Τα Βιβλία που Μας Διαμορφώνουν: Φιλοσοφικές Αναγνώσεις που Άλλαξαν τη Σκέψη μας

[Imperium]

Αποφάσισα να αποχωρήσω από το forum, και θέλω να εξηγήσω τους λόγους.

Λόγω πολλών χρόνων στο εξωτερικό, κάνω συντακτικά και ορθογραφικά λάθη στα ελληνικά. Για αυτόν τον λόγο, χρησιμοποιούσα το ChatGPT ώστε να διορθώνω αυτά τα λάθη και να εκφράζομαι πιο καθαρά.

Ωστόσο, κάποιοι ενοχλήθηκαν, πιστεύοντας ότι αυτά που γράφω δεν είναι αυθεντικά. Επειδή δεν είμαι διατεθειμένος να εξευτελίζομαι χωρίς λόγο, προτιμώ να αποχωρήσω.

Χάρηκα πολύ με όσους συνομίλησα και εκτίμησα τις συζητήσεις μας.

Εύχομαι σε όλους καλή συνέχεια και σας ευχαριστώ για τη σύντομη φιλοξενία στο forum.

Μάλλον παρεξηγήθηκες χωρίς λόγο.
Το φλώρουμ είναι γεμάτο ευθικτους παρανοϊκόυς, και σαν Έλληνας της Αυστραλίας θα σου ταιριάσει γάντι.
Μείνε.


Ελπίζω το ΤσατΓΤΠ να μετάφρασε την ανάρτηση μου επαρκώς, ώστε να πεισθείς.

Imperium Το δικό σου μήνυμα ακόμα προσπαθώ να το καταλάβω. Γιατί θα μου ταιριάζει γάντι Βοήθα λίγο. Δυστυχώς το chat Gpt Δεν τα πιάνει τα ψαγμένα. Μήπως να το αλλάξω.

Ε, να, μου θύμισες ένα φιλαράκι, τον Αλεξ - Άμστερνταμ. Ταίριαζε κι αυτός πολύ με τον χώρο. Δεν φαντάζομαι να τον ξέρεις;

Νέα Ζηλανδία έχεις παεί ποτέ;

[Saturn]

[Imperium]

Υπάρχει άραγε ένα (1) εξυψωτικό περιστατικό σε όλο το έργο; Που να το διαβάζεις και να σε εμπνέει; Θα ήμουν περίεργος να ακούσω κάποιον να αναφέρει ποιο είναι.

διομηδης.

Γιατί;

Έκανε ποτέ κάτι ο Διομήδης που να μην του κράταγε το χεράκι η Αθήνα;

[Imperium]

Τέλος πάντων βαριέμαι να συνεχίσω εδώ, αν ποτέ μου ξανάρθει η όρεξη θα ανοίξω ξέχωρο νήμα:
Ιλιάδα / Αλβανιάδα

Πιο απόλυτη σύνοψη του Κανουνιού των Αλβανών, δεν νομίζω να υπάρχει. Ίσως γι αυτό και την λατρεύουν τόσο και την διδάσκουν στα άμοιρα παιδάκια τους, πιο πολύ και απ τους Έλληνες.

[ΓΑΛΗ]

Τέλος πάντων βαριέμαι να συνεχίσω εδώ, αν ποτέ μου ξανάρθει η όρεξη θα ανοίξω ξέχωρο νήμα:
Ιλιάδα / Αλβανιάδα

Πιο απόλυτη σύνοψη του Κανουνιού των Αλβανών, δεν νομίζω να υπάρχει. Ίσως γι αυτό και την λατρεύουν τόσο και την διδάσκουν στα άμοιρα παιδάκια τους, πιο πολύ και απ τους Έλληνες.

Μα εσύ έχεις λυσσιάξει με τα έπη.

Γράψε και κάτι για τα βιβλία που διαμόρφωσαν το σκεπτικό σου. Ιστορικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, λογοτεχνικά, ό,τι γουστάρεις.

Αυτό είναι το ζητούμενο του νήματος.

Γιατί και άλλοι βαριούνται με τα αλλού γι' αλλού μπλαμπλαμπλά.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.

Η καλύτερη ματιά στο τί ήταν το Ελληνικό Θαύμα.....


[img]https://i.postimg.cc/nzvR9MCV/book ... .jpg[/img]



Και το Μπουνιά στα Μούτρα του Κονδύλη.....


.



[img]https://i.postimg.cc/nh2QrxF8/0600 ... .jpg[/img]


.

Βρήκα αυτό.
Έχει καμία σχέση με το βιβλίο.;



Βρήκα και το άλλο. Το καλάθι μου

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Κονδύλης, Παναγιώτης, 1943-1998,

5,94€
Μερικό σύνολο. 5,94€
Μεταφορικά. 36,00
Σύνολο. 41,94€
[/quote]

.


Ναί ..... αυτό είναι του Κάστορα αν και σε βιβλίο είναι πιο εύχρηστο.....

Εγώ αρχισα απο το παρακάτω που έχει 10 σελίδες απαιχτες και κάνει κανα 7ευρω.....

Τα παραγγέλνεις αυριο και τα αφηνεις Διαθήκη στα παιδιά εγγόνια ανίψια.....εγγύηση.....

.

[Γιαννης- μελβουρνη]

Νέα Ζηλανδία έχεις παεί ποτέ;

δεν έχω πάει, αλλά έχει δρομολογηθεί.

[Γιαννης- μελβουρνη]

.


ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Κονδύλης, Παναγιώτης, 1943-1998,

5,94€
Μερικό σύνολο. 5,94€
Μεταφορικά. 36,00
Σύνολο. 41,94€

.


Ναί ..... αυτό είναι του Κάστορα αν και σε βιβλίο είναι πιο εύχρηστο.....

Εγώ αρχισα απο το παρακάτω που έχει 10 σελίδες απαιχτες και κάνει κανα 7ευρω.....

Τα παραγγέλνεις αυριο και τα αφηνεις Διαθήκη στα παιδιά εγγόνια ανίψια.....εγγύηση.....

.

Δυστυχώς, εδώ στην Αυστραλία τα μεταφορικά για την αγορά ενός βιβλίου μπορεί και να πενταπλασιάζονται, οπότε το να παραγγείλεις ελληνικά βιβλία από το εξωτερικό καταντάει ασύμφορο. Η μόνη συμφέρουσα πρόσβαση που έχω σε ελληνικά βιβλία είναι μέσω δύο πλατφορμών audiobooks, αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο με το να κρατάς ένα βιβλίο στα χέρια σου.

Γι’ αυτό, έχω αρχίσει να φτιάχνω μια λίστα με βιβλία που θέλω να αγοράσω, επειδή σκοπεύω να κατέβω στην Ελλάδα το Πάσχα. Εκεί τουλάχιστον μπορώ να τα βρω πιο εύκολα και χωρίς τα εξωφρενικά μεταφορικά.

Όσο για το να αφήσουμε βιβλία στα παιδιά, εγγόνια και ανίψια, είναι όντως μια ωραία σκέψη. Αλλά στην πράξη… αν εγώ έχω χάσει την ορθογραφία και το συντακτικό στα ελληνικά, τα παιδιά μου έχουν χάσει τη γραφή και την ανάγνωση. Οπότε το αν θα τους φανεί χρήσιμη μια τέτοια “διαθήκη”, είναι μια άλλη ιστορία!

[Ασέβαστος]

zen and the art of motorcycle maintenance.

οσο κι αν δε φαινεται απο τον τιτλο, ειναι φιλοσοφικο εργο, που πραγματευεται αριστοτελη.

με εκανε να αναθεωρησω καποιες αποψεις μου για την εκπαιδευση.

[Imperium]

ΖΑΤΑΟΜΜ: Πώ, άρωμα απ' τα παλιά!

Δεν είμαι σίγουρος αν συμφωνώ με όλα τα συμπεράσματα του τύπου, αλλά το θεωρώ πολύ λυπηρό οτι τέτοιο βιβλίο πολύ δύσκολο να γραφτεί σήμερα.

[ΓΑΛΗ]

Για τους ευκαιριακούς λάτρεις του Καστοριάδη, προτείνω το "Η Άνοδος της ασημαντότητας"...

[ΓΑΛΗ]

Και κάτι ακόμη... για τους αντιφασκομηλάδες που χρησιμοποιούν τον Καστοριάδη κατά βούληση.

Περηφανευόμαστε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων, αλλά για να μάθουμε τι έλεγαν και τι ήταν οι αρχαίοι πρέπει να προσφύγουμε σε ξένες εκδόσεις και σε ξένες μελέτες. Αυτή η ίδια στάση έκανε ασφαλώς επίσης αδύνατη τη γονιμοποίηση της λαϊκής παράδοσης και τη μεταφορά της στο χώρο της έντεχνης παιδείας, με εμφατική εξαίρεση την ποίηση. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο τεράστιος μουσικός πλούτος της λαϊκής μουσικής σε μελωδίες, ρυθμούς, κλίμακες και όργανα έμεινε νεκρός στα χέρια των νεοελλήνων συνθετών, όπως έμεινε άχρηστος και ο αρχιτεκτονικός και διακοσμητικός πλούτος της λαϊκής παράδοσης.

Τέλος, αυτή η αναφορά στα δύο μεγάλα παρελθόντα, με τον αποστειρωτικό τρόπο που ετέθη, είναι στη ρίζα της σχιζοφρενικής μας σχέσης με το δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, του συνδυασμού ενός κακομοιριασμένου αισθήματος κατωτερότητας και μιας ψωροπερήφανης και αστήρικτης αυθάδειας. Έτσι παίρνουμε από τους ξένους τις BMW, τις τηλεοράσεις, τα κατεψυγμένα, κλπ, κλπ, χωρίς να μιλήσω για τα πακέτα Ντελόρ και τους βρίζουμε για την υποδούλωσή τους στην τεχνική και στον ορθολογισμό τους. Πράγματα που η Δύση βέβαια δεν περίμενε τους νεοφώτιστους ελληνορθόδοξους για να τα κριτικάρει και να τα καταγγείλει η ίδια και που δεν απαλείφονται με μια ετήσια εκδρομή στο Άγιο Όρος.

Φαντάζομαι ότι δεν περιμένετε από μένα να δώσω συνταγές για το πώς θα μπορούσαμε να υπερβούμε αυτή τη δραματική βουβαμάρα που πολιτισμικά μας χαρακτηρίζει σήμερα. Για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: αυτό που από την ελληνική ιστορία διαδόθηκε, γονιμοποίησε τον κόσμο και παραμένει σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης είναι η αρχαία ελληνική δημιουργία και η ανάδυση μέσα από αυτήν των ιδεών της αυτονομίας και της ελευθερίας.

Αν η Δυτική Ευρώπη μπόρεσε, με τη σειρά της, να μεγαλουργήσει κι αυτή επί δέκα σχεδόν αιώνες, είναι και διότι μπόρεσε να συγκροτήσει μέσα από τις δυο Αναγεννήσεις, την κλασσική εποχή, το Διαφωτισμό και τις μετέπειτα εξελίξεις, μια σχέση δημιουργικού διαλόγου κι όχι μιμητικής επανάληψης με τα αρχαία ελληνικά σπέρματα. Για μας σήμερα, αν είμαστε ικανοί να τον συγκροτήσουμε, ένας τέτοιος διάλογος που προϋποθέτει και τη βαθιά γνώση και το σεβασμό της λαϊκής μας παράδοσης δεν μπορεί παρά να είναι διπλός: και με τους αρχαίους και με την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά της Δυτικής Ευρώπης. Όπως το ανέφερα ήδη, και αυτός ο δυτικός πολιτισμός περνάει σήμερα μια βαθιά κρίση που δεν ξέρουμε αν και πότε θα μπορέσουν οι δυτικοί λαοί να την ξεπεράσουν.

Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στο ίδιο καράβι είμαστε μπαρκαρισμένοι κι εμείς και δεν εννοώ τις οικονομικές και διπλωματικές διασυνδέσεις. Αν μπορέσουμε να αφομοιώσουμε δημιουργικά τον απέραντο πολιτισμικό πλούτο που δημιούργησε η Δύση -και που περιέχει έστω και ανεπαρκώς την αρχαία ελληνική αναφορά-θα μπορέσουμε ίσως να μιλήσουμε μια πραγματικά δική μας γλώσσα και να παίξουμε την παρτίδα μας σε μια νέα πολιτιστική συμφωνία. Αλλιώς θα εξακολουθήσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας και να καλλιεργούμε την περιθωριακή μας ασημαντότητα.

Αυτά πριν περίπου 30 χρόνια...

Και ακριβώς γι' αυτό λέω ότι είναι ήδη πολύ αργά.

Κάτι σαν βάτραχοι που συνηθίζουν σταδιακά μέχρι τη θερμοκρασία βρασμού καταλήξαμε.

[Γιαννης- μελβουρνη]

Και κάτι ακόμη... για τους αντιφασκομηλάδες που χρησιμοποιούν τον Καστοριάδη κατά βούληση.

Περηφανευόμαστε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων, αλλά για να μάθουμε τι έλεγαν και τι ήταν οι αρχαίοι πρέπει να προσφύγουμε σε ξένες εκδόσεις και σε ξένες μελέτες. Αυτή η ίδια στάση έκανε ασφαλώς επίσης αδύνατη τη γονιμοποίηση της λαϊκής παράδοσης και τη μεταφορά της στο χώρο της έντεχνης παιδείας, με εμφατική εξαίρεση την ποίηση. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο τεράστιος μουσικός πλούτος της λαϊκής μουσικής σε μελωδίες, ρυθμούς, κλίμακες και όργανα έμεινε νεκρός στα χέρια των νεοελλήνων συνθετών, όπως έμεινε άχρηστος και ο αρχιτεκτονικός και διακοσμητικός πλούτος της λαϊκής παράδοσης.

Τέλος, αυτή η αναφορά στα δύο μεγάλα παρελθόντα, με τον αποστειρωτικό τρόπο που ετέθη, είναι στη ρίζα της σχιζοφρενικής μας σχέσης με το δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, του συνδυασμού ενός κακομοιριασμένου αισθήματος κατωτερότητας και μιας ψωροπερήφανης και αστήρικτης αυθάδειας. Έτσι παίρνουμε από τους ξένους τις BMW, τις τηλεοράσεις, τα κατεψυγμένα, κλπ, κλπ, χωρίς να μιλήσω για τα πακέτα Ντελόρ και τους βρίζουμε για την υποδούλωσή τους στην τεχνική και στον ορθολογισμό τους. Πράγματα που η Δύση βέβαια δεν περίμενε τους νεοφώτιστους ελληνορθόδοξους για να τα κριτικάρει και να τα καταγγείλει η ίδια και που δεν απαλείφονται με μια ετήσια εκδρομή στο Άγιο Όρος.

Φαντάζομαι ότι δεν περιμένετε από μένα να δώσω συνταγές για το πώς θα μπορούσαμε να υπερβούμε αυτή τη δραματική βουβαμάρα που πολιτισμικά μας χαρακτηρίζει σήμερα. Για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: αυτό που από την ελληνική ιστορία διαδόθηκε, γονιμοποίησε τον κόσμο και παραμένει σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης είναι η αρχαία ελληνική δημιουργία και η ανάδυση μέσα από αυτήν των ιδεών της αυτονομίας και της ελευθερίας.

Αν η Δυτική Ευρώπη μπόρεσε, με τη σειρά της, να μεγαλουργήσει κι αυτή επί δέκα σχεδόν αιώνες, είναι και διότι μπόρεσε να συγκροτήσει μέσα από τις δυο Αναγεννήσεις, την κλασσική εποχή, το Διαφωτισμό και τις μετέπειτα εξελίξεις, μια σχέση δημιουργικού διαλόγου κι όχι μιμητικής επανάληψης με τα αρχαία ελληνικά σπέρματα. Για μας σήμερα, αν είμαστε ικανοί να τον συγκροτήσουμε, ένας τέτοιος διάλογος που προϋποθέτει και τη βαθιά γνώση και το σεβασμό της λαϊκής μας παράδοσης δεν μπορεί παρά να είναι διπλός: και με τους αρχαίους και με την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά της Δυτικής Ευρώπης. Όπως το ανέφερα ήδη, και αυτός ο δυτικός πολιτισμός περνάει σήμερα μια βαθιά κρίση που δεν ξέρουμε αν και πότε θα μπορέσουν οι δυτικοί λαοί να την ξεπεράσουν.

Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στο ίδιο καράβι είμαστε μπαρκαρισμένοι κι εμείς και δεν εννοώ τις οικονομικές και διπλωματικές διασυνδέσεις. Αν μπορέσουμε να αφομοιώσουμε δημιουργικά τον απέραντο πολιτισμικό πλούτο που δημιούργησε η Δύση -και που περιέχει έστω και ανεπαρκώς την αρχαία ελληνική αναφορά-θα μπορέσουμε ίσως να μιλήσουμε μια πραγματικά δική μας γλώσσα και να παίξουμε την παρτίδα μας σε μια νέα πολιτιστική συμφωνία. Αλλιώς θα εξακολουθήσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας και να καλλιεργούμε την περιθωριακή μας ασημαντότητα.

Αυτά πριν περίπου 30 χρόνια...

Και ακριβώς γι' αυτό λέω ότι είναι ήδη πολύ αργά.

Κάτι σαν βάτραχοι που συνηθίζουν σταδιακά μέχρι τη θερμοκρασία βρασμού καταλήξαμε.

Συμφωνώ απόλυτα με το κυρίως κείμενο. Η Ελλάδα έμεινε για χρόνια εγκλωβισμένη ανάμεσα σε μια επιφανειακή σύνδεση με το αρχαίο παρελθόν και σε μια άκριτη μίμηση της Δύσης, χωρίς ποτέ να καταφέρει να διαμορφώσει έναν αυτόνομο πολιτισμικό διάλογο. Η πολιτιστική και οικονομική μας αδράνεια δεν είναι τυχαία – είναι αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης ταυτότητας και δημιουργικής σύνδεσης με τις ρίζες μας.

Καταλαβαίνω απόλυτα και την απαισιοδοξία σου. Η οικονομική κρίση του 2010 φάνηκε σαν η απόλυτη επιβεβαίωση της παρακμής, σαν η απόδειξη ότι είχαμε φτάσει στο σημείο μηδέν.

Όμως, αν κάτι με κάνει να τρέφω ελπίδες, είναι τα δεκαπεντάχρονα του 2010. Η γενιά που μεγάλωσε μέσα στη φωτιά της κρίσης, που έζησε τις συνέπειες της πολιτικής ανεπάρκειας και της κοινωνικής αδικίας. Αυτοί δεν είχαν την πολυτέλεια της αφέλειας – είδαν τις δουλειές των γονιών τους να χάνονται, το βιοτικό επίπεδο να καταρρέει, τη χώρα να παραπαίει μεταξύ εξευτελισμού και επιβίωσης.

Αλλά ακριβώς γι’ αυτό ίσως είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Δεν μεγάλωσαν με ψευδαισθήσεις, ούτε με το αίσθημα ότι όλα είναι δεδομένα. Έχουν μάθει τι σημαίνει αγώνας και τι σημαίνει να μην περιμένεις τίποτα έτοιμο. Και κάπου εκεί, μέσα από αυτή την εμπειρία, ίσως να βγει κάτι νέο, κάτι αυθεντικό.

Και για να είμαι ειλικρινής, είμαι ένας από αυτούς που ήταν αφελής και ζούσε μέσα στις ψευδαισθήσεις του. Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι το σύστημα, όπως λειτουργούσε, θα συνεχιζόταν για πάντα, ότι η κρίση ήταν κάτι που συνέβαινε “κάπου αλλού”. Και όταν ήρθε η κατάρρευση, όταν η πραγματικότητα διέλυσε τις ψευδαισθήσεις μου, αντέδρασα σπασμωδικά, νευρικά, με πανικό. Κυριάρχησε μέσα μου αυτό που κουβαλούσα για δεκαετίες: η ανάγκη να σώσω το τομάρι μου.

Ίσως, όμως, η γενιά που μεγάλωσε μέσα στην κρίση να είναι διαφορετική. Ίσως να μη χρειαστεί να περάσουν από τις ίδιες ψευδαισθήσεις και μετά από το ίδιο απότομο ξύπνημα. Μπορεί να είναι ήδη αργά για το παλιό, αλλά ίσως είναι η ώρα να χτιστεί το καινούργιο.

[The Age of Aquarius]

[Bazoomba]

ευχαριστουμε ακουαριους, βαζω 3 απο αυτα στην λιστα.