Ψυχολογική ανάγκη για πόλεμο

[Saturn]

Τέλος πάντων, εγώ ζήτησα να εστιάσετε εδώ, και να το αναλύσετε περαιτέρω αν θέλετε, αυτό είναι που μου έχει κάνει εντύπωση

Και το περίεργο είναι πως μερικές φορές μάλλον μετράει ίσως όχι το αποτέλεσμα τόσο όσο η διαδικασία της σύγκρουσης αυτή καθεαυτή.

[ΓΑΛΗ]

Δεν βλέπω ούτε μία σύγκρουση αυτή καθ´ εαυτή.



...Και ακριβώς γι ´αυτό θερίζουν τα βιντεογκέιμς. Μια ψυχολογική ανάγκη καλύπτουν κι αυτά.

[Saturn]

Είπα σε κάποιο σημείο να καλωσορίσω τα case studies

Αλλά, ειλικρινά, δεν είχα σκοπό να στοχεύσω ένα μοναδικό άτομο εδώ μέσα





Τέλος πάντων, ενδιαφέρον για εμένα-που χρειάστηκε να αντιμετωπίσω ιν ριαλ λαιφ τέτοια κατάσταση-να διαβάσω τίποτα έτσι πιο σοβαρό και ειλικρινές.

[Ζενίθεδρος]

Τέλος πάντων, εγώ ζήτησα να εστιάσετε εδώ, και να το αναλύσετε περαιτέρω αν θέλετε, αυτό είναι που μου έχει κάνει εντύπωση

Και το περίεργο είναι πως μερικές φορές μάλλον μετράει ίσως όχι το αποτέλεσμα τόσο όσο η διαδικασία της σύγκρουσης αυτή καθεαυτή.

Όλα οφείλονται στο έθιμο του τσουγκρίσματος των πασχαλινών αυγών. Στην ουσία πρόκειται για μία εκγύμναση πως η διαδικασία της σύγκρουσης είναι λυτρωτική.

[Saturn]

Α! ωραίο αυτό!

[ΓΑΛΗ]

Τέλος πάντων, εγώ ζήτησα να εστιάσετε εδώ, και να το αναλύσετε περαιτέρω αν θέλετε, αυτό είναι που μου έχει κάνει εντύπωση

Και το περίεργο είναι πως μερικές φορές μάλλον μετράει ίσως όχι το αποτέλεσμα τόσο όσο η διαδικασία της σύγκρουσης αυτή καθεαυτή.

Όλα οφείλονται στο έθιμο του τσουγκρίσματος των πασχαλινών αυγών. Στην ουσία πρόκειται για μία εκγύμναση πως η διαδικασία της σύγκρουσης είναι λυτρωτική.

Η φαντασίωση της σύγκρουσης είναι λυτρωτική, επειδή συνήθως συγχέεται η προσωρινή αποφόρτιση με τη λύτρωση. Καμμία σχέση.

Και δεν έχει σχέση με τ´ αυγά γιατί ένα τσακισμένο πασχαλινό αυγό, μπορεις μια χαρά να το φας. Ένας τσακισμένος αντίπαλος, είναι τελείως άχρηστος. Εκτός αν είσαι κανίβαλος, γκουρμέ η μη.

[taliban]

Κοίτα, αυτό δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις εύκολο, μπορεί ας πούμε για κάποιους να ειναι άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος κτλ. Και εκεί, υπάρχει πρόβλημα σοβαρό θεωρώ.
Απο κει και πέρα, δίκιο έχεις, δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης και συνύπαρξης με κάποιον ο οποίος λουπάρει στη μανούρα. Αδιέξοδη κατάσταση και ψυχοφθόρα για τον μέσο ισορροπημένο άνθρωπο.

Εξαρτάται ποιος ειναι και τι από το οικογενειακό περιβάλλον.
Αν υπάρχει οικονομική ανεξαρτησία όσο δύσκολο και να είναι κάποια όρια μπαίνουν.
Κοίτα για εμένα, τα τυπικά ότι και αν ειναι ο άλλος.
Δεν θα βγάλουμε και καρκίνο επειδή ο άλλος μπορεί να κουβαλάει σ..τα στην κεφάλα του.

[nyxtovios]

Είπα σε κάποιο σημείο να καλωσορίσω τα case studies

Αλλά, ειλικρινά, δεν είχα σκοπό να στοχεύσω ένα μοναδικό άτομο εδώ μέσα





Τέλος πάντων, ενδιαφέρον για εμένα-που χρειάστηκε να αντιμετωπίσω ιν ριαλ λαιφ τέτοια κατάσταση-να διαβάσω τίποτα έτσι πιο σοβαρό και ειλικρινές.

[AlienWay]

Η διαδικασία της σύγκρουσης καθεαυτή, έχει πολύ πέραση σε ανθρώπους οι οποίοι θεωρούν ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν μπάχαλο και ενδεχομένως, μετά την καταστροφή που θα επιφέρει ο πόλεμος, η επόμενη μέρα, θα τους ευνοήσει.

Είναι τόσο υποταγμένοι, παροπλισμένοι και αδύναμοι μπροστά στο σύστημα, ενώ παράλληλα παρατηρούν ότι η επανάσταση έχει καταστεί αδύνατη. Εφόσον λοιπόν δεν μπορεί να αλλάξει κάτι μέσω μιας επανάστασης, η αμέσως επόμενη επιλογή είναι ο πόλεμος.

Για να γκρεμιστεί το σύστημα και μετά να έχουν μια ελπίδα ότι θα προσαρτηθούν οι ίδιοι, στο νέο σύστημα που θα δημιουργηθεί.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Οι νέοι Ευρωπαίοι άνδρες, για αυτό ασχολούνται με γηπεδικα ,και παλιότερα για γειτονιές. Στις ΗΠΑ δεν έχουν ανάλογη πολεμική κουλτούρα, το κάνουμε αυστηρα για οικονομικούς λόγους, συμμορίες πχ.

[Green Dragon]

Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο ( εννοώ πιο ξεκάθαρα απο πριν) μια ψυχολογική ανάγκη για πόλεμο που έχουν κάποιοι άνθρωποι.
Και την αντιλαμβάνομαι ως μια βαθιά ανάγκη να δημιουργούν και να διατηρούν συγκρούσεις ή ένταση στην ζωή τους, σε διάφορα επίπεδα: προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά.

Αυτή η ανάγκη εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους, από την επιμονή σε συγκρούσεις και ένταση μέχρι την ανάγκη να ελέγχουν και να επιβάλλουν τον εαυτό τους, τα θέλω τους ή τις απόψεις τους ή να φροντίζουν να δημιουργούν έριδες ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει αιτία ή επαρκής αιτία.

Φαντάζομαι οτι τα αίτια πρέπει να βρίσκονται σε κάποια ιδιόρρυθμη ψυχοσύνθεση με πλείστες αφετηρίες : μαθημένη συμπεριφορά όπου και υπάρχει η ανάγκη ενός αντίστοιχου επαναλαμβανόμενου μοτίβου, αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας, ναρκισσιστικά στοιχεία, τραυματικές εμπειρίες κτλ κτλ κτλ. Νομίζω αυτά έχουν αναλυθεί επαρκώς από τους επιστήμονες.

Αυτό όμως που έχω αντιληφθεί πιο ιδιαίτερα, από την πείρα της ζωής πλεον, είναι πως η ανάγκη να βρίσκεσαι μονίμως σε πόλεμο και σε συγκρουσιακή κατάσταση σε κάνει ή σε βοηθά να νοιώθεις οτι έχεις τον έλεγχο μίας κατάστασης, αισθανόμενος πως κατέχεις εξουσία δια της βίας (είτε σωματικής είτε ψυχολογικής κτλ). Καλύπτει δηλαδή μια βαθύτερη ανάγκη για έλεγχο.

Και το περίεργο είναι πως μερικές φορές μάλλον μετράει ίσως όχι το αποτέλεσμα τόσο όσο η διαδικασία της σύγκρουσης αυτή καθεαυτή.
Δεν ξέρω τί ουσίες μπορεί να εκκρίνει ο εγκέφαλος σε μια τέτοια φάση, οι οποίες ενδεχομένως υποβοηθούν και συντηρούν αυτή την ψυχολογική κατάσταση "μαρς", με το να δημιουργούν ευφορία κατά την διάρκεια της μάχης, οπότε η φάση γίνεται ανατροφοδοτούμενη.

Δεν ξέρω εαν συμφωνείτε με την παραπάνω τελευταία παράγραφο ή αν θέλετε να σχολιάσετε γενικότερα για το θέμα.

Επίσης ένα ερώτημα, εσείς πώς διαχειρίζεστε τέτοιους ανθρώπους στην ζωή σας, ειδικότερα στον στενό σας κύκλο ή γενικότερα?

συμφωνω, ολα μοιαζουν σωστα.

η διαχειριση ειναι δυσκολη. προσπαθω να βγαινουν χαμενοι, καθε φορα που κανουν "πολεμο" ωστε να ξερουν οτι και η επομενη δεν θα τους βγει σε καλο.

δεν δουλευει παντα, αλλα και δεν ξερω αλλο τροπο.

Υπάρχει όνομα γι' αυτούς τους ανθρώπους: ΜΑΛΑΚΕΣ

Είναι άτομα που δημιουργούν lose-lose καταστάσεις, άχρηστα μέλη της κοινωνίας. Το ότι η 'συμπεριφορική θεραπεία' που αναφέρεις δεν δουλεύει συνήθως είναι επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι χάνουν, είναι απλά ΜΑΛΑΚΕΣ. Η καλύτερη λύση είναι η αποφυγή όπου είναι δυνατόν.

[Saturn]

Άργησα να ξυπνήσω και διαβάζω τώρα και τσίτωσα γιατί έφαγα φλας μπακ
Να πιω το καφεδάκι μου και μετά να τα πούμε.
Καλημέρες κι όλα

[Saturn]

Κοίτα, αυτό δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις εύκολο, μπορεί ας πούμε για κάποιους να ειναι άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος κτλ. Και εκεί, υπάρχει πρόβλημα σοβαρό θεωρώ.
Απο κει και πέρα, δίκιο έχεις, δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης και συνύπαρξης με κάποιον ο οποίος λουπάρει στη μανούρα. Αδιέξοδη κατάσταση και ψυχοφθόρα για τον μέσο ισορροπημένο άνθρωπο.

Εξαρτάται ποιος ειναι και τι από το οικογενειακό περιβάλλον.
Αν υπάρχει οικονομική ανεξαρτησία όσο δύσκολο και να είναι κάποια όρια μπαίνουν.
Κοίτα για εμένα, τα τυπικά ότι και αν ειναι ο άλλος.
Δεν θα βγάλουμε και καρκίνο επειδή ο άλλος μπορεί να κουβαλάει σ..τα στην κεφάλα του.

Σωστά, αλλά εξαρτάται για τί είδους σχέση μιλάμε κι όλας, και δεν μιλάμε μόνο για οικογενειακό περιβάλλον-και στο οικογενειακό περιβάλλον υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις δέσμευσης.

Πάντως, το να μην αρρωστήσεις, δεν είναι πάντα τόσο εύκολο γιατί αυτό το πράγμα λειτουργεί σαν τη σκουριά που τρώει το σίδερο κάποιες φορές. Διαβρώνει σιγά σιγά, χωρίς να το έχεις πάρει πρέφα εξαρχής περι ποιάς κατάστασης πρόκεται. Λες, έτυχε, λες είναι ευέξαπτος, λες υπάρχουν ζόρια...όταν καταλάβεις οτι το πάτερν επαναλαμβάνεται συνέχεια και χωρίς λόγο σοβαρό κι όλας, έχεις μπει ήδη στην διαδικασία της φθοράς.

[Saturn]

Η διαδικασία της σύγκρουσης καθεαυτή, έχει πολύ πέραση σε ανθρώπους οι οποίοι θεωρούν ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν μπάχαλο και ενδεχομένως, μετά την καταστροφή που θα επιφέρει ο πόλεμος, η επόμενη μέρα, θα τους ευνοήσει.

Είναι τόσο υποταγμένοι, παροπλισμένοι και αδύναμοι μπροστά στο σύστημα, ενώ παράλληλα παρατηρούν ότι η επανάσταση έχει καταστεί αδύνατη. Εφόσον λοιπόν δεν μπορεί να αλλάξει κάτι μέσω μιας επανάστασης, η αμέσως επόμενη επιλογή είναι ο πόλεμος.

Για να γκρεμιστεί το σύστημα και μετά να έχουν μια ελπίδα ότι θα προσαρτηθούν οι ίδιοι, στο νέο σύστημα που θα δημιουργηθεί.

Δεν είμαι σίγουρη οτι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου όπως το τοποθετείς.
Άλλωστε, η επανάσταση είναι μια μορφή πολέμου.

[Saturn]

Green Dragon, εγώ θα έλεγα οτι είναι αιχμάλωτοι σε κάτι από το οποίο δεν μπορούν να απεμπλακούν ή πολύ δύσκολα θα μπουν στην διαδικασία να αποδεχθούν οτι είναι πρόβλημα και να θελήσουν (πάλι πολύ δύσκολα) να το αντιμετωπίσουν.

Βέβαια, ο οποιοσδήποτε όταν το αντιμετωπίζει και μαλάκες θα τους πει και τα πάντα. Άμα προσπαθήσεις να το δεις λίγο απ' έξω, μπορεί και να το κατανοήσεις με διαφορετικούς τρόπους και και να το ονοματίσεις με διαφορετικούς όρους. Χωρίς να δικαιολογεί αυτό που λέω τις πράξεις ή τις συμπεριφορές.