The Rebel έγραψε: ↑23 Ιαν 2025, 19:39
Οργισμένος έγραψε: ↑25 Δεκ 2024, 17:20
Rebel Scouser το διδυμο της συμφορας.
22/01/2025Η αληθινή ιστορία του βαθέως κράτους και η βρώμικη κληρονομιά που άφησε ο Ομπάμα.
Η Πολιτική που διαμορφώνεται χωρίς εκλογές - Ποιος κάνει πραγματικά πολιτική στην Ουάσιγκτον; - Mπορεί να φαίνεται ως μια μονολιθική οντότητα, ωστόσο, στην πραγματικότητα, αποτελεί ένα περίπλοκο δίκτυο ανθρώπινων παραγόντων με πραγματική αυτονομία…
Στη σύγχρονη πολιτική συζήτηση, ο όρος
«βαθύ κράτος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη διαρκή και παγιωμένη γραφειοκρατία, καθώς και τις αόρατες δυνάμεις που διαμορφώνουν και κατευθύνουν τις πολιτικές αποφάσεις και τη διακυβέρνηση. Αυτός ο όρος αναφέρεται σε ένα δίκτυο εξουσίας που λειτουργεί πέρα από την επιρροή των εκλεγμένων κυβερνητικών προσώπων και μπορεί να περιλαμβάνει διάφορους θεσμούς και οργανισμούς, οι οποίοι παραμένουν αθέατοι ή μη υπόλογοι στους πολίτες.
Στην περίπτωση της
Ουάσιγκτον, για παράδειγμα, η έννοια του «βαθέος κράτους» αναφέρεται συχνά στο σύνολο των δυναμικών εξουσίας που παραμένουν ενεργές και επηρεάζουν την κυβερνητική πολιτική, ανεξάρτητα από τις εκλογές και τις αλλαγές στην ηγεσία. Μερικοί μάλιστα αποκαλούν αυτή την κατάσταση «blob», υποδηλώνοντας έναν εξαιρετικά ισχυρό και αδιαπέραστο μηχανισμό εξουσίας.
Ενώ είναι αλήθεια ότι η διακυβέρνηση των ΗΠΑ επηρεάζεται από ισχυρούς, μη εκλεγμένους οργανισμούς, όπως οι στρατιωτικοί και οι μυστικές υπηρεσίες, ο όρος «βαθύ κράτος» ενδέχεται να απλοποιεί υπερβολικά τις πολυπλοκότητες που διακρίνουν τη διακυβέρνηση στην Ουάσιγκτον. Είναι επίσης πιθανό ότι η χρήση αυτής της έννοιας να λειτουργεί ως τρόπος αποφυγής της πραγματικής ευθύνης εκείνων που έχουν την εξουσία και την ευθύνη για τις πολιτικές και τις συνέπειες αυτών.
Αν και το βαθύ κράτος μπορεί να φαίνεται ως μία ενιαία και αδιαίρετη οντότητα, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα πολύπλοκο δίκτυο διασυνδεδεμένων παραγόντων, καθένας από τους οποίους διαθέτει δική του αυτονομία και επιρροή. Σε αυτό το πλαίσιο, ένας από τους πιο σημαντικούς και καθοριστικούς παράγοντες της σύγχρονης πολιτικής σκηνής είναι ο Barack Obama, του οποίου η προσωπικότητα, η πολιτική επιρροή και η κληρονομιά έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό το πολιτικό τοπίο τα τελευταία 17 χρόνια, επηρεάζοντας την πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών σε κρίσιμα ζητήματα.
Ο Barack Obama ενσαρκώνει την έννοια της αυτονομίας μέσα σε αυτό που συχνά αποκαλείται «βαθύ κράτος», καθότι η προεδρία του επηρέασε σημαντικά το πολιτικό και θεσμικό τοπίο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η θητεία του δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα πολιτικές αλλαγές και κοινωνικούς διχασμούς, αλλά δημιούργησε επίσης μια ισχυρή βάση υποστηρικτών και ιδεολογικών συμμάχων, οι οποίοι παραμένουν ενσωματωμένοι σε κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Αυτά τα άτομα, πολλά από τα οποία υπηρέτησαν στην κυβέρνησή του, έχουν ενδυναμώσει τη θέση τους σε διάφορους τομείς και συχνά κατηγορούνται ότι υπονόμευσαν τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Οι μεταπροεδρικές δραστηριότητες του Obama, όπως η καθοδήγηση νέων ηγετών του Δημοκρατικού Κόμματος και η απόφασή του να παραμείνει στην Ουάσιγκτον —κάτι που δεν είχε συμβεί από την εποχή του Woodrow Wilson— υπογραμμίζουν τη συνεχιζόμενη επιρροή του στην αμερικανική πολιτική σκηνή. Αυτή η διαρκής παρουσία στην Ουάσιγκτον ενισχύει την αίσθηση ότι ο Obama εξακολουθεί να παίζει ενεργό ρόλο, ακόμα και μετά το τέλος της προεδρίας του.
Μια πιο προσεκτική εξέταση της πολιτικής πραγματικότητας αποκαλύπτει ότι πολλά από τα άτομα που υπηρέτησαν υπό την προεδρία του Obama παραμένουν ενεργά σε κυβερνητικούς ρόλους ή επιστρέφουν σε άλλες καίριες θέσεις. Άτομα που έχουν αναλάβει σημαντικούς ρόλους στους τομείς των μυστικών υπηρεσιών, της άμυνας και άλλων κρίσιμων τομέων συνεχίζουν να επηρεάζουν τη διακυβέρνηση, είτε παραμένοντας στις θέσεις τους είτε αναλαμβάνοντας νέες, ενισχύοντας την αντίληψη ότι υπάρχει μια μη δημοκρατική συνέχεια στις εξουσίες των ΗΠΑ.
Αυτό το φαινόμενο, αν και δεν είναι μοναδικό για την κυβέρνηση Obama, έχει πάρει ιδιαίτερη διάσταση στην περίπτωση του πρώην προέδρου. Ιστορικά, στην Ουάσιγκτον υπήρξε η «ανακύκλωση» αξιωματούχων και συμβούλων μεταξύ διαφορετικών προεδρικών θητειών, γεγονός που συνέβαλλε στην ύπαρξη ενός εσωτερικού πολιτικού μηχανισμού με υψηλό βαθμό αυτονομίας. Ωστόσο, ο Barack Obama φαίνεται να ανέβασε αυτή την πρακτική σε νέα επίπεδα, δημιουργώντας έτσι έναν πολιτικό μηχανισμό με βαθιά ριζωμένες επιρροές που διαρκούν πέρα από την προεδρική του θητεία.
Oι άνθρωποι του Obama.
Ο
Antony Blinken ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας υπό τον Obama πριν γίνει υπουργός Εξωτερικών υπό τον Biden. Συνέχισε τις καταστροφικές πολιτικές του Obama, από το Ιράν έως την Ουκρανία.
Ο
Jake Sullivan κατείχε διάφορους ρόλους εθνικής ασφάλειας υπό τον Obama πριν γίνει σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας υπό τον Biden. Στο μεσοδιάστημα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση της θεωρίας συνωμοσίας περί ρωσικής ανάμειξης. Αν και δεν κατέχει πλέον κυβερνητική θέση, η σύζυγός του, Margaret Goodlander, έγινε πρόσφατα νέο μέλος του Κογκρέσου.
Η
Victoria Nuland έσπειρε τον πόλεμο στην Ουκρανία το 2014 όταν ήταν βοηθός υπουργός Εξωτερικών υπό τον Obama. Αργότερα έγινε υφυπουργός Εξωτερικών για Πολιτικές Υποθέσεις υπό τον Biden. Επίσης, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση της ψευδούς αφήγησης για τη ρωσική ανάμειξη.
Ο σύζυγός της,
Robert Kagan, είναι σχολιαστής στο Brookings Institution και μέχρι πρόσφατα ήταν φανατικός αντι-Trump αρθρογράφος στην
The Washington Post.
Η
Susan Rice μετακινήθηκε από τη θέση της συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας και της πρέσβειρας στον ΟΗΕ υπό τον Obama στη θέση της διευθύντριας του Συμβουλίου Εσωτερικής Πολιτικής στην κυβέρνηση Biden. Η Rice προσπάθησε διαβόητα να συγκαλύψει την εμπλοκή του Obama στη χρήση του κράτους εναντίον του Trump μέσω της θεωρίας για τη ρωσική ανάμειξη, ιδιαίτερα στον ρόλο του στην απόλυση του στρατηγού Michael Flynn.
Η
Mary McCord ήταν βοηθός γενικού εισαγγελέα υπό τον Obama, θέση από την οποία προώθησε επίσης την αφήγηση για τη ρωσική ανάμειξη. Αργότερα έγινε νομική σύμβουλος της Βουλής των Αντιπροσώπων κατά την έρευνα για την 6η Ιανουαρίου. Πρόσφατα, προσπάθησε να εμποδίσει τον διορισμό της Pam Boddy ως γενικής εισαγγελέα και του Cash Patel ως διευθυντή του FBI. Ο σύζυγός της, Sheldon Snook, εργάστηκε για τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, John Roberts, από το 2014 έως το 2020. Τον Δεκέμβριο του 2020, έγραψε ένα αντι-Trump άρθρο στο
The Atlantic.
Η
Lisa Monaco, επίσης προωθήτρια της θεωρίας για τη ρωσική ανάμειξη, ήταν Σύμβουλος Εσωτερικής Ασφάλειας υπό τον Obama και έγινε Αναπληρώτρια Γενική Εισαγγελέας υπό τον Biden.
Η λίστα συνεχίζεται με ονόματα όπως ο
John Carlin, η Janet Yellen, ο Ron Klein, ο John Kerry, η Samantha Power, ο Jerome Powell. Η ουσία είναι σαφής: η Μόνιμη Ουάσινγκτον δεν είναι ένα άμορφο blob, αλλά ένα δίκτυο αλληλένδετων ελίτ.
Τα πάντα για την εικόνα και τα μεγάλα λάθη.
Η έλλειψη διοικητικής εμπειρίας του Barack Obama και η περιορισμένη κατανόηση σημαντικών θεμάτων φάνηκαν να μην έχουν σημασία κατά την προεδρική του θητεία. Αυτό συνέβη διότι οι Δημοκρατικοί, κυρίως, επιθυμούσαν έναν ηγέτη που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τον «Ελεύθερο Κόσμο» με τρόπο αποφασιστικό και με γοητεία, επαναλαμβάνοντας αριστερές κοινοτοπίες και συμμετέχοντας σε διεθνείς περιοδείες. Το πρόβλημα, ωστόσο, ήταν ότι δεν αντιλήφθηκαν ότι η επιλογή τους για ηγέτη θα είχε συνέπειες που θα οδηγούσαν στην αποδόμηση του ίδιου του κόμματός τους.
Αρχικά, οι ακροαριστερές πεποιθήσεις του Obama, η αντιπάθεια του για τις παραδοσιακές αμερικανικές αξίες και οι διαρκείς διχαστικές δηλώσεις του σχετικά με φυλετικά ζητήματα ήταν κάπως καλυμμένες. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι απόψεις έγιναν όλο και πιο εμφανείς, και η εξιδανικευμένη εικόνα του Obama διαλύθηκε, καθώς το κόμμα τον τοποθέτησε στο επίκεντρο, παρασυρμένο από την γοητεία του. Η κατάσταση κορυφώθηκε όταν οι Δημοκρατικοί, υποστηριζόμενοι από τον Obama και την ηγεσία της Nancy Pelosi, αποφάσισαν να προωθήσουν την Kamala Harris ως υποψήφια πρόεδρο.
Εν τω μεταξύ, η αποτυχία του Joe Biden, ως αντιπροέδρου κατά την προεδρία του Obama, έγινε έντονα φανερή μετά το καταστροφικό debate, όπου φάνηκε να είναι αποπροσανατολισμένος και μπερδεμένος. Παρά τη συντριπτική αμφισβήτηση, οι Δημοκρατικοί, με επικεφαλής τον Obama και την Pelosi, πίστευαν ότι ο Biden δεν είχε καμία πιθανότητα να νικήσει τον Donald Trump. Ωστόσο, κάτι που δεν προέβλεψαν ήταν η αντίδραση του Biden, ο οποίος στήριξε αμέσως την αντιπρόεδρό του, Kamala Harris, σε μια κίνηση που τους αιφνιδίασε.
Αυτή η έκβαση δεν αποτελεί έκπληξη για όσους παρακολούθησαν την πορεία του Obama από την ημέρα που ανέλαβε την προεδρία το 2009 μέχρι τις πρόσφατες εκλογές. Η λατρεία που του έδειξαν οι υποστηρικτές του καθυστέρησε τη συνειδητοποίηση της ζημιάς που είχε προκαλέσει η πολιτική του. Η έντονη ριζοσπαστικότητα και η τάση του να συνδέεται με τον πλούτο και τη φήμη οδήγησαν την πολιτική του σε ατραπούς που έθεσαν σε κίνδυνο την πολιτική του κληρονομιά και συνέβαλαν στην εκτόξευση του Δημοκρατικού Κόμματος προς τα αριστερά. Αυτή η στροφή αποξένωσε μεγάλο μέρος της παραδοσιακής μετριοπαθούς βάσης του, δημιουργώντας τις συνθήκες για τη σημερινή πολιτική κρίση των Δημοκρατικών.
https://primenews.press/i-alithini-isto ... e-o-obama/
