Psyop ευρωηττοπάθειας σε εξέλιξη - νήμα αντίστασης

[nostromos]

αναμενουμε τον Στορμερ ως νεο Τσωρτσιλ να στειλει τους 30.000 στρατιωτες στο Ουκρανικο μετωπο ...

[πατησιωτης]

https://www.liberal.gr/politiki/trampik ... nos-agonas


ταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εμφανίστηκε ένα πρώτο μεγάλο κύμα «αγωνιστών του facebook», –influencers και άλλα ηχηρά παρόμοια–, δημοσιογράφων, γεωπολιτικών αναλυτών κ.ο.κ. που συντάχθηκαν ανοιχτά ή κεκαλυμμένα με τις εγκληματικές ενέργειες του Πούτιν στην προσπάθειά του να ποδοπατήσει έναν υπερήφανο λαό. Τότε, χωρίς κανένα δισταγμό, γιατί γνωρίζαμε πως στην Ουκρανία διακυβεύεται η τύχη της Ευρώπης και κατεξοχήν εκείνη της Ελλάδας, απαντήσαμε με τον πιο ευθύ και άμεσο τρόπο, ακόμα και αν επρόκειτο για ανθρώπους με τους οποίους είχαμε συμπορευτεί, σε πατριωτικές κινητοποιήσεις παλιότερων εποχών.

Έκπληκτοι –βλακωδώς ίσως– ανακαλύψαμε πως ένα μεγάλο μέρος των διαμαρτυρομένων «πατριωτών» δεν είχαν ως κίνητρο τους την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, αλλά την υπονόμευση του, υπερθεματίζοντας δήθεν πατριωτικά και υπηρετώντας ξένα συμφέροντα εχθρικά προς τη χώρα, κάποιοι μάλιστα από αυτούς με το αζημίωτο.

Οι αιτίες της έκτασης του φαινομένου, που αποκαλύπτεται περίτρανα και πάλι τις τελευταίες ημέρες είναι πολλές: Στην Ελλάδα υπάρχει ένα παλιό και συχνά δικαιολογημένο λαϊκό αίσθημα δυσπιστίας προς την πολιτική των μεγάλων χωρών της Δύσης. Παράλληλα ένα επίσης σημαντικό τμήμα τρέφει σχετικά φιλικά αισθήματα απέναντι στην ομόδοξη Ρωσία – τροφοδοτημένα είτε από την αριστερά, τουλάχιστον μετά το δεύτερο πόλεμο, και από την ορθοδοξία τα τελευταία χρόνια. Έτσι το έργο των καλοθελητών και των πρακτόρων γινόταν πολύ πιο εύκολο και είχαν ένα ευρύ λαϊκό χώρο για να κινηθούν στο εσωτερικό του.

Tο έργο των ρωσόφιλων δικτύων κατέστη ακόμα πιο ευχερές, αν συνυπολογίσουμε την απαράδεκτη στάση μεγάλου μέρους των συστημικών πολιτικών δυνάμεων, τόσο έναντι της Τουρκίας με τα Ίμια, τα σχέδια Ανάν, τα ζεϊμπέκικα και άλλα συναφή, καθώς και για τη βύθιση της χώρας στη χρεωκοπία· τέλος την παράλογη συνηγορία της «πολιτικής ορθότητας» στη woke ατζέντα και τον «αντιεθνικισμό» – αρκεί να θυμηθούμε το συνωστισμό στη Σμύρνη της κυρίας Ρεπούση.

Επιπλέον, το πεδίο της επιρροής των φιλορωσικών δυνάμεων διευρύνθηκε καθώς δίπλα στον παραδοσιακό φιλορωσισμό της Αριστεράς ήρθε, μετά την κατάρρευση του κομουνισμού, να προστεθεί και η προσχώρηση της ακροδεξιάς και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού σε αυτόν.

Καθώς η κέντρο-δεξιά και η κέντρο-αριστερά ήταν ανίκανες να συλλάβουν την πραγματικότητα της χώρας, βυθισμένες μέσα στην «αμεριμνησία» της μεταπολίτευσης, το έργο της συστηματικής υπονόμευσης της χώρας από τα πολύμορφα και πολυπλόκαμα ρωσικά δίχτυα κατέστη ευχερέστερο.

Όσο οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στήριζαν, έστω με αντιφάσεις, τις ελληνικές θέσεις απέναντι στην ισλαμική έξαρση της Τουρκίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 2020-2022, τα ρωσικά δίκτυα στόχευαν κατ’ εξοχήν την Αμερική και την Ευρώπη. Θα έπρεπε άλλωστε πίσω από τον κουρνιαχτό που σήκωναν, να συσκοτίζεται το γεγονός ότι οι Ρώσοι πατρώνες που στήριζαν μετά το 2016 την Τουρκία, όπως είχαν κάνει στο πρόσφατο παρελθόν και με τα Σκόπια.

Βέβαια, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να διαπιστώσει – ήδη κατά την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ, το 2016-2020 –, πως οι επικρίσεις εναντίον των ΗΠΑ ήταν μάλλον υποτονικές και τα βέλη τόξευαν κατεξοχήν τη Γερμανία. Ο Τραμπ αποτελούσε ήδη ίνδαλμα του φιλορωσικού στρατοπέδου – κατεξοχήν ως προς τη δεξιά πτέρυγα του. Άλλωστε είναι γνωστό το παράδειγμα του Πάνου Καμμένου, ο οποίος δήλωνε πουτινικός και τραμπικός ταυτόχρονα, γεγονός που προκαλούσε σύγχυση μια και, θεωρητικώς, οι ΗΠΑ και η Ρωσία αποτελούσαν δύο ανταγωνιστικούς πόλους.

Όταν λοιπόν, και με τη συμβολή των ρωσικών δικτύων και προπαντός του βλακώδους γουοκισμού των Δημοκρατικών, εξελέγη εκ νέου ο Τραμπ, αιφνιδίως οι δύο άκρες του νήματος μπορούσαν πλέον να ενωθούν:

Διαμορφώνεται πλέον μια νέα, ανησυχητική και όχι μόνο για την Ελλάδα, ποιότητα μετά το ξέπλυμα των εγκληματικών ενεργειών του Πούτιν στην Ουκρανία, από τον Τραμπ.

Συγκροτείται μια νέα συμμαχία που ενοποιεί όλες τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της γηραιάς Ηπείρου, από το AfD και τη Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία μέχρι το Βελόπουλο στην Ελλάδα, υπό την υψηλή εποπτεία του Πούτιν και του Τραμπ.

Βρισκόμαστε άραγε μπροστά σε ένα νέο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ με στόχο το ξεδόντιασμα της Ευρώπης; Τότε, τα «αντιφασιστικά μέτωπα» στην Ευρώπη εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας διότι δεν συνέφεραν τον Στάλιν, παρά την όντως εντεινόμενη φασιστική απειλή. Σήμερα βλέπουμε τους αντιαμερικανούς και αντισιωνιστές «αγωνιστές» που έδιναν «τα πάντα» για τη Γάζα,–στηρίζοντας μάλιστα ανοιχτά και ξεδιάντροπα τη Χαμάς–, να έχουν αιφνιδίως σιγήσει. Και αυτό τη στιγμή που ο Τραμπ προωθεί ένα σχέδιο εξανδραποδισμού των Παλαιστινίων το οποίο δεν είχε καν τολμήσει να διατυπώσει ο Νετανιάχου!

Συναφώς, λοιπόν μετά την εκλογή Τραμπ, το ενιαίο μέτωπο ανάμεσα στην «ακροαριστερά» και την «ακροδεξιά» μπορεί πλέον να λάβει σάρκα και οστά, με βασικούς στόχους την Ουκρανία αρχικώς και την ενιαία Ευρώπη γενικότερα.

Και τα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα είναι όλο και πιο βαριά. Μια ήττα της εθνικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, απέναντι στην απειλή ενός στρατοκρατικού κράτους, και μάλιστα με επίνευση των άλλοτε συμμάχων της μαρτυρικής χώρας, ανοίγει το δρόμο για την επιστροφή του Πούτιν στα Βαλκάνια και προοιωνίζεται τα χειρότερα από τον νέο-οθωμανό γείτονα, που άλλωστε παίζει τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Τραμπ.

Και οι διασυνδέσεις του δικτύου δεν έχουν να κάνουν μόνο με τους πολιτικούς πάτρωνές τους, αλλά και με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που επηρεάζουν παντοιοτρόπως τη δημόσια ζωή και δρουν αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας.

Μήπως μπορούμε έστω την ύστατη στιγμή να περιμένουμε κάποια συστολή των ρωσο-τραμπικών δικτύων στη χώρα μας απέναντι στις εθνικές απειλές που αναδύονται; Για πολλά χρόνια, εγώ και οι φίλοι μου, το προσπαθήσαμε. Και ήταν μάταιο. Το μόνο που μπορεί πρέπει να γίνει είναι η συστηματική αποκάλυψη του βαθύτατου κυνισμού τους και των ανίερων διασυνδέσεών τους, έτσι ώστε τουλάχιστον να εμβολιαστεί, κατά το δυνατόν απέναντί τους το λαϊκό σώμα.

[Dwarven Blacksmith]

Δεν ξέρω ούτε έναν πολέμιο των Σιωναζί που να έχει σιγήσει. Ούτε έναν.

[dna replication]

όταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εμφανίστηκε ένα πρώτο μεγάλο κύμα «αγωνιστών του facebook», –influencers και άλλα ηχηρά παρόμοια–, δημοσιογράφων, γεωπολιτικών αναλυτών κ.ο.κ.

τότε ξεχύθηκε μια απιστευτα ακριβοπληρωμένη και πανάκριβη αντιρωσική προπαγάνδα
κατευθείαν απο τον προυπολογισμό του ΝΑΤΟ και της USAID που υποστήριζε λυσσαλέα το Κιεβο και επιτίθονταν συστηματικά σε οποιον τολμούσε να έχει διαφορετική άποψη για τα αίτια της συγκρουσης

[sys3x]

όταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εμφανίστηκε ένα πρώτο μεγάλο κύμα «αγωνιστών του facebook», –influencers και άλλα ηχηρά παρόμοια–, δημοσιογράφων, γεωπολιτικών αναλυτών κ.ο.κ.

τότε ξεχύθηκε μια απιστευτα ακριβοπληρωμένη και πανάκριβη αντιρωσική προπαγάνδα
κατευθείαν απο τον προυπολογισμό του ΝΑΤΟ και της USAID που υποστήριζε λυσσαλέα το Κιεβο και επιτίθονταν συστηματικά σε οποιον τολμούσε να έχει διαφορετική άποψη για τα αίτια της συγκρουσης

Ναι αλλά το πατουλιλίνι είναι αρχιψεκαστήρας και δεν τα πιστεύει αυτά, είναι ρήαλπολιτικ ψεκ.

Ον τόπικ τώρα...

[sys3x]

...ποιος πιστεύεται ότι θέλει ισχυρότερη και περισσότερο αυτόνομη Ευρώπη;
Οι ΕΠΑ;
Οι φίλοι μας και σωτήρες της σύγχρονης ανθρωπότητας;
Ή ο Πούντιν ασούμε;
Απαιτείται τεκμηρίωση αλλιώς πούλο.

[nostromos]

https://www.liberal.gr/politiki/trampik ... nos-agonas


ταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εμφανίστηκε ένα πρώτο μεγάλο κύμα «αγωνιστών του facebook», –influencers και άλλα ηχηρά παρόμοια–, δημοσιογράφων, γεωπολιτικών αναλυτών κ.ο.κ. που συντάχθηκαν ανοιχτά ή κεκαλυμμένα με τις εγκληματικές ενέργειες του Πούτιν στην προσπάθειά του να ποδοπατήσει έναν υπερήφανο λαό. Τότε, χωρίς κανένα δισταγμό, γιατί γνωρίζαμε πως στην Ουκρανία διακυβεύεται η τύχη της Ευρώπης και κατεξοχήν εκείνη της Ελλάδας, απαντήσαμε με τον πιο ευθύ και άμεσο τρόπο, ακόμα και αν επρόκειτο για ανθρώπους με τους οποίους είχαμε συμπορευτεί, σε πατριωτικές κινητοποιήσεις παλιότερων εποχών.

Έκπληκτοι –βλακωδώς ίσως– ανακαλύψαμε πως ένα μεγάλο μέρος των διαμαρτυρομένων «πατριωτών» δεν είχαν ως κίνητρο τους την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, αλλά την υπονόμευση του, υπερθεματίζοντας δήθεν πατριωτικά και υπηρετώντας ξένα συμφέροντα εχθρικά προς τη χώρα, κάποιοι μάλιστα από αυτούς με το αζημίωτο.

Οι αιτίες της έκτασης του φαινομένου, που αποκαλύπτεται περίτρανα και πάλι τις τελευταίες ημέρες είναι πολλές: Στην Ελλάδα υπάρχει ένα παλιό και συχνά δικαιολογημένο λαϊκό αίσθημα δυσπιστίας προς την πολιτική των μεγάλων χωρών της Δύσης. Παράλληλα ένα επίσης σημαντικό τμήμα τρέφει σχετικά φιλικά αισθήματα απέναντι στην ομόδοξη Ρωσία – τροφοδοτημένα είτε από την αριστερά, τουλάχιστον μετά το δεύτερο πόλεμο, και από την ορθοδοξία τα τελευταία χρόνια. Έτσι το έργο των καλοθελητών και των πρακτόρων γινόταν πολύ πιο εύκολο και είχαν ένα ευρύ λαϊκό χώρο για να κινηθούν στο εσωτερικό του.

Tο έργο των ρωσόφιλων δικτύων κατέστη ακόμα πιο ευχερές, αν συνυπολογίσουμε την απαράδεκτη στάση μεγάλου μέρους των συστημικών πολιτικών δυνάμεων, τόσο έναντι της Τουρκίας με τα Ίμια, τα σχέδια Ανάν, τα ζεϊμπέκικα και άλλα συναφή, καθώς και για τη βύθιση της χώρας στη χρεωκοπία· τέλος την παράλογη συνηγορία της «πολιτικής ορθότητας» στη woke ατζέντα και τον «αντιεθνικισμό» – αρκεί να θυμηθούμε το συνωστισμό στη Σμύρνη της κυρίας Ρεπούση.

Επιπλέον, το πεδίο της επιρροής των φιλορωσικών δυνάμεων διευρύνθηκε καθώς δίπλα στον παραδοσιακό φιλορωσισμό της Αριστεράς ήρθε, μετά την κατάρρευση του κομουνισμού, να προστεθεί και η προσχώρηση της ακροδεξιάς και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού σε αυτόν.

Καθώς η κέντρο-δεξιά και η κέντρο-αριστερά ήταν ανίκανες να συλλάβουν την πραγματικότητα της χώρας, βυθισμένες μέσα στην «αμεριμνησία» της μεταπολίτευσης, το έργο της συστηματικής υπονόμευσης της χώρας από τα πολύμορφα και πολυπλόκαμα ρωσικά δίχτυα κατέστη ευχερέστερο.

Όσο οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στήριζαν, έστω με αντιφάσεις, τις ελληνικές θέσεις απέναντι στην ισλαμική έξαρση της Τουρκίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 2020-2022, τα ρωσικά δίκτυα στόχευαν κατ’ εξοχήν την Αμερική και την Ευρώπη. Θα έπρεπε άλλωστε πίσω από τον κουρνιαχτό που σήκωναν, να συσκοτίζεται το γεγονός ότι οι Ρώσοι πατρώνες που στήριζαν μετά το 2016 την Τουρκία, όπως είχαν κάνει στο πρόσφατο παρελθόν και με τα Σκόπια.

Βέβαια, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να διαπιστώσει – ήδη κατά την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ, το 2016-2020 –, πως οι επικρίσεις εναντίον των ΗΠΑ ήταν μάλλον υποτονικές και τα βέλη τόξευαν κατεξοχήν τη Γερμανία. Ο Τραμπ αποτελούσε ήδη ίνδαλμα του φιλορωσικού στρατοπέδου – κατεξοχήν ως προς τη δεξιά πτέρυγα του. Άλλωστε είναι γνωστό το παράδειγμα του Πάνου Καμμένου, ο οποίος δήλωνε πουτινικός και τραμπικός ταυτόχρονα, γεγονός που προκαλούσε σύγχυση μια και, θεωρητικώς, οι ΗΠΑ και η Ρωσία αποτελούσαν δύο ανταγωνιστικούς πόλους.

Όταν λοιπόν, και με τη συμβολή των ρωσικών δικτύων και προπαντός του βλακώδους γουοκισμού των Δημοκρατικών, εξελέγη εκ νέου ο Τραμπ, αιφνιδίως οι δύο άκρες του νήματος μπορούσαν πλέον να ενωθούν:

Διαμορφώνεται πλέον μια νέα, ανησυχητική και όχι μόνο για την Ελλάδα, ποιότητα μετά το ξέπλυμα των εγκληματικών ενεργειών του Πούτιν στην Ουκρανία, από τον Τραμπ.

Συγκροτείται μια νέα συμμαχία που ενοποιεί όλες τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της γηραιάς Ηπείρου, από το AfD και τη Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία μέχρι το Βελόπουλο στην Ελλάδα, υπό την υψηλή εποπτεία του Πούτιν και του Τραμπ.

Βρισκόμαστε άραγε μπροστά σε ένα νέο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ με στόχο το ξεδόντιασμα της Ευρώπης; Τότε, τα «αντιφασιστικά μέτωπα» στην Ευρώπη εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας διότι δεν συνέφεραν τον Στάλιν, παρά την όντως εντεινόμενη φασιστική απειλή. Σήμερα βλέπουμε τους αντιαμερικανούς και αντισιωνιστές «αγωνιστές» που έδιναν «τα πάντα» για τη Γάζα,–στηρίζοντας μάλιστα ανοιχτά και ξεδιάντροπα τη Χαμάς–, να έχουν αιφνιδίως σιγήσει. Και αυτό τη στιγμή που ο Τραμπ προωθεί ένα σχέδιο εξανδραποδισμού των Παλαιστινίων το οποίο δεν είχε καν τολμήσει να διατυπώσει ο Νετανιάχου!

Συναφώς, λοιπόν μετά την εκλογή Τραμπ, το ενιαίο μέτωπο ανάμεσα στην «ακροαριστερά» και την «ακροδεξιά» μπορεί πλέον να λάβει σάρκα και οστά, με βασικούς στόχους την Ουκρανία αρχικώς και την ενιαία Ευρώπη γενικότερα.

Και τα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα είναι όλο και πιο βαριά. Μια ήττα της εθνικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, απέναντι στην απειλή ενός στρατοκρατικού κράτους, και μάλιστα με επίνευση των άλλοτε συμμάχων της μαρτυρικής χώρας, ανοίγει το δρόμο για την επιστροφή του Πούτιν στα Βαλκάνια και προοιωνίζεται τα χειρότερα από τον νέο-οθωμανό γείτονα, που άλλωστε παίζει τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Τραμπ.

Και οι διασυνδέσεις του δικτύου δεν έχουν να κάνουν μόνο με τους πολιτικούς πάτρωνές τους, αλλά και με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που επηρεάζουν παντοιοτρόπως τη δημόσια ζωή και δρουν αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας.

Μήπως μπορούμε έστω την ύστατη στιγμή να περιμένουμε κάποια συστολή των ρωσο-τραμπικών δικτύων στη χώρα μας απέναντι στις εθνικές απειλές που αναδύονται; Για πολλά χρόνια, εγώ και οι φίλοι μου, το προσπαθήσαμε. Και ήταν μάταιο. Το μόνο που μπορεί πρέπει να γίνει είναι η συστηματική αποκάλυψη του βαθύτατου κυνισμού τους και των ανίερων διασυνδέσεών τους, έτσι ώστε τουλάχιστον να εμβολιαστεί, κατά το δυνατόν απέναντί τους το λαϊκό σώμα.

αφηστε τον Καραμπελια και παρτε χρονο τι γινεται ... παλι καλα

[Saturn]

δεν ανοίγει τίποτα

[nostromos]

δοκιμασε ετσι

https://x.com/e_amyna/status/1892293761293816271

[Saturn]

σοβαρά?

[Dwarven Blacksmith]

France runs fusion reactor for record 22 minutes

Όταν σας λένε ότι οι Ευρωπαίοι είμαστε πουθενάδες, δεν χρειάζεται να το εσωτερικευετε.

[πατησιωτης]

...ποιος πιστεύεται ότι θέλει ισχυρότερη και περισσότερο αυτόνομη Ευρώπη;
Οι ΕΠΑ;
Οι φίλοι μας και σωτήρες της σύγχρονης ανθρωπότητας;
Ή ο Πούντιν ασούμε;
Απαιτείται τεκμηρίωση αλλιώς πούλο.

Η ΕΟΚ/ΕΕ δημιουργήθηκε με την προτροπή της Αμερικής του ψυχρού πολέμου.Σήμερα και ο Πούτιν και ο Τραμπ επιθυμούν τη διάλυσή της ώστε να διαπραγματεύονται με τα μεμονωμένα ευρωπαικά κράτη.
Εκείνες οι δυνάμεις στην Αμερική που εξακολουθούν να θεωρούν επικίνδυνη τη Ρωσία θέλουν και τη διατήρηση της ΕΕ ως αντίβαρο,για τον λόγο αυτό ο Ομπάμα παρενέβη πολλές φορές για να αποτρέψει το Grexit κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης.Τη διάλυση της ΕΕ την θέλουν και οι μπρεξιτάδες στη Βρεταννία,για τον λόγο αυτό έφυγαν αλλά αυτοί είναι σε περίεργη θέση διότι ευρισκόμενοι στην Ευρώπη θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει το ΝΑΤΟ και να ασκεί αντιρωσική πολιτική,απλώς δεν θέλουν μια οικονομική ένωση δίπλα του,ενώ ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται ούτε για το ΝΑΤΟ διότι εάν τα βρει με τη Ρωσία τι να το κάνει το ΝΑΤΟ.
Μέσα στην Ευρώπη αυτός που θέλει να αποκτήσει η ΕΕ και στρατιωτικό βραχίονα και να υποβαθμισθεί το ΝΑΤΟ είναι η Γαλλία.Αυτός είναι και ο λόγος της στενής σχέσης με την Ελλάδα που είναι η μοναδική άλλη χώρα που θέλει αυτό το πράγμα.Οι υπόλοιποι στην Ευρώπη δεν το θέλουν αυτό,έχουν αναθέσει την άμυνά τους στο ΝΑΤΟ αλλά τώρα που οι Αμερικανοί δείχνουν τάσεις φυγής ψάχνονται τι θα κάνουν.
Η Γερμανία για την οποία πολλά λέγονται και γράφονται από πολλούς μέχρι τώρα απλά λουφάρει.Ήταν ευχαριστημένη με την μεταπολεμική τάξη πραγμάτων διότι για πρώτη φορά κάτω από την αμερικανική ομπρέλλα δεν υπήρχαν οι αντιγερμανικοί συνασπισμοί στην Ευρώπη που την έβαλαν στη μέση στο παρελθόν.Ούτε αυτοί ξέρουν τι θα κάνουν εάν φύγει η ομπρέλλα αυτή.Ήθελαν την ΕΕ και ιδίως την οικονομική ολοκλήρωση με τη Γαλλία για να ξεφύγουν από το παρελθόν των πολέμων αλλά δεν ήθελαν να αποκτήσει η ΕΕ στρατιωτικό βραχίονα όπως οι Γάλλοι,ήθελαν να ξεχάσουν στρατούς και τα συμπαρομαρτούντα και να τα αναλάβει αυτά η Αμερική.Εάν όμως φύγει η Αμερική το ερώτημα τι θα κάνει ο καθένας θα τεθεί πάλι επί τάπητος.Ιδίως θα τεθεί το ερώτημα των πυρηνικών όπλων.Δεν υπάρχει καμμία περίπτωση οι μεγάλες ευρωπαικές χώρες Αγγλία,Γαλλία,Γερμανία να αποδεχθούν μια κατάσταση μεγάλης υπεροχής της Ρωσίας στα πυρηνικά όπλα χωρίς την αμερικανική κάλυψη.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Πάντα εξαιρετικός ο ΚΜ

[Γαληνός]

άρα και πάλι, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΕΕ (μεγαλύτερο από τον Τραμπ)
είναι οι γερμαναράδες - (μαζί με τους φίλους γερμανοτσολιάδες και λοιπούς φιλογερμανούς)
έχουμε μπλέξε

[dna replication]