια. Η Σοβιετικη Ενωση επιπλεον χρεωκοπησε και εξισου θα χρεωκοπουσε η Κινα αν δεν εγκατελειπε το μαρξιστικο μοντελο επιτρεποντας ελευθερο εμποριο. Συνεπως το προβλημα του σοσιαλισμου-κομμουνισμου ειναι ο εντελως κουκουρουκου μαρξιστικος προσανατολισμος του που οδηγει μεσω της αρνησης του εμποριου σε μαθηματικη χρεωκοπια. Αντιθετα αν ο σοσιαλισμος εφαρμοστει χωρις μαρξιστικες εμμονες μπορει να πετυχει υπο προυποθεσεις.

.

Και η ΕΣΣΔ εξελίχθηκε και σε οικονομικό επίπεδο και σε επιστημονικο-μορφωτικο με τη διαφορά ότι το έκανε σε τέτοιο βαθμό που σε αντίθεση με τη Λιβύη μπορούσε να κοντραρει τις ΗΠΑ σε αυτούς τους τομείς όπως κάνει τώρα η Κίνα. Να συγκρίνεται με τη Σουηδία σε κοινωνικό κρατος η Λιβύη του Καντάφι από πού κι ως πού όταν αυτή το 2010 είχε προσδόκιμο ζωής τα 72 χρόνια και η Σουηδία μια δεκαετία παραπάνω;
Η κανταφική Λιβύη ούτε απέκτησε ποτέ τέτοια αίγλη όπως έγινε με την ΕΣΣΔ και την Κίνα ούτε τουλάχιστον επιβίωσε έστω χωρίς αίγλη μέχρι σήμερα όπως έγινε με τη βόρεια Κορέα.

[Ασέβαστος]

Οι Ρώσοι δεν έχουν δει ποτέ δημοκρατία στην ιστορία τους, δεν ξέρουν τί είναι. Οι Άραβες το ίδιο. Όλοι αυτοί ας επιλέξουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός, αλλά η Δύση είναι άλλο πράμα και άλλη κοινωνία.

σημερα ομως, τα ταξιδια ειναι ευκολα. ακομη και χωρις ταξιδια, υπαρχει ιντερνετ.

δηλαδη δεν ειναι απομονωμενοι, να μην ξερουν πως ζει ο υπολοιπος κοσμος. γενιες που τωρα μεγαλωνουν με προσβαση σε ολη τη γνωση του πλανητη, δεν μπορουν να εχουν τη δικαιολογια οτι δεν ξερουν.

[micmic]

Το προσδόκιμο ζωής είναι ένας άριστος τρόπος για να προβλέψει κανείς πόσο θα κρατήσει ένα σύστημα. Αν οι "άλλοι" ζουν περισσότερο, τότε αργά ή γρήγορα θα γίνεις σαν τους "άλλους". Αυτά τα δήθεν δίκαια και ανθρωπιστικά συστήματα όπου όμως οι πολίτες ζουν 10-20 χρόνια λιγότερο, είναι μαλακίες για ηλίθιους.

[Eθνικοκοινωνιστης]

δεν προκειται η υπογα να υπογραψει νεες συμβασεις με τον νεο χρονο,there is no free lunch